Net als Mario 64
Samengevat
Super Mario Odyssey is een rijke game, vol verrassende gameplay-techniekjes, zoals je van Mario en Nintendo gewend bent. Mario heeft een pet die hij weg kan werpen en die hem de optie geeft om tegenstanders over te nemen. Het past prima bij de gameplay van Mario en geeft de game een eigen smoel. Ook de de vele 2d-secties in de game kunnen ons bekoren. De game is erg makkelijk. De uitdaging komt pas nadat je de campagne hebt uitgespeeld en dat is jammer. Verder zijn we geen fan van de motion controls, vooral omdat je daardoor moeilijk in handheld-modus kunt spelen. Gelukkig levert Cappy veel leuke gameplay op en de Kingdoms zitten prima in elkaar. Met het verzamelen van Power Moons en speciale munten kun je bovendien erg lang zoet zijn. Super Mario Odyssey is daarmee goed, maar niet super.
Eindoordeel
Gespeeld op: Nintendo Switch (enige platform)
De Switch is ruim een half jaar uit, maar een echte Mario-titel was er tot nu toe nog niet voor uitgebracht. Er is uiteraard de nieuwe versie van Mario Kart 8, maar dat is een game uit 2014. Verder is er het zeer geslaagde Mario + Rabbids Kingdom Battle, maar hoe leuk die game ook is, het is een game van Ubisoft waar Shigeru Miyamoto en consorten slechts van afstand aan hebben bijgedragen. Geen echte nieuwe Mario van de makers zelf, van de beheerders van zijn universum. Die is er nu wel, in de vorm van Super Mario Odyssey, een game waar door fans van de serie met smart op werd gewacht. De hamvraag bij die fans is of Super Mario Odyssey het antwoord gaat worden op Super Mario 64, de game die in 1996 tegelijk met de Nintendo 64 op de markt kwam.
Overeenkomsten zijn er genoeg tussen beide games. Ook Super Mario Odyssey is een game waarin je rondloopt in een driedimensionale wereld die bestaat uit verschillende Kingdoms waar je Power Moons verzamelt om verder te kunnen. Het arsenaal van Mario is bovendien vertrouwd: je kunt hem laten rennen en springen en hij kent de Long Jump, de Roll, de Ground Pound, de Spin Jump en de Triple Jump. Nintendo heeft bovendien veel details uit SM64 terug laten keren. Zo kun je met wat zoeken in bijna elk Kingdom een schilderij vinden dat je alvast een blik geeft op een volgend level.
Veel is dus vertrouwd, maar er zijn ook duidelijke verschillen. Zo heeft Mario 64 en structuur die veel opener is. Binnen die open structuur vormt het Mushroom Kingdom een hub waaruit je de Kingdoms kunt spelen. Daarbij heb je maar beperkte invloed op de volgorde. Je werkt de Kingdoms in een min of meer vaste volgorde af, waarbij er twee keer een splitsing is waarbij je kunt kiezen. Kies je het ene Kingdom, dan doe je daarna het andere, waarna je verdergaat met de vaste volgorde. Je kunt jezelf dus niet uitdagen door in een vroeg stadium alvast de lastigste Kingdoms op te zoeken.
Vliegen met de Odyssey
In Super Mario Odyssey reist Mario met luchtschip de Odyssey van Kingdom naar Kingdom, in een poging Princess Peach uit de klauwen van Bowser te redden. Er is wat dat betreft weinig nieuws onder de zon. Officieel is er daarbij wat haast geboden, want Bowser heeft de bruiloft al gepland, inclusief locatie, ring, trouwjurk en taart. Het zijn elementen die allemaal een rol spelen in het verhaal. Het verhaal kent ook wat nieuwe vijanden, in de vorm van de vier Broodals, door Bowser ingehuurd als wedding planners. Het zijn een soort minibosses die je een aantal keer in de verschillende Kingdoms tegen zult komen. Mario Odyssey is daarmee een game met verrassend veel bossfights, al is het aantal deelnemers daaraan dus beperkt doordat je niet alleen Bowser, maar ook de Broodals verschillende keren tegenkomt. De bossfights zijn bovendien verrassend makkelijk, en dat is jammer. Nintendo maakt het je pas moeilijk als je de game een keer hebt uitgespeeld.
/i/2001695363.png?f=imagenormal)
Mario en Cappy
De grootste vernieuwing in Super Mario Odyssey is echter niet het aantal bossfights, maar de pet die Mario draagt. Eigenlijk is het een apart personage, dat de welluidende naam Cappy heeft meegekregen. Cappy stijgt af en toe op van je hoofd en al zwevend in de lucht vertelt hij dan wat er van je verwacht wordt. Dat wil zeggen dat je regelmatig de haardos van Mario kunt bewonderen, wat steeds een wat vreemde gewaarwording is.
Cappy is echter meer dan een personage dat je door de game loodst. Hij vormt vooral je voornaamste wapen in de game. Je kunt in veel gevallen nog steeds bovenop een tegenstander springen, maar dat is in Odyssey slechts bijzaak. Je voornaamste wapen is dat je Cappy kunt werpen, een beetje als Oddjob in het James Bond-universum. Cappy komt meestal netjes bij je terug, waarna je hem opnieuw weg kunt werpen. Je kunt hem zelfs heerlijk snel achter elkaar werpen, om zo groepjes tegenstanders van je af te houden. Je leert al vlug dat je de pet in een cirkel om je heen kunt laten vliegen, zodat je door hordes tegenstanders kunt waden.
/i/2001695359.png?f=imagenormal)
Duik in je tegenstander
Dat is niet alles, want Cappy geeft je ook de optie om bezit te nemen van een tegenstander. Op de vele bosses in de game na kun je eigenlijk elke tegenstander op die manier wel overnemen. Je treedt dan in het lichaam van de tegenstander, waarmee je ook de specifieke eigenschappen van de vijand overneemt. Zo kom je Hammer Bros tegen, met een koksmuts op en een koekenpan in hun knuisten. Als je die overneemt kun je net zo makkelijk springen als de schildpad en nog gooien met de koekenpan ook. In het Seaside Kingdom kom je Cheep Cheeps tegen, die je de optie geven om oneindig lang onder water te zwemmen. Laat in de game vind je de Koopa Paratroopa waarmee je over lava kunt vliegen. Zo zijn er in elk Kingdom tegenstanders die je het leven zuur proberen te maken, maar waar je tegelijk handig gebruik van kunt maken.
Het wil overigens niet zeggen dat je geen gevaar meer loopt als je een tegenstander overneemt. De rest van je vijanden ziet door je vermomming heen en zal je ondanks je nieuwe uiterlijk nog steeds aanvallen, al kun je dan dus gebruikmaken van de aanvallende opties van je gastheer. Daarbij heeft een beest als de Cheep Cheep natuurlijk weinig aanvallende opties, zodat zelfs een kluitje levend zeewier al gevaar oplevert. Toch kun je zelfs bij de minder bedeelde tegenstanders handig gebruikmaken van de beperkte middelen. Een Goomba overnemen en hem ergens parkeren waar hij niet maar jij wel weg kunt komen kan erg handig zijn. Het is een van de leukste elementen van Super Mario Odyssey: de constante afweging hoe je de tegenstanders te lijf gaat. Probeer je ze te ontwijken, uit te schakelen met je pet, of over te nemen om van hun eigenschappen gebruik te maken?
Het geeft een extra laag aan de gameplay die er in voorgaande Mario-games niet of nauwelijks was. Het is nieuw, maar wel een element dat naadloos aansluit bij de aard van de gameplay van de serie. Het maakt dat Mario er, een beetje net als Zelda, gedurende de game steeds meer opties bij krijgt, al zijn ze hier tijdelijk doordat ze afhangen van de tegenstanders je tegenkomt.
Rups en specht
Nintendo heeft van de gelegenheid gebruikgemaakt om wat nieuwe tegenstanders te introduceren die erg leuke gameplay opleveren. Zo kom je een beestje tegen dat een kruising vormt tussen een duizendpoot en een harmonica. De kleurrijke rups loopt door zich geheel in te trekken en weer uit te strekken. Als je daar bezit van neemt, kun je opeens ravijnen overbruggen die al springend lastig te behappen zijn. Nog leuker is de vogel die je tegen het einde van de game tegenkomt, een soort specht die vervaarlijk kan pikken met zijn scherpe snavel. Hij kan die snavel ook in bepaalde oppervlakken boren, waarna je aan de snavel blijft hangen. Sterker nog, je kunt een beetje veren, je snavel loslaten en een stuk omhoog of omlaag springen om daar je snavel opnieuw in de wand te boren. Zo kun je opeens verticaal hele trajecten afleggen. Super Mario Odyssey is daarmee weer een vat vol verschillende gameplay-technieken, precies zoals je van Nintendo gewend bent. Odyssey doet daarin niet onder voor de klassiekers uit de serie.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Super Mario Odyssey als musical.
Motion controls
We zijn wat minder enthousiast over de besturing van de game. Vooral omdat Nintendo gebruikmaakt van motion sensing, wat op zich logisch is. Het heeft immers motion sensing ingebouwd in de Joy Cons, dus is het niet vreemd om er gebruik van te maken. De manier waarop dat gebeurt staat ons echter wel wat tegen. Zo moet je de Joy Cons schudden om sneller in een paal te klimmen, en de controllers zijwaarts zwaaien om de spinning attack met je pet in te zetten. Het grootste nadeel van met name dat laatste is dat het lastig is om de game in handheld-modus te spelen. Je verliest immers zicht op het scherm als je de handheld zijwaarts zwaait. Nintendo wil dan ook dat je de game speelt met de Joy Cons losgekoppeld van het scherm, waarbij het scherm op dat brakke klepje staat dat als standaard dient. Geen prettige optie, helemaal niet als je in een bus, trein of vliegtuig zit. We hadden liever gezien dat vooral de spin attack onder een knop was gezet. Bij het klimmen is het geen probleem, daar is het enkel een extra dat zorgt dat je iets harder gaat. Je hebt het niet echt nodig. Bij de spinning attack is dat anders. Die is wat ons betreft te essentieel om op deze manier te implementeren.
/i/2001695381.png?f=imagenormal)
Gelukkig kun je verder eigenlijk alles met de knoppen van Joy Cons of Pro Controller doen. Daarbij is precisie op een prettige manier belangrijk. Doorgaans red je het makkelijk, maar in sommige passages merk je dat timing opeens belangrijk is. Zo is er een passage in het Metro Kingdom waar je moet slingeren en zwaaien aan stangen die horizontaal uit een steile wand steken, en die passage is opeens een stuk pittiger. Gelukkig maar, want verder biedt Odyssey op dat vlak eigenlijk weinig uitdaging. Lastige passages, waarbij de timing van je sprongen doorslaggevend is, zijn in de game nauwelijks te vinden. De meeste uitdaging op dat vlak zit in de verschillende tweedimensionale odes aan vervlogen tijden. In de meeste hoofdstukken zijn dergelijke kortere of langere passages te vinden waarin je opeens in twee dimensies platgedrukt wordt en een stuk ouderwetse platformgame voorgeschoteld krijgt, inclusief blokkerig uiterlijk. Hier kun je er even niet met de pet naar gooien en kun je niet in een ander lichaam treden, wat ter afwisseling eigenlijk best prettig is. Al was het maar omdat het opeens veel meer op timing aankomt en minder op inventiviteit.
Echte mensen
De naam van het Metro Kingdom viel al even, en daarmee zijn we bij een wat controversieel onderdeel van de game. In het Metro Kingdom reis je af naar New Donk City, waar Mayor Pauline de scepter zwaait. Pauline is een dame van vlees en bloed. Ze is menselijk en behoorlijk realistisch weergegeven. Tenminste, realistisch voor Nintendo-begrippen. Ook de vele inwoners van New Donk City zijn over het algemeen menselijk van vorm, en de meeste hebben nog tekst ook. Juist het menselijke karakter van de inwoners stootte veel fans van de serie vooraf tegen de borst. Het zou niet bij de serie passen. Wij hebben ons er echter niet aan geërgerd. Ten eerste omdat het Metro Kingdom slechts een van de 15 hoofdstukken van de game is, maar vooral ook omdat New Donk City het leukste hoofdstuk van de game is. Typisch voor Nintendo is dat de gameplay veel, zo niet alles goed maakt. Er is van alles te doen in de stad en er zitten erg veel leuke details in. Scooters waar je op kunt rijden, auto's waarvan de daken als springkussen fungeren en lantaarnpalen waar je aan kunt zwaaien. Bovendien zit in dit hoofdstuk 'het meeste verhaal'. Waar dat verhaal in de andere hoofdstukken makkelijk onderbelicht blijft, valt er hier nauwelijks aan te ontsnappen.
/i/2001695389.png?f=imagenormal)
Power Moons en munten
Dat brengt ons bij de opzet van de game. Net als in Super Mario 64 en andere Mario-games verzamel je voorwerpen in de verschillende Kingdoms waarmee je naar een volgend Kingdom kunt. Daar is een verhaal omheen verzonnen. De Odyssey heeft Power Moons nodig om te kunnen vliegen. Pas als je een bepaald aantal Moons hebt verzameld, kun je verder vliegen naar het volgende hoofdstuk. Waar in Super Mario 64 een stuk of 100 items zijn te vinden, zitten er nu ruim 600 Power Moons in de game, al heb je er slechts zo'n 150 nodig om alles uit te spelen. Dat zoeken naar Power Moons is een ouderwets leuk onderdeel van de game, vooral doordat ze op veel verschillende plekken liggen.
Er is uiteraard het verhaaltje dat in elk hoofdstuk verscholen gaat, gekoppeld aan de bruiloft van Bowser en Princess Peach. Zo staat het Lake Kingdom in het teken van de trouwjurk en in het Snow Kingdom draait het om de taart. In de meeste Kingdoms is er een opbouw naar een finale rond het voorwerp. Die finale kun je echter ook volledig overslaan. Ook zonder de verhaallijn te volgen, kun je makkelijk aan het benodigde aantal Power Moons komen. Met gewoon wat rondlopen, de omgeving verkennen en proberen in vreemde uithoeken van het Kingdom te komen, weet je benodigde maantjes doorgaans wel bij elkaar te scharrelen. Dat is jammer, want het doet een beetje afbreuk aan de spanning.
/i/2001695369.png?f=imagenormal)
Er zijn meer Mario-games waar je het verhaal geheel kunt negeren, maar toch is het jammer. Je gaat met een duidelijke reden naar de verschillende Kingdoms, maar die reden mag je vervolgens weer vergeten. Op zich is dat niet erg, maar het is jammer dat je daarmee ook een groot deel van de gameplay over kunt slaan. Ook hier geldt dat Nintendo het spelers eigenlijk net iets te makkelijk maakt. Iets meer stimulans om de finale van het Kingdom te volbrengen had de game goed gedaan.
Speciale kleren
Gelukkig zijn er nog de munten die je kunt verzamelen, een leuke toevoeging aan de formule. Naast de Power Moons heb je daarmee een tweede verzamelobject. Er zijn dit keer twee soorten munten in de game: de traditionele gouden munten en een nieuwe soort die per hoofdstuk een verschillende vorm en kleur heeft. De nieuwe munten zijn daarmee Kingdom-gebonden. De munten die je in het Wooded Kingdom verzamelt kun je alleen daar uitgeven. Je kunt je munten dus uitgeven, en wel aan kleding. Ook die is er in twee soorten, met dezelfde verdeling: kleding die je overal kunt kopen en kleding die je alleen in het betreffende Kingdom kunt kopen, van de munten die je daar gevonden hebt. Daar is ook steeds reden voor. In elk Kingdom is wel een uitdaging te vinden die je alleen kunt oppakken als je een specifiek setje kleding hebt dat bij het thema van het Kingdom past. Bouwvakkleding in het Metro Kingdom, skikleding in het Snow Kingdom, enzovoort. Er zijn in totaal duizend van dergelijke speciale munten te vinden in de game. Samen met de Power Moons valt er dus flink wat te verzamelen.
/i/2001695379.png?f=imagenormal)
Van bos tot woestijn
Nintendo heeft Super Mario Odyssey uiterlijk lekker gevarieerd gemaakt. Eigenlijk alle windstreken komen voorbij. Van ijzig koud tot tropisch warm, van bos tot woestijn, van lucht tot water, en thema's die we hier niet zullen verklappen. De levels zitten bovendien vol vergezichten naar delen waar je nog zult komen en uithoeken die in eerste instantie onbereikbaar lijken. Het uiterlijk van de game is daarmee prima, maar niet zo indrukwekkend als van The Legend of Zelda: Breath of the Wild. Daarvoor is het geheel niet fantasievol genoeg en is vooral het kleurgebruik en de belichting niet indrukwekkend genoeg. Het uiterlijk is ook wat inconsistent. Hoe leuk het ook is dat er een heuse T. Rex in de game voorkomt, wat uiterlijk betreft past hij niet echt en ook de besturing laat te wensen over. Voor de draak die Bowser op je afstuurt geldt dat nog meer. Ook die vormt qua gameplay geen hoogtepunt, en het uiterlijk van het level en de draak zelf past stilistisch eigenlijk niet echt bij de game.
We zijn wel zeer te spreken over de muziek in de game. Die is zeer orkestraal, zoals vaker de laatste jaren. De muziek is echter gevarieerder dan ooit. Hij bestaat minder uit de typische Mario-melodieën, en refereert wat meer naar bestaande deuntjes die passen bij het thema van het Kingdom.
/i/2001695391.png?f=imagenormal)
Makkelijk
Ons grootste bezwaar tegen Super Mario Odyssey is dat de game op alle fronten te gemakkelijk is. Er zijn veel bossfights, maar geen enkele daarvan is uitdagend, ook niet naarmate de toch behoorlijk lineaire campagne vordert. Hetzelfde geldt voor de gameplay tussen de bossfights door. Daar neemt de moeilijkheidsgraad wel iets toe, maar het bedwingen van de vele Goombas, Koopa Troopas, Spinies, Cheep Cheeps, Bullet Bills, Piranha Plants, Hammer Bros en Chain Chomps is nooit echt lastig. Ook het verzamelen van de benodigde Power Moons is geen uitdaging. Niet elke maan is even makkelijk bereikbaar, maar er zijn er zo veel dat het geen enkel probleem is om het benodigde aantal bij elkaar te sprokkelen.
Illustratief is dat Mario drie levens heeft, maar er nauwelijks consequenties zijn als je dood gaat. Als je de drie levens verspeelt, kom je op een nabijgelegen save point weer tot leven en raak je tien gouden munten kwijt. Die save points zijn er in overvloed, en dat je muntjes kwijtraakt is nooit een probleem. Je kunt er immers niks anders mee dan wat kleren kopen die je toch niet gebruikt, omdat het veel handiger is om in de kleren te lopen die je met de speciale muntjes koopt. Om het nog makkelijker te maken: Nintendo geeft je de optie om voor een hand vol grijpstuivers drie extra levens te kopen als je gefaald hebt in een bossfight, zodat je met zes levens op zak het gevecht opnieuw kunt proberen te winnen.
Verborgen optie
De extra uitdaging komt er pas als je de campagne hebt uitgespeeld. Dan krijg je de optie om de voorgaande Kingdoms te bezoeken en bijvoorbeeld de bossfights over te doen, die dan opeens een stuk pittiger zijn. Het biedt precies de uitdaging die de game zo hard nodig heeft. Er zijn dan ook allerlei extra uitdagingen te vinden, zoals 2d-puzzels die een stuk experimenteler en lastiger zijn dan in de campagne. Na afloop van de campagne komt de game dus eigenlijk pas echt tot leven, al is de optie verborgen en kun je hem makkelijk over het hoofd zien. Overigens is de game ook in coöp te spelen, waarbij één speler Mario is en de ander Cappy.
/i/2001695353.png?f=imagenormal)
Conclusie
Super Mario Odyssey is een rijke game, zoals je van Mario en Nintendo gewend bent. Het is een game vol gameplay-techniekjes, waarbij elk van de vijftien Kingdoms van de game een ander accent heeft. Dat Mario nu een pet heeft die hij weg kan werpen en die hem de optie geeft om tegenstanders over te nemen, is alleen maar prettig. Het past prima bij de gameplay van Mario en geeft de game een eigen smoel. Het is gameplay die je misschien eerder bij Zelda verwacht, en het traditionele springen en platformen komt daardoor wat minder aan bod, maar dat mag de pret niet drukken. Het is goed voor veel leuke segmenten, vooral met nieuwe tegenstanders, zoals de rups en de specht. Ook de ode aan vervlogen tijden met de vele 2d-secties in de game kan ons bekoren, vooral doordat daar wat van het klassieke platformwerk in voorkomt.
Het is wat jammer dat de game zo lineair is en niet de vrijheid biedt van een klassieker als Super Mario 64, waar Nintendo wel veel van geleend heeft. Zo zijn de schilderijen terug en is er een Mushroom Kingdom dat als uitvalsbasis dient. In Mario Odyssey speel je dat echter pas aan het einde van de game vrij. Een groter bezwaar is dat de game erg makkelijk is. Zowel het vechten met gewone tegenstanders als de vele bosses in de game biedt eigenlijk weinig uitdaging, ook doordat er nauwelijks straf is als je dood gaat. Die uitdaging komt pas nadat je de campagne hebt uitgespeeld, en dat is jammer. Zeker omdat je de optie om na de aftiteling verder te spelen makkelijk kunt missen. Verder zijn we geen fan van de motion controls, vooral omdat je daardoor moeilijk in handheld-modus kunt spelen.
Is Super Mario Odyssey een slechte game? Nee, zeker niet. Cappy levert veel leuke gameplay op en de Kingdoms zitten prima in elkaar. Zeker de grotere levels, zoals Metro Kingdom en Bowser's Kingdom. Met het verzamelen van alle Power Moons en speciale munten kun je bovendien erg lang zoet zijn, en als je eenmaal in het Mushroom Kingdom bent is er uitdaging genoeg. De game is echter niet zo overweldigend als Super Mario 64, Super Mario Galaxy of The Legend of Zelda: Breath of the Wild. Super Mario Odyssey is goed, maar niet super.
Eindoordeel