Om maar gewoon het relevante deel van het voorstel 
te citeren:
Dat is hoe het 
nu in het voorstel staat ja, maar we moeten juist verder kijken dan het voorstel gaat; want als het 
kan, dan 
zal het gebeuren, en niet altijd enkel omdat 'the good guys' dat willen.
Daarnaast zijn de beperkingen die daar beschreven staan naar mijn mening vrij zwak:
Artikel 37
Antiwitwasregels van toepassing op offlinebetalingstransacties in digitale euro’s
1.Betalingsdienstaanbieders passen de leden 2 tot en met 6 toe op offlinebetalingstransacties in digitale euro’s.
2.Transactiegegevens worden niet bewaard door betalingsdienstaanbieders of door de Europese centrale banken en de nationale centrale banken.
3.Betalingsdienstaanbieders bewaren gegevens over afstorting en opname voor het opslaan van digitale euro’s op betaalinstrumenten overeenkomstig artikel 40 van Richtlijn (EU) 2015/849 en nationale bepalingen tot omzetting van dat artikel. Betalingsdienstaanbieders stellen die gegevens op verzoek ter beschikking van de financiële-inlichtingeneenheid en andere bevoegde autoriteiten als bedoeld in artikel 2, lid 31, van Verordening [referentie invoegen – voorstel voor een antiwitwasverordening – COM(2021) 420 final].
4.Voor de toepassing van lid 3 wordt onder afstorting en opname verstaan:
a)het afgestorte of opgenomen bedrag;
b)de identificator van het lokale opslagapparaat voor offlinebetalingstransacties in digitale euro’s;
c)de datum en het uur van de afstort- en opnametransactie;
d)de voor de afstorting en opname gebruikte rekeningnummers.
Lid 5 en 6 heb ik er buiten gehouden, 5 is enkel van toepassing voor juridische onderzoeken, 6 gaat over het bepalen van transactie- en aanhoudingslimieten, maar dat is minder van belang voor de transactionele gegevens.
Lid 2 heb ik gemarkeerd, omdat daar het punt zit: je hoeft gegevens niet op te slaan om tot afgeleide producten en inzichten te komen. Je kan prima 
tijdens het verwerken van transacties al een log opbouwen; wat met fysiek geld simpelweg onmogelijk is.
De betalingsdienstaanbieders en de ECB moeten hoe dan ook een tegoeden/schuldenstaat op kunnen bouwen, én ze moeten monitoren op fraude etc. Hoe ga je fraude in kaart kunnen brengen als je geen toegang hebt tot de onderlinge transacties, om te kunnen verifiëren wat waar vandaan komt en of dat wel zuiver is? Door puur af te gaan op 'X uit betekent maximaal X in'? Maar hoe ga je dan om met devices waar een tijd lang een tegoed op staat waar niks mee gebeurd, moeten die dan eens in de zoveel tijd een 'phone home' doen met wat ze nog hebben staan? En wie heeft er dan gefraudeerd als er een discrepantie ontstaat?
Je bedoelt wat er expliciet verboden is:
Eerst een open deur die tegelijkertijd een dooddoener is: dat houdt bedrijven en overheden doorgaans ook niet tegen om het toch te doen.
Maar daarnaast: dat gaat over het geld zelf. De wallet is niet de digitale euro, en die kan prima op zo'n manier worden gebouwd dat het daar wél mee kan.
Deze voorstellen gaan net zo goed over wat er 
niet beschreven staat (de mazen) als wat er 
wel beschreven staat.
Het is dus expliciet precies zo ingericht dat dit allemaal precies het zelfde werkt als het huidige bancaire systeem: het kan wel, maar het vereist een gerechtelijk bevel van een rechter in een lidstaat en niet bij de EU.
Het probleem is: 
hoe lang werkt het zoals het huidige bancaire systeem. 
Hoe lang blijven de checks and balances hun werk doen? Hoe lang zal het duren voordat blijkt dat er toch meer data bewaard of verwerkt werd dan de bedoeling was? En vooral: zullen er dan 
wel consequenties aan zitten voor de verantwoordelijke personen, anders dan een promotie?
Wat, toegegeven, niet direct een probleem is wat de digitale euro aan zou moeten pakken of op kan lossen, maar wel een factor is waarom ik niet direct voorstander ben van deze centralisatie.
Dat zijn echter juridische bedreigingen binnen het huidige systeem. Bijvoorbeeld dat het inmiddels bijna onmogelijk is voor een lidstaat om een verzoek om een rekening te blokkeren vanuit een andere lidstaat naast zich neer te leggen. De tijdsperiode die een lidstaat heeft om een gerechtelijk verzoek van een andere lidstaat te beoordelen is inmiddels zo kort dat dat bijna niet meer daadwerkelijk kan, en het wordt steeds moeilijker om dergelijke verzoeken in de ontvangende lidstaat gerechtelijk aan te vechten. Zie bijvoorbeeld het 
Concluding report of the High-Level Group on access to data for effective law enforcement voor hoe dat werkt.
Kan je je voorstellen dat je geld doneert aan een Hongaarse organisatie en vervolgens je Nederlandse rekening geblokkeerd wordt en je dat alleen maar voor de Hongaarse rechter kan aanvechten?
Dat is oprecht best een interessant document, maar ik zie niet hoe de digitale euro dat precies zou kunnen voorkomen of verbeteren? Sterker nog, het klinkt juist alsof het dat gaat 
verergeren doordat het bestaande gebrek aan capaciteit enkel groter wordt door wéér een extra techniek. En om het 
effectief te kunnen verbeteren heb je juist die transactionele metadata nodig die niet bewaard wordt.
Dus als het daadwerkelijk "waarempel net op een bankrekening" lijkt, krijg je dan niet gewoon exact dezelfde situatie, maar dat dan óók je digitale cash bevroren wordt? De digitale euro an sich lost namelijk niets in dat proces op; het is juist een extra factor die óók afgenomen zou kunnen worden. (afhankelijk van de implementatie, vooral de wallet) Succes met fysieke cash op afstand onschadelijk maken.
De oplossingen die in dat document worden aangedragen gaan ook allemaal over data-retentie, versterken van forensics, en verbeteren van communicatie. Niet over het al dan niet ontoereikbaar zijn van het huidige monetaire systeem.