Canon patenteert biometrisch watermerk voor camera's

Canon heeft een patent aangevraagd op het toevoegen van biometrische gegevens aan foto's. Met een in foto's ingebedde irisscan zou ongeoorloofd kopiëren van foto's tegengegaan kunnen worden.

Het door Canon aangevraagde patent beschrijft hoe biometrische gegevens in foto's kunnen worden ingebed. Een irisscan van de eigenaar van de camera zou als digitaal watermerk in foto's kunnen worden opgenomen of er als metadata aan toegevoegd worden. In het patent wordt beschreven hoe gebruikers hun iris kunnen laten vastleggen door tijdens een speciale registratiemodus in de zoeker te kijken en een foto te maken. Het opgeslagen irisbeeld wordt niet direct aan foto's toegevoegd, maar pas wanneer de fotograaf uitgeschoten is, zodat het wegschrijven van foto's niet vertraagd wordt.

Canon zou met de techniek fotografen willen beschermen tegen inkomstenverlies door illegale kopiëen van hun foto's. Anders dan achteraf gephotoshopte watermerken moeten de digitale watermerken van Canon zowel 'onvervalsbare' als onzichtbare digitale kenmerken aan foto's toevoegen. Hoe lastig het zou zijn om het biometrische watermerk te verwijderen, is niet bekend. De alternatieve methode die het patent beschrijft om biometrische data aan foto's toe te voegen, namelijk als (exif-)metadata, zou echter eenvoudig te kraken zijn. Of Canon de beschreven techniek daadwerkelijk in camera's zal gebruiken, is nog niet duidelijk. Wel is het aannemelijk dat alleen camera's in het professionele segment met de techniek uitgerust zullen worden.

Reacties (24)

[Ramzzz]

Het is enerzijds een goede zaak dat fotografen hun materiaal, waar zij de intellectueel eigenaar van zijn (copyright, etc) kunnen beveiligen tegen ongeoorloofd verder kopiëren en/of herplaatsen, maar ik ben anderzijds van mening dat een goede foto in opdracht, mits vantevoren goed afgesproken, volledig afgekocht zou moeten worden, en dan door de nieuwe eigenaar zou moeten worden beveiligd.

Wat dat betreft een goede ontwikkling voor kleine zelfstandige en reportage- of journalistiek-fotografen die weinig foto's aan veel afnemers moeten doorverkopen. Idealiter zit er dan een afkoopbaar password- o.i.d. - in waarmee je een x-aantal afdrukken kan maken of het in een afgesproken aantal in een krant mag, en weer apart op een site o.i.d..

Die eigenaar kan met een goed SLA-achtig contract fatsoenlijk afspreken met de fotograaf wat hij er wel en niet mee mag doen, maar beschermd materiaal zou ik als potentiëel afnemer van foto's niet aanschaffen. Ik koop het dan namelijk af, niet in bruikleen, maar in eigendom.

Overigens, als je een bijzonder goede afgekochte afdruk maakt, kun je die weer altijd scannen... (met enige kwade wil).

Bewerken van berschermd materiaal in bijvoorbeeld fotobewerkingssoftware levert ook weer andere problemen op lijkt me. Je moet ook kunnen verschalen, aansnijden, etc. (mischien zelfs al wil de fotograaf dat niet...) en opnieuw opslaan, anders is een foto meestal volslagen waardeloos voor jouw specifieke toepassing.

Ik ben dus niet helemaal overtuigd van het nut hiervan... omzeilen lijkt me niet onmogelijk.

Ik spreek overigens van uit een bedrijfsmatige afname van foto's, in diverse branches, waaronder tijdschriftenuitgeverij.

[Reactie gewijzigd door Ramzzz op 22 juli 2024 18:38]

[vladimirN]

Gezien het illegaal fotogebruik door derden een zeer goede ontwikkeling.

De vraag blijft inderdaad terecht hoe robuust (onkraakbaar) deze methodiek is, want anders helpt het nog niet.

Desalwelteplus zal zo'n techniek toch voor veel potentiele foto dieven zondermeer een onneembaar obstakel vormen.

@DickCAH: onneembaar had moeten zijn afdoende. Dat shad je ook kunnen opmaken uit de rest van de zin. ("toch voor veel onneembaar" slaat namelijk nergens op; iets is onneembaar of niet)
Door simpel een beveiliging in te bouwen zal een groot gedeelte potentiele dieven afhaken.

[Reactie gewijzigd door vladimirN op 22 juli 2024 18:38]

[Verwijderd]

Geen enkel obstakel is onneembaar. Als jij vier jaar steekt in het ontwikkelen van een beveiliging en ik ben bereid om er meer tijd in te steken om die beveiliging te kraken, dan lukt dat gewoon.

Het is slechts zo dat je het erg moeilijk kan maken om de beveiliging te kraken.

Wat ik in principe nog steeds kan doen, is het nemen van een foto van de bestaande foto, bijvoorbeeld met een screencapture utility. Daarmee ben ik de Exif kwijt en ook alle onzichtbare delen van de in de afbeelding opgeslagen informatie.
Het verwijderen van de zichtbare onderdelen van het watermerk kan ik dan doen op dezelfde manier als waarop je dat nu zou doen.

Laten we praktisch zijn, te veel zichtbare informatie mag er ook niet in de foto zitten, want dan wordt die weer onbruikbaar. Ik neem tenminste niet aan dat veel bladen foto's af willen drukken waarin het oog van de fotograaf als een soort overlay te zien is.

[Arnoud Engelfriet]

Dit soort watermerken laat een voor mensen onzichtbare code achter in de foto, maar die code wordt wel meegekopieerd als je de foto kopieert. Een heel simpele watermerktechniek is de LSB van elke kleurwaarde te gebruiken om je boodschap in te stoppen. Zo'n kleine wijziging valt in een truecolor beeld niet op, maar je hebt dan toch 1/24e van de bestandsgrootte van het plaatje aan ruimte voor je informatie.

Als ik nu niet elke LSB maar slechts sommige LSB's gebruik, dan is het voor jou lastiger deze te verwijderen want welke moet jij hebben? Ok ok, dan zet je ze allemaal op 0 maar het gaat om het idee.

Zie bijvoorbeeld deze uitleg van Digimarc. Ik ken watermerkalgoritmen die het overleven als je een foto van de foto maakt, al kan daar waarschijnlijk niet genoeg payload in voor een irisscan.

De vraag is dus, hoe duur is het om het watermerk te verwijderen zodanig dat de foto nog acceptabel is. Als dat meer is dan de royalty die de fotograaf vraagt, dan is het prima.

[Marcks]

Het kan veel eenvoudiger. Als het watermerk 'onzichtbaar' is, wat weerhoudt iemand ervan een foto te kopiëren, zonder hem te ontdoen van zijn beveiliging?

[NLxAROSA]

Je aanklagen is dan een stuk makkelijker omdat het watermerk er nog inzit en iemand dus heel eenvoudig aan kan tonen dat jij inbreuk pleegt op auteursrecht.

[qless]

Ik ken geen enkele prof die daarvoor zijn RAW meestuurt...Die sturen TIF of JPG met kleurprofiel mee en verder hebben ze er maar af te blijven

[Verwijderd]

inderdaad. Je bent wel gek als je je orginele RAW (of bewerkte?) mee gaat sturen. Je geeft toch ook geen PSD weg waar al je lagen nog in staan? Dan ben je gewoon dom, en vraag je om diefstal van je foto's.

En sorry Arnhoud, een tijdschrift dat een RAW vraagt om nog "na te kunnen bewerken" krijgt van mij zeker geen RAW, maar hoogstens een high res jpeg óf een gemergde PSD. Geloof me, dat is genoeg in 80% van de gevallen. En een Tif stuur ik alleen weg als het pad mee gestuurd moet, maar dan nog altijd liever als PSD (bij vrijstaand maken). Maar dat maakt op zich niet uit, heb ook lang met TIF gewerkt, en werkt ook echt perfect. Importeert ook 100% probleemloos in InDesign enzo.

Verder kun je in Bridge alles copyrighten (doe het nog niet altijd) en dat is redelijk veilig. Bovendien werkt het erg handig. Natuurlijk is het dan nog wel steeds mogelijk de foto te gebruiken als hij gecopyright is, want het staat alleen in de EXIF.

[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 22 juli 2024 18:38]

[Verwijderd]

Opzich een goed idee van Canon.
Maar als zo'n iris scan straks meer en meer gebruikt gaat worden in de maatschappij, geef je criminelen dan op die manier geen (gebruiksklare) kopie van je iris?

[Verwijderd]

Hangt er vanaf hoeveel gegevens er van je iris worden opgeslagen.

[Verwijderd]

Wat ik me herrinner is dat een irisscan op dertig punten word "gemeten'. Dat is voldoende om een unieke scan te maken waarvan er geen 2de is/bestaat

Verder denk ik wat Canon hier omschrijft een beetje overbodig is aangezien veel fotografen tegenwoordig al genoeg veilig omgaan met hun werk.

[Arnoud Engelfriet]

Je zou een hash van de irismeting kunnen opslaan in plaats van de iris zelf. Dan kun je nog steeds bewijzen dat het jouw iris is die er in gewatermerkt is, maar kan een ander niet met een kopie van je iris aan de haal.

[Wimw]

Dat zullen niet in eerste instantie criminelen zijn. Als het gemeengoed wordt om je eigen irisscan te maken, zullen providers van digitale bestanden (films, software, muziek) vergelijkbare technieken inzetten om al wat je download "uniek" aan jouw persoon te koppelen.

[Verwijderd]

Word lastig dan wanneer je een foto op de zelfontspanner zet, of wanneer je iemand opdracht geeft om het knopje van jouw camera in te drukken. Wiens foto is het dan?

[Sentry23]

De iris die staat ingesteld op de camera.
Als je het patent bekijkt, dan kan je 5 verschillende scans maken (5 verschillende users), de juiste user selecteren, en na het maken van de foto het watermerk digitale watermerk, gegenereerd op basis van de iris scan, toekennen aan de foto's.
(de scan is een losse optie, en gebeurt niet bij elke foto die je neemt..)

Dit is geen patent om fotografen te achterhalen, maar om je eigen professionele foto's te beschermen door eenvoudig te kunnen bewijzen dat ze van jou zijn.

[Arnoud Engelfriet]

Het kan pijnlijk zijn. Je camera wordt gestolen, iemand maakt er foute foto's mee en die gaan nu met jouw watermerk erin internet op.

[vavoem]

Kun je als het mee zit wel je camera terug vinden

[darkfader]

Er komt vast een instelling om de irisscan gegevens weg te gooien na een bepaalde tijd of bij het uitzetten.
Of misschien de helft zodat je nog kunt bewijzen dat de camera van jou is.

[Verwijderd]

Hetzelfde principe als bij de EOS 3 met de oogsturing van je focus. Calibreren kon voor meerdere gebruikers, ieder met hun eigen settings.

[Verwijderd]

Hoort dit soort beveiliging niet eerder thuis in paketten als een aperture of lightroom?
Waar er sign optie bijkomt (of iets gelijkaardig)

[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 22 juli 2024 18:38]

[qless]

Dat bewijzen kan ik al heel eenvoudig doen, ik ben de enige met de RAW bestanden. Als ik een foto volledig zou voorkopen (alle rechten) dan zou ik ook de RAW mee verkopen. Dus voor het pro-segment kan dat ook eenvoudig.

[Arnoud Engelfriet]

Dat werkt niet altijd. Stel een magazine vraagt je om de RAW zodat ze de foto nog fatsoenlijk kunnen bewerken voordat ze hem publiceren.

[Wh4ck0]

dan geef je ze een iets kleiner geschaalde RAW? of de voleldige met aan de onderkant een kleine 'handtekening' die er eenvoudig afgeknipt kan worden

[Thystan]

Of ze verhuren een licentie aan Lockheed