Call of Duty Modern Warfare II Review

Net zo memorabel als de originele 'MW2'?

Multiplayer: veelal bekend, maar wel goed

Hoewel de multiplayer dus nog met wat problemen rond lag kampt en enkele bugs bevat, is het zeker niet onmogelijk om je nu al prima te vermaken met die multiplayer en de co-op-modus van Modern Warfare II. De inhoud van de multiplayer kent, afgezien van de nieuwe maps, weinig verrassingen. Dat is geen kritiekpunt, maar meer een logisch gevolg van het feit dat Infinity Ward twee bètatestweekenden heeft georganiseerd met Modern Warfare II en we nieuwe elementen, zoals de third-person mode, het veranderde progressiesysteem rond wapens, de nieuwe spelmodi en een aantal van de nieuwe maps, al hebben kunnen zien en spelen. We zagen toen dus al de Breenbergh Hotel-map en maakten kennis met de nieuwe spelmodi Invasion, Prisoner Rescue en Knock Out.

Minstens zo belangrijk als die nieuwe modi is de aanwezigheid van de bekende, aloude modi. Hier hinken we een beetje op twee gedachten. Potjes Team Deathmatch, Domination, Kill Confimed, Hardpoint: we kennen de flow, we weten wat er gaat gebeuren en op welke manieren het mee en tegen kan zitten. Het zijn goed werkende spelmodi, zoveel is duidelijk, maar ze dragen stevig bij aan de ‘Call of Duty-moeheid’ waar we in de preview over begonnen. Toen we de volledige game de afgelopen week aan het spelen waren, viel die moeheid al met al wel mee, ook omdat er nu natuurlijk meer variatie is dan er in de bètaversie was. Hoe dan ook: de genoemde modi, maar ook de weer aanwezige Search & Destroy en Headquarters, zijn een belangrijk deel van het fundament waarop de Call of Duty-multiplayer is gebouwd. Het is onderaan de streep vooral gewoon goed dat de populairste modi aanwezig zijn.

Die modi zijn speelbaar op in totaal tien maps, althans op papier. Tussen de bètatest en de release is Valderas Museum verdwenen uit het aanbod. Die map werd door gamers ook het meest bekritiseerd tijdens de bètatest, dus ergens valt deze keuze te begrijpen, maar opvallend is het wel. De rest van de line-up is lekker gevarieerd. De beste map? Dat zal onderhevig zijn aan smaak, maar wij zijn fan van Santa Sena Border Crossing. De actie speelt zich hier af op een snelweg vol verlaten voertuigen, wat een soort doolhof oplevert waarin je tegenstanders kunt verrassen door slim positie te kiezen. Je kunt ook op de auto’s en bussen klimmen om wat overzicht te krijgen, al ben je dan natuurlijk een makkelijke schietschijf. Verder vonden we Crown Raceway, waarin de paddock van een racecircuit het strijdtoneel is, ook erg geslaagd. Over de map Taraq zijn we tot nu toe het minst te spreken. Het is een vrij open, misschien zelfs een tikje saaie map, waarin we weinig memorabele potjes voorbij hebben zien komen.

Nieuwe spelmodi

Bovenop deze maps komen nog een aantal andere maps, die speciaal zijn bedoeld voor de modi met meer dan twaalf spelers. Dat zijn het altijd al aanwezige Ground War en dus de nieuwe spelmodus Invasion. Dit is een modus voor 20 tegen 20 spelers, waarbij de teams tot 40 worden aangevuld met door de computer bestuurde soldaten. Dat heeft voors en tegens. Het is wat lame om een paar kills op rij te maken en dan steeds maar een punt in plaats van vijf te krijgen, omdat het kennelijk steeds bots waren. Aan de andere kant houdt het de modus wel goed speelbaar. De bots zijn natuurlijk wat minder goed, waardoor het iets makkelijker wordt om lang te overleven. In de gameplay valt met name op dat lange-afstandswapens in deze modus bij uitstek geschikt zijn. Sommige van de maps worden echt gedomineerd door snipers. Dat is geen waardeoordeel, want dat kan ook prima gameplay opleveren, maar wel iets waar je je bewust van moet zijn. Ook spelen voertuigen een rol in Invasion. Er worden humvees en tanks gedropt, die natuurlijk ook een woordje meespreken. Gelukkig voert dat niet de boventoon. Het kan helpen het tij een beetje te keren, maar de potjes worden beslist door de prestaties in vuurgevechten, zoals dat hoort in Call of Duty.

Zo groot en enigszins laidback als de Invasion-modus is, zo klein, serieus en tactisch zijn Prisoner Rescue en Knock Out. Dat is wel zo fijn, want Invasion voelt af en toe wel erg willekeurig aan. Als eenling heb je daar soms het gevoel niet echt veel verschil te kunnen maken, en dat is in Prisoner Rescue en Knock Out wel anders. Beide modi hebben wat van Search & Destroy in zich, in die zin dat je niet kunt respawnen. Kanttekening daarbij is dat je teamgenoten je hier wel weer kunnen oplappen als je bent neergeschoten. In Knock Out is dat ook eigenlijk het hele spel: zorgen dat je het andere team volledig neer krijgt, om een ronde te winnen. In Prisoner Rescue speelt het bevrijden of juist gevangen houden van twee gijzelaars nog een rol. Het bevrijden van een gijzelaar levert je team honderd punten op. Toch merken we dat de meeste potjes neerkomen op twee teams die elkaar afjagen. Dat gaat zo ver dat sommige gamers niet eens de moeite nemen om teamgenoten te reviven, en dat kan best irritant zijn. Op die momenten wordt de potentie van de spelmodus ook niet ten volle benut. Die meerwaarde kan er zeker wel zijn, want Prisoner Rescue lijkt bij uitstek geschikt voor meer competitieve spelers.

Of je nu de traditionele modi, Invasion of Prisoner Rescue speelt: je zult ervaringspunten verdienen. De game brengt keurig in beeld waar je bent in je progressie en welke wapens of items je daarbij vrijspeelt. Dat werkt grotendeels zoals je dat gewend bent: je haalt een bepaald level, krijgt een nieuw wapen of item en kunt dat dan opnemen in een van je loadouts. De game kent echter nog een andere progressiemethode. Je verdient namelijk ook XP per wapen. Dat is op zichzelf niet nieuw, maar in die progressielijn kom je andere wapens tegen. Je slaat als het ware een brug naar een andere progessielijn, van een ander wapen. Op die manier kun je sneller naar je favoriete soort wapen toewerken, al moeten we wel zo eerlijk zijn om te zeggen dat we de meerwaarde van deze extra manier van progessie nog niet helemaal doorzien of begrijpen. Het brengt in elk geval een aardig menuutje met zich mee, dat wel.

Geen Barracks en leaderboards

Over menu’s gesproken: hier ontbreekt het een en ander. Call of Duty-spelers zijn gewend hun statistieken te kunnen bekijken in de Barracks. Dat menu, of eigenlijk die hele afdeling, ontbreekt op dit moment nog in Modern Warfare II. Ook zijn er nog geen leaderboards die al die statistieken bijhouden. Het zou kunnen dat deze features alsnog worden toegevoegd aan Modern Warfare II, maar het is opvallend dat ze ontbreken en ze worden door gamers gemist.

Iets anders dat nu nog mist, is de nieuwe Raids-modus. Dit is een uitgebreide versie van de co-op-modus die nu ook al in het spel zit. De co-op-missies zijn echter vrij beperkt en kort. Ze bieden actie voor twee personen en het gaat er daarbij om dat je bepaalde missiedoelen zo snel mogelijk haalt. Het maakt daarbij niet echt uit hoe je dat doet en dat maakt het een beetje oppervlakkig. Raids, die co-op bieden voor drie spelers, beloven veelzijdigere gameplay aan boord te hebben, waarbij de teams ook puzzels moeten oplossen tussen de gevechten door. Wat dat betekent weten we nog niet, maar het klinkt in elk geval interessanter dan wat co-op nu is. Het aardige aan de missies die er nu al wel zijn, is dat ze ingeleid worden door een introfilmpje, waardoor ze losjes samenhangen met het hoofdverhaal. Echt de moeite zijn die filmpjes echter ook weer niet.

• Volgende pagina 5. Conclusie