Ik zou het ook niet omschrijven als het spel uitspelen, maar de titlescreen halen of wat er ook gebeurt op het einde van het spel.
Voldoening zou je daar wel uit kunnen halen. Zo is er een wereldrecord voor Mario 64, een tool assisted speedrun (TAS), waar er dus ook nog gebruik gemaakt wordt van hulpmiddelen om de stuurinput in de game te realiseren.
Hier zie je een uitgebreide uitleg hoe en wat op Youtube.
En nu hoop ik dat ik het goed uitleg. Het begint bij snelheid opbouw, door middel van een achterwaartse longjump. In de game kun je daar namelijk snelheid mee blijven opbouwen. Door middel van wat trucjes, kan dat zeer snel. Bij een positieverandering gebeurt nog iets vreemds, namelijk een voorspelling of dat Mario op een eindpositie zou kunnen belanden. Als dat niet kan, kan de beweging niet doorgaan. De voorspelling bestaat uit een berekening: met de huidige snelheid wordt bepaald of Mario op een geldige locatie komt in het volgende frame,
plus op een geldige locatie op 25%/50%/75% van die afstand.
Uiteindelijk worden die spelmechanieken ingezet om te realiseren om Mario in het eerste level onder water onder een rooster te krijgen, wat normaliter gerealiseerd moet worden door het water weg te laten lopen in de gracht rondom het kasteel.
Daarnaast is er nog een interessant iets: elk level heeft parallelle levels. Van elk level bestaan (oneindig?) kopieën in alle richtingen, in een raster (reden daarvoor weet ik niet, maar het kan wel gebruikt worden). Daardoor is het mogelijk om een zo'n hoge snelheid te bereiken, dat je buiten het level kan raken, in een parallel level. Door idioot hoge snelheden te bereiken, kun je zo realiseren dat je in een parallel level op een plek belandt, waar je in het huidige level niet op die plek kan komen.
Daarnaast zijn er nog meer mechanismes in het spel, welke gebruikt kunnen worden om dingen te realiseren die niet mogelijk lijken (wordt uitgelegd in de video). Het mooie is dat/hoe deze spelmechanismes zijn ontdekt en hoeveel tijd daarin heeft gezeten. Ik zie deze speedrun niet als het uitspelen van Mario 64, maar ik vind het één van de mooiste dingen die ik ooit heb gezien. Zó ver gaan, dat je dit soort mechanismes ontdekt en uiteindelijk gebruikt om te realiseren dat je Mario 64 "uitspeelt" (ik geloof zonder één ster te halen, wat normaal wel moet gebeuren). Dat geeft (mij, tenminste) veel voldoening.
Bij Zelda 64 gaan mechanismes verder dan gameplay en wordt het geheugen geschreven door bepaalde acties, waardoor het uiteindelijk gelukt is om het aftitelscherm te triggeren in het begin van het spel. Indrukwekkend, maar geeft minder voldoening omdat er maar één "mechanisme" gebruikt wordt.
Of dit soort mechanismes eerlijk zijn, is heel discutabel. Zo was er in de jaren zeventig in de formule 1 de Brabham BT46, de zogenaamde "fancar". Door de regelgeving in de formule 1 konden constructeurs realiseren om een auto te ontwikkelen die gebruik maakte van een ventilator om een vacuüm onder de auto te creëren, zonder veel in te boeten op aerodynamica. Niki Lauda won met die auto. Dit effect wordt nu toegepast in de GMA (Gordon Murray Automotive) T.50 (voor techneuten een fantastische auto overigens). Het is niet eerlijk dat dit gebeurt en op die manieren races werden gewonnen. Maar: dát er mogelijkheden waren, heeft wel geleid tot inventiviteit van techneuten en hebben nieuwe ontwikkelingen gebracht. En dat is iets wat wél weer mooi is.