Twee Amerikaanse onderzoeksgroepen hebben los van elkaar een nieuwe drukgevoelige 'huid' ontwikkeld. De vindingen zouden kunnen worden gebruikt voor geavanceerde protheses of om robots aanraakgevoelig te maken.
De twee kunstmatige huidlagen kunnen drukverschillen van minder dan een kilopascal registreren, een druk die vergelijkbaar is met de druk die vingers bij een toetsenbordaanslag leveren. Bestaande methoden kunnen geen druk meten die kleiner is dan enkele tientallen kilopascal en kunnen bovendien niet vaststellen of er al een object op de drukgevoelige laag rust.
Het eerste systeem, dat in Nature Materials is gepubliceerd, werd ontwikkeld door een onderzoeksteam van de Stanford University. Deze onderzoekers gebruikten een stuk pdms van zes bij zes centimeter, waarin thin-film transistors zijn verwerkt. In het pdms, een hoogelastisch rubber, zijn kleine luchtzakjes aanwezig doordat er pyramidevormige uitsparingen in zijn gesneden. Deze luchtzakjes oefenen druk uit op de transistors. Hierdoor veranderen de geleidingseigenschappen van het materiaal, waarmee de stof drukgevoelig wordt.
De pdms-huid is relatief zeer gevoelig en zou zelfs de aanwezigheid van een vlinder op het oppervlak 'voelen'. Het materiaal is echter nog niet goed te buigen of uit te rekken, waardoor een toepassing zoals het maken van bijvoorbeeld protheses met een kunstmatige huidlaag vooralsnog niet aan de orde zijn. De wetenschappers denken het probleem van inflexibiliteit echter eind volgend jaar te hebben opgelost.
Een groep onderzoekers aan de University of California in Berkeley heeft een tweede methode ontwikkeld om kunstmatige huid tastzin mee te geven. Hierbij werd met contactprinting een rooster van geleidende nanodraden aangebracht op een drukgevoelige en elastische laag rubber. De nanodraden gedragen zich op dit oppervlak als transistoren en ook bij dit systeem veranderen de geleidende eigenschappen bij de uitoefening van druk. Deze 'huid' zou dankzij het toepassen van rubber zeer flexibel zijn: de wetenschappers wisten het materiaal te buigen met een straal van 5mm zonder dat de drukgevoeligheid minder werd.
Ondanks de geboekte vooruitgang stellen beide onderzoeksgroepen dat het nog lang zal duren voordat kunstmatige huid bij de mens toegepast kan worden. Met name het maken van verbindingen met de hersenen is een grote hindernis. Met name voor de robotica zijn er echter hooggespannen verwachtingen.