Dat vind ik complete onzin. Je kunt prima het onderhoud zelf doen, net als grote bedrijven dat doen. Vertel eens, wat maakt beheerders van universiteiten dan zo dom dat zij niet zelf het onderhoud zouden kunnen doen. Het is een drogredenering dat alleen grote bedrijven hun onderhoud op orde kunnen hebben. En het zelf doen kost uiteindelijk niet meer dan het uitbesteden van al deze diensten.
Ik zit er een beetje tussen in. Beide kanten hebben hun voordelen en beide kanten komen er in praktijk bekaaid af.
Laat ik even beginnen bij de theoretisch voordelen van de cloud (want daar gaat dit artikel over) want die zijn er zeker.
Schaalvoordeel speelt een grote rol in software en SAAS heeft dan een voordeel is omdat alle klanten dezelfde systemen gebruiken die beheert worden door de experts.
Alles zelf doen betekent dat je veel expertises in huis moet hebben en dat dit moeilijker is voor kleinere organisaties, experts zijn duur, zeker als je ze maar af en toe nodig hebt.
Een ander voordeel van de cloud is dat je snel kan schakelen en op- of afschalen en dat is financieel flexibeler dan een stel eigen servers in de kelder.
De keerzijde is echter dat software niet in isolatie werkt, de waarde zit in software die samen werkt. Systeembeheer is niet om software te installeren maar om die te configureren. Installeren kan iedereen, configureren niet, dat vereist diepgaand inzicht. Meestal zit het werk, de tijd en dus de kosten in configuratie en beheer, niet alleen in het installeren. Daar gaat het fout want dat is grotendeels onzichtbaar voor outsiders, die kennen dat verschil niet echt en denken dat er een significant voordeel is door het niet zelf te doen en dat systeembeheer dus iets anders kan doen. Keer op keer zie ik dus software die min of meer met default configuraties draait en niet echt is ingepast in de organisatie waardoor alles stroef gaat.
Het wordt ook steeds moeilijker om het goed te configureren want beheer heeft steeds minder kennis van die ingekochte applicaties/diensten. Niet alleen omdat er geen tijd meer voor is maar ook omdat ze de ervaring missen die je opbouwt door het zelf te installeren en te beheren.
Ik heb altijd m'n twijfels bij hoeveel tijd er nu echt gespaard wordt als je het afzet tegen het extra gedoe dat je hebt om zo'n systeem naar je hand te zetten.
Er is nog een keerzijde, namelijk dat je veel meer werk moet doen om een contract te sluiten met zo'n leverancier. De grootste zijn wat dat betreft relatief makkelijk: daar wordt niet onderhandeld, je zal het moeten doen met dezelfde voorwaarden als de rest. Niet goed? Jammer dan. Niet volgens de wet? Jouw probleem.
Het grote pobleem is dat de meeste IT'ers dat niet willen en niet kunnen. Die zijn niet geschikt om contracten van 60 pagina's door te werken en na te denken over de implicaties van ieder woord. Dus dan wordt het standaard contract toch maar weer geaccepteerd, of de onderhandeling wordt gedaan door juristen of inkopers. Helaas hebben die weer geen kennis van IT en kunnen dus niet controleren wat ze nu eigenlijk aanschaffen. Of dat voldoet aan alle inhoudelijke en technische eisen. Misschien het belangrijskte is wel de vraag hoe het samenwerkt met andere software. Het is haast niet in contracten vast te leggen dat twee software leveranciers moeten samenwerken zodat hun producten compatible zijn op een manier waar de klant iets aan heeft.
Dit zorgt dan weer voor eindeloze lijsten met eisen en features waar in praktijk niemand aan kan voldoen. Zeker als je ook nog wat flexibiliteit nodig hebt naar de toekomst toe.
Dan heb je alsnog niks en moet je water bij de wijn doen en dat is altijd eenzijdig vanuit de klant. Al je moeite is dus eigenijk voor niks.
Dit soort trajecten staan typisch bol van de compromissen, twijfelachtige beslissingen en keuzes gedwongen door bittere noodzaak. Vaak zijn de contracten ook nog boterzacht over de verplichtingen van de leverancier waardoor je eigenlijk geen poot hebt om op te staan als het niet goed werkt.
In isolatie zijn het allemaal mooie paketten, maar zodra het samen moet werken wordt het een onoverzienlijk drama waarin je een speelbal bent van de leveranciers.
Geld speelt in alles natuurlijk een grote rol. Onze maatschappij onderschat de prijs van software enorm. De meeste mensen kopen nooit software die meer dan een paar tientjes kost (windows en office) en draaien grotendeels op software van een paar euro per app. Ze beseffen niet dat ze zich grotendeels laten subsidieren (oa via reclame). En games dan maar die hebben het voordeel dat mensen snappen dat kunst en cultuur duur zijn. Een game wordt niet vergeleken met Office van MS maar met de Nachtwacht van Rembrandt.
Het is vooral geboren uit gemak en door managers die bang zijn geworden zelf IT systemen te beheren omdat zij de schuld krijgen als het een keer misgaat.
Yup, dat is een grote factor. Langzaam begint men te begrijpen hoe groot het moeras is. Heel wat managers reageren daar op door de verantwoordelijkheid zo snel mogelijk ergens anders te beleggen. De inhoud en kwaliteit lijken daarbij minder belangrijk. Te vaak wordt zo'n keuze onderbouwd met een rapportje van een externe consultant die opgrond van een zeer nauwe vraag ("Wat is de beste virusscanner?") een zeer abstract advies geeft dat geen rekening houdt met de context van een bestaande organisatie.
Het klinkt misschien allemaal een beetje cynisch maar er zit geen boze opzet achter. Ze bedoelen het goed maar zitten ook klem. Wie de waarheid vertelt wordt vervangen door iemand die nog dromen durft te beloven. Op een bepaalde manier is het een kwestie van afschuiven van verantwoordelijkheid naar zwakkere partijen die allemaal een klein beetje meer beloven dat ze niet waar kunnen maken.
Die heel sitautie wordt tien keer erger al je te maken hebt met carriere tijgers, interims en tijdelijke medewerkers die geen band met de organisatie hebben of de lange termijn belangen maar gewoon gedurende drie maanden hun contractje komen uitvoeren.