Dit is gewoonweg het ventileren van een mening en dan als laatste toevoegen dat mensen die het niet met je eens zijn op voorhand al dom zijn. '... Voor simpele geesten alles simpel lijkt'. Wat een pretenties zeg..
...
Verder ben ik het, afgezien van jouw mening over apple producten (die zijn betoverend blijkbaar) inhoudelijk wel met je eens: het maken van een goed product gaat verder dan het bijeen gooien van machinerie met indrukwekkende technische specs. En er is dus voor het vervaardigen van succesvolle, mooie en gebruiksvriendelijke producten meer nodig dan een ontwikkelteam van 20 die-hard nerds die kicken op specs. Ik vind alleen de manier van brengen niet echt... objectief.
Het is absoluut een mening wat ik geef en meer niet. En een mening is per definitie subjectief. Subjectief betekent persoonlijk, objectief onpersoonlijk. Een mening is altijd persoonlijk en dus niet objectief. Er bestaat niet zoiets als een objectieve mening. Je kunt hoog uitspreken van een objectieve vaststelling als je iets op een dusdanige manier meet dan ieder ander die dezelfde meting verricht tot dezelfde conclusie komt.
Dat kan nooit betrekking hebben op zaken als smaak. Waardeoordelen zijn per definitie subjectief. Men kan objectief vaststellen dat 3% van een product binnen 3 jaar uitvalt. Maar of dat veel is of weinig, of dat goed is of slecht laat zich niet objectief vaststellen.
Het begrip objectief raakt gemakkelijk vervuilt. Mensen gaan dan objectieve metingen voorzien van waardeoordelen en deze dan als objectieve meningen verkondigen. Ook zie je veel dat mensen hun eigen mening als objectiever zien, omdat deze beter past bij de kennis die zij hebben, maar ze kennen de kennis van anderen niet.
ALLE meningen zijn subjectief! Alleen als iemand hier meetresultaten uit betrouwbaar en valide wetenschappelijk onderzoek opvoert kan je spreken van objectieve informatie, maar dan is het ook géén mening. We zullen ook niemand horen beweren: ik geloof dat de zon schijnt. Dat is namelijk iets dat wij objectief kunnen vaststellen.
Om objectieve informatie te geven moeten wij dingen versimpelen. Want een product heeft een veelheid aan relevante eigenschappen. Daarmee beweegt elk product in een multidimensionale ruimte. De consument zijn smaak is een subjectieve waardering die zich uit in gebieden in die multidimensionale ruimte. Voor elke consument is dat weer anders. Maar er is bij groepen consumenten een zekere overlap. Deze overlap gebieden zijn de markt die de producent wil aanboren door een product hierin te positioneren.
Nu kunnen wij niet meer dan 3-dimensionale ruimtes visualiseren en het is buitengewoon moeilijk om de belangrijke groepen te onderscheiden in de bevolking en een groot overlapgebied in hun smaak. Het is al moeilijk om de relevante factoren te onderscheiden die hun keuzes beinvloeden. Met multivariante statistische technieken is wel wat mogelijk. Het is nu bijvoorbeeld mogelijk om een liedje te laten beoordelen door een programma op een veelheid van kenmerken en enige betrouwbaarheid een voorspelling te doen of het een hit wordt. Het programma kan overigens geen liedjes maken. Al kan je natuurlijk random liedjes testen. Toch komt daar niet het wereldnummer uit dat de wereld in beroering brengt. De multidimensionale ruimte is zo groot dat de kans op een lucky shot heel klein is.
Maar waarom kan de kunstenaar het dan wel? Omdat hij het vermogen heeft om zich afstemmen op zijn doelgroep. Hoewel wij de neiging hebben om onszelf te zien als gescheiden wezens met uniek kenmerken, dient de realiteit zich meer aan als een groot veld waarin alles met elkaar in verband staat. Daarom is er ook zo veel interactie. En die interactie vindt ook plaats op manieren die ons bewuste denken passeren. Sommige mensen hebben daar een speciale antenne voor. Ze voelen aan wat anderen willen, zonder dat daarvoor objectieve, bewust overdracht nodig is.
Eigenlijk doen we dat allemaal. Maar we geven daar woorden aan die dat verhullen. Ook leven wij in een maatschappij die objectieve kennisoverdracht is gaan verheerlijken. Dat is nog de enige kennisoverdracht waarin wij geschoold worden. Dat is ook de reden dat mensen in toenemende mate geïsoleerd voelen van hun medemens. Want objectief denken is gebaseerd op het isoleren van verschijnselen om er dan pas verbanden tussen te zoeken. Het breekt alles af in onderdelen om er weer nieuwe constructie mee te maken.
Objectief denken heeft groot nut. Het helpt doelen verwezenlijken. Maar als het erom gaat om de juiste doelen te identificeren, als het gaat om waardebepaling, dan komt het subjectieve denken om de hoek kijken. Subjectief denken laat zich ook ontwikkelen, maar op een andere manier. Subjectief denken ontwikkel je door de geest gevoeliger te maken, open te stellen voor ervaringen die eerder nog buiten de perceptie vallen, omdat ze subtieler zijn. Kleuren leren zien waar men eerst alleen maar grijstinten zag, grijstinten zien waar men eerst alleen maar zwart/wit zag. Of wel zijn ervaringen meer dimensionaal maken.
Wij kunnen dat allemaal ontwikkelen. Maar wij leren te veel falsificeren. In plaats van nuances te onderscheiden en waarderen, proberen wij alles terug te brengen tot waar/onwaar, goed/slecht, fijn/vervelend etc. Het overheersende objectieve denken maakt ons tot binaire denkers die ontleden en oordelen. Dit maakt ons tot efficiente specialisten maar verarmt onze ervaringswereld. In het proces van ontleding reduceren wij onszelf tot een onderdeel met een specialistische kijk.
Zo hebben landen geen gebrek aan vele uitmuntende specialisten die het land op deelgebieden kunnen besturen, maar waar het vaak aan ontbreekt is de visionaire staatsman die alles samenbrengt tot een succesvolle eenheid.
Zonder Steven Jobs had Apple alle kennis in huis. Ze hadden nog steeds de zelfde uitmuntende technici en designers en marketeers. Maar ze konden het niet combineren tot succesvolle producten. Het is dankzij Steven Jobs subjectieve intuitie dat de successen tot stand komen. Natuurlijk achteraf kun je het gaan ontleden en daar dan redenen voor bedenken. En reken maar dat fabrikanten heel wat moeite doen om het succes van Apple te analyseren. Maar daarmee nemen ze slechts deel aan de markt die Apple heeft gecreëerd. Het helpt ze niet om de volgende markt te creëren.
Een oorspronkelijk product schept zijn eigen markt. Want de melange levert een ervaring op die mensen voorheen niet hadden. Er bestaat dan ook geen behoefte aan een product, er bestaat alleen maar vraag naar een product. Behoefte kan niet worden geschapen, noch ooit verzadigd raken. Vraag kan worden geschapen en ook worden verzadigd. Behoeften blijven eeuwig hetzelfde, maar vraag verschuift steeds. De verschuiving van de vraag stelt fabrikanten steeds voor verrassingen en biedt nieuwe aanbieders die een goede antenne hebben steeds kansen.
Is dit verhaal objectief? Nee 100% subjectief. Gewoon een mening waar niemand het mee eens hoeft te zijn. Mensen reageren daar verschillend op. Individualisten zijn doorgaans variatie zoekers. Ze waarderen variatie en proberen hun denken ruim te houden. Andere meningen vinden ze prikkelend in de zin van stimulerend.
Collectivistische denkers houden niet van afwijkende meningen. Ze conformeren zich zelf sterk aan "objectief" geachte meningen en ervaren andere meningen snel als een persoonlijk afwijzing. Je herkent deze mensen doordat ze reageren met persoonlijke aanvallen. Als het aan deze mensen ligt moeten anderen liefst conformeren aan door hun collectief erkende autoriteit. Deze mensen houden ook van uniformen en standaardiseren.
Voor machthebbers zijn deze mensen prettig omdat ze zich als groep laten sturen, ook in hun smaak. Je kan ze aanleren wat ze mooi en prettig moeten vinden en wat ze moeten verafschuwen, zonder dat ze er ooit van geproefd hebben. Ze kijken sterk naar andere leden van hun referentie groep, als die het mooi vinden sluiten ze zich daar gemakkelijk bij aan. Deze mensen steken hun hoofd niet uit boven het maaiveld. Ze laten zich leiden door andere drijfveren. Angst is een belangrijke drijfveer om te conformeren, zo vermijdt je afwijzing en ontvang je steunbetuiging. Zulke mensen houden van regels en niet van uitzonderingen. Daar is niets goeds of slechts aan. Zo zitten mensen nu eenmaal in elkaar.
Als ik spreek van magie en betovering roept dat bij zulke mensen wrevel op. Hun beeld van de werkelijkheid is die van ijzeren orde, waarin regels alles regelen. Uitzonderingen heten bij hen niet magie, maar toeval, verstoring, overtreding, anomalie, ongerechtigheid. Zij vinden andere meningen ook prikkelend, maar niet in positieve zin. Ze ergeren zich eraan. Wie is die persoon dat hij denkt een afwijkende mening te kunnen hebben? Voelt hij zich soms beter dan het collectief?
Ik denk dat wij deze tegenstellingen ook door horen klinken in verschillende affiniteit met bedrijven en systemen. Sommige scharen zich achter de gevestigde orde, andere achter de uitdager van de orde. Dat zijn geen objectieve keuzes, maar waar men zich het meest mee verbonden voelt. En dat kan tijdens het leven wijzigen.
Sommigen menen dat ik hier schrijf om te irriteren of mijzelf te verheerlijken. Ieder wiens ideeen meer afwijken dan een ongeschreven grens, mag rekenen op waardeoordelen, zowel de positieve als negatieve. Het is altijd een gemengde oogst. Daarom wordt ook Steven Jobs bewonderd en verguisd. Het zoeken naar nieuwe dingen wordt er niet door veroorzaakt, dat is een innerlijke drijfveer. Sommigen worden beangstigt door het nieuwe anderen door aangetrokken.
Daarin zit ook een deel van de attractie van Apple producten. Deelnemen aan een veranderingsproces, surften op de kop van de golf. Daarom kopen deze mensen ook weer de nieuwe creaties. Daarom zal MS nooit een innovatief highend product in de markt kunnen zetten met het succes van Apple. MS is ongeveer zo spannend als oma's behang. Ook die blauwe tegeltjes in WM7 zullen dat niet veranderen. Wat zal er op komen te staan? Home sweet home?
[Reactie gewijzigd door Anoniem: 34296 op 6 april 2010 16:23]