Hoe kom jij aan kunstmatig hooghouden? De prijzen zijn nu lager dan pakweg 5 jaar geleden. Voor de euro gingen ze rond de 800 a 1000BF oftewel €20 a €25. Vandaag rond de €15 a €20 en soms minder. En toegegeven, er staan op vele albums ook minder nummers, maar beter zo dan toch maar een paar extra waardeloze songs te schrijven op de schijf vol te persen. Daarnaast is het leven duurder geworden en zijn de lonen ook gestegen.
Even terug de geschiedenis in. Philips heeft na het uitbrengen van de CD "beloofd", in onderlingen afspraken met de industrie, dat 10 jaar na de invoering van de CD de prijzen zouden dalen tot de destijdse LP prijs, gemiddeld 25 gulden destijds. Kijken we even verder dan zijn de produktie en vervoerskosten van de CD velen malen goedkoper dan die van de LP, zeker als je vergelijkt dat de eerste cd's gemiddeld 50 gulden per stuk waren destijds. Die afspraak is nooit nagekomen en mede daardoor werd mp3 ontwikkeld, als een protest waarna muziek royaal floreerde op het net.
Lonen kunnen wel gestegen zijn maar dan vraag ik me af welke lonen direct verband houden met de muziekindustrie. Een artiest krijgt geen loon maar een kontrakt of moet van royaltie's leven, je weet wel, die eeuwige wurgkontrakten die de industrie nog steeds vandaag de dag hanteerd. Met de komst van het internet zijn ook de reclame kosten flink gedaald, immers, het internet is voor de industrie een mooie gratis medium om je artiesten te prijken.
Het downloaden hebben ze zelf in de hand gewerkt. Het hoog houden van de prijzen is een feit maar ook dat de industrie niet mee wilde werken aan een gesloten formaat zegt genoeg, eindelijk kwamen ook de andere electronische fabrikanten onder het mes van de muziekindustrie vandaan. En zoals ik het zelf zie, een artiest moet zijn geld on stage verdienen, niet in een studio en veel musici wilde slapend rijk worden door alleen maar albums uit te brengen.
Aangaande deze zaak vind ik het toch wel frapant, ondanks dat de gebruiker zelf zijn schijf formateerde dat een rechtbank iemand veroordeeld zonder bewijsmateriaal en had de rechtbank anders moeten oordelen, en daar was deze zaak de uitgelezen kans voor. De rechtbank had moeten oordelen dat de RIAA bij constatering aangifte moet doen om zo het "bewijs" in beslag te laten nemen en veilig te stellen. Dit is dus niet gebeurd en zo hoeft de rechter dus ook niet de gangen en wandel van de RIAA te controleren.
Hoe serieus kun je zo een rechtbank nog nemen ? De RIAA handelt zonder enige wettelijke opsporingsbevoegdheid, ze klagen aan maar stellen geen bewijsmateriaal veilig en kunnen zelf niet hard maken dat iemand de wet overtreed naar aanleiding van hun eigen gegevens, als ze die al kunnen produceren dan lijkt me dat niet conform de wet, gezien de privacy. Bittere pil is natuurlijk wel dat de gedaagde ook niet meer in staat was om een advocaat te nemen waardoor je dus de zaak nooit op zijn grondbeginselen kan aanpakken, dat kan een burger niet. Kortom, trieste uitspraak maar hoop dat een advocaat zich op wil werpen voor een hoger beroep behandeling, kijken wat daar dan uit komt