Onderzoekers komen met technologie voor flexibele beeldschermen

Een Amerikaanse chemicus heeft samen met een student een materiaal ontwikkeld dat als elektrodes in flexibele beeldschermen kan dienen. De koperen nanodraden die zij ontwikkelden zouden een goedkoop alternatief materiaal vormen.

Voor elektrodes in beeldschermen wordt veelvuldig gebruikgemaakt van een halfgeleidermateriaal dat indiumtinoxide of ITO heet. Dit materiaal heeft echter een aantal nadelen; indium is duur en ITO is weinig buigzaam, wat gebruik in flexibele displays bemoeilijkt. ITO is echter wel zeer transparant, waardoor de elektrodes het beeld niet vertroebelen. Een alternatief materiaal, een geleidende inkt met zilveren nanodeeltjes, is wel flexibel, maar eveneens duur. Het nieuwe materiaal dat door de medewerkers van de Amerikaanse Duke-universiteit werd ontwikkeld, zou echter een alternatief vormen dat tegelijk flexibel en goedkoop is.

Chemicus Wiley en student Rathmell ontwikkelden samen een methode om koperen nanodraden te maken. Koperatomen werden in een vloeistof gevormd tot nanodraden die op een transparante film werden aangebracht om vervolgens op een glazen of plastic ondergrond te worden overgeplaatst. Anders dan ITO-elektrodes kunnen de koperen elektrodes tot duizend keer gebogen worden zonder verlies aan geleidend vermogen. Bovendien zijn de kosten van koper een fractie van die van indium.

Wiley is een spin-off-bedrijf begonnen om de koperen nanodraden voor commerciële doeleinden te produceren; NanoForge Corp werd in 2010 gestart. Het bedrijf kreeg begin dit jaar een financiële injectie van de overheid om de productiecapaciteit uit te breiden en produceert inmiddels koperen nanodraad-elektrodes in opdracht van derden. De eerste producten, zoals displays en zonnepanelen, met de flexibele elektrodetechnologie moeten binnen enkele jaren verkrijgbaar zijn.

Reacties (19)

'Slechts' duizend keer te buigen alvorens er verlies aan geleidend vermogen optreed, ik zou met deze wetenschap nog geen toepassing kunnen bedenken welke gedurende zijn levensduur slechts duizend keer gebogen gaat worden, wat is dan het nut van het buigzaam zijn?

Dat staat er niet, er staat dat er na 1000 keer geen verlies aan geleidend vermogen is. Misschien werken ze na 10.000 keer ook nog wel, maar heb je dan 50% verlies, maar misschien heb je na 10.000 keer nog veel minder verlies. En het zit nog niet in producten, grote kans dat ze het weten te verbeteren voordat het in consumenten elektronica komt.

ohnee? een batterij van een smartphone kan ook "slechts" 500 keer opgeladen worden alvorens zijn capaciteit zienderogen daalt.
Voor de producenten van consumentenelektronica is 1000 keer buigen bijna 'acceptabel
' tegen dat je dat aantal bereikt. Laat ons stellen een jaartje of 2 -3 dan heb je toch weer nood aan iets nieuws. Duurzaamheid? bijkomstigheid ja!

Eh, ik denk dat je onderschat hoe vaak je per dag potentieel zo'n scherm buigt. Als ik het zou vergelijken met hoe vaak ik m'n laptop open en dicht maak op een dag... Dan haal ik het jaar niet. Als ik het vergelijk met hoe vaak ik op m'n mobieltje kijk... Pfff, niet de moeite...

Gelukkig staat er, zoals BRAINLESS01, al opmerkt iets anders.

Ik meende dat er al lang buigbare schermen waren ontwikkeld die in productie konden worden genomen, maar dat is blijkbaar toch te duur?
In ieder geval een goede stap voor nu! Ik kan niet wachten tot de eerste horloges die je kunt buigen tot afstandsbediening, mp3-speler, breedbeeld tablet en/of telefoon!

Klopt Samsung heeft die een jaartje (of al 2?) geleden laten zien, ging daar om SAMOLED, weet niet of dat nog wat uit maakt.

Ik heb al vaak nieuwtjes over buigbare schermen gezien. Maar is er wel een markt voor? Want je ziet er nog weinig van.

Of komen al die mooie producten pas over 15 jaar wanneer de patenten en octrooi aflopen?

Naar mijn idee is de allerbeste toepassing die ik me kan bedenken, dat deze display's onbreekbaar zijn door vallen en hierdoor dus flinterdun gemaakt kunnen worden in bijvoorbeeld smartphones. die nu nog altijd in schokabsorberende metalen omhulsels zitten en soms wel 2a3 mm dik zijn.

Wellicht ook in industriele tablets of laptop beeldschermen.

Volgensmij is het materiaal ook veel lichter dan traditionele LCD schermen en zal het wellicht ook minder stroom verbruiken.

[Reactie gewijzigd door sygys op 28 september 2011 11:51]

Als daar touchscreen bijkomt, lijkt me dat een perfecte optie voor mijn toekomstige (over 5 jaar?) smartphone / phone watch / wrist phone oid

mmm, flexibele displays en zonnepanelen....ik zie de interactieve kleding al komen

Buigbare zonnepanelen worden al gefabriceerd door NUON maar blijkt toch niet winstgevend te zijn...
http://www.omroepgelderla...nefoliefabriek-Arnhem.htm

had die link al doorgestuurd bij nieuws melden.
Blijkbaar zijn ze er in geslaagd om draden zo te weven in stof dat ze geheugen cellen kunnen worden.
Dus je volledige t-shirt is voortaan ook je 10T SD kaartje

Hmm leuk eindproject. Patentje erop en je bent meteen klaar voor de rest van je leven.

Dat het buigt vind ik niet zo belangrijk als dat het veel goedkoper is, maar omdat het nieuw is zal het waarschijnlijk toch nog wel veel kosten. We zullen zien de komende jaren.

-.-" buigbare schermen, oprolbare schermen (die je zonder stroom kan bekijken).
Het bestaat al een tijdje maar er zijn op dit moment nog geen praktische uitvoeringen (of zeer weinig).

De grootste voordelen komen voort uit het feit dat het schaarse indium straks vervangen kan worden door koper in met name in highvolume producten als TFT's en zonnepanelen.
Dat gaat tot kostendalingen leiden.

De sterke daling van de prijs van zonnepanelen in het afgelopen jaar heeft de vraag ook sterk vergroot.
In de afgelopen 25 jaar daalde de prijs van zonnepanelen met een factor 2,5 als de cumulatieve productie met een factor 10 toenam (Bron: prof. Emmanuel Sachs).
Zie hier: http://www.solarfeeds.com/anatomy-of-a-solar-pv-system/

[Reactie gewijzigd door Dutchtraveller op 27 september 2011 16:49]

En toen verlepten alle schermen op een warme dag en gingen ze hangen als een dooie bloem...

Als ik naar die microscopische foto kijk vraag ik me toch weer af hoe veilig die nanodraden eigenlijk zijn. Het lijkt best veel op asbest. Het zou toch wat zijn als die dingen nu massaal geproduceerd gaan worden en over 20 jaar blijkt dat het hartstikke kankerverwekkend is