Dat de VS grootschalig onze geheimen mag stelen maar hun verdachtmarking tegen China genoeg is om Chinese producten te weren is een sterk staaltje "de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet"- denken. Dit is gebaseerd op het ideologsche dogma dat democratische landen per definitie goed of beter zijn, ook als ze met regelmaat verschrikkelijke dingen doen en een deel van de bevolking volstrekt onnodig onder de armoedegrens laten leven. Daar valt nogal wat op af te dingen. Laten we die ideeen eens onderzoeken:
- 1) Zijn democratische landen beter?
- 2) Hoe democratisch zijn westerse landen dan wel?
1)
Partijdemocratische staten hebben bepaald geen goede staat van dienst. Ze zijn vaak erg oorlogszuchtig. Heeft het de VS tegengehouden om miljoenen onschuldige mensen te vermoorden in Vietnam? Hebben ze daar ooit een schadevergoeding voor betaald? Zelfs maar excuus aangeboden? Waar rust die morele superioriteit dan op? China heeft in tweeduizend jaar bestaan geen invasies gepleegd. (Nee, ook Tibet valt al bijna duizend jaar onder China, omdat het werd samengevoegd door de Mongoolse overheersers). Kennelijk hoort vredelievendheid niet bij de partijdemocratische moraal.
Partijdemocratische staten hebben de neiging steeds verder te ontsporen en de VS is daar een voorbeeld van. Op en duur zie je dat grootkapitaal alles gaat dicteren in een partijdemocratie omdat zij de sterkste partij zijn. Ook hier zie je dat. De afgelopen decennia is de burger op een ongelooflijke manier verarmd. De sociale voorzieningen zijn afgebroken. De overheidsbedrijven zijn uitverkocht aan het groot kapitaal. En er worden steeds meer migranten binnengehaald om lonen te verlagen en de autochtonen verder te marginaliseren, wat in Frankrijk nu tot een opstand heeft geleid. Partijdemocratie is dan ook geen echte democratie naar Grieks model waarin het volk de baas is, maar een Romeinse uitvinding, die ook bij de Romeinen vanzelf ontaardde in steeds verdere corruptie en de dictatuur van rijke families en uiteindelijk keizers.
Het buitenlandse beleid van de VS wordt in sterke mate gestuurd door onfrisse landen als Saoedie Arabie en Israel. De laatste wil Iran een kopje kleiner maken omdat ze de Palestijnen steunen. De Palestijnen zijn de autochtone bevolking van Israel die inmiddels in een ommuurd ghetto moeten wonen, waarin ze door de migranten zijn opgesloten. Dat gebeurt door een partijdemocratisch land dat zich baseert op de racistische logica dat alle Joden bloederverwanten zijn en dat een volk na een paar duizend jaar nog recht heeft op terugkeer en dan de bewoners van zijn land mag zetten.
Vandaag staat in de krant dat in Canada de topvrouw van Huawei Meng Hanzhou is gearresteerd op verzoek van de Amerikanen. Waarom? Omdat zij in 2008 een jaar directeur is geweest van een bedrijf in Hong Kong dat Amerikaans sancties heeft geschonden door computers te leveren aan Iran.
Is dit recht? Nee, dit is de verloedering van een rechtsstaat die door het internationale grootkapitaal gebruikt wordt om heel selectief en onetisch twijfelachtige wetten/verdragen toe te passen. Is dat wat de Amerikanen als volk willen? Nee, we zien steeds meer hoe volkeren over de hele wereld gegijzeld worden houden door belangen van de rijken. Het trieste is nu dat de "democratische" landen, de een na de ander, capituleren voor de dwang die de rijken via de VS opleggen.
Het siert de EU dat ze een dappere poging heeft gedaan om haar eigen bedrijven toch handel te laten drijven met Iran, maar die bedrijven buigen ook allemaal voor de Amerikaanse chantage. Want meer is het niet, geen recht maar chantage. Door de wetten te verloederen, verloedert de rechtsstaat mee. Helaas zien we hier hoe de EU weer openlijk een knieval maakt zodra de Amerikanen wat druk gaan uitoefenen. Ofwel de EU is een reus op lemen voeten. Een bureaucratisch systeem dat wel knellende regeltjes oplegt, maar de daadkracht, eensgezinheid en moed mist om de belangen van de Europese volkeren te verdedigen. Geen wonder dat gele hesjes roepen dat ze liever een sterke autocratische leider hebben dan deze slappe hap.
Ik kan alleen maar hopen dat de nu nog onafhankelijke landen een sterk bondgenootschap gaan vormen, want ik vrees de werelddictatuur die het internationale grootkapitaal voor ons in petto heeft. Daar wordt geen volk beter van. Sterker nog de wereld dreigt ten onder te gaan als we dit gezwel verder laten groeien. Moeder Aarde steunt en zucht en kan niet veel meer uitbuiting verdragen. De continue zucht naar groei is zelf het grootste probleem. De longen van de Aarde worden steeds verder gekapt. Energiegebruik blijft vrolijk doorstijgen. Bevolking blijft groeien en wordt verspreid zodat ze nog verder kan groeien. Iedereen wordt aangezet tot hogere consumptie zelfs al leidt dit tot gezondheidschade. Ofwel het lijkt meer een recept voor een ondergang dan een goed bestaan.
2)
Hebben wij eigenlijk wel een echte democratie in het Westen? Dat is een fout die vaak gemaakt wordt. Ons systeem is noch een "directe democratie" noch een "representatieve democratie". Bij de laatste kies je vertegenwoordigers die voor jou de besluiten nemen. Wat wij echter hebben is echter een
particratie. Ik citeer:
Een representatieve democratie waarin direct-democratische besluitvorming wordt bemoeilijkt is een particratie: de politieke partijen hebben de macht. Met uitzondering van Zwitserland zijn de Europese 'democratieën' particratieën. Particratie wordt vaak verward met de democratie. Een particratie komt voornamelijk tot uiting in de partijdiscipline, waarbij in de praktijk alle verkozenen die behoren tot eenzelfde partij in het parlement over alle onderwerpen unaniem stemmen.
Representatieve democratie is in alle landen waarin representatieve democratie wordt toegepast geëvolueerd tot particratie. Michels noemde dit de ijzeren wet van de oligarchie. Deze wet stelt dat alle organisatievormen, onafhankelijk van het democratische of autocratische gehalte in het begin, onvermijdelijk oligarchisch worden. Particratieën kunnen bijgevolg worden gezien als een vorm van misbruik van delegatie in representatieve democratie. Aangezien alle representatieve democratieën particratieën zijn geworden, worden beide termen als synoniemen van elkaar gebruikt. Waarom is dit een vorm van misbruik? Er zijn heel wat publicaties die de efficiëntie van representatieve democratie vergelijken met de efficiëntie van directe democratie. Bijvoorbeeld prof. Lars Feld in Duitsland, prof. Kirchgasser in Zwitserland en prof. Matsusaka in USA vergeleken de efficiëntie van representatieve democratie en particratie door het vergelijken van de kosten van een bepaalde dienst als functie met de hoogte van de drempel voor het houden van een financieel referendum voor die dienst. Uit die gegevens blijkt dat hoe hoger de drempel is, hoe hoger de kosten van die dienst zijn.
In de VS kunnen mensen ook partij-onafhankelijke kandidaten kiezen. Is de VS nog wel een democratische staat? Nee, ik vind dat het afgegleden is naar een oliegarchie. Ik kan niet zeggen dat in de VS het beleid nog bepaald wordt door de wil van het volk. In Nederland trouwens ook niet. Dat is ook een echte particratie waarin partijleiders doen waar ze zin hebben. Wetenschappelijk onderzoek heeft pas geleden aangetoond dat onze politici de dag na de verkiezingen hun beloften aan het volk al weer vergeten. Zo vindt de leider van de linkse millieupartij het opvoeren van de bevolkingsdruk op het milieu belangrijker dan het millieu.
Hoewel wij dus zelf geen democratie zijn, wordt door onze leiders China steevast als niet-democratie afgeschilderd. Maar China noemt zichzelf een volksdemocratie. Ik zou China wel willen omschrijven als een getrapte democratie waar bij je lokaal mensen kiest die vervolgens weer mensen kiezen enz. Op lokaal niveau werkt dit goed omdat de partij van de afgevaardigen eist dat ze hun kiezers goed vertegenwoordigen. Op hoger niveua geeft het stabiliteit zodat er een lange termijn visie kan worden ontwikkeld.
Waarom is dit systeem eigenlijk democratischer? Omdat wij de partijleden die de dienst in de partij uitmaken en zichzelf als kandidaat naar voren schuiven niet kunnen kiezen. Wat wij mogen kiezen is het resultaat van een machtsstrijd achter de schermen. In China is er ook interne machtstrijd tussen afgevaardigden, maar je kan wel de afgevaardigen kiezen. Het systeem is zeker voor verbetering vatbaar, maar in de grond beter dan het onze, vind ik. China is ook constant bezig haar systeem verder te democratiseren door mensen meer inspraak te geven allerlei aangelegenheden, wat op gaat met het stijgende ontwikkelingsniveau van de bevolking.
Bij een particratie wordt de uitslag voor een groot deel voorgekookt doordat partijen gaan bepalen waaruit je mag kiezen. Dat heeft voordeel in zoverre dit leidt tot meer continuiteit, maar gaat fout als leiders niet meer primair het belang van hun kiezers verdedigen. Dan bestendigt het een verkeerd beleid dat het volk niet wil. In de VS mogen mensen de president rechtstreeks kiezen, maar enkele rijken bepalen uit welke kandidaten ze mogen kiezen door ze dik te sponsoren. De rest loopt een verloren race. Zo is de VS eigenlijk een oliegarchie geworden, die zetbasen gebruikt om zelf buiten schot te blijven van de woede van de bevolking. De smeerlapperij kunnen ze zo door zetbazen laten uitvoeren en zeggen dat de bevolking die gekozen heeft en dus verantwoordelijk is. Maar wilde de bevolking de oorlog in Vietnam? Nee die heeft daar zo fel tegen gestreden dat ze de dienstplicht hebben afgeschaft om door te kunnen gaan met dit soort vieze oorlogen.
Als ik kijk hoe goed Chinese regering voor zijn volk zorgt (binnen de mogelijkheden die ze hebben), en hoe zeer het rijke Westen verloedert, heb ik meer vertrouwen in hun systeem. Moralisten willen graag etiketkjes plakken maar ik kijk liever naar de praktische uitwerking. Overigens is pragmatische communisme uit de aard niet slecht. In Cuba heeft het best goed gefunctioneerd en in China heeft het wonderen verricht. Ook denk ik dat als we deze Aarde willen redden we het niet over kunnen laten aan de ongeremde hebzucht die hier regeert.
We moeten een land niet beoordelen op systemen maar de praktische uitwerking. Ons systeem verarmt ons en levert ons over aan een verloederd grootkapitaal dat werelddominantie zoekt. De VS plegen de ene oorlogsmisdaad na de andere en dwingen andere landen zich daar medeplichtig aan te maken (zoals nu weer de uithongering van het Iraanse volk). Daar dan valselijk het etiket democratie aan op hangen als een vergoeilijkend label is niet meer dan een vlag op een modderschip. Steevast zien we dat de ethiek doodleuk wordt omgekeerd door moralisten met hun dwangmoraal en verketterij van iedereen die bezwaar daar tegen maakt. Het is tijd dat de rechtvaardige mensen afstand nemen en hun stem weer laten horen. Dat gebeurt gelukkig ook steeds meer.
[Reactie gewijzigd door Elefant op 23 juli 2024 03:08]