Titel |
Elden Ring |
:strip_exif()/i/2004778142.jpeg?f=imagenormal) |
Platform |
Windows (Steam), PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series X/S |
Ontwikkelaar |
FromSoftware |
Uitgever |
Bandai Namco |
Releasedatum |
25 februari 2022 |
Ze horen bij de beste in hun genre, maar zijn zeker niet geschikt voor iedereen: de roleplaying-games die we kennen als de ‘Soulsborne’-games zijn moeilijk. Ze dagen de speler uit zijn of haar vaardigheden te ontwikkelen en bij te slijpen naar een hoger niveau, zodat lastige baasgevechten kunnen worden doorstaan en de speler uiteindelijk steeds verder komt. Dat avontuur is bij tijd en wijlen een lijdensweg die onderbroken wordt door heerlijke momenten van voldoening als het na uren lukt om eindelijk een bepaald gevecht te winnen. Daar komt bij dat je altijd een prijs betaalt voor het doodgaan. Als je het loodje legt, verlies je in Dark Souls je souls waarmee je anders een level had kunnen stijgen of specifieke items had kunnen kopen. Je souls kun je terugvinden, maar alleen in je eerstvolgende leven. Sterf je opnieuw, voor dat je ze hebt teruggepakt, dan verdwijnen ze voorgoed. Deze combinatie maakt de Soulsborne-games moeilijk en frustrerend.
De games beschikken echter ook over een enorm goed werkend vechtsysteem. Door patronen te bestuderen, ontcijfer je een baasgevecht, zodat je uiteindelijk een werkend plan kunt bedenken en uitvoeren. Het is moeilijk, maar wel eerlijk. Als je verliest, is dat altijd je eigen fout. Het systeem is zo goed te leren dat er gamers zijn die de complete serie hebben uitgespeeld zonder een wapen te gebruiken. Ook zijn er geslaagde pogingen van gamers die de games hebben uitgespeeld zonder ooit één keer door een vijand te zijn geraakt. Dat dit mogelijk is terwijl de games voor de meeste gamers zo moeilijk zijn, is een compliment voor de manier waarop het vechten werkt.
Dat verhaaltje kun je loslaten op alle Soulsborne-games, en Elden Ring vormt daarop geen uitzondering, wat ook de reden is waarom we bovenstaande basisinformatie over de serie nog even herhalen. Sterker nog, dit is ‘gewoon’ een Souls-game. Goed, Hidetaka Miyazaki deed het schrijfwerk dit keer samen met George R.R. Martin en het is een heel nieuwe, los van de Souls-games staande wereld, maar de gelijkenissen zijn legio. Dat begint al met de sfeer in de wereld en de rol van de speler daarin. Dit keer ben je ‘Tarnished’, als zodanig eigenlijk verbannen van de Lands Between en niet meer voorzien van de zegeningen van de Elden Ring. Die ring bestaat niet meer, maar delen ervan geven een aantal halfgoden in de spelwereld alsnog veel macht. Deze halfgoden vormen de belangrijkste bazen in elk van de zes delen van de spelwereld waarin je als Tarnished terechtkomt, terwijl je onderweg de nodige tussenbazen dient te verslaan.
Die Elden Ring speelt, samen met de grote, lichtgevende Erdtree, een belangrijke rol in het verhaal van Elden Ring - inderdaad, dat zag je niet aankomen. Het is echter ook een kenmerk van de Soulsborne-games om niet te scheutig te zijn met details over dat verhaal. Verwacht dus opnieuw geen al te duidelijke uitleg over de wereld, wat je er komt doen en wie er verder nog rondlopen. Je moet het ook in Elden Ring doen met kleine gesprekjes met de vele non-playable characters die je tegenkomt en die soms het een en ander te vertellen hebben over bepaalde plekken, vijanden of regio’s. Zo kom je al vroeg in de game een personage tegen dat je waarschuwt om niet naar het meer te gaan, omdat daar een draak woont die niet gediend is van bezoekers. Wie weet valt het mee, maar neem jij dat risico?
Die startfase begint met een klein lineair stukje in een grot, waar je desgewenst de basisbesturing opnieuw krijgt aangeleerd. Dat volgt enkele momenten nadat je voor een van de vijf classes hebt gekozen: Warrior, Enchanted Knight, Prophet, Champion of Bloody Wolf. Elk van die op het oog toch wel vrij bijzondere klassen heeft eigen sterke en zwakke punten. Welke klasse voor jou het fijnst werkt, hangt van je speelstijl af. De ene is geschikter voor magie, de andere voor melee, enzovoort. De bijbehorende statistieken zijn met name belangrijk voor de bonussen die je op wapens in het spel hebt. Een wapen kan bijvoorbeeld een ‘Strength-bonus’ hebben, wat zoveel wil zeggen als dat dat wapen effectiever gebruikt kan worden naarmate jouw score op Strength hoger is.
In de korte tutorial die je vervolgens met je nieuwe Tarnished speelt, leer je dat je lichte en zware aanvallen hebt, en dat je kunt blokkeren, rennen, springen, wegduiken en vijanden in hun rug kunt verrassen, waarmee je extra veel schade toebrengt. De besturing is dus exact gelijk aan die in de andere Soulsborne-games. Ook andere features, bijvoorbeeld dat je jezelf kunt healen met de Flask of Crimson Tears, of dat je kunt uitrusten bij een Site of Grace waar je healt en je Flask wordt bijgevuld terwijl de meeste vijanden in de omgeving daarmee weer terugkomen: het werkt precies zoals de Estus Flask en de Bonfires in Dark Souls. Dat zorgt ervoor dat je al snel weet hoe de game werkt en het is vermoedelijk precies wat fans van de Soulsborne-games willen zien, al komt het ook wel een tikje fantasieloos over.
:strip_exif()/i/2004778158.jpeg?f=imagearticlefull)
Gelukkig zijn er ook elementen die van Elden Ring wél net even een andere game maken. Daarbij gaat het deels om nuances, maar vooral ook om de opbouw van de spelwereld. Elden Ring is namelijk een veel opener game dan de overige Soulsborne-games. In die games kun je soms verschillende kanten op, maar binnen het grotere plaatje is er vaak maar één route. Dat is in Elden Ring anders. Zoals gezegd heeft de spelwereld zes zones, en daarbinnen kun je steeds allerlei kanten op. Of je de zones in volgorde moet doorspelen of dat je ook tussen de zones vrij kunt reizen, durven we nog niet te stellen, want zover kwamen we in onze eerste speelsessie met Elden Ring nog lang niet. Wat we echter wel zagen, is dat je als speler dit keer beschikt over een mount. Wanneer je een aantal Sites of Graces hebt geactiveerd, komt er een een mysterieuze dame naar je toe, die aanbiedt je te helpen bij je avontuur. Deze dame, Melina, voorziet je ook van een Spectral Steed die je op elk moment kunt oproepen. Zo kun je de open wereld van Elden Ring een stuk sneller doorkruisen. Handig is dat je op je spookpaard snel genoeg bent om gewoon langs tegenstanders te rennen, zodat je niet steeds alle vijanden in de buurt hoeft te verslaan.
Runes in plaats van Souls
In onze eerste speelsessie, waarin we kozen voor een Champion als klasse, konden we de eerste gebieden van Elden Ring alvast verkennen. Uiteraard hadden we de eerste momenten nodig om er weer even in te komen, maar al snel hadden we het dodgen weer lekker onder de knie en probeerden we onze timing met de ‘parry’ - die je in staat stelt een sterke tegenaanval uit te voeren - weer aan te scherpen. Gevoelsmatig voelt Elden Ring wat sneller en lichtvoetiger dan Dark Souls. Zeker wanneer je de mount eenmaal hebt, verandert de dynamiek aardig. Je hebt een flink open stuk wereld om te verkennen en met je mount kun je dat vrij snel doen. Zo kwamen we al snel diverse handelaren tegen en uiteraard ook gevaarlijke en minder gevaarlijke vijanden. Versla de vijanden om Runes te verdienen en geef die Runes uit bij handelaren, voor nieuwe wapens, of bij Melina, die jouw eigenschappen kan verbeteren. Ga je onverhoopt dood, dan blijven de Runes liggen op de plek waar je doodging en heb je één kans om je verloren Runes weer op te pikken, zoals dat ook in Dark Souls werkte met je Souls.
:strip_exif()/i/2004778150.jpeg?f=imagearticlefull)
In de omgeving is van alles te vinden, waaronder een flink aantal dungeons. Dit zijn korte of wat langere geïsoleerde stukken, waarbij je aan het eind een tussenbaas vindt om mee te vechten. De game lijkt vrij vergevingsgezind als het gaat om de plaatsing van Sites of Grace en andere respawn-opties in de buurt van waar een baas zit, zodat je zelden een lang stuk terug hoeft te lopen om het nog eens te proberen, maar dat zou later in de game anders kunnen zijn. Als je de baas verslagen hebt, kun je altijd terug naar de ingang van de dungeon teleporteren zodat je niet helemaal terug hoeft te lopen. Dat is handig, maar wat we nog missen ten opzichte van Dark Souls is dat je allerlei tussendeuren opent en stukken van de wereld met elkaar verbindt. De wereld van Elden Ring lijkt niet op zo’n manier in elkaar te zitten, al zou het natuurlijk kunnen dat dat in dit eerste gebied toevallig niet zo was, maar in latere gebieden wel.
Vechten met of tegen anderen
Wat in Elden Ring ook weer een rol speelt is hulp - of juist het uitblijven daarvan - van andere spelers. Door bepaalde items te gebruiken of bij je te dragen, stel je je game open voor ‘invasies’ van andere spelers. Die spelers kunnen je vervolgens helpen om lastige tegenstanders te verslaan, maar ze kunnen je ook aanvallen. Wat er precies gebeurt, hangt af van wat voor item je gebruikt. Sommige items nodigen aanvallers uit om je aan te vallen, andere items laten spelers jou naar hun wereld uitnodigen, zodat jij ze kunt helpen in hun game. Ook kun je in de buurt van speciale ‘rebirth monuments’ spirits oproepen. Deze door de computer bestuurde geesten zullen aan je zijde vechten tot hun levenspunten op nul komen, tot een baas verslagen is of tot je te ver van hun rebirth-monument verwijderd bent geraakt.
Audiovisueel doet Elden Ring goede dingen, met name op het gebied van het uiterlijk van de personages en monsters in de spelwereld. De Soulsborne-games beschikken over de meest weerzinwekkende en originele monsters, en dat lijkt ook voor Elden Ring te gelden. Ook sommige effecten worden prachtig in beeld gebracht. Daar staat tegenover dat het algemene grafische niveau niet overal even hoog lijkt te zijn. De game oogt als een goede game van de vorige generatie, niet als een moderne game anno 2021. Heel erg is dat niet, maar het betekent wel dat Elden Ring op dit vlak waarschijnlijk niet met de mooiste games mee zal kunnen.
Het moge duidelijk zijn: Elden Ring is in alles een echte Soulsborne-game, met alle facetten en elementen die daarbij horen en waar je, als je die games een beetje kent, al aan gewend bent. Het hele spel van voorzichtig de wereld verkennen en uiteindelijk vele pogingen doen om bazen te verslaan, is en blijft een kernelement van dit subgenre en dus ook van Elden Ring. We zijn met name erg benieuwd naar het verdere verhaal. Tot nu toe is Elden Ring net zo royaal met details over het verhaal als Dark Souls altijd was: totaal niet. Het zou jammer zijn als dat zo blijft, want waarom heb je anders een bekende schrijver als George R.R. Martin aan boord gehaald? We verwachten dus dat Elden Ring op dit vlak ook ietsje anders zal uitpakken dan de overige Soulsborne-games. De rest van het verschil wordt met name gemaakt door de wijdere, opener opzet van de spelwereld en de dynamiek die wordt toegevoegd door je Spectral Steed. Wij hebben alvast zin om de Lands Between verder te gaan ontdekken, zelfs al zal dat ongetwijfeld weer gepaard gaan met de nodige frustratie als er weer eens een moeilijk baasgevecht is dat onze progressie ophoudt. Elden Ring verschijnt op 25 februari 2022 op Steam, PlayStation 4 en 5, Xbox One en Xbox Series X en S.
:strip_exif()/i/2004778144.jpeg?f=imagearticlefull)