Je TL;DR klopt, het valt best mee met de levensduur van SSD's. Maar in je uitleg kan ik me niet helemaal vinden.
Er waren tijden dat een SSD inderdaad minder lang mee ging dan een 'traditionele' harde schijf. Echter zijn er tegenwoordig zo veel ontwikkelingen geweest dat een SSD stukken langer mee gaat.
Dit is véél te zwart-wit. Wanneer 'gaat een SSD niet meer mee' volgens jouw definitie? Als hij helemaal niets meer doet? Dat zou in principe nooit mogen voorkomen (tenzij er wellicht absurd veel data naar geschreven is, zie hieronder). Een harde schijf daarentegen houdt na een aantal jaar gewoon op met draaien omdat het mechaniek faalt.
Het grootste (lees: 'enige', bij een gerenommeerd merk als Intel, Samsung of Crucial) punt van aandacht is de
retentietijd en de daarop van invloed zijnde
slijtage (wear). De retentietijd komt neer op deze vraag: hoe lang kan ik mijn SSD in de kast leggen voordat de data die erop staat niet meer foutloos kan worden uitgelezen?
De data op een SSD vervaagt namelijk langzaam. En elke keer dat je data naar een SSD schrijft slijt deze een klein beetje waardoor de retentietijd afneemt. De 'tbw' waarde (total bites written) die in het artikel wordt genoemd duidt aan hoeveel data je naar de SSD kunt schrijven voordat de retentietijd onder een bepaalde kritische waarde zakt (ik geloof 1 jaar op kamertemperatuur). Over het algemeen wordt met "de levensduur van je SSD" bedoeld hoe lang je er met normaal gebruik over zou doen om deze kritische waarde te bereiken.
Om dan nog maar even te zwijgen over de 'torture test' die de geweldige mensen bij Hardware.Info uitgevoerd hebben!
De 'torture test' zegt werkelijk helemaal niks totdat ze dat ding inderdaad een jaar in de kast leggen en daarna kijken of de data er nog op staat. Ik kan je nu al op een briefje meegeven dat dat niet het geval is. De 'torture test' die Hardware.info en diverse andere sites hebben opgezet schrijft continu de hele SSD vol en kijkt kort daarna of de data leesbaar is. Je test zo dus of de retentietijd hoger is dan een paar seconden of minuten. Tsja.
(Disclaimer: Sommige sites hebben inmiddels trouwens hun test aangepast en wachten bijvoorbeeld een dag met uitlezen. Wegens gebrek aan interesse voor deze tests heb ik niet gecheckt of Hardware.info intussen ook hun testscript hebben aangepast zodat een realistische retentietijd wordt getest. Minimaal een behoorlijk aantal maanden stroomloos dus.)Allereerst even iets over de verschillende soorten 'flash memory' geheugen: (...)
Kort samengevat:
SLC = 1 bit per cell (0 of 1)
MLC = 2 bits per cell (00, 01, 10, 11)
TLC = 3 bits per cell (000, 001, etc.)
Ten opzichte van SLC en MLC zal TLC dus weer bijdragen aan nog goedkopere SSD's omdat er simpelweg minder cells nodig zijn voor bijv. een 128GB SSD.
Dat zegt Samsung wel, maar ze zijn nog steeds duurder dan MLC SSD's van Crucial

Marketingpraat. Het verschil steken ze gewoon in hun eigen zak

Met elke toename van aantal bits die per cell opgeslagen kunnen worden nemen ook de kansen op fouten toe. Daarom is er 'Error Correcting Code' (ECC, wat je ook terugziet bij RAM geheugen voor Servers) nodig (oftewel software) die de fouten eruit kan halen. De 'Flash Controller' die in een SSD gebruikt wordt haalt deze fouten eruit, door de jaren heen zijn de controllers steeds verder ontwikkeld en worden deze beter en beter.
Inderdaad nemen de kansen op fouten toe bij een hoger aantal bits per cel. Er zijn immers meer mogelijkheden te onderscheiden tijdens het uitlezen. Een analogie: SLC is gewoon 'wit' of 'zwart'. Lees je 'lichtgrijs' dan valt dat makkelijk af te ronden naar wit. Daardoor kan SLC ook heel snel worden gelezen en geschreven: het hoeft niet heel precies te gebeuren. Bij MLC heb je naast 'wit' en 'zwart' ook nog 'lichtgrijs' en 'donkergrijs' als mogelijkheden. Dan moet je al een stuk beter gaan kijken. Dit komt de retentietijd ook niet ten goede omdat 'wit' bijvoorbeeld na een bepaalde tijd zou kunnen vervagen naar 'lichtgrijs'. Bij SLC geen probleem, bij MLC heb je een bitfout te pakken.
Voor de foutcorrectie wordt bij mijn weten gebruikgemaakt van standaard foutcorrectiealgoritmes waar weinig evolutie in zit op controllergebied. Een slechtere of betere controller bestaat wat dit punt betreft dus niet echt. Een gegeven foutcorrectiealgoritme kan onder gegeven omstandigheden een bitfout herstellen en onder andere omstandigheden niet. Ook niet als een nieuwere controller dat algoritme draait. Wat wel tussen SSD's kan verschillen is het gebruik van (met name de hoeveelheid) parity bits welke door zo'n algoritme gebruikt kunnen worden om fouten te herkennen en herstellen.
De kans tegenwoordig dat een fout in een SSD sluipt en je SSD naar de andere wereld helpt is erg klein geworden. De software die meegeleverd wordt en de hardware in een SSD zijn tegenwoordig zo ver ontwikkeld dat een SSD ontzettend lang mee gaat. Als in met lees- en schrijfacties.
Inderdaad sluipt er tegenwoordig niet zomaar een fatale fout in je SSD. In het verleden zijn hier nog wel eens flinke missers geweest, met SSD's die om schijnbaar onverklaarbare redenen plotseling waren gewist of gebrickt.
Wellicht is het leuk om hier nog even over uit te weiden.
Het enige reeële scenario waar sommige SSD's nog vatbaar voor zijn is dat ze hun
mapping tables (waarin simpel verwoord wordt bijgehouden waar in het NAND-geheugen welk bestand staat opgeslagen) kunnen kwijtraken wanneer plotseling de stroom wegvalt. Wanneer de mapping tables verloren zijn gegaan kan de SSD de opgeslagen data niet meer terugvinden en gaat dus direct alles wat op de SSD stond opgeslagen verloren. Diverse SSD's van o.a. Intel en Crucial hebben speciaal om dit probleem het hoofd te bieden condensatoren die bij stroomuitval nog net genoeg stroom kunnen leveren om de mapping tables veilig te stellen. Overigens moet je hierbij 'stroomuitval' interpreteren vanuit het oogpunt van de SSD: als jouw computer niet netjes de SSD vertelt dat hij de stroom gaat uitzetten telt dat dus gewoon als stroomuitval. In het verleden is dat met name bij het inschakelen van de stand-by/slaapstand erg vaak misgegaan. Elke keer dat dit gebeurt is bij een onbeveiligde SSD een lot uit de loterij. Ooit heb je een keer de hoofdprijs te pakken: een maagdelijk schone SSD

Terugkomen op je vraag wat je met zoveel ruimte moet en of je niet beter een HDD kan gebruiken omdat een SSD op een gegeven moment stuk gaat: (...)
Helemaal mee eens. Motto: een SSD koop je niet omdat je graag je spullen op een HDD laat staan

Gelezen en niet onder de indruk. Ze hebben 2 maanden continu geschreven en daarna was er één stuk. En de conclusie is dan dat TLC NAND dus prima retentie heeft? Intussen weten we wel beter. Samsung heeft al
meerdere updates voor hun TLC-SSD's uitgebracht om een
probleem met dataretentie op te lossen. Het bleek dat de retentie van die dingen zo slecht was dat ze na een half jaar langzamer werden met het uitlezen van data dan een HDD

De fixes die ze hebben uitgebracht 'voorkomen' het probleem door data periodiek opnieuw te schrijven waardoor de slijtage van de SSD hoger wordt, en daarmee de levensduur dus lager.
En hoewel deze test ondertussen meer dan twee jaar oud is zegt hij zeker het een en ander over SSD's. Zoals ik zei heeft de technologie niet stilgestaan en mag je er toch van uit gaan dat dingen eerder beter worden dan slechter. (...)
Er zijn op NAND-gebied drie ontwikkelingen gaande:
- Kleiner productieprocedé (nu zo rond de 20 nanometer voor NAND dacht ik).
Anders dan bij processors is de overgang naar steeds kleinere productieprocedés niet zonder meer een verbetering voor de kwaliteit van je SSD. Er past weliswaar meer data op een kleinere oppervlakte, maar de cellen waarin de bits worden opgeslagen worden kleiner waardoor het verschil tussen 'wit' en 'zwart' kleiner wordt. En tussen 'wit', 'lichtgrijs', 'donkergrijs' en 'zwart' dus nóg kleiner. - Meer bits per cel (met name bij Samsung met hun TLC-SSD's).
Zoals hierboven al behandeld is ook dit niet bevorderlijk voor de retentietijd. - Gestapeld geheugen (met de naam 3D V-NAND in het geval van Samsung).
Hier is niks op aan te merken. Integendeel, nu fabrikanten de datadichtheid kunnen vergroten door te stapelen zijn de twee bovenstaande ontwikkelingen minder hard nodig.
TL;DR: het valt best mee met de levensduur van SSD's.

Ja. Met wat mitsen en maren dus
[Reactie gewijzigd door Jerrythafast op 26 juli 2024 17:56]