Ik zie niet zo snel gebeuren dat Europa Azië inhaalt omdat op prijs amper geconcurreerd kan worden.
Tja, het is lastig voorspellen omdat er natuurlijk veel verschillende variabelen meespelen die niet allemaal even zeker zijn. Op dit moment lijken de modellen aan te wijzen dat Europa op termijn meer volume gaat produceren dan Azië als je bij beide de pijplijn van nieuwe fabrieken, hoe groot die zijn en wanneer ze kunnen gaan produceren in je model verwerkt. Het probleem is dat je natuurlijk moeilijk tegenslagen in de bouw, onverwachte technologische vooruitgang of externaliteiten als de pandemie kunt meewegen. Ik zou in ieder geval niet zelf mijn handtekening onder zo'n model durven zetten.
Maar goed, er spelen ook nog een reeks andere zaken mee. Eentje is de wereld van handelsverdragen. In een handelsverdrag tussen twee landen (of in het geval van ons, tussen een handelsblok als
de Europese Douane-Unie met 32 landen aan de ene kant en bijvoorbeeld een land als Australië aan de andere kant van de tafel) worden er zaken afgesproken als "Als wij X ton van onze kaas naar jullie mogen exporteren voor een verlaagd importtarief van 5% dan mogen jullie Y ton aan kleding naar ons exporteren voor een verlaagd tarief van 7%".
Dat soort dingen werken prima maar vereisen wel afspraken, zoals harde afspraken over
Rules of Origin bijvoorbeeld. RoO bepalen bijvoorbeeld dat een kaas alleen ‘kaas uit land X’ genoemd mag worden als de melk waar de kaas mee gemaakt is, of minstens Y% van de melk, uit datzelfde land komt. Anders zou het erg makkelijk zijn om een soort achterdeur te hebben. Je kunt als Europees bedrijf dus niet iets uit China importeren, er een ander doosje omheen doen, en het dan verkopen als een ‘product uit Europa’ vallend onder een EU handelsverdrag. Hoeveel die Y% is verschilt per product en handelsovereenkomst.
Bij batterijen voor EV’s speelt dit enorm omdat de batterij zo’n groot deel van het eindproduct uitmaakt.
Bij het Brexit drama speelde dit een forse rol omdat veel Japanse autofabrikanten fabrieken in Groot-Brittannië hebben voor export naar het continent. Het EU-VK handelsverdrag eist dat een ‘Britse auto’ voor minstens 55% uit VK of EU producten bestaat (als Nissan onderdelen van het Duitse Bosch koopt voor hun Qashqai’s dan is dat prima, als ze die uit Japan halen niet). Omdat batterijen zo’n groot onderdeel uitmaken kunnen die bedrijven nu geen accu’s uit Azië importeren omdat ze dan direct onder die 55% schieten (als je interesse in dit soort technische zaken hebt
is dit stuk een mooi beginpunt). Daarom is er ineens een markt ontstaan voor accuproductie in het VK.
maar in Azië en vooral China zetten ze de schoorsteen vol open en lozen ze al het vloeibare spul gewoon een rivier in. Wat er allemaal dood aan gaat heeft gewoon pech.
Daar wordt dus ook steeds vaker rekening mee gehouden. Zo is men op dit moment op EU-niveau bezig om de vervuiling bij productie,
CO2 productie bijvoorbeeld, mee te rekenen in de invoertarieven. Hoe meer vervuiling hoe hoger de tarieven. Anders ben je als Europa eigenlijk alleen maar vervuilende productie aan het exporteren ten koste van je eigen bedrijfsleven.
[Reactie gewijzigd door Maurits van Baerle op 22 juli 2024 21:45]