Astronomen detecteren magnetisch veld van sterrenstelsel op 5 miljard lichtjaar

Astronomen hebben het magnetisch veld van een sterrenstelsel gedetecteerd dat zich bevindt op een afstand van 5 miljard lichtjaar van de aarde. Daarmee is dit sterrenstelsel de recordhouder voor het verste stelsel dat ooit is gedetecteerd met een coherent magnetisch veld.

De ontdekking toont volgens de onderzoekers aan dat het magnetische veld wat sterkte en configuratie betreft vergelijkbaar is met de velden die worden waargenomen in ons eigen Melkwegstelsel. Omdat het geobserveerde sterrenstelsel vijf miljard jaar jonger is dan het onze, hebben de astronomen de conclusie getrokken dat galactische magnetische velden in een vroeg stadium van de levenscyclus van een sterrenstelsel worden gevormd, en relatief stabiel blijven. De onderzoekers stellen daarbij ook vast dat vrijwel elk hemellichaam magnetisch is, en dat we dus om het universum te begrijpen, meer moeten begrijpen van magnetisme. Niemand weet waar kosmisch magnetisme vandaan komt of hoe het ontstaat.

De ontdekking was mogelijk doordat een quasar zich tijdens het onderzoek achter het onderzochte sterrenstelsel bevond. Normaal gesproken is een magnetisch veld niet direct te detecteren, mede omdat ze miljoenen malen zwakker zijn dan het magnetisch veld van de aarde. Maar door de positie van de quasar direct achter het sterrenstelsel, ging het licht precies door het magnetische veld van het onderzochte sterrenstelsel heen. Daardoor liet het veld een soort magnetische vingerafdruk achter; dit effect wordt ook Faraday rotation genoemd. Quasars worden gevormd door enorme zwarte gaten die zich in het centrum van sterrenstelsels bevinden. Door de enorme zwaartekracht wordt er materie opgeslurpt, wat weer als felle straling langs de polen wordt uitgezonden.

De observatie is gedaan met de Karl G. Jansky Very Large Array, een verzameling van een aantal radiotelescopen die zich bevinden op de vlaktes van San Agustin, in de woestijn van de Amerikaanse staat New Mexico. Het onderzoek is gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Nature Astronomy, onder de titel Detection of microgauss coherent magnetic fields in a galaxy five billion years ago.

Afbeelding van NASA, gemaakt met de Hubble-telescoop. Van de drie zichtbare objecten zijn het bovenste en het onderste afkomstig van de quasar. Het minder felle object in het midden is het sterrenstelsel waarvan het magnetisch veld is gedetecteerd.

Wat vind je van dit artikel?

Geef je mening in het Geachte Redactie-forum.

Reacties (125)

Het hele concept van 'universum' en het ontdekken ervan blijft me fascineren.

Het is ongelofelijk wat een technologische sprongen de mensheid gemaakt heeft in de laatste 5 decennia en wat voor ontdekking er zijn gedaan zoals het godsdeeltje.

Ben erg benieuwd hoe 'diep' de mensheid nog tijdens mijn levensloop nog de ruimte kan intrekken. Ik vrees dat het niet buiten ons zonnenstelsel zal zijn maar de gedachte erachter vind ik toch razend spannend.

5 miljard lichtjaar, het concept van die afstand is voor mij als eenvoudige mens nauwelijks te vatten hoe ver dat eigenlijk wel niet is. Ongelofelijk dat men dergelijke vaststellingen kan maken over zo'n afstanden. Het blijft ook een vreemde gedachte om te vatten dat ze nu eigenlijk een beeld analyseren dat 5 miljard jaar geleden ontstaan is. Waarschijnlijk bestaat dit zelfs niet meer.

Hulde aan de wetenschap

[Reactie gewijzigd door JacobsT op 29 augustus 2017 16:44]

Reizen in het universum is relatief saai. Er is weinig te doen en alles duurt heel lang, want het is heel ver. Je kan in ons zonnestelsel leuke kiekjes maken, en er zijn waarschijnlijk vergelijkbare leuke kiekjes te vinden in andere zonnestelsels. Daar komen is alleen nogal een uitdaging, ik verwacht dan ook niet dat in ons leven veel meer gedetailleerde plaatjes gemaakt worden dan alleen ons eigen zonnestelsel.
Tenzij we uitvogelen hoe we met de lichtsnelheid (of sneller) kunnen reizen is er niet bijster veel te ontdekken. We hebben alle planeten wel zo'n beetje gehad, nu de manen nog. Paar komeetjes en asteroiden wellicht, en dan niks.
De beste ontdekkingen worden gedaan vanuit de aarde. We kunnen beelden maken van objecten op 13 miljard lichtjaar afstand, van objecten die al lang niet meer bestaan. En daar is een bijna onuitputtelijke bron van data over te vergaren.

Ik blijf de "if the moon were only 1 pixel" website ook een mooi voorbeeld om aan te geven hoe saai reizen door de ruimte is.

Met de 'c' knop scroll je op lichtsnelheid van de zon vandaan. Je ziet heel veel van niets dan

http://www.joshworth.com/...xelspace_solarsystem.html

[Reactie gewijzigd door Wubinator op 29 augustus 2017 17:06]

De aankomst is belangrijker dan de reis.

Leuke link, thanks!

Disclaimer: ik ben geen wiskunde-expert, dus onderstaande berekeningen kunnen onjuist zijn.

En dan te bedenken dat het topic van dit artikel over 5 miljard (5.000.000.000) lichtjaar gaat, wat neer komt op 2,6 biljard (2.629.800.000.000.000) lichtminuten -- zo'n ±8 biljoen (8.042.201.800.000) keer de afstand tot Pluto / de breedte van bovengenoemde website. 8 biljoen keer..

En dat terwijl Voyager 1 (de satelliet die 40 jaar geleden gelanceerd is en op dit moment het verst van de zon verwijderd is) zich op ±1161 lichtminuten van de zon bevindt (met een snelheid van met zo'n 62.140 km/h).

Voyager 1 zou er nog ±2,5 miljoen jaar over doen om bij het sterrenstelsel van dit artikel te komen. Het nut van deze info? Ja, dat weet ik ook eigenlijk niet.

edit:
Foutieve info verwijderd/aangepast

[Reactie gewijzigd door Luftbanana op 30 augustus 2017 13:45]

Voyager 1 zou er nog ±2,5 miljoen jaar over doen om bij het sterrenstelsel van dit artikel te komen.

Ik volg je niet helemaal. Het sterrenstelsel van het artikel staat op 5 miljard lichtjaar. De Voyager gaat bij lange na niet zo snel als het licht, zou er dus triljarden jaren over doen.
Maar ik vermoed, gezien je link dat je "iets" van die scroll website bedoeld.

Ik zal waarschijnlijk een rekenfout hebben gemaakt tijdens het converteren tussen eenheden. Nu je het zegt klinkt mijn opmerking inderdaad nogal onlogisch.

Vind de scoll knop in het echte leven maar eens. Het hele probleem is dat de snelheid van het licht de limiet is, en die website geeft een goede indicatie hoe langzaam die snelheid eigenlijk is ten opzichte van de grootte van het zonnestelsel, laat staan het universum.

Dat is inderdaad de hele reden dat ik aangaf om die knop te gebruiken. We hadden het er namelijk over hoe leeg of dat het universum / zonnestelsel eigenlijk is.

Reizen naar de dichtsbijzijnde ster is eigenlijk al niet te doen.

Maar Andre kuipers had het op TV een tijdje terug over een zeil van 1 gram dat met lasers 1/10e van de lichtsnelheid kan halen.

Dan denk je wat heb je aan 1 gram?

Toen bedacht ik me dat je eigenlijk veel kan met een "ruimteschip" van 1 gram.

Stel je stuurt die ruimteschip van 1 gram naar Alpha Centauri en die komt aan in 20 jaar.

In die ruimteschip van 1 gram kan je miljoenen nanorobots meesturen met de blauwdruk van een satelliet.

Zodra die aankomt bij de ster beginnen de nanorobots met de stoffen in de omgeving van de zon een satelliet te bouwen.

Vervolgens doet die satelliet onderzoek en maakt beelden en stuurt die naar dw aarde.

Zo een project duurt dan 23 jaar na lancering, na 23 jaar krijg je dus beelden terug van die andere ster.

Het kan dus wel.

Dat ene grammetje is het gewicht van schip en nanobots samen? Of wegen die bots ook nog wat?
En hoe maak je die nanobots? Want het idee is leuk maar we hebben nog niets wat ook maar in de buurt komt van zo'n autonoom systeem of nanobots. Dat iets in PowerPoint al bestaat betekent niet dat het in werkelijkheid bestaat (of zelfs mogelijk is), iets wat elke techneut die wel eens met managers in contact is gekomen zal kunnen bevestigen.

Je stelt het nu ook voor alsof de grondstoffen voor zo'n satelliet zomaar genummerd en gesorteerd klaar liggen. Om maar wat te noemen: zo'n satelliet bevat elektronica, dus je zal eerst die nanobots een ASML lithografiemachine moeten laten bouwen om vervolgens de chips te produceren die die satelliet ingaan - even heel simplistisch beschreven.

Je idee is leuk, maar er zitten zoveel haken en ogen aan dat het nog vele decennia gaat duren, verwacht ik, voor het het stadium 'technisch mogelijk' heeft gehaald. In die tijd doen we hopelijk nog andere leuke uitvindingen. Wie weet blijken er betere methodes mogelijk om serieus massa op hoge snelheid te verplaatsen.

We zijn gewoonweg uitgekakt wat snelheid betrefd.We zitten nu met die raketaandrijving, willen we echt iets gaan betekenen in de ruimte dan zullen we een andere weg in moeten gaan.Of er moet iemand opstaan die heel erg geleerd is denk aan einstein.Voor de rest hebben we nu gewoonweg de techniek niet in huis dat we zeggen dat we 5 minuten weg zijn naar de volgende zon.Er moet in de toekomst zeker met iets anders komen want die raket techniek is veel te langzaam en vooral in de ruimte.
Vanuit de aarde ziet het allemaal spectaculair uit maar daadwerkelijk erna toegaan is een ander verhaal.
Ze hebben de laatste 20 jaar best veel materiaal de ruimte ingestuurd.We hebben best veel beeldmateriaal van zonnen en ons eigen zonnestelsel, ook al zijn het maar foto;s.
Maar nogmaals willen iets gaan betekenen in de ruimte dan zullen we van een ander vaatje moeten gaan tappen.fosielen brandstof gaat het tem niet worden die tank is leeg voordat je iets berijkt hebt.
Het enige wat overblijft is de huidige zonne energie.Probeer maar eens een motor te maken van electrische energie die voor een aandrijving gaat functioneren bij een ruimteschip.

Een motor op basis van microgolven, zoals in dit artikel? :

nieuws: NASA wil efficiëntie raketten verhogen door voortstuwing met microgolven

En had men ook al niet gezegd dat een zogenaamde " warp drive " best mogelijk is?:

nieuws: Onderzoekers denken dat warp drive mogelijk is

Lijkt me dat er nog een boel dingen in de ( verre ) toekomst zullen verschijnen.

Over die warp drive verschillen de meningen nogal. In het bekende artikel van Alcubierre waarin hij uitging van de gewenste situatie - lokaal langzamer dan het licht maar globaal, buiten die "warp" bubble - sneller dan het licht en toen ging terugrekenen naar de veldvergelijkingen van de algemene relativiteitstheorie om te kijken wat dat zou vereisen bleek dat er dan negatieve energie nodig is. We hebben niet echt een idee of, en zo ja hoe, dat mogelijk is buiten wat wilde gokken (https://en.wikipedia.org/wiki/Alcubierre_drive).

Ehh, Nasa werkt al heel lang an een warp drive achtige concept en is daar een paar jaar geleden tot een ontdekking gekomen die het hele idee mogelijk maakt. Door ipv een bal een donut te gebruiken om het warp field te maken is er niet meer oneindig veel energie nodig en kan met space compressie toepassen. NASA verwachte in 2050 de eerste prototypes te kunnen testen.

Bronnen? Vooralsnog beschouwd NASA de warp of alcubierre drive als onmogelijk in de nabije toekomst. Daarnaast bezigt de organisatie zich ook helemaal niet (meer) met interstellair reizen, hoewel redelijk onverwachts de Voyagers 1 en 2 zo duurzaam zijn gebouwd dat ze inderdaad ons sterrenstelsel hebben of gaan verlaten in de komende jaren.

Het enige wat NASA nog doet mbt evt mogelijkheid tot interstellair reizen is de zogenaamde Ion-propulsie

https://www.scientias.nl/...aat-ermee-experimenteren/

En er zijn diverse timeframe charts

https://www.bing.com/imag...lectedIndex=48&ajaxhist=0

[Reactie gewijzigd door Scriptkiddie op 31 augustus 2017 16:27]

Er zijn nog wel opties naast zonne-energie. Bijvoorbeeld een door kern-energie aangedreven ion thruster.

Het is een belangrijk verschil, of je praat over dingen vanaf aarde de ruimte in sturen, of over efficient grote afstanden afleggen in de ruimte. Er zijn compleet andere eisen. Om als raket aan de aarde te ontsnappen heb je veel energie nodig, om de zwaartekracht te overwinnen. Er zijn dan duizenden liters raketbrandstof nodig. Om dit probleem op te lossen moeten we gaan kijken naar fundamenteel andere vormen van transoprt, die niet gebaseerd zijn op "om omhoog te gaan duw ik iets anders heel hard naar beneden". Iets als een ruimtelift. Daarbij hoef je alleen maar een beetje energie te gebruiken om de rolweerstand van de lift te overwinnen, je hoeft de liftkarretjes zelf niet op te tillen, er is contragewicht.

Als je eenmaal in de ruimte bent, en je hebt genoeg tijd, dan maakt het niet echt uit hoe snel je accelereert, als je maar continu kunt blijven accelereren, zonder weerstand, kom je na verloop van tijd in de buurt van een fractie van de lichtsnelheid.

[Reactie gewijzigd door Origin64 op 30 augustus 2017 11:26]

Je stelt het nu ook voor alsof de grondstoffen voor zo'n satelliet zomaar genummerd en gesorteerd klaar liggen. Om maar wat te noemen: zo'n satelliet bevat elektronica, dus je zal eerst die nanobots een ASML lithografiemachine moeten laten bouwen om vervolgens de chips te produceren die die satelliet ingaan - even heel simplistisch beschreven.

Met nanonbots heb je geen lithografiemachines nodig, want je bouwt de chips met de gewenste structuur atoom voor atoom op. Het probleem is alleen dat je die atomen ook atoom voor atoom moet vinden of losmaken uit andere materialen. Het volgende probleem is dat het verzamelen, losmaken, transporteren en weer verbinden van al die atomen veel energie kost die die nanobots weer ergens vandaan moeten halen. (Een deel kan komen uit de energie die ontstaat uit het maken en verbreken van bepaalde molecuulbindingen, maar hoe gebruik je die?)

Je hebt denk ik de ontwikkelingen van de afgelopen jaren niet gevolgd.

Nanobots zijn een hele reeele mogelijkheid, sterker nog het staat gewoon 100% vast dat ze er komen echter is de vraag hoe lang duurt het voordat ze geavanceerd genoeg zijn.

Een Nederlandse professor heeft zelfs de nobelprijs ervoor gekregen, in primitieve vorm bestaan de nanorobots al.

En ze begeven zich met nanobots in dezelfde sector ongeveerd als de computerindustrie met chips en lithografie dus de ontwikkelingen kunnen veel sneller gaan dan je denkt.

Het is in ieder geval realistischer dan proberen de lichtsnelheid te halen omdat dat natuurkundig niet mogelijk is of bijna onmogelijk.

Hoe wou je dat grammetje laten afremmen als 'ie aankomt dan?

Heb wel eens van die concept art gezien met zeilen die de solar wind opvangen, wordt dan meestal aangeduid als propulsie middel ( die lasers die we gebruiken voor het lanceren werken toch volgens zelfde principe? ) daar zou je misschien toch ook mee af moeten kunnen remmen?

disclaimer: Ik lees veel scifi, en daar houdt mijn eigenlijke wetenschappelijke kennis grotendeels op

Door de aantrekkingskracht van de ster.

Zo gaat het ook met satellieten.

Uhm, nee.

OK, uitgebreider antwoord: Een satelliet draait om de aarde en heeft vrij weinig met de aantrekkingskracht van de zon te maken.
Als jij een gram met 0.1c laat arriveren bij een andere ster, dan is de enige manier om 'm te laten afremmen door met dezelfde technologie aan de andere kant het tegenovergestelde te doen. Dus daar dat dingetje opwachten en met een laserkanon schieten totdat 'ie stopt. Dat is dus zinloos.
Iets dat met 0.1c richting een ster schiet is niet af te remmen. Hij gaat dan wellicht in een bochtje om de ster heen door de aantrekkingskracht, en dan schiet hij door en ben je hem kwijt.

[Reactie gewijzigd door Tielenaar op 29 augustus 2017 17:29]

Je bedoelt dit:
https://www.scientificame...bes-to-the-nearest-star1/
"With no onboard ability to decelerate, they would briefly gather data about any planets in the Alpha Centauri system and beam it back toward Earth before plunging deeper into interstellar darkness and out of communication range."

Ach, zelfs al zou volgens Dark_man deze onwijze deceleratie door sterren wel lukken, is vervolgens het probleem de zogenaamde nanobots, "Die kan vervolgens met de stoffen die daar aanwezig zijn beginnen met bouwen."

Eerst maar eens die dingetjes bouwen, dan zien we wel verder ?

Zeker waar, maar zo'n slim nanobotje zie ik binnen een jaar of 20 wel werken. Kan gevaarlijk zijn, als je zo'n ding verkeerd programmeert repliceert hij zich in 't oneindige en overwoekert het de planeet! (zie replicators uit Stargate)

Een baan is niet hetzelfde als afremmen. Galileo is richting Jupiter gestuurd met een bepaalde snelheid, en door precies in de juiste hoek aan te komen vliegen pakt de zwaartekracht van Jupiter het op en werkt het als spiraal.
Dit krijg je echt niet voor elkaar als je richting lichtsnelheid vliegt. Je blijft die snelheid houden. Je vliegt dan in een paar seconden om zo'n planeet heen. De zwaartekracht van die planeet is dan niet sterk genoeg om je in een baan te houden, dus je vliegt weer weg.

10% van de lichtsnelheid heb ik het over.

Bovendien zouden ze de vaartuig tegen een planeet aan kunnen laten crashen en kunnen de nanobots hun werk daar doen.

Alsjeblieft, kap hiermee. 10% van de lichtsnelheid is 30.000 kilometer PER SECONDE. Geen nanobot die zo'n impact overleeft, laat staan de reis (lichtflitsje) door een atmosfeer.

Oh ja?

Jij weet blijkbaar beter dan al die ingenieurs en wetenschappers wat er over 20-30-50-100 jaar mogelijk is aan nanotechnologie?

Alles is mogelijk.

Dus alsjeblieft kap hiermee want komt best arrogant over.

Nanotechnologie of niet, niets overleeft een impact met zo'n snelheid. Ook niet over 100 jaar. En leuk als je daar op wil wachten, we hebben het hier over technologieen die nu plausibel zijn om in te zetten. Niet wanneer iedereen al dood is. Over 100 jaar hebben we misschien warp technologie.
Ik vind jou zelf juist arrogant, ik quote: "Jij hebt blijkbaar weinig kennis over dit onderwerp.", terwijl de persoon in kwestie juist hele sterke dingen zegt.
Ik kan het niet beter weten dan een ingenieur over 100 jaar, maar ik kan het wel beter weten dan feiten waar jij tijdens je relaas totaal niet over nagedacht hebt. Je hebt het over afremmen via de zwaartekracht van een ster, maar dat is simpelweg niet hoe het werkt op dat soort snelheden, dus JA, ik weet zeker wel waar ik het over heb en jij wil niet luisteren naar uitleg.

Je komt nog steeds met een verhaal waarmee je dus beweert dat je exact weet wat er in de toekomst wel of niet mogelijk is.

Dat gaat nog veel verder dan arrogantie, daar moeten ze gewoon een nieuw woord voor verzinnen.

Ze zijn bezig met materialen te creeeren om in een kernfusie reactor de kernfusie onder controle te houden, en dat met de technologie van vandaag.

Dus om nou op een betweterige toon te doen alsof je weet wat wel en niet mogelijk is kan je beter je commentaar voor je houden en gewoon 50 jaar wachten omdat je per definitie niet weet wat er mogelijk is.

Hoe je het vervolgens in je hoofd haalt om alsnog te doen alsof je het wel kan weten weet ik niet maar het getuigt wel van onwetendheid, arrogantie en nog een paar andere kwalificaties.

Wat is er mis met jou man.

Dat moet je over jezelf afvragen.

Nee dat moet ik niet. Je bent continu onzin aan het verkopen. Klaar nu.

Ja als het je niet uitkomt ga je andere dingen erbij betrekken, lees even terug en zie hoe idioot je reageert.

Waar heb je het over?

Daarom zeg ik lees je comments terug.

Gedaan, en ik sta er nog steeds achter. Ik heb kritische vragen en daar geen antwoord op gekregen. Ik heb uitleg gegeven en dat wordt genegeerd.

Je hebt geen verklaring over hoe je moet afremmen, je hebt geen antwoord op hoe iets dat 1 gram weegt zichzelf kan beschermen tegen een impact van 30.000km/s.
Het is echt niet dat ik zeg het beter te weten dan astronomen over 100 jaar, maar het gaat over nu. Je komt met een bewering van Andre Kuipers over een manier om naar een andere ster te reizen. Waarom zou dat pas over 100 jaar moeten? Het gaat bij dit soort uitspraken altijd over kennis die er nu is.
Ik heb het nagezocht, en het enige vergelijkbare dat ik kan vinden resulteert in een reis die erlangs scheert uiteindelijk en niet remt. Ik kan nergens vinden dat Andre dit zelf zo gezegd zou hebben. Hij is altijd heel duidelijk in zijn uitleg, dus dan mag jij dat ook zijn. Ik vind het bijzonder brutaal dat je zegt dat ik niet weet waar ik het over heb en dat ik hypocriet ben of wat dan ook. Dit is mijn vak, mijn hobby, en ik heb me hier bijzonder ver in verdiept. Ik probeer nergens het beter te weten dan anderen, ik doe niet uit de hoogte, ik stel vragen en ik probeer te informeren en kritisch te zijn. Blijkbaar mag dat niet.
Reageer alsjeblieft niet, ik heb geen behoefte om hier nog een woord aan vuil te maken.

Er is echt teveel mis met jou, mentaal ziekenhuisje opzoeken? (Erik?)

Nee, dat kan niet. Dan verbrandt de nanorobot in de atmosfeer. En zo niet, dan laat 'ie een krater achter met een smeulend restje metaal.
1/10 van de lichtsnelheid is in dezelfde orde van grootte als de lichtsnelheid zelf. Dat is alsnog 30.000 kilometer PER SECONDE. Dat is bijna een heel rondje om de aarde heen. Dat remt niet zomaar af in het luchtledige!

Je vergeet een aantal dingen en dat is ook waar Tielenaar op doelt.

Je projectiel vliegt met 10% van de lichtsnelheid en omdat hij geen weerstand heeft zal hij ook die snelheid blijven behouden.

Om af te remmen zul je dus massa in de tegenovergestelde richting moeten gooien zoals dat nu ook gebeurt met stuur raketten maar die massa heb je niet. Je kunt inderdaad je nano bots er uit gooien, maar die remmen je met die snelheid nauwelijks af. Wat je ook nog hebt is dat je nano bots praktisch dezelfde snelheid als je drager hebben. Landen gaat dus nooit lukken. Het probleem is de wet van behoud van energie. Je hebt heel veel energie en die kun je niet veilig zetten in iets anders.

De wet van behoud van energie kan ook in ons voordeel spelen.

Stel ze kunnen op de impactenergie op een andere planeet in een ander zonnestelsel omzetten in gebundeld laserlicht gevoed door een fusiereactie, dan kan je een signaal terugsturen aan lichtsnelheid. Daar zit gigantisch veel informatie in want de atmosfeer van de planeet zal afhankelijk van de samenstelling van de atmosfeer een vingerafdruk achtherlaten in de lichtbundel.

Dezelfde methode gebruiken ze nu al om te bepalen of exoplaneten een atmosfeer hebben of niet. Als is het licht dan wel afkomstig van de ster van die planeet. Die lichtentisiteit is natuurlijk veel groter maar wie weet kunnen we door een of andere gebundelde fusiereactie net voldoende gebundeld licht of andere straling uitstralen dat de aarde kan bereiken.

Je kan stellen dat de atmosfeer alles stuk maakt voor de grote impact maar het principe is mss wel bruikbaar.

Edit: volgens deze bron zit er in 1gram aan materie aan lichtsnelheid evenveel energie als in de bom van Hiroshima. Dus er is een kans

[Reactie gewijzigd door Coolstart op 30 augustus 2017 01:18]

Je hebt nu het begin van een bruikbaar principe.

Een pellet van 1 gram op 0,1 c zal nauwelijks last hebben van een atmosfeer. Door de pellet in te laten slaan op een planeet krijg je een geweldige explosie die met voldoende lichtsterke telescopen op aarde als een lichtflitsje te zien zal zijn, zonder dat er een ingewikkelde omzetting ter plaatse nodig is. Dat licht zal veel informatie bevatten over de samenstelling van het oppervlak en de atmosfeer. Je moet alleen heel nauwkeurig weten wanneer je moet kijken.

Probleem is alleen dat je de planeet moet raken en dat vergt navigatie en koerscorrectie. Dat is zelfs met theoretische technologische vooruitgang niet in een pellet van 1 gram te proppen.
Theoretische technologische vooruitgang zal ons wel in staat stellen om in de niet te verre toekomst een sonde van een paar honderd gram op een vergelijkbare snelheid te brengen. Daar zou je technologie in onder kunnen brengen die op voldoende grote afstand van het sterrenstelsel planeten te ontdekken en de minieme koerscorrectie uit te voeren die nodig is om vanaf die afstand de planeet te raken. Een paar honderd gram zal ook een nog grotere explosie teweeg brengen bij inslag.

Blijft alleen de vraag over hoe ethisch het is om een vreemde planeet te bestoken met het equivalent van een massieve atoombom.

Dat kan nog helemaal niet, zoals je het nu brengt kan ik nanobots naar de zon sturen en water laten maken, waarna die er op land.
Want dat kan uiteindelijk misschien ook wel

Minder snelheid, meer massa en zorgen dat er een remsysteem in komt te zitten....
maar ja dan duurt je tripje wel wat langer.....

Denk even na man voordat je iemand anders denkt voor gek te verklaren.

Ik heb het over de toekomst waarin nanobots de realiteit zijn.

Dan hangt het alleen nog maar af van wat je in de programma stopt.

Je kan ze net als een 3d printer gewoon programmerem om iets te bouwen.

Dat is gewoon dichterbij dan de lichtsnelheid halen.

Als jij met een ruimteschip de lichtsnelheid wilt halen kan je lang wachten.

Je bedenkt gewoon leuke dingen en zegt dat die dingen in de toekomst kunnen gebeuren, als jij wilt dat nanobots naar een ander stelsel kunnen, moet je ook nog lang wachten.
Ik zeg niet dat je gek bent, je bedenkt alleen dingen die er nog helemaal niet zijn en reageert op die van mij alsof dat totaal nooit zou kunnen

Nanobots gaan er sowieso komen, dat staat gewoon vast.

Die zeil van 1 gram is ook een plan en zal ook wel uitgevoerd kunnen worden blijkbaar want ze praten toch niet over de lichtsnelheid maar specifiek over 1/10e van de lichtsnelheid en ik ben niet de bedenker ervan maar wetenschappers dus ga bij hun maar klagen.

Ik verbind vervolgens de ontwikkelingen aan elkaar omdat je in 1 gram niet zoveel kunt transporteren is het dus eigenlijk ideaal als je "niets" wegende nanobots meestuurt.

Hoe je die bots vervolgens laat landen is een ander vraagstuk maar als ze daar onderzoek naar doen kunnen ze vast wel een oplossing voor vinden.

Dit is gewoon allemaal technologie wat niet ver van ons af ligt, we hebben het hier niet over het breken van natuurwetten.

Er heeft notabene een Nederlandse professor de nobelprijs gekregen voor nanobots.

Dus dont shoot the messenger

Kan jij wel lezen?

Ik heb het over de toekomst...

Waarom reageer je ooit 9 dagen later? man man man

//edit
En jouw reactie was zelfs de laatste grow up man

[Reactie gewijzigd door thomas1907 op 8 september 2017 14:39]

Hahaha blijkbaar heeft Tweakers de optie open gelaten om 9 dagen later te kunnen reageren.

Heb je klachten? ga dan klagen bij Tweakers waarom reageren na 9 dagen nog mogelijk is.

Ik heb geen klachten, vind het alleen een beetje nutteloos.

Je bent gewoon een sukkel x) Insulted? Ga maar naar Tweakers waarom dit mag

[Reactie gewijzigd door thomas1907 op 8 september 2017 15:01]

Nogmaals kom niet bij mij uithuilen maar bij Tweakers.

Ik ben niet eens aan het uithuilen, sukkel?

Je bent inderdaad een sukkel.

Huilie?

Ja vooruit je bent ook een huilie.

Haphaphap x) je bent zo makkelijk

Ik ben blijkbaar niet de enige die in dit verlaten topic nog aan het discussieren is met deze mafketel
Ik lees zo'n beetje terug waar jullie het over hebben, maar dat is volgens mij vrij vergelijkbaar. Hij gooit allemaal willekeurige ontdekkingen op een hoop en beweert 'dat ze daar wel wat op vinden in de toekomst'. Over de vraag 'hoe dan?' is tot nu toe geen antwoord gekomen. Toekomstvisie valt en staat bij 'hoe dan'.

Valt niet te discussieren met hem, gewoon een trolletje met waanbeelden. Geen tijd meer in steken.

Ja en ook een pure apple fanboy die gast, want je hoeft maar 1 ding te zeggen (ervaring bijv.) en het is foute boel. Jammer dat Tweakers die block knop nog niet heeft, want deze gast komt er sowieso op met zijn offtopic flames en kinderachtige gedoe.

Nanorobots moeten nog steeds de fysica volgen. Alle energie (potentiële energie aan die snelheid) die je gebruikt/ontvangen hebt om te accelereren naar 0.1c moet je terug 'afstoten' om te kunnen vertragen.

Zelfs al weegt je systeem maar 1g en je kunt over 1 lichtjaar afremmen, dan heb je nog steeds enkele TJ aan energie aan de 'ontvangende' kant nodig om genoeg te vertragen. De enige manier om met zwaartekracht af te remmen van 0.1c is (theoretisch) om met een klein boogje doorheen een ster te gaan

1/10 C is top in midden van de reis.
Accelereren en decelereren is een aanzienlijk aandeel van de reis. Dus gemiddeled als 1/20 haald.
We zitten in buiten buurt waar sterren wat verder uit mekaar zijn. Met 5 LY wordt dat 100 jaar.

De buur ster is bereikbaar. Maar je zit dan met generatie schepen en een reistijd van vele eeuwen.
Dus de achter achter ,...., achter kleinkinderen komen aan met grote faal kans.

Houd ook dat gehele mensheid zich inzet met resources om dat voor elkaar te krijgen.
Begint eerst met mon base en shipyard in space.
Ben je ook eeuw verder.
Dan moet je ook weten of kolony daar wel mogelijk is.
Is ook iets van eeuw

Hoeft helemaal niet lang te duren hoor, je kan in 45 jaar bij de rand van het nu zichtbare universum zijn als je genoeg energie hebt

https://www.universetoday.com/129086/far-can-travel/

Op basis van een constante 1g acceleratie, dan zit je al vrij snel over de lichtsnelheid heen De benodigde energie daarvoor is dan vrijwel oneindig.

Volgens mij kom je steeds dichter bij de lichtsnelheid, maar niet er overheen. Maar de energie benodigdheden zijn igg nu nog buiten ons bereik idd.

[Reactie gewijzigd door Ryan1981 op 30 augustus 2017 13:43]

Moet ik nog eens goed lezen dan, gaat zelfs mijn voorstellingsvermogen te boven!

Bekijk deze video eens even, dan kan je misschien een beetje begrijpen hoe klein we eigenlijk maar zijn

vergeet ook niet dat dit zich 5 miljard jaar geleden heeft afgespeeld, misschien is dat stelsel er geeneens meer.

Fantastisch dat ze dit soort detectie kunnen realiseren.
Een lichtjaar is echt een heel eind. Het zet je weer even op planeet aarde terug.
Het heelal gaat nog wel even mee als er op die afstand nieuwe sterrenstelsels ontstaan.
Alle atomen, alle deeltjes in het universum, dus ook waar de aarde uit bestaat is ontstaan uit sterren die zijn ontploft.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Lichtjaar

https://www.youtube.com/watch?v=O9xxis5-MtQ

Je kan niet stellen dat op 5 miljard lichtjaar afstand op dit moment een sterrenstelsel aan het ontstaan is. 5 miljard jaar geleden wellicht, maar hoe het er nu uitziet kan je niet weten. Afstand = tijd. 1 lichtjaar ver is 1 jaar in het verleden. Daarom kan je ook niet verder kijken dan dat het universum oud is. Een kleine 14 miljard (licht)jaar dus.

Desalniettemin, het universum gaat qua stervorming nog wel even mee. Maar niet oneindig. Wel langer dan jij en ik leven in ieder geval.

Je vergeet dat het universum nog steeds uitzet dus je kan verder kijken dan 14 miljard lichtjaar namelijk 46.6.

https://en.wikipedia.org/wiki/Observable_universe

[Reactie gewijzigd door mkools24 op 29 augustus 2017 16:55]

Alleen zie je dingen die toen 14miljard lichtjaar ver waren, zoals ze 14miljard jaar geleden waren.
Je ziet dus helemaal geen 46 miljard lichtjaar ver, je weet alleen dat wat je nu op 14 ver ziet eigenlijk al 46 ver is ondertussen, maar zien doe je dat (nog) niet.

Gezien de uitzetting van de ruimte geraken verafgelegen sterrenstelsels ook almaar sneller van ons verwijderd, en de snelheid waarop ze van ons verwijderen (is niet de snelheid waaraan ze bewegen! het is immers de ruimte ertussen die groter wordt, vandaar dat de 'niets kan sneller dan licht' regel niet gebroken wordt) kan dus ook groter dan de snelheid van het licht worden.

Hierdoor wordt onze zichtbare ruimte welliswaar groter in pure afstand, er gaan tegelijk ook steeds minder sterrenstelsels te zien zijn, gezien die steeds sneller 'van ons wegvliegen' en uiteindelijk buiten de voor ons zichtbare ruimte terechtkomen.

Is maar hoe je het bekijkt Het licht heeft 14 miljard lichtjaar afgelegd. Wil jij stellen dat door de uitdijing het licht ook een langere afstand heeft afgelegd? Of is de positie van de bron op dit moment 46.6 miljard jaar weg, maar toen niet? Ik denk het laatste.

klopt de positie van het object op dit moment is 46.6 MiljLJ, maar het beeld dat je krijgt is echt maar van een object dat 14MiljLJ verwijderd was.
je weet enkel dat er op die positie die nu 46.6 MiljLJverwijderd is van ons 14 miljard jaar geleden dat object was, dat toen ook maar 14 MiljLJ verwijderd was. hoe het er nu uit ziet of zelfs nog steeds is, daarvoor moet je 46.6 miljard jaar wachten om het te weten.
je kan dus niet 46.6 MiljLJ ver kijken, daarvoor moet je nog een 32 Miljard jaar wachten.
e positie klopt dus misschien wel, maar de observatie niet.

Ik wil wel wachten, maar ik verwacht dat onze planeet en zon tegen de tijd niet meer bestaan en het daardoor een klein beetje lastig wordt

De zon zal heeeeeeeel lang overleven als een witte dwerg. Het lot van de aarde is dan allang bezegeld en die is of opgeslokt door de zon of een uitgebrand/verkoolde bal.

Dan is 't geen zon meer, ofwel?

Het is nog steeds de zon, "onze" zon, en maar geen G type ster.

[Reactie gewijzigd door Shark.Bait op 1 september 2017 21:20]

Mogelijks nog langer gezien huidige theorieën beweren dat het heelal steeds verder uit elkaar beweegt.

Edit: hmm, misschien is dat ook wat je bedoelde? snap het niet helemaal

[Reactie gewijzigd door Pure_evil op 29 augustus 2017 19:02]

je weet enkel dat er op die positie die nu 46.6 MiljLJverwijderd is van ons 14 miljard jaar geleden dat object was, dat toen ook maar 14 MiljLJ verwijderd was

Onjuist, toen het licht vertrok was het dichterbij dan 14Glj. Het licht heeft er 14 miljard jaar over gedaan. Tijdens de reis van die fotonen deide het universum al uit, dus de reistijd werd al verlengd terwijl het onderweg was.

hoe het er nu uit ziet of zelfs nog steeds is, daarvoor moet je 46.6 miljard jaar wachten om het te weten.

Behalve dat je het dan niet meer kan zien omdat door de expansie en de afstand die objecten effectief sneller dan het licht van ons vandaan "bewegen" (dit gebeurt al bij objecten die momenteel 16Glj bij ons vandaan staan)

[Reactie gewijzigd door .oisyn op 30 augustus 2017 09:39]

Het licht (de fotonen) waren hier (vanuit hun standpunt) onmiddellijk aangezien zij aan lichtsnelheid bewegen en de tijd voor hen dus compleet stil staat. Vanuit ons standpunt als observer was het inderdaad 14 miljard jaar.

Dat is niet het punt dat ik maakte. Het heeft tijd gekost om hier te komen, en in die tijd dijde het universum uit. Dat de foton dit niet "ziet" omdat zijn tijd effectief stilstaat doet daar niets aan af

[Reactie gewijzigd door .oisyn op 30 augustus 2017 09:33]

klopt het stond toen iets dichter dan 14 MiljLJ, omdat in de tijd dat het licht nodig had om tot hier te komen het universum uitdeinde en dus is tijdens de reistijd de afstand toegenomen. echter op dat moment waren 0-1mm van elkaar verwijderd (big bang) en heeft dat licht ons al lang bereikt
tijd ruimte reizen, het heeft iets raars.

Als objecten observeerd vele lichtjaren ver of zelfs light second dan kijk je in het verleden.
Andere galaxies zijn in heel ver verleden.

Das de werkelijke grote nu, niet het gene wat wij waar kunnen nemen

Nee, dat is de waarneembare horizon (uitgedrukt als "proper distance", dus de afstand die het nu zou hebben - niet de afstand die we zien, want die is gewoon 13,779 miljard lichtjaar). We weten niet hoe groot het universum is, en er is een kans dat het oneindig groot is.

[Reactie gewijzigd door .oisyn op 30 augustus 2017 01:36]

dat is wat ik zeg

Ik ga me nog wat verdiepen, maar alvast deze stelling, noem het gelul in de ruimte:
"het universum IS oneindig groot, het universum zet niet uit, maar alle deeltjes daarin verwijderen zich gewoon van elkaar", " deeltjes hebben vanuit de big bang energie meegekregen en omdat er 'geen' weerstand is, blijft alles maar door bewegen". (entropie?)

Waarom zou het universum niet oneindig groot zijn? Geen mooiere verklaring (voor ons begrijpbaar dan denk ik) als dat.

OF: Het universum is beperkt groot en de grootte wordt bepaald door waar de meest ver gevlogen deeltjes nog zijn. Maar ja, wat is er daarbuiten dan? Nog minder dan niets?Of juist alles, solide, de bigbang was gewoon een verzameling deeltjes die explodeerde en een vaccuum creeerde tussen de wegvliegende delen en dat vaccuum noemen we universum?

Ik weet het, ik lul maar wat, maar heeft er iemand voor mij specifieke websites waardoor ik hier wat meer over kan lezen? (ik ken google, maar er zitten hier heel wat slimme mensen die niet alleen met wikipedia aankomen hoop ik)

"het universum IS oneindig groot, het universum zet niet uit, maar alle deeltjes daarin verwijderen zich gewoon van elkaar", " deeltjes hebben vanuit de big bang energie meegekregen en omdat er 'geen' weerstand is, blijft alles maar door bewegen"

Dit is dus precies niet waar de big bang theory over gaat . Het is het universum dat uitzet, de deeltjes erin blijven gewoon op hun plek (afgezien van hun lokale kinetische energie natuurlijk). Op de manier zoals jij beschrijft is de expansie ook geen versnelling, terwijl het dat wel is: omdat de ruimte tussen de deeltjes uitzet, en die nieuwe ruimte op zijn beurt ook weer uitzet, "versnellen" de deeltjes bij elkaar vandaan. En dat gebeurt momenteel ongeveer met een snelheid van 22km/s per lichtjaar (dus iets wat een afstand van 1 lichtjaar is, is een seconde later 1 lichtjaar + 22km).

Een ander mythe van de big bang is dat het allemaal gebeurde in een enkel punt. Dit is natuurlijk wat je krijgt als je de richting van alle bekende sterrenstelsels omdraait, dan komt het uit in een enkel punt. Maar dat impliceert niet dat het hele universum is ontstaan vanuit een enkel punt. Wat de big bang theorie louter zegt is dat het universum uitzette vanuit een toestand met veel energie en zeer hoge dichtheid (niet per se oneindige dichtheid). Als het universum oneindig is, dan kon dit fenomeen simpelweg overal plaatsvinden. En is er dan ook mogelijk oneindig veel materie in het oneindige universum.

Welnu, mocht het universum niet oneindig zijn, dan betekent dat nog niet dat er een rand is. Het oppervlak van de aarde is eindig, toch is er geen rand . Het kan dus in zichzelf gekeerd zijn. En dit is theoretisch te meten! De bolling van de aarde kun je op het oppervlak bijvoorbeeld meten door een hele grote driehoek te maken en de hoeken te meten. Bij een perfect vlak oppervlak, zullen de hoeken optellen tot precies 180 graden. Is het oppervlak daarentegen bol, zoals op de aarde, dan zul je een grotere hoek krijgen. Eenzelfde meting kun je in het universum doen.

Zie hier voor meer info.

[Reactie gewijzigd door .oisyn op 30 augustus 2017 15:00]

zoek op youtube het kanaal 'pbs spacetime' en leer naar hartelust

Thanks beide

Quasars zijn bijzonder heldere, verre sterrenstelsels die enorm veel energie uitstralen.

Ter verheldering: quasars zijn actieve centra van sterrenstelsels. Denk daarbij aan een supermassief zwart gat wat de boel in zijn buurt aan het opeten en versnellen is. Dit proces van versnellen kan leiden tot een enorm hoge helderheid.

[Reactie gewijzigd door gordian op 29 augustus 2017 17:35]

Mierenneukpuntje: het sterrenstelsen is niet vijf miljard jaar jonger, wij nemen het nu waar zoals het er 5 miljard jaar geleden uitzag.

Het een sluit het ander niet uit, al is het dan natuurlijk erg toevallig dat de getallen overeenkomen. De bron van dit artikel spreekt ook van een 5 miljard jonger sterrenstelsel, maar het daadwerkelijke paper zegt er weinig over, noch over welk sterrenstelsel het nou precies gaat. Wel stipuleert het paper dat de observaties van electromagnetisme in sterrenstelsels blijkbaar hetzelfde zijn toen het universum slechts 2/3e van zijn huidige leeftijd had, als dat ze nu zijn. En dat is natuurlijk het belangrijkste gegeven van dit alles .

We have presented direct measurements of μG magnetic fields with a significant coherent component in a galaxy when the universe was two-thirds of its current age. Magnetic field properties in this cosmologically distant galaxy have comparable strength and geometry to galaxies in the present day universe

Ik vermoed dus ook dat de bron hier een redenatiefout heeft gemaakt.

[Reactie gewijzigd door .oisyn op 30 augustus 2017 00:55]

Als het universum rond de 13 miljard jaar oud zou zijn, en het sterrenstelsel is waargenomen zoals het op ong. 2/3 van de huidige leeftijd van het universum straling uitzond, dan nemen we het dus waar ong. zoals het er 4 1/3 miljard jaar geleden uitzag. 5 is een mooier getal voor een titel. Persoonlijk zou ik dan voor 4 gaan.

[Reactie gewijzigd door Origin64 op 30 augustus 2017 11:11]

De leeftijd is 13,799 miljard jaar. Het licht is ongeveer 5 miljard jaar onderweg geweest, en die 2/3e is natuurlijk ook niet exact.

.edit: typo

[Reactie gewijzigd door .oisyn op 30 augustus 2017 12:16]

Weet je zeker dat die leeftijd met zoveel significante getallen is?

Give or take 21 miljoen jaar

Omdat het geobserveerde sterrenstelsel vijf miljard jaar jonger is dan het onze, hebben de astronomen de conclusie getrokken dat galactische magnetische velden in een vroeg stadium van de levenscyclus van een sterrenstelsel worden gevormd, en relatief stabiel blijven

Met 1 meting lijkt me dit nogal een extreme extrapolatie?

Stel, er valt een baksteen uit een vliegtuig op 10km hoogte en je wil weten wanneer hij de grond raakt. Dan kun je wel continu gaan meten hoe snel hij valt, maar je hoeft eigenlijk alleen maar 1 meting te hebben van het moment waarop de terminale snelheid wordt bereikt, of, als je de terminale snelheid al weet, dan kun je zonder meting een goede schatting maken.

[Reactie gewijzigd door Origin64 op 30 augustus 2017 12:19]

Misschien dat ze toch meer naar de hypotheses van de Electric Universe gaan kijken.

Misschien dat ze toch meer naar de hypotheses van de Electric Universe gaan kijken.

Electric Universe valt voor zover ik weet nog steeds onder pseudo wetenschap dus lijkt het mij vrij zinloos om daar geld en moeite in te steken.

De ruimte en de hele astronomie fascineerd me, doch weet ik dat men nog niet alles kent en begrijpt over wat er allemaal afspeelt in de ruimte. Denken dat je alles weet over astronomie is al een grote fout op zich daar het altijd wel zal kloppen in het ene zonnestelsel, maar niet voor een ander zonnestelsel met andere formaten. Zo zal de fysica en de werking van onze zon, totaal anders zijn dan een zon in een ander zonnestelsel. :-)

Have fun en vergeet niet in te zoomen!!! => https://orig00.deviantart..._by_jaysimons-d9dv6th.jpg

Fysica is voor zover we kunnen zien overal gelijk. Dat de werking anders is komt hooguit door de grootte en samenstelling, maar in feite zijn het allemaal ballen die grote hoeveelheden waterstof naar helium fuseren en daarbij energie opwekken.

Verder heb je gelijk, we weten nog niet alles, maar wel een boel. Want 'alles' is nogal veel. En het is complex. Om het universum een beetje te begrijpen moet je van alles weten over deeltjesfysica, energie, materie, relativiteit, golflengtes, afstanden, tijd, energie en veel meer zoals de complexere zaken als ontstaan, oneindigheid, kwantumfysica en wellicht ook wat bewustzijn is while you're at it. Good luck!

Zo zal de fysica en de werking van onze zon, totaal anders zijn dan een zon in een ander zonnestelsel

Grappig dat je dat zegt. Dit onderzoek wijst juist uit dat de fysica van dit verre sterrenstelsel, 5 miljard jaar geleden, precies overeenkomt met observaties van nabij gelegen sterrenstelsels. Het wijst erop dat de natuurwetten dus invariant zijn in zowel plaats als tijd, en dus universeel

Precies of jij alles weet over de astronomie.

Zegt de persoon die heel stellig beweerde dat de fysica anders zou zijn, zonder dit onderzoek op waarde weten te schatten...

Iets beweren is niet gelijk aan de werkelijkheid.
Ik beweer niks, daar ik nog niet in een ander zonnestelsel ben geweest om het met mijn eigen ogen te zien of het daadwerkelijk hetzelfde is als op deze Aarde. Niemand is ooit geweest in een ander zonnestelsel. We baseren ons enkel op de fysica die men kent van op deze Aarde en denken op basis van de foto's die we kunnen bekijken die Hubble en NASA publiekelijk versprijden, dat de fysica op andere planeten buiten ons zonnestelsel dezelfde eigenschappen hebben als hier op onze Aarde. Bovendien zijn het altijd foto's over de planeet (buitenkant) of stelsels, maar nooit een foto genomen vanop de planeet zelf in een ander zonnestelsel. ;-)

[Reactie gewijzigd door MISTERAMD op 30 augustus 2017 18:21]

Ik beweer niks

Sorry, maar "Zo zal de fysica en de werking van onze zon, totaal anders zijn dan een zon in een ander zonnestelsel" kan ik toch niet anders interpreteren dan een bewering

En je doet de moderne wetenschap echt te kort. Het gaat echt heel wat verder dan alleen het bekijken van wat foto's. Kosmologie kent allerlei verschillende wiskundige modellen, niet alleen gebaseerd op observaties maar die ook voorspellingen kunnen doen die geverifieerd kunnen worden. Einstein voorspelde 100 jaar geleden het bestaan van zwaartekrachtgolven - en die zijn vorig jaar ontdekt. De ontdekking en het in kaart brengen van kosmische achtergrondstraling heeft ons heel veel geleerd over de toestand in het begin van het universum, en simulaties met natuurwetten zoals we ze kennen met die data als uitgangspunt leidt ook tot een universum dat lijkt op de onze. Met technieken als spectraalanalyse kunnen we de chemische samenstelling van andere sterren en gaswolken achterhalen. Die dan ook weer overeenkomen met eerder gemaakte voorspellingen.

Met andere woorden, ook al weten we nog lang niet alles, met alle metingen die we hier kunnen doen zijn we echt wel in staat om met behoorlijke zekerheid te stellen dat natuurwetten zoals we die kennen zo goed als universeel zijn (in het waarneembare gedeelte iig), daarvoor hoeven we echt niet af te reizen naar een andere plek. En de ontdekking uit dit artikel bevestigt dat nogmaals.

Eindelijk een deftige uitleg.

"Quasars zijn bijzonder heldere, verre sterrenstelsels die enorm veel energie uitstralen."

Ehh, misschien zeg ik iets doms maar zijn quasars niet super, super zware zwarte gaten in de kern van een sterrenstelsel met bepaalde omstandigheden waardoor het naar binnen vallende materiaal zorgt voor de uitstoot van extreme hoeveelheden energie? Dus niet perse het hele sterrenstelsel zelf?

NM: Zie dat het al beantwoord is door Gordion.

[Reactie gewijzigd door actionInvoke op 30 augustus 2017 08:50]

De energie die we zien wordt uitgestraald door de enorm versnelde materie rond de super zware zwarte gaten in het centrum van een sterrenstelsel. Het zwarte gat en de materie er omheen zijn onderdeel van dat sterrenstelsel.
En wanneer je 's nachts op een snelweg twee lichtpuntjes naast elkaar ziet, zeg je ook dat het het licht een auto is en niet slechts van twee koplampen.

Wellicht me nogal wat achtergrondinformatie ontbreekt.. Magnetisme verloopt toch van de ene pool naar de andere (circulair)? Hoe kan dit op 5 miljard lichtjaar nog gedetecteerd worden en vervolgens ook de oorsprong (richting) gevonden worden?

five billion years ago

Dat vind ik altijd zo mooi en bijzonder aan zaken in ons universum, niet alleen staat het ondenkbaar ver weg van ons, zitten we ook nog eens naar het ver ver ver verleden te kijken. We vinden iets wat 'nu' al mogelijk niet meer bestaat, of inmiddels compleet is veranderd.

En zolang we niet een manier vinden om sneller dan het licht te kunnen gaan (of uberhaubt richting die snelheid), kunnen we niets meer dan 'uit het raam staren, in de hoop ooit naar buiten te mogen'. Ondanks de eerste ster vanaf onze zon 'slechts' 4,2 lichtjaar verderop staat, trek het in perspectief dat ons huidige topsnelheid (in de ruimte) amper 0,004% van de snelheid van het licht is.

[Reactie gewijzigd door SinergyX op 29 augustus 2017 16:47]

Nog eventjes geduld hebben.
Over niet al te lange tijd dan zijn dat soort uitstapjes net zo eenvoudig als het reizen met de bus.

Alleen het " eventjes " en het " niet al te lange tijd " moet je wel even zien in kosmische begrippen.
Denk dat daar nog wel vele generaties overheen gaan eer we zover zijn.
Dan zijn jij,ik en iedereen om ons heen allang voltooid verleden tijd.
Of we moeten andere barrières overwinnen zoals de dood en misschien wel de tijd.
Een compleet ander aspect van de wetenschap.

Misschien zelfs wel met hulp uit een compleet onverwachte hoek.

Toch wel een leuk onderwerp om hierover te speculeren.

Zo'n idee is dacht jaar of 2 geleden nog geweest op Ted Talk, remote production ofzo dat het heette.

Eerste dit moment onhaalbare is de snelheid, een laser 20 jaar lang op een scherm zetten om ooit die 1/10de snelheid te halen, wij hebben geen materiaal van 1 gram die dat nu zou kunnen. Zelfs een zonnescherm (die tot dacht 1% kon, dus 1/100ste) praat je alweer over 200 jaar, in 200 jaar kan het héél veel mis gaan met zo'n scherm.

Buiten het probleem dat wij nog niet eens in de buurt zitten van de mogelijkheid nanorobots iets 'functioneels' te kunnen laten bouwen of die afstand te kunnen overbruggen, zit je secondair ook met een omgeving waar wij weinig nog vanaf weten. Luchtledig/vaccuum is nog redelijk te doen, maar de externe invloeden van een ster of planeten (zoals Proxima), ze weten niet eens of 1 van de planeten wel op te landen is en of ze grondstoffen kunnen vinden om mee te bouwen.

Het idee was er wel, richting 2030 wederom een raket richting Mars om daar uit 'niets iets' te gaan bouwen, maar daarvoor moeten ze nog aantal keer die kant op om überhaupt te weten wat ze met de grond daar kunnen maken. De babystapjes van Mars zullen ze eerst moeten beheersen voordat ze ooit verder willen denken naar een andere ster (en daarmee eigenlijk meteen Proxima, gezien Centauri niet zo bijzonder is).

Ja maar het is iets wat Andre Kuipers zelf had verteld, dus ze zien er waarschijnlijk wel potentieel in.

En nanorobots dingen laten bouwen zie ik als een realistischere mogelijkheid dan de lichtsnelheid halen of zelfs de helft daarvan.

Ze kijken naar praktische opties en er is niet veel keuze.
Interstelaire zware iondrive raket om sateliet naar de volgende ster te brengen.
Er is niet veel keuze.