Maar je hoeft toch ook niet alles meteen en tegelijk te kunnen zien? Dus je hoeft ook niet al die streamingdiensten tegelijk te hebben.
Het hoeft niet, maar hij wil het wel.
Je hoeft helemaal geen video te kijken, alle entertainment is optioneel.
Bedrijven hoeven ook geen geld te verdienen, dat is een keuze.
Maar als je deel wil nemen aan het culturele leven dan wil je zien wat er nu leeft en speelt.
Bij televisieseries is het hele model dat die lange tijd lopen en wekelijks een nieuwe aflevering uitbrengen. De structuur van veel shows is er op gericht op de wekelijkse structuur, zo eindigt vrijwel iedere aflevering in een cliff-hanger. Het is de bedoeling om mensen vast te houden als lid van zo'n dienst.
Iedere streaming dienst probeert een paar exclusives te hebben waar mensen lid voor worden en de rest van het aanbod krijg je er dan "bij". Dat is eigenlijk weer het oude kabeltelevisiemodel waarbij je hele zenderpakketten tegelijk moet afnemen ook wil je er maar één zien.
Het is niet per se een verkeerd model, het maakt het mogelijk om niche-programma's te maken die op eigen benen niet zouden kunnen overleven, maar als klant betaal je, in ieder geval gevoelsmatig, te veel omdat je een heel pakket moet afnemen voor één programma.
Daarbij krijg je voor het basistarief vaak ook maar beperkte toegang en/of een beperkte kwaliteit. Om wel hoge kwaliteit af te nemen moet je nog meer extra's betalen.
Natuurlijk is het tot op zekere hoogte een keuze hoeveel en welke series je wil kijken en of je het belangrijk vindt om bij te zijn en mee te doen aan het publieke debat en culturele ontwikkelingen.
Daar zit ook het commerciele contra-argument tegen versnippering in: het is makkelijker om geld te verdienen in een grote markt dan in een kleine markt. Soms kun je beter een klein deel krijgen van een grote koek, dan een groot deel van een kleine koek. Om de koek te laten groeien wil je blije & enthousiaste klanten hebben die niet genoeg van je product kunnen krijgen en dat graag met de hele wereld delen.
All-you-can-eat restaurants snappen dat concept goed. Ze trekken hun klanten niet met de beste kwaliteitof de laagste prijs maar met een zorgeloze avond. Een vaste prijs kan heel bevrijdend voelen zelfs als je a la carte misschien wel goedkoper uit was. In mijn ervaring zijn de meeste klanten in zo'n restaurant ook niet daar om zichzelf zo vol mogelijk te schrokken maar voor een zorgeloze avond. Iedereen kan overal een beetje van proeven of op het laatste moment iets anders kiezen om eten terwijl de kinderen eindeloos frietjes mogen eten. Je hoeft je niet af te vragen of het de moeite waard is om nog een portie te bestellen maar kan gewoon zoveel of weinig eten als goed voelt. Deze restauarants zijn succesvol omdat ze de psychologie van hun klanten goed begrijpen en daardoor het 'klant-is-koning' gevoel kunnen bieden.
Streaming diensten begonnen zo maar zijn dat gevoel aan het verliezen. Ik hoor nu steeds vaker mensen zich afvragen of het nog wel de moeite waard is om een abonnement te nemen voor één serie waarbij je niet eens de garantie hebt dat je de hele serie kan kijken voor die naar een andere streamer verhuist. Dat soort gevoelens doet de markt geen goed.