Super Mario Galaxy 2

Return of the King

Welkom bij de videogame waarin zwaartekracht nog vaker van richting wisselt dan de mening van een onzekere vrouw. Welkom bij de game waarin je rondvliegt in een ruimteschip dat de vorm heeft van je hoofd. Welkom bij de enige game ter wereld waarin werelden groter zijn dan sterrenstelsels, waarin sterren in planeten veranderen wanneer je ze genoeg geld geeft, en waarin loodgieters verder kunnen springen dan Michael Jordan. Welkom bij Super Mario Galaxy 2.

Getest op: Wii (exclusieve titel)

In 2002 kregen de niet al te spectaculaire verkoopcijfers van de GameCube een tijdelijke boost, dankzij het langverwachte Super Mario Sunshine. Het was werkelijk een prachtige platformer en misschien wel de meest zomerse game aller tijden, maar hij werd door veel gamers helaas als wat teleurstellend ervaren omdat men hem maar bleef vergelijken met zijn revolutionaire voorganger Super Mario 64.

Over één ding was men het echter eens: de abstract vormgegeven bonuslevels, ook wel de ‘void levels’ genoemd, waren geweldig. Deze verzameling onsamenhangende, lineaire levels waren ‘3d platforming’ pur sang. Het waren grote, zwevende hindernisbanen waarbij de speler het uiterste moest halen uit de koddige, rondspringende avatar, wilde hij het einde bereiken. Menig gamer zei zoiets als ‘Nintendo, zet gewoon een stuk of vijftig van dat soort void levels uit Super Mario Sunshine op een schijfje, en wij kopen het!’ Meer dan zeven jaar later luistert het Japanse bedrijf eindelijk naar dit verzoek. En hoe!

De kracht van de snor

Laten we eerst nog even kort Super Mario Galaxy bespreken, het vervolg op Super Mario Sunshine en één van de meest glorieuze games aller tijden. Wat een ongelooflijk revolutionaire titel was dat. Als Super Mario 64 de platformer perfect had weten over te zetten naar de derde dimensie, dan had Super Mario Galaxy de platformer weten te upgraden met bionische onderdelen en een lading magie waar het lijk van Walt Disney voor uit zijn graf zou opstaan. De game wist om elke ‘melkweg’, zoals de levels daar heetten, een interessant thema te bouwen waarin nieuwe gameplay-elementen werden geïntroduceerd, of waarin oude conventies juist een interessante nieuwe draai kregen.

Met snor

Één van de meest opvallende dingen was echter de manier waarop er met ruimte werd gespeeld. Waar de meeste 3d-platformgames meestal enkel van hun 2d-varianten verschillen in het feit dat er een extra as aan de gameplay is toegevoegd, was Super Mario Galaxy het eerste spel waarbij de makers het echt aandurfden om zo erg met die drie dimensies te spelen, dat je soms als speler niet meer wist wat onder, boven, voor of achter was. Levels bestonden vaak uit series van kleine planeten; bollen met ieder hun eigen zwaartekracht en soms zelfs eigen natuurkundige wetten. Elke keer weer was het een verrassing wat er zich achter elke mini-horizon verschool; elke speelbare ruimte was een nieuwe puzzel waarin zaken als tijd en ruimte slechts stukjes waren van een groter geheel. Het was deze game waarmee Mario bewees dat er maar één de koning kan zijn van het platformgenre, en dat die persoon een kleine, Italiaanse loodgieter met een snor is.

Overbodig?

De aankondiging van Super Mario Galaxy 2 was in eerste instantie dan ook een uiterst bitterzoete. Of we meer wilden van één van de meest betoverende videogames aller tijden? Ja, natuurlijk! Tegelijkertijd kunnen zeer directe vervolgen als deze - waarvan Mario er sinds het NES-tijdperk niet één meer heeft gehad - ontzettend afdoen aan de magie van het origineel waar ze op gebaseerd zijn. En het laatste waar wij op zaten te wachten, was een game die Super Mario Galaxy minder speciaal maakt door hem te kopiëren, dunnetjes over te doen en uit te melken. Net als Hollywood verpest de gamesindustrie vaak goede franchises door onnodige vervolgen uit te persen die de magie en impact van het origineel dusdanig verminderen of in een negatief daglicht zetten dat we er na twee, drie jaar al meer dan genoeg van hebben.

Zo heeft ondergetekende ooit nog als een soort van religieuze zot geprobeerd om een obscuur PlayStation 2-spel genaamd Guitar Hero onder de aandacht te brengen bij nietsvermoedende gamers, volstrekt onwetend dat hij vier jaar later bijna een grafhekel zou krijgen aan de overkill aan plastic nepinstrumenten en de -tig vervolgen en spinoffs. Vaak is ‘less’ inderdaad ‘more’. En bij een stukje videogamehistorie als dat van Super Mario Galaxy al helemaal. Maar al na dertig minuten spelen waren alle twijfels van tafel geveegd. Super Mario Galaxy 2 is geen gemakkelijk vervolg. Geen ‘Mario Galaxy 1.5’. Geen ‘The Lost Levels’. Geen ‘Director’s Cut’. Geen overbodige software met een gebrek aan creativiteit dat een bestaande engine even herkauwt om gemakkelijk een bak met centen binnen te halen. Integendeel.

Mario’s Greatest Hits

Aan het verhaal - of beter gezegd, het gebrek aan verhaal - is direct te zien wat voor ambities deze titel er op na houdt. De gebeurtenissen van de vorige game hebben namelijk nooit plaatsgevonden; dit spel is een soort van alternatieve realiteit waarin Mario op een andere manier in contact komt met de stervormige Lumas. Via andere sterrenstelsels dan in het vorige deel probeert hij nu zijn geliefde prinses Peach te bevrijden uit de klauwen van de duivelse Bowser - die een behoorlijk stuk groter is geworden dankzij de kracht van de sterren... en daar houdt het op. Letterlijk. In de vorige Super Mario Galaxy was het verhaal nog relatief uitgebreid, maar in dit deel wordt het er in een paar seconden doorheen gedrukt, om er vervolgens nooit meer wat van terug te zien. De focus ligt dusdanig op de gameplay en op de absurde variatie aan ‘sterrenstelsels’ dat de speler niet met het flinterdunne narratief wordt lastiggevallen. Nintendo heeft er duidelijk voor gekozen om de gameplay vol overtuiging voor zich te laten te spreken.

Vergeleken met het vorige deel, is de ervaring hier veel meer ‘gestreamlined’. Al het vet is weggesneden. Het verhaal is eruit gesloopt, de centrale hubwereld is vervangen door een simpele landkaart zoals die van de 2d-Marios, voor een nog snellere overgang naar de daadwerkelijke levels, en de levels bieden stuk voor stuk een heerlijk unieke videogame-ervaring op AAA-niveau. En daar is geen woord van overdreven. De game bevat zo’n vijftig sterrenstelsels, in totaal goed voor hondertwintig sterren - en meer, maar dat even terzijde - en het behalen van elke ster is werkelijk een heerlijke, prachtige, unieke uitdaging op zich. Super Mario Galaxy 2 voelt aan als een ‘greatest hits’-compilatie van geweldige 3d-platforming momenten. En ook daar is geen woord teveel bij gezegd.

Mooi, mooier, mooist

Neem bijvoorbeeld de spookwereld Boo Moon Galaxy, die begint op een klein, zwart, donker planeetje met een doolhof vol met spookjes. Aan het einde van dit doolhof vind je een ster die je naar een ander planeetje lanceert dat bedekt is met giftige groene derrie. Een zwevend platformpje vervoert je over het giftige goedje, totdat je aan de rand komt. Het hele level vouwt zichzelf vervolgens uit in hoeken van negentig graden, waarmee het een soort van holle dobbelsteen creëert waar Mario inzit. Het zwevend platformpje zweeft nu langs de zijkant, richting het plafond, en plotseling hangt Mario ondersteboven aan de bovenkant van het level.

Wall-jumpen

Hij wordt weer naar een ander planeetje afgeschoten. Het is de halfvolle Maan. Vanuit een 2d-perspectief rennen we met het loodgietertje van de ene punt van de Maan naar de andere, terwijl zijn gewicht de positie van het hemellichaam langzaam verschuift. Vervolgens wordt hij naar de laatste bestemming gelanceerd: een soort van intergalactisch kerkhof vol met Boo’s. Een druk op de knop in de hoek van het level verraadt echter dat het helemaal geen kerkhof is, maar een gigantisch pop-up boek, en het hele level klapt zich letterlijk open. De opengeslagen pagina’s vormen nu muren waarlangs Mario al wall-jumpend de ster kan bereiken waar het allemaal om draaide. Wow. En dat was maar één ster van de hondertwintig.

Met open mond staan kijken

Nog indrukwekkender is het lavalevel waarin Mario samenwerkt met het bekende dinosaurusje Yoshi - dat overigens heerlijk wegspeelt en eindelijk weer krachtig aanvoelt - om magmafonteinen te ontwijken. Monden vielen open van verbazing op het moment dat de gloeiendhete rood-gele substantie tot leven kwam in de vorm van een gigantisch lavamonster dat met een gigantische bek een hap uit het level probeerde te nemen. Net op tijd wist Yoshi een stuk fruit in te slikken zodat hij opzwol tot een ballon waarmee Mario net op tijd naar een veilige plek kon zweven.

Al haalt dat moment het niet bij het einde van de eerste ster van de onderwaterwereld Slimy Spring Galaxy. Het hele level lang ben je onder water met behulp van een soort van schildpaddentorpedo allerlei obstakels aan het vermijden, en opeens kom je aan het eind van het level boven water. De muziek valt weg, de zon schijnt recht het beeld in, de vogeltjes zingen en je belandt in een prachtig, sereen, simpel grasveld met witte bloemen. Het was niet spectaculair, het was niet spannend of revolutionair, het was gewoon ontzettend hartverwarmend mooi. Alsof je in een schilderij bent beland. De controller werd even neergelegd alvorens de ster werd bemachtigd, zodat er met een glimlach naar het schouwspel gekeken kon worden. Werkelijk prachtig.

Het topje van de ijsberg

Wie nu bang is dat de hoogtepunten van de game gespoild zijn, hoeft zich totaal geen zorgen te maken. Nogmaals, de game bestaat uit een aaneenschakeling van dit soort magische momenten. Er zitten grote, epische boss fights met gigantische buitenaardse monsters in. Racelevels met gigantische glijbanen, vliegende reuzevogels en grote, rollende ballen. Grootse levels waarin lekker ‘gesandboxed’ kan worden en elk hoekje en gaatje kan worden uitgepluist. Overweldigende hindernisbanen waarbij je platformskills tot het uiterste worden getest. Platform-segmenten met vloeren die verschijnen en verdwijnen op de beat van de muziek. Power-ups die de bekende Mario-gameplay een nieuwe, verslavende twist geven. Zogenaamde ‘Prankster-kometen’ die bestaande levels extra uitdagend maken, met bijvoorbeeld speedruns en survival modes... en nog veel meer. Er is teveel om op te noemen.

Er gebeurt zoveel in één level dat je soms pas door hebt wat je in godsnaam hebt gedaan wanneer je het level hebt uitgespeeld en het allemaal ‘klikt’. Nintendo heeft concepten, die eigenlijk zo raar zijn dat je ze niet niet uit kunt leggen, weten om te zetten naar onderdelen van speelbare levels die naadloos in elkaar overlopen en die volstrekt natuurlijk aanvoelen. Ook de switch van 2d naar 3d is altijd zo ontieglijk naadloos dat je vaak niet eens door hebt dat het gebeurt. En de 2d-segmenten die er zijn, zitten zo bomvol creativiteit dat een handjevol van die levels het gehele New Super Mario Bros. Wii doet verbleken waar het gaat om innovatie.

Verwennerij

De reden dat deze game bestaat, is dan ook dat Nintendo teveel geweldige ideeën voor het hele Galaxy-concept had. De reden dat verveling ook nooit de kans krijgt om toe te slaan, is dat een idee nooit te vaak gebruikt wordt. Elke keer weer dat je iets tofs ontdekt, zoals een nieuwe power-up, een nieuw soort level design, een nieuw thema of een nieuwe uitdaging, wordt het misschien voor maximaal twee, drie sterren gebruikt. En daarna smijt de game weer iets anders tofs om je oren waar je even met volle teugen van mag genieten voordat je naar nog iets toffers wordt doorverwezen. De nieuwe boor power-up alleen al is zo geweldig en opent zoveel gameplay-mogelijkheden, dat hij in een andere titel de belangrijkste gimmick van de hele game zou kunnen zijn. In Super Mario Galaxy 2 krijg je er misschien maar vijf keer mee te maken. Niet omdat Nintendo je niet wil laten spelen met die mooie boor, maar omdat het dan alweer iets anders geweldigs voor je heeft klaargelegd.

Het enige échte minpunt van de game is dan ook een luxeprobleem. Het aantal toffe ideeën is zo ziekelijk hoog dat nieuwe power-ups, nieuwe trucjes met de zwaartekracht en nieuwe grapjes met perspectief vaak al na twee levels worden wegggegooid. Uit noodzaak. En dat terwijl je met sommige dingen wel uren zou willen kloten. Er is, jawel, teveel awesome, waardoor sommige ideeën niet de aandacht krijgen die ze wellicht hadden verdiend. ‘Less’ is vaak echt ‘more’. Wellicht dat de levels ook wat lineair voelen in vergelijking met andere grote 3d-platformers, maar wie kijkt naar hoe het spel technisch in elkaar zit, ziet hoe de vork in de steel zit: Super Mario Galaxy 2 is een verzameling van de meest prachtige, creatieve en indrukwekkende virtuele hindernisbanen ooit. Je zou dus kunnen zeggen dat het die verzameling ‘void levels’ is waar we sinds 2002 op hebben gewacht.

Conclusie

Super Mario Galaxy was de beste platformer ooit en één van de beste games aller tijden. ‘Was’ omdat die titel nu naar zijn opvolger gaat. Super Mario Galaxy 2 is creatiever, uitgebreider, intenser, mooier, bombastischer en dusdanig meer overweldigend, dat gamers wereldwijd zich oprecht verwend mogen voelen. ‘The bar has been raised’, en toekomstige platformers zullen zich voortaan met deze titaan mogen vergelijken. Dit is niet de Nintendo die zichzelf plagieert of doodmelkt. Dit is de Nintendo die kijkt naar wat het jarenlang goed heeft gedaan en dat zichzelf heeft durven uitdagen om het nog beter te doen. Je kunt zeggen over het Japanse bedrijf wat je wilt, maar als het niet bezig is om zichzelf te verhoeren aan de casual-markt met titels als Wii Music, dan behoort het tot de beste gamemakers ter wereld. En dit is het bewijs.

Pluspunten:

- De eerste 120 sterren
- De tweede lading 120 sterren
- De bombastische, orkestrale muziek
- De indrukwekkende, kleurrijke graphics in combinatie met het prachtige design
- De strakke, geperfectioneerde platforming gameplay
- De variatie. Het wordt nooit saai.

Minpunten:

- Het overgrote deel van de levels is lineair
- De gigantische hoeveelheid toffe ideeën geeft het gevoel dat niet alle ideeën de aandacht hebben gekregen die ze verdienen

Eindcijfer: 9,5

Titel	Super Mario Galaxy 2
Platform	Wii
Ontwikkelaar	Nintendo
Uitgever	Nintendo
Releasedatum	reeds verschenen

Reacties (71)

[Exar]

Wow, ik zou hier bijna een wii voor kopen, want dit spel lijkt me echt heel tof zeg.
Mooie review trouwens.

[tHe_BiNk]

Maar als je eenmaal die brakke GFX ziet valt het allemaal wel erg tegen. Had een wii aangesloten op de beamer maar dat is echt te PS2. Erg jammer dat 1 van de beste platform games nog steeds niet HD is te spelen.

[Zeror]

Er is 1 ding waar je bij een Wii NIET om moet zeiken en dat zijn de graphics. De Wii heeft geen topgraphics. En bij een spel als deze maak het helemaal niet uit hoe de graphics zijn. Het spel is heerlijk om te spelen. Ook als deze in resolutie van 320x240 en een polygonenaantal van 15 jaar geleden zou worden gepresenteerd.

[bvdbijl]

Brakke graphics? In dit spel niet hoor, de graphics zijn verassend scherp
Overigens is het bij andere spellen wel een stuk minder, ja

[Verwijderd]

+100. Dit spel is véél mooier qua graphics dan 99,99% van de HD titels op de andere consoles (heb zelf een XBOX 360 naast mn Wii) Oké het is geen 1080p.. so what!

[stewie]

ROFL
heb je wel een hele slechte tv.

[Reactie gewijzigd door stewie op 24 juli 2024 00:40]

[ZpAz]

Graphics is niet alleen het aantal pixels wat je tot je beschikking hebt maar ook kleurgebruik e.d, en in deze spellen zitten veel kleuren.

Waar een COD vaak grauw van kleur is is dit juist erg vrolijk van kleur, dat kan je mooier vinden, en in dat opzicht heeft het dus mooiere graphics.

Of het er realistischer er uit ziet, nee dat dan weer niet.

[stewie]

dat is vooral een xbox360 en cross-platform probleem, ook alle oorlog spellen op de wii zien er zo uit.

uncharted 2 wel eens gezien? precies, zeg maar gedag tegen de polaroid foto's van de wii.

[Richh]

Oorlogsspellen op de Wii zien er net zo grauw uit. Alleen zijn op de Wii de textures minder gedetailleerd en is de resolutie lager. Meestal ook geen AA en alle andere grafische foefjes. Mario Galaxy heeft daarentegen wél mooie textures, Anti Aliasing en gewoon 60fps. Dat kan de Wii ook hoor. Echter, dat andere spellenmakers gewoon crap-engines maken. Ik noem COD4, die bijvoorbeeld op de PS2 uitkwam en daar er redelijk uit zag, maar er op de Wii nóg minder uit ziet, waar nog een jaar ontwikkeltijd bijkwam. En voor het geval je het niet door hebt: PS2 < GameCube < Xbox (1) < Wii.

Ja, Mario Galaxy heeft wat kleurrijkere textures. Maar ze zijn van hoge kwaliteit. Ze zijn van 360-kwaliteit, maar op een lagere resolutie. En dat is de benoeming die je graphics geeft. Als je niet van kleurtjes houd zeg je dat je de stijl van dit spel niet goed vind.

En dan vind ik het nog grappig dat je het vergelijk met Uncharted. De mooiste graphics zijn tussenfilmpjes, die gedeeltelijk pre-rendered zijn, met wat blur er doorheen. De game zelf heeft in de werelden nog niet eens zulke hele strakke werelden, zeker als je kijkt naar polygonengebruik en textures. Zelfs GRID vind ik mooier...
Noem dan Gran Turismo. Oh ja, die is nog steeds niet uit...

[Reactie gewijzigd door Richh op 24 juli 2024 00:40]

[stewie]

juist niet, de in-game zijn juist mooier dan de video.
volgens mij heb je uncharted 1 of 2 niet gespeeld, want je weet duidelijk niet waar je het over hebt (heb je op youtube zitten kijken ofzo?)

[Reactie gewijzigd door stewie op 24 juli 2024 00:40]

[ZpAz]

Ik bedoel niet dat oorlogsspellen op de Wii er niet grauw uitzien, maar dat als je van 'felle kleuren' houd, je deze graphics misschien wel mooier vind dan 'realistische shooters'.

[Neko Koneko]

Okay, het ziet er beter uit. Maar is het ook net zo leuk om te spelen?

Ik betwijfel het.

[Timmmeeehhh]

Er zijn mensen die polaroid profereren tegenover digitale qualiteit

[VorteXLP]

Het ziet er vooral heel aliased uit, en ik denk dat anti-aliasing ook bijdraagt aan de graphics. De Wii kan dat niet aan, omdat dit soort spellen al alle power uit de Wii trekken

[Verwijderd]

Pixels tellen is iets wat je op een PC doet. Bij consoles gaat het IMHO om de GamePlay (hierin laat dit spel élk ander spel vér achter zich) en hoe het uiteindelijke plaatje er uit ziet. En ik speel dit gewoon op mn 1080p Philips LCD TV. (op 480p, dus) Er zijn best wel spellen op de XBOX 360 en PS3 die een mooi plaatje weten te leveren.. maar ik wil een spel spelen en niet naar een mooi plaatje kijken. Als ik dat zou willen, ga ik wel naar een museum of zet ik een film op. En dat is ook precies het probleem met de XBOX 360 en PS3, spellen moeten steeds realistischer qua uiterlijk worden. Waardoor élk spel weer méér op een ander spel gaat lijken. Waardoor de spellen direct ook heel saai worden.

De Wii heeft dit probleem niet. Wii games zijn lekker onrealistisch. Met mooie graphics. (In sommige spellen zoals WarioLand zelfs handgetekend) En spellen die je speelt om ze te spelen, niet om naar de visuals te kijken.

[Verwijderd]

Dat is geen excuus. Onrealistische games zien er op de andere consoles ook veel mooier uit zie bijvoorbeeld Little Big planet en Viva Pinata. Nintendo heeft weliswaar winst op elke Gamecube+ maar 99,9% van de 3rd party games voor alle drie de consoles zien er gewoon diep triest uit en dat is jammer.

[davince72]

Jij speelt zeker ook liever schaak op zo'n enorm groot glanzend marmeren speelbord met grote gedetailleerde schaakstukken van ivoor??
Ik persoonlijk niet, omdat het naast looks om GAMEPLAY gaat. De resolutie van een schaakbord is btw 8x8 en men kent slechts 2 kleuren en toch is het een tof spel
Super Mario Galaxy 2 heeft die fantastische gameplay en daar doet 480p geen afbreuk aan (zelfs niet op een 1080p 42" plasma)

[stewie]

plasma (rofl), zelfs een drol ziet er goed uit op plasma

[stewie]

denk jij dat de textures in andere games niet met hand worden gemaakt dan?
het lijk er bij de wii gewoon op dat iemand Ms paint gebruikt heeft, daarom kopen wii eigenaren ook maar 1.5 halve game (de wii heeft de laagste sell-trough van 3rd party spellen)

[Verwijderd]

Fanboy alert!
Mario ziet er leuk uit voor een gamecube titel maar met titels als bijv. Ratchet en Clank valt hij in het niet. Het is helemaal verschrikkelijk op een HD-tV met die kartels.

[Peenutzz]

Dat krijg je als je je CRT zo snel weggooit Ik speel op een Samsun 32" 'slimline' of een Sony Wega, ook 32". Heb niks te klagen over kartels Xbox360 of PS3 daarentegen, dat ziet er niet uit op die tv's. Lijkt me eerder een luxeprobleem dan een Wiiprobleem

[Verwijderd]

Nou, mijn NES en Snes geven wel goed beeld op de HDTV. Geen kartels ed.

[Jazco2nd]

Met een componentkabel ziet het beeld van een Wii er goed scherp uit (met de gewone bijgeleverde kabel is het wat wazig vind ik).

Maar als jij het met HD gaat vergelijk ben je verkeerd bezig. Dan vergelijk je een dvd film met een bluray en zeg je oo wat is die dvd ruk. Duh.

[Verwijderd]

ehh nee. Op een goede TV zie je karteltjes heaven zoals bij elke Wii game. Zulke kartels heb ik sinds de Ps1 niet meer gezien!

[Verwijderd]

"Had een wii aangesloten op de beamer maar dat is echt te PS2."

Met dit spel heeft Nintendo maar weer eens aangetoond hoe haarscherp de graphics van de Wii kunnen zijn. Dit soort Graphics mensen zoals " The Bink" hierboven kan ik dan ook echt minder respecteren. Een spel is bestaat uit zoveel meer dan graphics.
Prachtig spel trouwens

[Oentje13]

Je kan met de dolphin emulator wii spellen op je PC spelen, ook nog eens in 720p, dan hoef je alleen maar een Wiimote aan te schaffen en een draadloze sensorbalk. Maar dan ben je wel met 50 euro klaar.

[Verwijderd]

En kan je lekker Wii spellen op 50-70% spelen..

[Verwijderd]

framelimit 60fps en speed is 100-120%
heb ik geen last van

prachtig spel btw

[Dykam]

50-70% wat? Snelheid? Je hebt wel een krachtige pc nodig ja.

[Verwijderd]

Dus 50 euro + 2000 euro voor een super PC.

[Dykam]

Eerder €1000, en die kan je gelukkig hergebruiken

[ph4ge]

Nee hoor, op mijn oude 8800GTS640 draait dit spel op Dolphin prima op 720p en een berg AA. Speel hem toch liever op de Wii trouwens.

[jmk]

Even gekeken op de site van dolpin, mijn PC(600 euro) kan het makkelijk draaien.

Niet getest trouwens.

[ZpAz]

Ja, alleen is die emulator zo gaar als maar kan onder OSX, je krijgt ongeveer geen enkel spel aan de praat.

[GamerPaps87]

Goeie Review, ben zelf ook erg fan de Mario games! (heb helaas geen Wii maar OK )

Wat de reviewer vergeten is; Je kan nu ook voor het eerst met Luigi spelen! Is ook erg leuk schijnt.

[azteke]

Je kon in deel één ook met Luigi spelen :-)

http://www.wikihow.com/Play-As-Luigi-in-Super-Mario-Galaxy

Ik heb deel twee ook, maar er zijn zo verschikkelijk veel leuke spellen om te spelen, en er is zooo weinig tijd.... Niettemin pak ik toch een paar keer per week een wereldje SMG2 mee. It rocks!

[Verwijderd]

Ik krijg het gevoel dat de reviewer Mario Galaxy 1 nooit heeft gespeeld, want na daar 242 sterretjes te hebben gehaald, is galaxy 2 toch een beetje een herhaling van de levels van het eerste deel, zonder het epische gevoel.

Het is wel een leuke collectie van levels en grappige ideetjes, maar bijzonder durf ik 't na galaxy 1 toch niet te noemen. Heb het allemaal wel een keer gezien en zelf kunnen bedenken bij galaxy 1. Misschien als je galaxy 1 nooit goed of helemaal gespeeld hebt, dat je er anders naar kijkt.

[Dj Neo Ziggy]

Wel handig dat jullie precies de eerste foto op pagina 2 laten zien waar je ongelimiteerd levens kan halen. (voor 2 spelers)
Speler 2 houd een van de schildpadden vast.
Speler 1 springt er boven op. en maar wachten.
In nog geen 3 minuten zit je aan de 99 levens.

- De tweede lading sterren bestaan uit 122 sterren.
- Verder zit ik nu op de 180 sterren en heb er nog een hoop te gaan.

Meesterlijke game, en zou nu al willen smeken voor een derde deel.

[Reactie gewijzigd door Dj Neo Ziggy op 24 juli 2024 00:40]

[hottestbrain]

Kan ook in je eentje, gewoon meesturen...

[Dykam]

Ik heb daar aardig wat levens verspeelt om daar de groene ster te halen. Dat had een verrekt kleine marge.

[Joindry]

De eerste was eigenlijk het enige spel op de Wii dat me kon boeien en waar ik sidequests deed omdat ik het zo leuk vond. Ik vond vooral ook de muziek leuk, zelf liedjes maken als je over powerstars loopt.

240 powerstars, dan is ie nog groter dan de eerste (langer) en die vond ik al schitterend kwa duur.

Gezien dat het enige spel was dat me kon boeien heb ik mijn wii maar verkocht. Leuk spel maar, geloof ik jullie vrij in, maar voor mij geen reden om nu weer een Wii te kopen. .

^{Waarom is dit nu weer een "0" waard?}

[Reactie gewijzigd door Joindry op 24 juli 2024 00:40]

[Verwijderd]

De eerste heeft er 242. Is dus 't zelfde.

[ph4ge]

121 die je gewoon twee keer kon halen als je dat wilde.

[Verwijderd]

Zelfde geld dan voor galaxy 2 hè. Ook 120 die je 2x kunt halen.

[Peenutzz]

De tweede 120 gaan een stuk sneller dan de eerste

[Jwn]

Ik vond er zelf niet veel aan. Bijna ieder level had wel weer een of andere gimmick. Hierdoor moet je steeds een nieuw kunstje leren, maar echt moeilijk maken ze het nooit voor je. Goed spel voor beginnende of casual gamers, maar de doorgewinterde gamer die een uitdaging zoekt kan beter verder kijken.

[Dykam]

Dan vraag ik me af tot hoeveel sterren je gegaan bent? Er kwam zeker meer pit verder in het spel. De groene sterren zijn zelfs nog een tikkie lastiger.

[Plasma_Wolf]

Ik heb het spel redelijk snel tot 100 sterren weten te krijgen, maar de laatste opdrachten die ik nu nog moet doen, zijn eindelijk een challenge.

Het meeste vond ik nogal makkelijk, maar verder wel heel leuk. Ik moet alleen zeggen dat ik het iets minder epic vind dan Super Mario Galaxy 1.

[Martijn085]

Mooie review.

Welkom bij de videogame waarin zwaartekracht nog vaker van richting wisselt dan de mening van een onzekere vrouw

Met deel 1 kostelijk vermaakt! Ook ben ik zelf bezig met dit geweldige deel 2.
Als je deel 1 al leuk vond om te spelen moet je ook zeker dit deel aanschaffen.

[Verwijderd]

Ik zit helaas vast in deel 1 in een moeilijk level, maar deel 2 gaat nog erg goed!

[Verwijderd]

Luigi's purple coins gok ik.

[rudyman85]

Goede review! Een must have zekerweten. Het verveelt niet, er is genoeg te doen en het is geen spel die je zo in een paar dagen uit speelt. Af en toe als je de wii aan hebt wat sterretjes erbij halen, zo blijft het spel lang houdbaar

Overtreft deel 1 ondanks dat het niet vernieuwend aanvoelt. Er zijn een aantal nieuwe leuke features zoals Yoshi.

[Amanoo]

Super Mario Sunshine was werkelijk een prachtige platformer en misschien wel de meest zomerse game aller tijden, maar hij werd door veel gamers helaas als wat teleurstellend ervaren omdat men hem maar bleef vergelijken met zijn revolutionaire voorganger Super Mario 64.

Je slaat me de spijker op zijn kop.
Ik ben zelfs nog steeds teleurgesteld omdat ik hem nog steeds met Super Mario 64 vergelijk...

En als ik het verhaal hoor. Mario moet Peach van Bowser redden PUNT, dan klinkt het mij als old school Mario in de oren.

[Reactie gewijzigd door Amanoo op 24 juli 2024 00:40]

[cool0]

Sowieso maken graphics nu echt een spel leuker? Ik heb de oude sonic op mijn PS3 en leuk dat ik het vind tuurlijk de graphics zijn sucky maar de fun factor wel hoog dat is met dit spel precies hetzelfde.