Een Call of Duty-game beoordelen is lastig, want welk referentiekader pak je? Een gamer die vooral de campagne speelt, wordt bediend met een prachtig uitgewerkt, spectaculair avontuur. Het verhaal dat bij dat avontuur hoort, is wat slapjes en het ‘good guy America’-uitgangspunt stuit op weerstand, maar dat hoeft geen belemmering te vormen. Er zijn echter ook gamers die de campagne überhaupt nooit spelen en zich volledig toeleggen op het online knalwerk. Zij zullen blij zijn dat alle populairste spelmodi aanwezig zijn, aangevuld met enkele aardige toevoegingen en een een aantal prima maps. Belangrijker: de game voelt goed aan. De actie verloopt soepel, afgezien van enkele bugs en sporadisch wat lag. De basisgameplay is sterk. Maar ook die zin behoeft duiding, want in vergelijking waarmee is die gameplay dan sterk? In vergelijking met andere shooters, of met voorgaande Call of Duty-games? Het antwoord: waarschijnlijk beide, maar toch vooral in vergelijking met andere titels in de Call of Duty-serie. De game is vooral een Call of Duty-game en de veranderingen die we er in deze review uitpikken, spelen zich grotendeels af in de kantlijn, waarbij de hoofdlijnen soms net wat te herkenbaar aanvoelen. Dat is niet erg; de game blijft goed voor uren spelplezier, zelfs al ontbreken er nog wat zaken die we er liever nu al bij hadden gehad. Het wachten is nu nog op Warzone 2.0, om te kijken hoe al deze spelelementen er op een grotere schaal uitzien.
:strip_exif()/i/2005430524.jpeg?f=imagearticlefull)