Britse onderzoekers hebben een doorbraak bereikt op het gebied van driedimensionale gelaatscans. Vorige maand maakten de computerwetenschappers van de Sheffield Hallam University bekend dat de door hen ontwikkelde software in 40 milliseconden een exacte 3d-afdruk van een gezicht kan produceren. De ontwikkeling vond plaats door de Geometric Modelling and Pattern Recognition Research Group (GMPR) van het Materials and Engineering Research Institute (MERI). 'Hoezo is 40ms een doorbraak ', denkt de lezer dezes misschien. Ter vergelijking, het kost het 'face recognition algorithm' in de hersenen van een gemiddelde Tweakers.net-lezer circa 100ms - een tiende van een seconde dus - om z'n eigen moeder te herkennen.
Een dergelijk snelle werking kan in de toekomst bijdragen aan vlottere check-ins op luchthavens, of in andere situaties waarbij een verhoogde beveiliging gewenst is, aldus MERI-professor Marcos Rodriques. Andere toepassingsgebieden waar volgens hem aan gedacht kunnen worden zijn het oplossen van misdaden, door het vergelijken van 3d-poses met 2d-foto's, en het produceren van 3d-biometrische data van gezichten voor smart cards, zoals id-cards en bankpassen. Ook kan gedacht worden aan industriële toepassingen, zoals bijvoorbeeld het herkennen en lokaliseren van fouten in voorwerpen op een transportband. De prof noemt de mogelijkheid zelf niet, maar het lijkt voor de hand liggend dat de industrie rond 3d-animatie en CGI hier ook baat bij zouden kunnen hebben. Met scantijden van 40ms zijn in principe 25 frames per seconde mogelijk; als dat direct te linken valt aan een 3d-animatieprogramma, kan - in theorie - een acteur van vlees en bloed als een 3d-character worden weergegeven, en die realtime van een zeer realistische, gedetailleerde mimiek voorzien. Een filmpje (avi) laat zien hoe een sprekende proefpersoon vastgelegd is door middel van de GMPR-scanner.



De gepresenteerde scantechnologie bestaat -naast een computer met de software, hoofdzakelijk uit een projector die razendsnel, vanuit één positie, een object met een lichtstraal scant, en een camera. De scanlijnen worden omgezet naar een 2d-beeld, dat door de software weer wordt vertaald naar een 3d-'afdruk'. Door de relatief simpele opstelling van de GMPR-scanner is de techniek niet alleen erg snel, maar wordt tevens een aantrekkelijk kostenplaatje mogelijk. Bestaande gezichtsherkenningsystemen werken onder meer door zestien foto's te schieten vanuit meerdere standpunten. Dat kost niet alleen tijd, maar laat het risico bestaan op onbruikbare resultaten, door bewegingen van hoofd of gezicht tijdens de 'shoot'. Dergelijke oudere opstellingen kosten volgens Rodriques soms wel tienduizenden euro's, door de meerdere camera's (en de daarmee gepaard gaande complexere instellingen, parameters en calibraties), tegen een paar honderd voor de GMPR-scanopstelling.