Als er 1 ding is wat in een kapitalistisch systeem goed werkt is het natuurlijke selectie. Alleen dat waar behoefte aan is wordt een succes. Dat kan heel stompzinnig zijn maar ook heel geniaal.
De platenmaatschappijen hebben een soort monopolie op easy-listening, en daarmee, bijna een monopolie op muziek.
Ze kiezen zelf plaatjes uit waarvan ze weten dat ze statistisch gezien wel een hit zullen worden (en mixen ze zelf - zijn gewoon bepaalde algoritmes voor). Bijvoorbeeld een deuntje dat irritant in je kop blijft hangen. Dat verkoopt. Dat push je vervolgens met bakken en bakken geld aan promotie en *pats*, a hit is born (zullen we het eens over crazy frog hebben?). En omdat mensen al vele uren per dag worden blootgesteld aan muziek (via radio, muziek in winkelcentra, optredens bij Pauw & Witteman/DWDD/etc en wie er echt geen genoeg van krijgen TMF en MTV) hebben ze geen zin meer in nòg meer muziek. Dus men blijft bij het populaire spul wat men met de paplepel krijgt ingegoten.
Is een uitvoering van Bach of Mozart goede muziek? Natuurlijk. Heb je ooit een CD daarvan in de top40 gezien? Nee. Verkoopt niet lekker aan de massa. Dat zal volgens de natuurlijke selectie dan wel bagger zijn.
Ik zal je een toepasselijke quote van Midas Dekkers geven aangaande natuurlijke selectie. Midas Dekkers over één van de beste producten van Moeder Natuur.
Haar topmodel is niet de olifant, geen albatros, zelfs geen cheeta, laat staan de mens. Het is de kakkerlak. Dit door velen onderschatte diertje is een toonbeeld van doelmatigheid. Er zit geen schroefje te veel aan. Het platte lijfje past in elk hoekje en de gevoelige zintuigen nemen de geringste trilling waar. Voor noodgevallen zijn opvouwbare vleugels ingebouwd. Onder normale omstandigheden heeft de kakkerlak echter genoeg aan zijn poten, die lang en dun maar toch heel sterk zijn.
[...]
Ook op gevaren is de kakkerlak berekend. Bij het minste teken van onraad slaat hij op de vlucht. Dat de vlucht inderdaad de beste verdediging is, heeft hij wel bewezen door al driehonderd miljoen jaar op de aarde rond te kruipen. Vanaf het oudste tijdperk, het paleozoïcum, is hij onveranderd present. Nieuwlichters zoals de dinosaurussen heeft hij zien komen en gaan. Continenten verschoven, zeeën rezen en daalden, ijstijden tolden af en aan, de mens dook op; het kon de kakkerlak niet deren.
Bron: Midas Dekkers: Lichamelijke Oefening, pagina 267
Top40 muziek is in zekere zin, net als een kakkerlak, inderdaad geniaal. Het is precies zo ontworpen dat het in je kop blijft hangen, zo ontworpen dat het niet te lang of te kort is en op zo'n manier dat je er zonder moeite op de achtergrond naar kan luisteren. Het is ontworpen om goed aan te sluiten op de meerderheid. En dit hoor je de hele dag al, dus dat koop je dan ook maar.
Je kan het ook vergelijken met fastfood of een diepvriesmaaltijd. Vrijwel iedereen lust het en vrijwel iedereen kan er een heleboel van op. Maar is het ook goed voor je? Is het wel zulk geraffineerd eten? Kijkende naar de verkopen (aantallen dus, natuurlijke selectie) is het voedsel van een 5-sterren restaurant of de o-ver-heer-lij-ke appeltaart van mijn moeder volslagen kansloos tegenover een kleffe burger van de McDonalds.
Kakkerlakken, fastfood, diepvriesmaaltijden en Top40 muziek. Ze zijn op hun eigen manier allemaal geniaal, en tegelijkertijd kunnen ze allemaal heel erg iiiiiiieuw zijn.
De artiesten die graag muziek maken ontneemt niemand hun hobby maar ik moet er niet aan denken dat mijn CD collectie het niveau bruiloftsorkest niet zou ontstijgen.
Dus je denkt dat iedere artiest die nu CD's verkoopt het voor het geld doet? Think again. Er zullen genoeg artiesten zijn, ook bij grote platenmaatschappijen, die wèl door blijven gaan. Zelfs als ze er nog amper een droge boterham mee kunnen verdienen. Sommige mensen zit het gewoon in het bloed.
En kijk eens op
http://www.jamendo.com/. Gratis muziek, klinkt dit als een bruiloftsorkest?
[Reactie gewijzigd door Mentalist op 29 juni 2010 10:37]
Auteursrecht
