Britse en Amerikaanse onderzoeksinstanties hebben het World Magnetic Model een tussentijdse aanpassing gegeven. De reden is dat de magnetische polen sneller van plek veranderen dan verwacht, met risico's voor onder andere navigatiediensten.
Het Amerikaanse NOAA en het British Geological Survey hebben World Magnetic Model v2 vrijgegeven. Dit model beschrijft het aardmagnetisch veld en wordt als referentie gebruikt voor richting en daarmee voor navigatie. Onder andere de NAVO en ministeries van Defensie vertrouwen op het WMM. Daarnaast gebruiken magnetometers van bijvoorbeeld smartphones, schepen en vliegtuigen het WMM als referentie om metingen van het magnetische noorden te corrigeren naar het werkelijke noorden.
Omdat de positie van het aardmagneetveld fluctueert is de afspraak dat het World Magnetic Model om de vijf jaar een update krijgt. Het huidige model dateert van 2015 en zou dus in 2020 een revisie moeten krijgen. Een jaar geleden meldde de NOAA echter dat het bestaande model voor de arctische regio niet meer accuraat was.
De snelheid waarmee de magnetische noordpool beweegt neemt namelijk toe. In de jaren negentig nam deze al toe van 15 kilometer per jaar naar 55 kilometer per jaar, schreef Nature. Rond 1900 bevond de magnetische pool zich nog bij het land in het noorden van Canada maar inmiddels beweegt deze zich versneld richting Siberië en is het een punt vlak bij de geografische noordpool in de Noordelijke IJszee.
Vorig jaar september brachten het NOAA en het BGS al een voorlopige versie uit van WMMv2 en de bedoeling was dat 15 januari de officiële versie gepubliceerd zou worden. De shutdown van de Amerikaanse overheid in januari gooide echter roet in het eten, waarop de datum naar eind januari verplaatst werd. Na nieuw uitstel is het model op 4 februari vrijgegeven.
De reden van de versnelde verplaatsing van de magnetische noordpool ligt volgens onderzoekers waarschijnlijk bij stromingen in de vloeibare buitenkern van de aarde, die grotendeels uit nikkel en ijzer bestaat. Het magnetisch veld bij Canada zou dankzij sterke stromingen daar verzwakt worden waardoor een veld bij Siberië de pool naar zich toe weet te trekken.
