Maar ondertussen energie-gebruiken we het klimaat kapot. We hebben helemaal geen tijd om te wachten tot de beste accutechniek beschikbaar komt.
Maar denk eens aan het volgende idee. We onderzoeken op alle mogelijke manieren accutechniek. Waarom? Je zouz eggen om zuiniger met energie te kunnen omgaan. Een nobel idee. Maar wezenlijk onjuist. Accutechnieken worden onderzocht opdat de consument door kan gaan met consumeren, zei het tegen een lagere prijs in energieverbruik.
M.a.w. het basis idee dat we allemaal vooral moeten kunnen blijven consumeren staat buiten kijf.
En ik vraag me af of dit niet de typische techno fix is waar mensen altijd mee komen:''Ze' verzinnen er wel wat op.' En 'ze' is natuurlijk de wetenschapper of techneut in witte jas in het lab. Gelijk aan een priester, is dit de man die ons moet redden van ons eigen klimaat-vernietigende gedrag.
Artikelen zoals dit appeleren aan onze gadget-kant, de kant aan ons waar we, net als kleine kinderen, gefascineerd zijn door de leuke knopjes en lichtjes. Daaronder zit nog een veel fundamenteler diepere behoefte, maar dat laat ik hier even buiten beschouwing.
Mensen grijpen dit soort artikelen steevast aan om hoop te krijgen in een betere toekomst. Een soort utopie waarin we allemaal naar hartelust kunnen consumeren, al die gadgets en zaken die we menen nodig te hebben om gelukkig te worden. En al doende, zonder het milieu of de natuur of het klimaat te schenden.
Ik vraag me af of we niet lijden aan een enorme vorm van doublethink.
Kunnen we echt een consumptiemaatschappij behouden, eindige voorraden grondstoffen omzetten in gebruiksklare goederen en tegelijkertijd de Aarde beschermen? Dat zou wel eens onmogelijk kunnen blijken.
En dus kijk ik tegen dit soort berichten altijd aan met een gezond wantrouwen en technorealisme. Het lijkt soms wel een poging of een strijd om hoop te genereren en vertrouwen in techniek en onderzoek.
Maar vergeet nooit dat de problemen in de wereld terug te leiden zijn tot steeds weer een nieuwe 'generatie' aan technische know-how, die beschikbaar kwam om de 'problemen' van die tijd aan te pakken.
Ik zet haakjes rond 'problemen' omdat veel problemen nooit echt problemen zijn. We hadden nooit problemen om economietje te spelen in de jaren 70 en 80 (en daarvoor) zonder ICT, laat ikz eggen, mobieltjes. Veel jongeren van tegenwoordig weten niet beter, maar ik ben opgegroied zonder mobiele telefonie. En geloof me, dat hadden we helemaal niet nodig. We konden prima leven zonder. Een GSM is een oplossing voor een niet bestaand probleem.
Ik heb er geen twijfel over dat veel mensen deze berichten als hoopgevend ervaren, maar ik zie vooral weer een nieuwe generatie techniek die beschikbaar moet worden gemaakt voor de markt, zodat de markt verder kan gaan nieuwe 'problemen' te genereren en dan weer 'op te lossen'.
En zo houden we onszelf over de hele wereld bezig: allemaal aan het werk, op een of andere wijze verbonden aan die consumptie, aan die techniek, aan die economie, waardoor we de Aarde destabiliseren.
Het is surrealistisch en volkomen idioot. is dit hoe te zijn op de wereld?
Ik zou zeggen, nieuwe accutechnieken zijn mooi maar het is een tijdelijk lapmiddel op basis waarvan we ons moreel verheven genoeg voelen nom weer een nieuwe generatie consumentenelektronica in te voeren.
In plaats van wanhopig op zoek te gaan naar een nieuwe, marketable accu, die, zoals heta rtikel stelt, goedkoop te produceren is - en daar zit al een enorm probleem - is het beter om gewoon minder energie te gebruiken, dus minder apparaten waar een accu in moet.
En dat enorme probleem is het volgende. In de kostprijs van producten wordt niet meegerekend de opoffering in grondstoffen die eindig zijn, dus waar een beperkte voorraad van is. Nu kun je zeggen dat er wel weer een neiuwe mijn geopend wordt, maar zo werkt dat niet. Waar men nu aan denkt is om de zeebodem te ontginnen in de Pacific, zo rond Hawaiii etc. Wat dat doet met het zeeleven laat ik aan uw fanatasie over.
In de kostprijs wordt de opoffering in klimaat, natuur en milieu niet meegewogen: die facetten zijn geen onderdeel van de opbouw van de prijs van een product.
Deed men dat wel, dan werden veel, zo niet alle producten beschikbaar op willekeurig welke markt meteen enorm veel duurder. Wat je opoffert aan klimaat, dus de kosten van het verlies van bepaalde diersoorten, de schade door vervuiling, de ziekten die relateerbaar zijn aan de moderne samenleving, bijvoorbeeld ziekte door fijnstof, de kosten van tegenvallende oogsten als gevolg van verstoring van lokale weerpatronen, die kosten zitten niet verwerkt in de prijs aan de kassa.
Accu's kunnen die kosten ogenschijnlijk dekken, door accu's steeds beter te maken, zodat we minder energie verbruiken, minder accu's weggooien, maar het paradigma van consumptie blijft overeind. Het is een zaak van entropie en de omzetting van energie in andere vormen van energie. Bij elke omzetting verlies je iets, dat is een zaak van natuurwetten.
Dus hoe zuinig we ook consumeren, consumptie zal altijd per definitie iets opgebruiken wat we niet kunnen compenseren. En dus is de enige duurzame oplossing om op te houden met te denken en hopen dat een 'groene economie' de wereld gaat redden. Uiteindelijk gebruikt de groenste economie die je kunt bedenken energie, zet die energie om en verliest energie.
Het idee, zo vraag ik me af, dat de zon ons van alle energie kan voorzien die we menen nodig te hebben zou een illusie kunnen zijn. Immers moet je de zon opvangen via allerlei technologie, photovolatische technieken dus. En de materialen kun je produceren m.b.v. energie maar de materialen zelf zijn eindig op aarde. En materie is uiteindelijk niets anders dan een vorm van energie.
Hoe dan ook kan onze consumptiemaatschappij, onze economische principes gedreven samenleving niet veel langer doorgaan. Zeker geen 1000 jaar.
Steek je hand op als je oprecht denkt dat onze manier van leven nog 1000 jaar zo kan doorgaan, terwijl we met piek energie en grondstoffen al weten dat dit niet kan? 500 jaar dan? Ik denk het niet. Ik denk dat we nog geen 100 jaar door kunnen gaan en dat is een uiterst korte tijd. Met wat geluk maak ik daar nog zeker 40 jaar van mee.
En veel jongeren hier, die maken daar minstens 60 jaar van mee. En jullie kids de volle 100 jaar. Denken we nu echt dat we met nieuwe accutechnieken, zelfs als onderdeel van een hele reeks aan verbeteringen via techniek, over 100 jaar nog gezellig naar de rode schreeuwwinkel hoverbiken om een nieuwe variant van de GSM aan te schaffen?
Ik denk van niet. En ik denk bovendien dat veel van die techniek die ons nu moet gaan redden, of dat nu accutechnieken zijn of miniaturisatie-technieken, eerder de maatschappij ontwrichten. Dat doen ze nu al, al zou je dat niet direct herkennen. Maar het verval van mensenrechten als privacy en autonomie zijn het gevolg van ICT.
Nieuwe techniek betekent op het ogenblik dat het makkelijker wordt om te tracken en tracen, te profileren, te scannen en detecteren en mensen te targetten met steeds specifiekere reclames, alweer, om die consumptie maar door te laten gaan. Dezelfde consumptie die we nu moeten repareren door zuiniger accu's.
Het hele principe is hier dat het onmogelijk is om jezelf bij je haren op te tillen. Of bij je schoenveters. De techno-fix IS het probleem. Het is een contradictie in termen, op dezelfde wijze als het onmogelijk is de wereld te verbeteren door een oorlog te voeren, zoals amerika meent te moeten kunnen. Je kunbt er de vrede niet bij mensen inschieten. Het lijkt wel een patroon, want ze doen het ook met genetische modificatie, het schieten van genetisch materiaal in een cel met grof geweld om een organisme te 'verbeteren'.
Ik zie, hoe dan ook, dit soort berichtgeving als een valse hoop brengende en een zichzelf vervullend verlangen weergevend vals idealisme, dat de wereld beter gaat worden als we maar weer nieuwe techniek introduceren.
Maar zoals ik al zei, het is die techniek die problemen veroorzaakt, niet ze oplost. Ze lost problemen op door ze te maken. En in die cyclus wordt alleen de inzet stelselmatig verhoogt, tot de maatschappij een hoog-energetisch gebeuren wordt.
En hoe hoger we raken, hoe dieper we vallen.