De kans op een dreiging is klein, zeer klein. Dat dachten die onschuldige slachtoffers in Parijs ook. Maar ook de slachtoffers in Madrid nu al weer meer dan 10 jaar terug, of in New York, bijna 15 jaar geleden. Maar het zal je maar overkomen. Als het gebeurd, dan hoop ik dat het snel gaat, zonder te moeten afzien.
En gedurende die 15 jaar zijn er steeds meer maatregelen afgekondigd door politici om terreur te bestrijden. Blijkbaar werken die steeds strengere ingrijpendere maatregelen niet. Of in ieder geval niet zoals de politici verwachten/hopen.
En wat hebben ze als oplossing. Nog meer en zwaardere maatregelen. Want ooit gaan die wel effect hebben.
En op deze manier verworden de politici tot wat ze vrezen: Terroristen.
Het was verstandiger geweest als Cameron juist meer een toespraak a la Churchill had gehouden. De burgers moed in spreken. Maar daarbij wel onderkennen dat de overheid de burger niet van de krib tot het graf altijd veilig zal kunnen houden.
De hoegenaamde "Lone Gunman" kan men door het type maatregelen dat voorgesteld wordt niet tegengehouden worden.
En de grotere professionele terrreur groepen ook niet. Die kennen genoeg trucjes om al deze maatregelen in de meeste gevallen wel te omzeilen.
Zelfs ik kan er zo wel een aantal bedenken, en ik ben geen terrorist.
Het lijkt er echter op dat politici alleen nog maar angst kunnen zaaien, ipv op een volwassen toon met hun burgers/kiezers om te gaan.
In dat kader zijn de poltici zelf de grootste terroristen.
Het is een fijne lijn, de balans tussen recht op privacy en het helpen van opsporingsdiensten. Waar moet je die lijn trekken? Iedereen heeft er een andere mening over. Vast staat dat zoiets zo objectief mogelijk moet bekeken worden en niet beslist moet worden in een emotionele opwelling.
Zou het niet een beter idee zijn om juist met de bevolking in overleg te gaan (als de rust is weder gekeerd), waar deze grens getrokken moet worden. Nu wordt er iets eenzijdig opgelegd. En je moet als burger nog maar zien of je dat ooit nog terug gedraaid krijgt.
Jij ziet niet dat privacy aantastende maatregelen voor succes zorgen, maar ga je wel op zoek naar die cijfers?
De betreffende ministers verschuilen zich steeds achter "staatsveiligheid" als er naar die cijfers gevraagd wordt. Zelfs adhv geanonimiseerde cijfers zouden criminelen en terroristen blijkbaar al kunnen achterhalen hoe de veiligheidsdiensten en politie werken.
Als er geen cijfers beschikbaar zijn voor de burger, kan deze ook niet bepalen of de betreffende maatregelen wel effectief zijn. Hij moet in zo'n geval maar vertrouwen op de blauwe of bruine ogen van de minister. Dezelfde minister die hem probeert bang te maken.