Onderzoek: hologrammen kunnen helpen om buitenaards leven te vinden

Wetenschappers van The California Institute of Technology en NASA stellen dat een technologie waarbij via lasers 3d-afbeeldingen worden gemaakt, gebruikt kan worden om buitenaardse microben te ontdekken. De technologie kan in theorie worden gebruikt op ruimtesondes.

De technologie heet digital holographic microscopy en werkt door een laser die op een object wordt gericht, waarbij het licht terug wordt gekaatst. Dat licht wordt dan gemeten en geanalyseerd, waarbij het onder andere gaat om de intensiteit van het licht en hoe groot de afstand is die de lichtstralen hebben afgelegd nadat ze vanaf het object zijn weerkaatst. Aan de hand hiervan kan een enkele 3d-afbeelding worden gemaakt van een verzameld monster.

Via software kan gereconstrueerd worden wat er te zien is op elk brandpuntsvlak. Door een serie hologrammen te maken met een bepaald interval tussen de opnames, zijn volgens onderzoeker Jay Nadeau zelfs de kleinste bewegingen te zien. Door eventuele microben te markeren met fluorescerend materiaal dat zich hecht aan een brede klasse van moleculen, die goede indicatoren voor leven zijn, kan er ook worden bepaald waar de microben uit bestaan.

Ten opzichte van traditionele microscopie, heeft digital holographic microscopy een aantal belangrijke voordelen. Traditionele microscopen maken gebruik van meerdere lenzen die scherp gesteld moeten worden. Het verkrijgen van de juiste focus is nogal een probleem; het idee is dat een ruimtesonde monsters verzamelt en ter plekke analyseert, maar als dat gebeurt met een traditionele microscoop, moet deze vanaf de aarde worden aangestuurd, met vertraging in de signalen. Bij de hologramtechnologie hoeft er niet gefocust te worden. Ook kan een groter oppervlak worden bestudeerd en zijn minder bewegende onderdelen nodig, waardoor er minder kans is dat de apparatuur kapotgaat.

De onderzoekers achten twee locaties in ons zonnestelsel de interessantste plekken om te zoeken naar buitenaarde microben. Naast de maan Europa, die om Jupiter draait, lijkt vooral de kleine maan Enceladus bij Saturnus een interessante locatie. De oppervlakte van Enceladus bestaat uit een laag ijs en daaronder bevindt zich hoogstwaarschijnlijk een oceaan. In het ijs zitten scheuren en geiserachtige fonteinen die materiaal uit het binnenste van de maan de ruimte in blazen; in april ontdekte ruimtesonde Cassini dat er waterstof in de geiserfonteinen zit. Dat wijst op hydrothermische activiteit in de oceaan. Doordat er water, een energiebron en organische moleculen aanwezig zijn, maakt dat Enceladus een van de meest aangewezen plekken om te zoeken naar levensvormen. Waarschijnlijk is er niet genoeg energie voor meercellige organismen, maar misschien zijn er wel eencellige organismen aanwezig, zoals bacteriën.

Het verzamelen van eventuele buitenaardse microben afkomstig van Enceladus, die dan via hologrammen kunnen worden gevonden, is niet eenvoudig. Een ruimtesonde zoals Cassini moet via een fly-by door de geiserfonteinen vliegen, materiaal verzamelen en dat analyseren. Het probleem is dat de pluimen een vergelijkbare dichtheid hebben als smog in steden op aarde. Dat betekent dat een ruimtesonde zo'n twaalf tot twintig keer door de pluimen van Enceladus moet vliegen om slechts een femtoliter aan vloeistof te verzamelen. Tijdens de fly-by is de snelheid van de sonde waarschijnlijk zo'n een tot vijf kilometer per seconde, waardoor er een risico is dat het verzamelde materiaal al verpulverd wordt voordat het kan worden onderzocht. Om dat te voorkomen moeten speciale verzameltechnieken worden ontwikkeld om zoveel mogelijk bruikbare monsters te kunnen bestuderen.

De hologramtechnologie is al getest op enkele locaties op aarde met extreme omstandigheden. Zo hebben de onderzoekers in het voorjaar van 2015 op Groenland in het poolijs geboord om te zoeken naar bacteriën. Ook hebben de wetenschappers Searl Lake onderzocht, een heel zout meer in de Mojavewoestijn waarin vijandige chemicaliën als arseen en boor aanwezig zijn. Op beide locaties bleek de hologramtechnologie te werken en waren er daadwerkelijk bacteriën zichtbaar.

Het onderzoek is onder de noemer Digital Holographic Microscopy, a Method for Detection of Microorganisms in Plume Samples from Enceladus and Other Icy Worlds gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Astrobiology.

Door Joris Jansen

Redacteur

21-07-2017 • 12:48

56

Reacties (56)

56
54
19
5
0
21
Wijzig sortering
Zou je dit niet kunnen gebruiken om eventuele kunstmatige satellieten waar te nemen rondom planeten? Als je dat proces kan opschalen met duizenden metingen per dag wellicht nog veel interessanter?

[Reactie gewijzigd door Joppiesaus2 op 24 juli 2024 21:03]

Gaat niet werken. Zelfs een complete planeet is buiten ons zonnenstelsel niet groter dan een zandkorrel op 10.000km afstand. (Zelfs dit is een understatement) Iets wat nog veel kleiner is kan je niet waarnemen. In ons eigen zonnenstelsel is dit al onmogelijk, laat staat er buiten.

Zelfs een complete planeet is al niet te zien. Daarom word er meestal ook gebruik gemaakt van het licht van de ster om te weten dat er een planeet is. Wanneer de planeet voor de ster langskomt word het licht iets gedimt. Gebeurt dit dan 2x op dezelfde manier weet je dat er een planeet is. Een foto van die planeet maken is onmogelijk. Om dit wel te doen zou je een telescoop nodig hebben met een spiegel die groter is dan de planeet. Het is wel mogelijk om het licht te bekijken wat van de ster door de atmosfeer van de planeet gaat. Dan kan je zien waar de atmosfeer van die planeet uit bestaat.

Een planeet of iets wat kleiner is buiten ons zonnenstelsel op de foto krijgen is onmogelijk. Er een lichtstaal naar toe sturen en die weer opvangen is ook niet te doen.
Spiegel nodig hebben groter dan een planeet. Is dit dan puur gebaseerd op huidige techniek of is het natuurkundig gezien gewoon onmogelijk zo ver te kunnen kijken
Is puur natuurkundig :)

Iets zien of een foto maken is het opvangen van licht. Hoe meer licht je opvangt hoe beter je iets kan zien. Een grotere spiegel kan meer licht opvangen dus krijg je een betere foto van wat je wil zien. Verder kan je ook de sluitertijd verhogen om meer licht op te vangen.

Een ander probleem is hoeveel licht er afketst van het object dat je wil zien. Er komt heel veel licht van de zon via de maan in onze ogen, daarom kan je de maan goed zien. Bij een planeet 50 lichtjaar verder is er maar heel weinig licht wat deze kant op komt. Dit samen met hoeveel licht kan je kan opvangen maakt iets zien wat heel ver is en heel weinig licht afketst onmogelijk.

Je kan natuurlijk wel de spiegel van de telescoop groter maken en meer licht opvangen, maar dat licht moet er dus ook wel zijn. Die 2 dingen samen zorgen er voor dat je geen foto kan maken van een planeet buiten ons zonnenstelsel. Zelfs vanaf aarde een goede foto krijgen van bijvoorbeeld Jupiter is al lastig.

[Reactie gewijzigd door PilatuS op 24 juli 2024 21:03]

Het is dat ik geen kudo's kan geven op reacties onder mijn reactie. Maar interessante materie en altijd fijn om er meer over te lezen! Thumbs up
Graag gedaan :)

Dit is ook gelijk waarom telescopen uberhaupt spiegels hebben. Je kan een foto nemen door het licht direct op de sensor van de camera te laten komen. Of je pakt een zo groot mogelijke spiegel zodat je zoveel mogelijk licht kan opvangen wat je via de spiegel naar de sensor stuurt. Meer licht opvangen maakt betere foto's. Helemaal als je foto's van dingen wil maken die ver weg zijn, zoals bijvoorbeeld een ander sterrenstelsel dan de melkweg. Dan wil je zoveel mogelijk licht opvangen om een foto te krijgen met veel detail. Maak je een foto van je hond komt er meer dan voloende licht direct op de sensor wat een grote spiegel nutteloos maakt. Voor alles waar je in de ruimte foto's van maakt is het belangrijk om ieder stukje licht op te vangen wat er maar is.

Het mooiste voorbeeld hiervan is eigenlijk de Hubble Ultra Deep Field foto. 11 dagen lang naar 1 donker stukje kijken in het heelal waar normaal niets te zien is. Het resultaat is zo'n beetje de mooiste foto ooit. Zie: https://www.youtube.com/watch?v=oAVjF_7ensg
Ik ben het grotendeels eens met je analyse, maar wil toch een kanttekening plaatsen.

De planeten geven misschien geen of weinig zichtbaar licht af maar er is wel degelijk straling van afkomstig in het onzichtbare (voor de mensenogen) spectrum. (Zgn. Blackbody radiation, gegeven door de wet van Planck) Daarom is het ook interessant om naar een "donkere" (in de zin van zichtbaar licht) plek te kijken en te zien wat voor straling daar vanaf komt.

Er zijn op aarde instrumenten die dat doen (Google bijvoorbeeld eens op SCUBA-2) maar ook in de ruimte wordt het al gedaan.

Verder is een grote spiegel nodig om meer licht op te vangen, zeker, maar een grotere spiegel betekent ook dat je naar een kleiner gebiedje in de ruimte kijkt. Dat betekent, als voorbeeld, dat wanneer je een telescoop hebt met een doorsnede van een meter je een hele ster zou kunnen zien en met een telescoop van 2 meter doorsnede zie je dan alleen het middelste kwart van dezelfde ster.
Als iets weinig licht geeft Is het dan niet interessant om een lichtbron (kunstmatige zon oid) op iets wat ver weg is af te sturen :)?
In theorie wel. Maar de hoeveelheid energie die je nodig hebt om het object te belichten is gigantisch. Dat moet namelijk de weg naar de aarde ook weer afleggen. Het is dus wel mogelijk in theorie maar compleet krankjorum in de praktijk. Zie ook de bron maar eens in de buurt te brengen ;) bovendien, zoals hierboven beschreven, stralen de objecten zelf al onxichtbaar licht uit. Het is dus ook een beetje onnodig, we hebben alleen betere apparatuur nodig op aarde en in de ruimte om alles te kunnen detecteren.. hiervoor hebben we AstroTweakers nodig ;)
Gaat helaas niet werken. Nog even los van hoeveel licht je nodig zal hebben en de tijd die het kost om op en neer te gaan. Een ander groot probleem is het opvangen als het terug komt. De zon vliegt door het sterrenstelsel met een paar 100km per seconde. Als je licht naar iets stuurt wat 5 lichtjaar ver weg is zal het pas 10 jaar later weer terug zijn. De zon en de aarde staan dan compleet ergens anders dus kan je het licht nooit meer opvangen.
Het ging mij even puur om geen foto van een planeet te kunnen maken waar je iets op kan zien. Het analizeren van het spectrum staat hier los van. Dat dit mogelijk is geef ik in mijn eerste post ook aan.

Het spectrum analizeren is inderdaad een prachtig iets. Dat je weet waar de atmosfeer van een planeet 500 lichtjaar verderop uit bestaat is geweldig.

[Reactie gewijzigd door PilatuS op 24 juli 2024 21:03]

Een normale foto inderdaad niet, nee. Maar je kan natuurlijk wel een plaatje maken van dingen die niet met het blote oog te zien zijn. Zie bijv. https://earthobservatory....ures/FalseColor/page6.php voor voorbeelden die wat makkelijker te begrijpen zijn dan foto's uit de verre ruimte.
Wel een leuke fantasie YouTube filmpje die je linkt, met hoe oud alles is, aangezien ze dat nooit kunnen weten, leuke fantasie.
Anoniem: 145867 @AmigaWolf23 juli 2017 16:20
Kun jij dan onderbouwen waarom men dat nooit zo kunnen weten. Dus moet het hele wetenschap alles maar opgeven omdat een persoon genaamd AmigaWolf heeft gezegd dat men bepaalde dingen nooit zal kunnen weten? :) Wat ben jij een grote showstopper. Zulke personen zullen het nooit ver komen omdat ze alleen maar beren op de weg zien, en niet dingen willen aanpakken en er voor gaan. Jammer.
Ja en mensen zo als jij die alles slikken wat wetenschappers jou vertellen is ook goed natuurlijk, want ja want zij zijn slimmer en weten alles beter, dus geloof me maar, ook al zijn er zat waterschepers die het tegenovergestelde zeggen, en de tijden klopten nooit iets van, er zitten altijd miljoenen of miljarden jaren naast, ov het niks is, de ene zegt de wereld is 5 miljard jaar oud en de andere zeggen nee het is 6 of 7 miljard jaar terug, en hoe weten ze dat de oerknal er ooit is gekomen, waren ze er bij, ach man er zitten zo veel gaten in de evolutietheorie is gewoon niet leuk meer, maar blijven zeggen ja hoor het is wetenschappelijk, ook al waren we er niet bij en ook al zijn elke keer de cijfers anders hoe oud iets is.
Een foto van die planeet maken is onmogelijk. Om dit wel te doen zou je een telescoop nodig hebben met een spiegel die groter is dan de planeet
Alhoewel het natuurlijk bijzonder lastig zal zijn om ooit zo'n foto te maken, is dit statement toch wel te kort door de bocht. Er is op geen enkele manier een directe relatie tussen de maat van de spiegel, en de maat van 'whatever' je daarmee op de foto zet. Net zoals je vanuit je achtertuin met een beetje gereedschap een mooie foto kunt maken van planeten in ons eigen zonnestelsel - terwijl die planeten toch ook echt veel groter zijn dan je eigen telescoop spiegel :)
Hoe groter de spiegel hoe meer licht je kan opvangen en hoe beter de foto word. Het heeft ook niets te maken met het formaat van het object waar je een foto van maakt. Het gaat puur om hoeveel licht je kan opvangen. Een hogere sluitertijd is beter, maar een grote spiegel helpt net zo goed flink mee. Spiegels van telescopen worden niet voor niets zo groot mogelijk gemaakt. In dit geval is groter gewoon echt beter.

Edit: Ik snap nu waarom je dit zegt :P Met planeet bedoel ik een spiegel groter dan onze planeet, niet de planeet waar je de foto van maakt.

[Reactie gewijzigd door PilatuS op 24 juli 2024 21:03]

Ik reageer op een vraag van iemand. Hij wil weten of je hiermee satellieten bij andere planeten kan zien. Dat is binnen ons eigen zonnenstelsel al onmogelijk en daar buiten al helemaal.

Een laser vanuit een sonde sturen op een object wat kilometers ver weg ligt is iets compleet anders dan bij iets wat lichtminuten of lichtjaren ver weg is.
Nee,

1 - die planeten zijn minstens op tientallen lichtjaren afstand, je moet dus 2x zo lang wachten op de teruggekaatste bundel.
2 - je kunt een lichtbundel niet zo precies sturen om een planeet die zo ver weg is te scannen. Als je al kunt voorspellen waar de planeet precies is over tientallen jaren.
3 - je hebt een enorm laser vermogen en enorm gevoelige ontvanger nodig om een de weerkaatsing nog te kunnen zien
4 - dat allemaal als we de planeet zelf al konden zien, alle planeten buiten ons zonnestelsel hebben we indirect gedetecteerd, door wisseling in helderheid van de ster waarom ze draaien bijvoorbeeld. We kunnen er dus niet op richten.
Daarnaast: lasers divergeren. Op 100m kun je al duidelijk zien dat de doorsnee van de laserstraal fors groter is geworden. Op een paar lichtjaar afstand is die diameter vast groter dan ons zonnestelsel, dus dat gaat helemaal niks doen. Je kunt nog beter een flitsfoto van de maan nemen.
Ow ja, die was ik vergeten, en er zijn vast nog meer beperkingen.
Als je dat zou doen, zou het ongeveer 8.6 jaar duren voor je de feedback hebt (Alpha Centauri is de dichtstbijzijnde ster op ~4.3 lichtjaar; 1x heen, en dan weer terug). De meer interessante sterrenstelsels om dit op toe te passen liggen enorm veel verder (Kepler 186f ligt bijvoorbeeld op 490 lichtjaar afstand, dus doe dat keer twee en zo lang duurt het voor je feedback gaat krijgen). Deze techniek lijkt me hiervoor niet zo heel erg geschikt.
Bovendien bevinden wij ons over 8,6 jaar niet meer op deze locatie in het universum maar een (behoorlijk) stukje verderop. De teruggekaatste bundel komt dus op een lege plek aan (of mogelijk bij een zonnestelsel dat achter ons lig in de spiraal).
Waarom moet het overigens altijd meteen aliens zijn :? ,
soort van bomen of planten op een andere planeet is toch ook buitenaards leven? ;)
Ik neem aan dat het woord alien direct is vertaald uit het Engels. Maar in het Engels is de term een stuk genuanceerd dan in het algemeen aanvaard Nederlands gebruik. Alien in het Engels heeft eerder dezelfde betekenis als strange, foreign. Zie https://www.merriam-webster.com/dictionary/alien
hoe vet zou het zijn als ze inderdaad zo'n ding afsturen naar Enceladus en gewoon bacteriën vinden...
Dat zou gewoon de ontdekking zijn van ons hele bestaan tot nu toe.

Ik hoop er eigenlijk gewoon op. De kans dat er binnen ons stelsel nog ander microleven is, is heel groot, omdat er al een planeet bomvol leven bestaat.
Waarom? Al het leven wat binnen ons zonnestelsel aanwezig is kan best van aardse oorsprong zijn. Die klapper een paar honderd duizend jaar terug die de dinosauriers grotendeels wegvaagde heeft wat aards puin de ruimte in geslingerd. Als dat met nog levensvatbare bacterien op een ander hemellichaam neergekomen is, kan daar ook best leven zijn nu, maar van aardse afkomst.
Je draait het nu om met "aards puin dat de ruimte in geslingerd is" wij zijn juist ontstaan door meteorieten die op aarde zijn ingeslagen, we zijn dus ontstaan uit gesteente in de ruimte en niet andersom. (mening)
Inderdaad een mening. Een van de hypothesen die over het ontstaan van leven op aarde ronddwaald.
Aetje's hypothese is net zo valide.

Beide hypotheses heten Panspermia, en hoewel interessant, beantwoorden niet hoe het leven in beginsel dan ontstaan is.

Verder nog interessant; In de religie is het leven door <insert god van uw keuze> gecreerd. maar ook daar wordt niet geantwoord op de vraag wie die god dan heeft gecreerd.
En daar gaat het mijn (en ons aller) pet te boven; het goddelijke heeft doorgaans geen oorsprong, is niet ontstaan en niet geschapen, is eeuwig, zonder begin en zonder eind
[geloof]. Maar ja, mieren begrijpen ook niets van mensen (bijvoorbeeld dat wij auto's maken en er in rijden), toch bestaan wij, maken wij auto's en rijden wij er in. Ergo: niet alles is voor ons waarneembaar, maar dat wil niet zeggen dat het niet bestaat (het is ook geen bewijs dat het wel bestaat).
Anoniem: 145867 @walkstyle23 juli 2017 16:22
Misschien komen wij wel van Enceladus af. :) You never know!
En dat is dusver, het enige bewijs wat we hebben van leven. Heel veel dingen zijn aannemelijk, maar onbewezen blijft onwaar :)
Heb toch het idee dat 'holographic microscopy' iets anders is dan 'hologrammen die helpen bij het vinden van leven'.
Jep. Helemaal waar. Maar in Jip en Janneke taal klopt het toch wel aardig als omschrijving. Het is in basis dezelfde techniek als die gebruikt wordt bij het creëren van hologrammen.
Maar het wekt een hele andere gedachte, en dat levert "clicks" op.... :/
Dat klopt.... Het wekte bij mij ook direct nieuwsgierigheid hoe feitelijke hologrammen kunnen helpen om aliens op te sporen ;) (dacht toch even aan hologrammen van aantrekkelijke alien-dames om de mannelijke alien tegenhangers te lokken :P)
Voor de geïnteresseerden in mogelijk leven rond Saturnus en Jupiter: er zijn bij de Universiteit van Nederland twee colleges over verschenen (ca. 15 min elk). Erg de moeite waard!

Over de ringen van Saturnus en leven:
http://www.universiteitva...en-rond-saturnus-vandaan/
Over Jupiter:
http://www.universiteitva...-in-de-buurt-van-jupiter/
over 10 jaar op het nieuws:
NASA Heeft buitenaards leven ontdekt.

20 jaar later:
NASA had het fout, de buitenaards leven is de weerkaatsing van onze planeet.

Zou zo maar kunnen.
Edit: reactie verplaatst

[Reactie gewijzigd door gjmi op 24 juli 2024 21:03]

Super cool :) Ook heel leuk om mevrouw Nadeau zo enthousiast te zien vertellen, ziet de passie er gewoon vanaf spatten. Nu maar hopen dat de missie en succes is en we ook nog ander leven vinden in ons zonnestelsel.

Over de digital holographic microscopy techniek kun je overigens hier een goede uitleg vinden.
Goed, ik loop al decennia's rond op deze aarde, telkens weer hoopgevende berichten, over het ontdekken van de eerste bacterie of microbe, werkelijk?
Terwijl in ons DNA een stukje GEN zit die men niet kan classificeren, mogelijk buitenaards zegt men.

In de jaren '70 zag ik een UFO in sigaar vorm als bv. 747 (maar zonder vleugels, zonder motoren, geen geluid, zonder horizontaal startvlak, maar wel verticaal als enige, zou niet kunnen vliegen, dus wel...)
Geschatte afstand 500meter hoogte 100meter.

Mooi artikel verder...
Voordat mensen weer gaan roepen dat buitenaards leven niet bestaat: Denk je serieus dat wij de enige vorm van leven zijn als je ziet hoeveel planeten er zijn?

edit: is gewoon een vraag, niet gelijk -1 svp

[Reactie gewijzigd door mugenmarco op 24 juli 2024 21:03]

Schrödingers kat ;)

Ik zou zeggen dat beweren dat het wel of niet zo is, beide naief is O-)
Ik denk dat het wel bestaat. Maar er is een verschil tussen denken en weten. En om het te weten moeten we het eerst vinden.
Ja dat denk ik serieus ja... de kans is zo enorm klein dat als er al "leven" bestaat (in de niet bacterieele vorm) we het nooit zouden kunnen vinden. (zeker nu we nog niet zeker zijn van onze eigen levens hier op aarde....) Maar ja zoals @Toettoetdaan al zei, als ik zeg dat het niet zo is ben ik naïef dus ik ben open voor veranderingen.
veel planeten kunnen al miljaren lichtjaren verder zijn, het is natuurlijk speculeren omdat we nog langer niet de technologie hebben om daar te komen maar om nou te denken dat wij de enige zijn?
hmm volgens mij (uit mn duim gezogen) kan je de kans berekenen als

het aantal planeten hemellichamen waar leven is gevonden : het aantal planeten waar we realistisch leven kunnen observeren( zowel fysiek als het observeren van gassen die alleen via biologische oorsprong kunnen ontstaan met radio telescopen)

dan kom ik uit op een kans van 1:9 ofzo :P

Anders is er nog de vergelijking van Drake, die heeft wat meer onderbouwing

[Reactie gewijzigd door dakka op 24 juli 2024 21:03]

Niemand weet of wij de enige vorm van leven zijn, omdat er gewoonweg geen bewijs is. Dus is het inherent aan geloof, want ook het bestaan van een God is nog niet bewezen. Dus je gelooft in buitenaards leven of niet. Ik denk dat er niets is buiten onze aarde, gewoonweg omdat ik dat geloof. Heb ik er bewijs voor? Nee, maar zo ook heeft niemand bewijs wat het tegendeel beweert. Lastige kwestie dus....
Ik zie het altijd zo. We leven op een heel klein stukje in het universum.

Als je op aarde op 1 vierkante meter alle planten plukt wil niet zeggen dat er geen andere planten op aarde bestaan.

edit: typo

[Reactie gewijzigd door jetspiking op 24 juli 2024 21:03]

De kans dat er een vorm van leven is buiten de aarde is onwaarschijnlijk groot. Hoe ver weg dat leven is, is natuurlijk onzeker. Ook betekent buitenaards leven niet meteen een ET-achtig mannetje dat veel weg heeft van een mens. Voor de mensen die geinteresseerd zijn, zoek eens naar de Drake equation. Deze formule probeert te modelleren wat de kans is op buitenaards leven.

https://en.wikipedia.org/wiki/Drake_equation
of in het Nederlands (wel wat beperkter)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vergelijking_van_Drake
ealweer een formule die gebaseerd is op ''oh deze formule geeft aan dat de kans 1 op de 100000000000000000000 is dus zal er wel geen buitenaards leven bestaan. neen. al is de kans nog zo nihil, die is er. mischien is de kans dat er 10 000 buitenaardse beschavingen bestaan 1 op de 10 tot de 100e (googol) macht, de kans is er.
Hey K.blok ik stel voor dat je mijn reactie nog eens goed leest, en dat met name de eerste zin. Ik zal hem voor de zekerheid nog even herhalen waarbij het belangrijkste stuk dik gedrukt is:
De kans dat er een vorm van leven is buiten de aarde is onwaarschijnlijk groot

[Reactie gewijzigd door itcrowd op 24 juli 2024 21:03]

dan stel ik voor dat je mijn reactie ook nog eens goed leest, en dat met name de eerste zin. Ik zal hem voor de zekerheid nog even herhalen waarbij het belangrijkste stuk dik gedrukt is:

alweer een formule die gebaseerd is op ''oh deze formule geeft aan dat de kans 1 op de 100000000000000000000 is dus zal er wel geen buitenaards leven bestaan

ik heb het hier over de formule.
Die geloven in adam en eva :P

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.