Vooropgesteld: een mooie reactie

.
Een hele lange termijn betekent dat de aanschafprijs hoger wordt.
Inderdaad een logische conclusie. Een interessante vraag is hierbij of er klanten zijn te vinden voor produkten waarvoor de fabrikant een bepaalde levensduur/support voor garandeert. Een andere vraag is of een langdurige support (hard-en software) voor een fabrikant (volgens de huidige economische mores) een werkbaar businessmodel oplevert.
Beide vragen schijf ik niet op om daarmee lange ondersteuning te diskwalificeren. Bijna integendeel zelfs. Wel verwacht ik dat fabrikanten (waaronder blijkbaar ook Philips) deze vragen nog niet voldoende hebben verkend.
Zelf die vragen verkennende:
Zijn er klanten te vinden voor producten die een lange levensduur beogen? Als je mensen een lange termijn perspectief kan bieden, en je als bedrijf van de daken schreeuwt dat je een lange termijn commitment aangaat voor de productrange die ze dan in huis halen verwacht ik dat die klanten best zijn te vinden. Aan die prijs moet dan wel een goed verhaal hangen waarom die kosten nodig zijn zodat je klanten de investering naar zichzelf toe kan laten verantwoorden.
Hoe bouw ik een goed businessmodel rond een langdurige klantenrelatie? Dit is best een lastige vraag. Veel bedrijven vervallen in een abonnementsysteem (easy money in mijn ogen). Ook zien we dat bedrijven veel gesloten producten aanbieden. Die zijn inflexibel en door hun beperkte scoop verouderen ze met de huidige snelheid van ontwikkelingen economisch/functioneel voordat ze technisch verouderen. Een Philips kan met deze gesloten producten nooit garanderen dat ze over 15 jaar nog naar tevredenheid kunnen werken. Veiligheid is een mooi voorbeeld van iets waarvan de ontwikkeling zich moeilijk laat voorzien.
Om zichzelf flexibiliteit te geven zou een bedrijf als Philips haar gesloten producten kunnen opengooien. Door functies van elkaar te isoleren (modulariseren) geeft een producent zich flexibiliteit om haar producten met minder moeite te laten evolueren. Door ook die modules aan te bieden als vervangingsopties (upgrades) wordt de bestaande klantenkring betrokken gehouden.
Veel aandacht bij dat modulariseren moet gaan naar de interfacelagen tussen de functies (ik praat over hard-
en software). Die interfacelagen moeten heel futureproof worden uitgevoerd. Dit lijkt mij het meest kritische stuk. Die interfaces moeten veel meer kunnen verwerken dan de huidige productdefinitie nodig maakt, en moeten meer generiek/vrij invulbaar worden opgezet. Ook moeten die interfaces makkelijk uitbreidbaar zijn en, het lastigste, ze moeten kunnen praten met een andere uitvoeringsvorm van een dergelijke interface met een vergelijkbare rol. Worden die interfaces goed doordacht opgezet dan zijn de functies voor de productrange niet heel moeilijk uit te bouwen voor toekomstige behoeftes. Door de flexibiliteit in de interfacelagen zal dit de ontwikkeling van nieuwe versies van functies vereenvoudigen en dus goedkoper maken.
Een mooi verhaal, maar waarom gebeurt het dan nog niet zo? Om als producent met zoiets te starten moet eerst door een zure appel fase worden heengebeten. Eerst moet veel inspanning worden gestopt in het interfaceskelet waaraan later de hard- en softwarefuncties kunnen worden opgehangen. Deze fase kost alleen maar geld en levert nog geen bal op. In verband met de lange gebruikstermijn, waarvoor de interface is beoogd, kan dit best een forse investering zijn. Een dergelijke investering past wat moeilijk in het huidige door "return of investment" geobsedeerde managementmodel van bedrijven in, in ieder geval, de westerse samenleving. Een andere valkuil is dat door de hoge kosten de neiging sterk zal zijn de interface oplossing volledig af te zekeren met patenten. Het risico hiervan is dat een op zich prachtig interfacesysteem verwordt tot een pilaarheilige. Dit kan de penetratie in de markt afremmen of zelfs ondergraven.
Kortom best lastig en moeilijk, al vermoed ik wel dat een dergelijke open benadering van smart home toepassingen wel veel momentum kan geven.