The Witcher 3: Wild Hunt Review

Spoiler-waarschuwing

Op deze pagina leiden we dat verhaal in en doen we meer uit de doeken over het verloop van The Witcher 3: Wild Hunt. Daarbij vermijden we uiteraard al te grote spoilers, maar zoals we wel vaker aangeven bij reviews van role-playing games: wil je echt niets weten over het verhaal voordat je gaat spelen, sla deze pagina dan over.

The Witcher 3: Wild Hunt begint met Geralt en zijn collega-Witcher Vesemir, die Yennefer op het spoor zijn. De zoektocht naar Yen lijkt zijn einde te naderen, want de twee Witchers zitten haar op de hielen. Er is echter meer aan de hand. Geralt heeft nare dromen over Cirilla, kortweg Ciri. In zijn droom wordt Ciri gevangengenomen door de Wild Hunt. Deze geheimzinnige bende, bestaande uit een flinke verzameling geesten en aangevoerd door The King of the Wild Hunt, blijkt inderdaad naarstig op zoek naar Ciri. Zij beschikt namelijk over 'Elder Blood', en de koning van de Wild Hunt wil dat maar al te graag voor zichzelf hebben.

Personages eisen vaak hulp van Geralt in ruil voor informatie.Op die manier vormt de zoektocht naar Ciri, en in het verlengde daarvan natuurlijk een confrontatie met de Wild Hunt, de rode draad in The Witcher 3: Wild Hunt. De zoektocht voert Geralt grotendeels uit in samenwerking met Yennefer, die al vroeg in het spel - en niet alleen in Geralts dromen - opduikt. Geralt en Yen besluiten Velen, Novigrad en The Skellige Isles uit te kammen. Samen zijn die gebieden, aangevuld met nog een aantal kleinere gebieden, trouwens goed voor een bizar grote spelwereld, zeker als je nagaat dat je al het water dat je tegenkomt ook kunt bevaren.

Quest-structuur

In die gebieden is steeds veel aan de hand, het is bepaald niet zo dat de personages altijd maar klaarstaan om Geralt een handje te helpen bij zijn quest. In plaats daarvan eisen ze vaak zijn hulp bij het een of ander in ruil voor informatie. Die structuur begint richting het einde van het spel wat herhalend aan te voelen. Datzelfde geldt voor het zoeken naar personen. Voor je de eindfase van het spel hebt bereikt, heb je al gezocht naar onder meer Yennefer, Triss en Dandelion. Die zoektochten vallen steeds binnen de Main Quest, wat betekent dat ze altijd actief zijn als je even met sidequests bezig bent. Mede daardoor bekruipt je het gevoel dat Geralt eigenlijk altijd wel naar iemand op zoek is, en ook dat doet een beetje afbreuk aan de originaliteit van het spel.

Toch wegen die punten niet op tegen de kracht van het verhaal en de setting. Bekijk bijvoorbeeld de hoeveelheid keuzes en het aantal conversaties dat Geralt voert, al dan niet binnen gameplay of in de vorm van een tussenscène. Dat alles kan leiden tot drie verschillende eindes, waarbij de staat van de spelwereld op dat moment twaalf verschillende 'configuraties' kan hebben, afhankelijk van de keuzes die je gemaakt hebt. Het illustreert hoe open en divers The Witcher is, dus ook wat het verhaal betreft. Veel games doen geloven dat je als speler invloed op het verhaal hebt, maar vaak blijkt die invloed uiteindelijk minimaal. Dat ligt hier dus wel even anders.

Op weg naar dat einde maak je natuurlijk veel mee en uiteraard laten we het lekker aan jezelf over om dat alles te ontdekken. Toch moeten we een aspect dat belangrijk is voor de manier waarop het verhaal van The Witcher 3 verteld wordt even uitlichten. Elke keer dat Geralt namelijk van iemand hoort wat er met Ciri is gebeurd, beleef je dat in eerste persoon. Inderdaad: je speelt dan een stukje als Ciri zelf, en maakt aan den lijve mee wat er op dat punt in het verhaal is gebeurd.

Spelen als Ciri, die zelf geen witcher is maar wel over magie beschikt, levert een geheel andere manier van vechten op.Dat levert niet alleen afwisseling en originaliteit op, maar ook andere gameplay. Ciri beschikt niet over alle gaven van een witcher, maar is wel getraind door witchers en door Yennefer. Dat levert een interessante combinatie en een geheel andere manier van vechten op. Ciri kan zichzelf bijvoorbeeld teleporteren, om zo vijanden in de rug aan te kunnen vallen. De 'Ciri-stukjes' zijn steeds losstaande levels die nooit heel lang duren: een fijne tempowisseling dus, voor je met Geralt richting het volgende grote hoofdstuk gaat.

Tegen het einde van het spel ben je, afhankelijk van hoeveel optionele quests je hebt uitgevoerd, zo'n vijftig tot tweehonderd uur verder. Ja, dat is nogal een verschil, en dat is geen toeval. Met de sidequests leg je bijvoorbeeld heel veel stukken achtergrondverhaal bloot. Wil je weten wat er allemaal speelt in de onderwereld van Novigrad, of wat er achter de schermen bij de oorlog allemaal aan de hand is, dan moet je bij de sidequests zijn. Niet iedereen zal tweehonderd uur willen uittrekken voor The Witcher 3, maar neem van ons vast aan dat het zonde is om al te snel door het hoofdverhaal te rennen. Dan zie je slechts het topje van de ijsberg van wat de rijke spelwereld van The Witcher 3 allemaal te bieden heeft.