Dat lijkt me bij auteursrechten dat het er primair om moet gaan dat de investeerder en maker voor een bepaalde tijd rechten hebben en de gebruikers van het materiaal het onder voorwaarden mogen gebruiken.
Daar gaat het al fout, dat was niet het doel van die wet. Exclusieve rechten geven is een middel, geen doel op zich.
Ik betwijfel of de eis van een vaste boekenprijs relevant is voor het onderwerp dat illegale downloaders aangepakt kunnen gaan worden.
Het is relevant omdat de wetgever zich bemoeit met de prijzen omdat de gebruikelijke marktwerking (winst maximaliseren) niet het gewenste effect heeft.
Bij de levensbehoefte gaat het er om of je het als illegaal downloader echt nodig hebt.
Dat hele "levensbehoefte" is een drog-argument. De hele wet staat vol met zeken die geen levensbehoefte zijn. Copyright is volgens jouw definitie ook geen levensbehoefte. Auteurs kunnen ook gaan vissen. De meeste mensen erkennen echter dat cultuur en ontwikkeling wel degelijk levensbehoeftes zijn. Toegang tot bepaalde werken hoort daar bij.
Als het niet nodig is om in leven te blijven, dan lijkt het mij niet vreemd dat iemand die een werk maakt of er in investeerd wettelijke bescherming heeft dat een ander die het wil gebruiken maar kan doen en laten wat die wil zonder dat met de maker of investeerder overeen te komen.
Net zo min als dat het vreemd is dat de maatschappij een tegenprestatie verlangt en niet zomaar bescherming geeft aan een tak van industrie. Het hele idee dat een werk 'eigendom' kan zijn berust op wettelijke bescherming, het is geen vanzelfsprekendheid. Het kost de maatschappij werk en moeite om dat te verzorgen. Dat is een afspraak maar de voorwaarden van die afspraak moeten dringend gemoderniseerd worden.
Ik lees hier voornamelijk geklaag dat het geen eerlijk concept is dat een ander rechten heeft, maar over de eigen plichten wil men het liever niet hebben.
Net zoals de industrie maar blijft hameren op dat ze wet aan hun kant hebben en daarbij voorbij gaan aan de vraag of die wet wel goed is.
Auteursrecht kent een lange duur. 70 jaar voor een film. Maar hoe is dat precies oneerlijk?
70 naar de dood van de auteur. In praktijk dus meer 100 jaar. Dat is oneerlijk omdat het te lang is. Tegen de tijd dat het gebruikt mag worden is iedereen het weer vergeten en is het werk grotendeels waardeloos.
Omdat het waardeloos is, is de deal niet eerlijk.
Kun jij uitleggen waarom het wel zo lang moet zijn? Waarom is 70 jaar beter dan 10 jaar?
Op welke manier wordt de maatschappij beter als kleinkinderen geld krijgen voor iets dat opa ooit heeft gedaan? (In theorie dan, in praktijk blijven de meeste royalties voor oud werk bij de bedrijven hangen).
Je hebt als gebruiker het product niet zelf gemaakt en waarom zou de maker/rechthebbende er minder dan de duur van het eigen leven, 70 jaar of welke lange termijn dan ook niet aan mogen verdienen zonder dat een ander er met zijn werk vandoor gaat voor eigen gewin?
Waarom moet de maatschappij eindeloos gratis bescherming geven?
Als ik een zandkasteel op het strand bouw dan komt de staat toch ook niet om mijn intellectueel eigendom tegen de zee te beschermen, tot 70 jaar na mijn dood? Dan zeggen we "mooi kasteel, maar dit beschermen kost meer dan het oplevert".
En wat is er oneerlijk aan dat iemand die het product maakt of er in investeerd bepaald of en hoe anderen bij hun materiaal kunnen voor je er geld aan uitgeeft?
Het is oneerlijk dat de maatschappij alle kosten moet dragen.
Zoals je als schreef, het moet van twee kanten komen. De simpelste kant ligt bij de gebruikers en zelfs dat weigeren ze te doen omdat het ze makkelijker uit komt en ze er toch geen last van hebben.
Bedrijven als Spotify en Netflix halen miljoenen binnen, dus je kan niet zeggen dat gebruikers weigeren om mee te doen.
Als je een product niet nodig hebt en de ander onredelijke eisen stelt, dan koop je het product niet, raak je het product niet aan en zorg je dat je je vermaakt met iets wat wel aan je spelregels voldoet. Dat is de simpelste oplossing. Hoe moeilijk kan het zijn.
De wereld is nooit simpel, als je denkt dat het wel zo is dan zie je het probleem gewoon nog niet.
Mensen geen robots maar kuddedieren die gedreven worden door sociale interactie. Cultuur en media spelen daar een grote rol in. Door internet hebben we een wereldwijde samenleving gekregen. We delen in elkaars cultuur en beinvloeden elkaar. Dat zijn net zo zeer levensbehoeftes, die we nodig hebben om een volwaardig leven te hebben. Mensen willen dolgraag elkaars werken consumeren, maar het wordt ze erg lastig gemaakt.
Zolang je downloaden als een simpel economisch probleem ziet gaat er niks veranderen en blijft de industrie zichzelf in de voet schieten door ruzie te zoeken met klanten die willen betalen, ten koste van de culturele ontwikkeling van onze maatschappij.