Redactieblog #15: een siliconen 3d-print van een gefaalde bureaustoel

Een kort blogje: veel collega's zijn op vakantie geweest of gaan juist nog, waardoor er minder tijd is om uitgebreid aan een project te prutsen. Ondergetekende is nog niet weg geweest en was dus aan de bureaustoel gekluisterd. Dat was geen pretje.

Op het Tweakers-hoofdkantoor hebben we fatsoenlijke bureaustoelen, maar tijdens de covid-19-pandemie wilde ik ook voor het thuiswerken een fijne stoel. Ik kocht niet de duurste, maar ook niet de goedkoopste: een Interstuhl Prosedia, oftewel Deutsche Gründlichkeit. Sinds enige tijd zijn de armliggers echter volledig gedesintegreerd: het rubber waarmee de schuimpads op hun plek worden gehouden, is compleet uit elkaar gevallen en ik zit de helft van de tijd met mijn ellebogen op hard plastic.

Ik zal mijn klaagzang over de tegenvallende kwaliteit (vijf jaar vind ik niet zo heel lang, en de armleggers zouden best langer mee mogen gaan, vind ik) of over de gebrekkige beschikbaarheid van vervangende armleggers (ze zijn lastig te vinden als losse vervangende onderdelen en de hele armlegger kost minstens vijftig euro) voor me houden. Ik vertel namelijk veel liever over 3d-printen.

Ik had namelijk het plan opgevat om de armleggers zelf te repareren, en als je een 3d-printer hebt, is alles een spijker. De optie om de armleggers van tpu te printen, heb ik kort overwogen, maar afgeschoten. De originele rubberen armleggers worden met drie tabjes vastgeklemd tussen een plastic rand. Om dat passend te krijgen, moet het ontwerp steviger zijn dan ik een tpu-print inschat en dermate exact passen dat ik eigenlijk de originele ontwerpen zou moeten hebben. Bovendien heb ik mijn twijfels over de stevigheid van het tpu gezien de kleine details, en esthetisch weet ik ook niet of ik er blij van word.

In plaats daarvan had ik bedacht dat een siliconen padding, afgedekt met wat stof, een makkelijkere en betere optie zou zijn. Daar komt alsnog het printen om de hoek kijken, want om siliconen te gieten, heb je natuurlijk een mal nodig, en een 3d-geprinte mal is zo gemaakt. Dacht ik...

Ik vind het altijd heel fijn als mijn zelfgemaakte ontwerpen (voornamelijk in Fusion360) direct goed zijn, dat kietelt een bepaald stukje van mijn hersenen. Dus ik dacht die mal wel even te tekenen in F360, met uiteraard een schuifmaat en het voorbeeld ernaast.

De eerste poging leek wel op een mal, maar de gekke vormen van het origineel werden niet netjes gevolgd. Bij poging twee gebruikte ik voornamelijk splines (een soort gebogen lijnen) in plaats van rechte lijnen en fillets (afgeronde hoeken) om de vorm te krijgen.

Een uur printen later was dat al een stuk beter, maar nog niet ideaal. Inmiddels had ik ook het idee opgevat om het stuk plastic waarop de padding rust, in de mal te gebruiken, zodat het siliconen exact aansluit. De oplossing (en derde poging) was een foto maken van het stuk plastic, deze in F360 te importeren en de contouren daarvan zo precies mogelijk met een spline te volgen. Weer een uur later leverde dat een mal op waar de plastic onderkant prachtig in past en bijna op zijn plaats klikt.

Voor de siliconen heb ik een redelijk harde variant, met een Shore-hardheid van A25, gekozen. Twee gietsels later levert dat een siliconen armsteun op. Nu nog een bedekking. Ik had nog wat stof over en nadat ik dat ruwweg in de juiste vorm had geknipt, heb ik geprobeerd dat zo goed en zo kwaad mogelijk tussen de twee plastic delen te klemmen.

Nu is stofferen duidelijk niet mijn sterkste punt, en zonder een mogelijkheid om iets vast te nieten of anderzins te bevestigen, verdient het geen schoonheidsprijs. Het zit, maar mooi is anders. Gelukkig stelde collega Joost zijn laatste beetje tpu-filament ter beschikking, en na wat hoeken af te ronden aan het malontwerp heb ik een keurige tpu-cover voor mijn armleuningen. Voor de tweede moest ik een kleine 500g-rol kopen: net als de eerste was dat 95A-tpu.

Ik durf het rekensommetje alleen bijna niet te maken: siliconen kost ongeveer 35 euro, het tpu-filament (het gewone pla is veel goedkoper) kost wel wat, de tijd en energie en de afschrijving of investering in de printer tel ik niet mee. Ik denk dat het bijna vijftig euro kost voor de twee pads. Maar dat is de helft van twee nieuwe kopen, en bovendien is het een leuk en leerzaam traject. En daar zijn we toch tweaker voor?

Overigens zou ik een tweede keer waarschijnlijk iets zachtere materialen, zowel het siliconen als het tpu-filament, kiezen. Dat eerste is geen probleem, maar zachter filament printen is wel een beetje de grens van het haalbare (met mijn printer in ieder geval) opzoeken,