Dat concept is al geprobeerd. Geen idee of dit al dan niet met succes was. In ieder geval blijft het een zelden toegepaste verkoopstechniek.
Concerten zijn nog altijd niet onbetaalbaar, bewijs zijn zowel het aantal stijgende festivals als festivalbezoekers. Concerten zijn wereldwijd meer en meer uitverkocht. De prijs die een gemiddelde (muziek)fan dus wil betalen voor een concert is dus waarschijnlijk nog steeds niet bereikt.
Niettemin zijn er al - zoals mij - die de prijzen van concerten/festivals te hoog vinden. Heb je bij elk product(categorie) wel
BREIN en consorten werken via versleten markttechnieken die niet meer toepasbaar zijn vandaag. Er is geen draagvlak meer op maatschappelijk vlak om voor cd's te betalen van artiesten waar je (nog) niet fan van bent (zoals de vele verzamelalbums). Daarbij ziet de gemiddelde burger nog weinig toegevoegde waarde bij een cd/mp3. De meeste kopers zijn echte fans, die het gevoel willen herbeleven van het laatste concert dat ze hebben bijgewoond. Cd's en mp3 hebben voor hen meer en meer de functie verkregen van herinneringsmiddel (naar concerten, optredens op festivals,...).
Niettemin is hun bestaan - mits aangepaste strategie - wel belangrijk/nodig.
Voor de maatschappij in het algemeen zijn cd's herleid tot verkoopmedium (zoals de radio) en zijn ze niet meer het object van de koop. Grotendeels
'dankzij' het illegaal verspreiden van muziek via het internet.
Een slimme sector vecht even tegen de verandering, maar bereidt zich ondertussen wel voor op de mogelijkheid dat de verandering definitief wordt. De muzieksector - voornamelijk de grote 4 (WMG, EMI, SME en UMG) - getuigen niet echt van een slimme soortgelijke strategische aanpak. Wat zij dachten is - aangezien ze zo groot zijn - de maatschappij wel konden tegenhouden. Niets is minder waar... Er zijn meer en meer voorbeelden van bedrijvenimperiums (dankzij internationalisatie gegroeid) die dachten hun macht te kunnen gebruiken om tegen de maatschappij in te gaan. Maar reuzen zijn log en passen zich moeilijk aan. De kleine dwergen (underdogs) zijn talrijker en zien wat er tussen het gras begint te groeien. Zij voelen beter aan wat er aan komt en wat niet.
Resultaat. In de continenten waar de grote 4 recordlabels heel actief en dominant zijn (vooral Westerse landen) is er amper vooruitgang in de muzieksector. In de BRIC-landen - waar ze de laatste decennia volop investeerden mbv het klassiek businessmodel - hebben ze concurrentie van kleine recordlabels die wel voor de goede aanpak kiezen.
Even heel kort wat zo'n nieuw businessplan inhoud qua strategie.
Cd's en mp3 worden gratis weggegeven en gebruikt als een verkoopsmedium, net zoals bij radio. Op deze manier worden cd's herleid tot een kost bij elke marketingcampagne. De winsten worden gehaald uit de concerten. Velen geloven natuurlijk niet dat concerten die kosten van cd's en mp3's kunnen compenseren, maar deze kleine recordlabels bewijzen het tegendeel.
Marktonderzoek wijst o.a. op het feit dat bij cd-verkoop de kopers vooral fans zijn die de muziek al kenden en deze gaan 9 kansen op 10 al naar het concert. Hen moet je niet overtuigen bij wijze van spreken. Door cd's en mp3's gratis te verspreiden bereik je een veel grotere groep personen, waaronder personen die de muziek niet kenden - ook niet bereid waren ervoor te betalen, maar het wel leuke muziek zouden vinden. Die personen geraken in contact en een deel is zelfs zo fan geworden dat ze naar het concert gaan. Die personen zou je met betalende cd's waarschijnlijk niet bereiken. Alhoewel radio ook een sterk medium is, zijn gratis cd's en mp3's nog krachtiger. Je beslist namelijk zelf wat je beluisterst, je kan vrienden het direct laten beluisteren,...
Maar dit willen de grote 4 recordlabels niet inzien, of ze zitten vastgeboeid door aandeelhouders en investeerders die nieuwe strategieën tegenhouden, niet (tijdelijk) willen inboeten op de winst/dividend,...
De grote 4 recordlabels zullen zich moeten aanpassen. Dit wordt stilaan duidelijk... Probleem is dat verandering moeilijk en kostelijk is voor een gevestigd bedrijf. Een bedrijfsmentaliteit verander je niet van de ene dag op de andere. Veel personeelsleden zal niet akkoord zijn en verandering boycotten, of zelfs het bedrijf verlaten. Aan de andere kant kan geen verandering leiden tot personeelsleden die vertrekken - wegens de rem op innovatie - en bij de (opkomende) concurrerende recordlabels vertrekken of zelfs een eigen recordlabel opstarten.
Wat ik wel weer opmerkelijk vindt (en dan ook weer niet) is dat overheden - via opsporingsdiensten - meehelpen voor een probleem dat de muziekindustrie zelf niet correct heeft aangepakt (naar mijn mening). Maarja, diezelfde overheden beschermen hun grote bedrijven (zoals ouders >> mijn kind, schoon kind). Zuid-Korea werkt volgens mij mee wegens diplomatieke redenen. Ze zijn sterk verweven met de Amerikaanse economie. In een vrije markteconomie had de muziekindustrie zich wellicht sneller aangepast. Met al deze overheidsinmenging wordt het alsmaar complexer voor zowel de muziekindustrie als de consument.
Voordeel van overheidsinmenging is dan wel een meer stabielere economie, alhoewel hierover ook veel discussie is. Feit blijft dat men geen benul heeft welke het efficiënst is... Bij de recente bankencrisis weet men bijvoorbeeld nog steeds niet bij welke stroming de fout ligt (vrije of gereguleerde markt). Volgens mij beiden, maar dit gaat teveel off-topic.