Hoofdstuk 2 van 4
Toen we ruim twee jaar geleden het eerste deel van Darksiders voorgeschoteld kregen, ontving het een reactie die op zijn gunstigst ‘lauwwarm’ genoemd kon worden. Een God of War-kloon van een onbekende ontwikkelaar? THQ had toch ook Spacemarine, van het veel prestigieuzere Relic? Konden ze hun ontwikkelgelden niet gewoon daar op richten? Nadat we er eenmaal doorheen waren geploegd, bleken we echter zeer positief verrast. De game wist zich opmerkelijk goed overeind te houden tegenover andere action adventures, en profileerde zich aardig als ‘het Zelda-alternatief voor mensen die Zelda te kinderachtig vinden.’ Er zaten nog wel wat rafelrandjes aan, maar met nog zeker drie potentiële vervolgen in het verschiet - steeds met een van de ruiters als hoofdrolspeler - kon dat alleen maar beter worden. Darksiders II is de eerste van die vervolgen, met inderdaad één van de andere ruiters in de hoofdrol. Enigszins voorspelbaar is het allemaal dus wel, maar dat mag de pret wat ons betreft niet drukken. Zolang we maar in een enorm metalen pak rond kunnen lopen en met disproportioneel grote zwaarden mogen zwaaien.
Gespeeld op: Xbox 360
Ook verkrijgbaar voor: pc en PlayStation 3
Na oorlog komt...
Darksiders II speelt zich af na het eerste deel, waarin je als de rode ruiter van de Apocalyps je onschuld moest bewijzen. Iemand had het Einde der Tijden namelijk afgekondigd en de almachtige ‘Charred Council’, een soort raad van commissarissen voor Apocalyps-zaken, was ervan overtuigd dat ruiter ‘War’ daar schuldig aan was. Het verhaal van onze bleke ruiter, gewoon ‘Death’ genoemd in het spel, begint enige tijd na het einde der tijden. De aarde is inmiddels een eeuwig slagveld waarop engelen en demonen elkaar het leven zuur proberen te maken en de mensheid is volledig uitgeroeid. Het lot van War is onduidelijk. Trouw als Death is, gaat hij echter toch op zoek naar een manier om de naam van zijn ruitervriend te zuiveren. Iets dat volgens hem kan door de mensheid weer terug te halen en ‘de balans’ te herstellen. Een soort Control-Z, als je laatste actie het inluiden van de Apocalyps was.
Redacteur Paul Hulsebosch sprak met art director Han Randhawa.Anders dan in het eerste deel zul je aanvankelijk weinig te maken hebben met het hele 'Hemel versus Hel'-verhaal. Death reist door de zogenaamde ‘Nether Realms’ waarin hij meer te maken heeft met andere partijen, zoals de reusachtige ‘scheppers’ en de koning van het dodenrijk. Ook maken oude bekenden uit de eerste game hun opwachting, zoals koopman Vulgrim, en wordt er zo nu en dan gerefereerd aan wat er in het eerste deel is gebeurd. De eerste engelen en demonen laten zich echter pas na een tiental uren in het verhaal zien. Death zelf had trouwens wel wat indrukwekkender vormgegeven mogen worden. Hij ziet eruit als een Metalhead waarvan de uiterste houdbaarheidsdatum al enige tijd is verstreken.
/i/1332256549.jpeg?f=imagenormal)
Hack, slash, platform & puzzel
Hoewel duidelijk mag zijn dat Darksiders zijn wortels vindt in het katholieke verhaal van de 'openbaring' hoef je niet bang te zijn dat de game boordevol God-en-Jezus-referenties zit. Het is slechts de verhaalboog waarop de ontwerpers van Vigil Games hun wereld gespannen hebben. Die wereld is in esthetisch opzicht zeer divers; niet te duister, maar ook niet te vrolijk. Je zou het met recht de middenweg tussen Zelda en Dark Souls kunnen noemen. Daarmee raak je ook op gameplaygebied een groot deel van de stof. Ook Darksiders 2 kent namelijk de bekende hub-wereld van waaruit je naar lieve lust heen en terug kunt reizen door de beschikbare gebieden. De spelmakers hebben ook prima hun best gedaan in het levend houden van eerder bezochte gebieden, door je van tijd tot tijd terug te sturen aan de hand van optionele zijmissies. Wat betreft lengte is er ook niets ingeleverd: zonder zijmissies kun je zomaar 20 tot 25 uur kwijt zijn aan de hoofdverhaallijn. Deze is overigens wel volledig lineair, ook al wordt dat verdoezeld door de open wereld.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Death legt uit waarom hij op avontuur gaat.Jack of all trades
Eerder in deze review hebben de Darksiders 2 al vergeleken met Zelda, vanwege de opbouw van de spelwereld, en met God of War vanwege de combo-gedreven hack-and-slash gameplay. Daar hoort echter nog een derde vergelijking bij en wel met Prince of Persia. Het grootste deel van het spel ben je namelijk bezig het juiste pad door ruimtes te zoeken, waarbij je gebruik dient te maken van de vele richeltjes, balken en muren die deze vaak rijk zijn. Naarmate je meer vaardigheden krijgt, zoals een handschoen waarmee je Death naar objecten toe kunt trekken en de mogelijkheid geesten te commanderen, worden de puzzels steeds ingewikkelder.
De game sleept zich over het algemeen wel wat langzaam voort, vooral omdat je voor iedere nieuwe ontwikkeling in het verhaal telkens weer een aantal arbitraire objecten moet verzamelen. Wil je het opnemen tegen de kampioen van de arena? Haal eerst drie hoorns op uit nabijgelegen kerkers. De hulp van de skelettenkoning? Eerst zijn gedeserteerde hofhouding terughalen, a.u.b.. Het doet allemaal iets teveel aan als vulling, maar het blijft in zijn geheel wel overeind door de sporadische introductie van nieuwe puzzelelementen. Aan ieder op te halen object gaat natuurlijk eerst een aantal puzzelkamers vooraf.
Deze nadruk op platformen en puzzels is trouwens sowieso veel meer aanwezig dan in het eerste deel, waar je de simpelere puzzels vaker vanaf de grond oploste en in bijna iedere ruimte eerst een paar beesten moest bevechten. Dat laatste is duidelijk wat meer naar de achtergrond geschoven en nu enkel gereserveerd voor de daarvoor aangewezen ruimtes. In ruil daarvoor kom je wel meer en diversere bazen tegen. Wat ons betreft is dat voordelig, want na het vijftienhonderdste skelet dat op dezelfde cinematische wijze doormidden wordt gekliefd, hebben wij het meestal wel gezien. Dan liever meer puzzelen met af en toe een interessante baas tussendoor.
/i/1332256554.jpeg?f=imagenormal)
Loot!
Ook het loot-systeem heeft een aardige upgrade gehad. Waar War er gedurende de hele game hetzelfde uitzag en enkel was up te graden door nieuwe combo’s en power-ups te kopen, kan Death zijn hele uitrusting aanpassen en heeft hij vrij in te delen skilltrees. Verslagen vijanden laten nu naast geld ook items vallen, die allemaal eigen stats en weergaves hebben. Zo kan Death naast zijn zeisen nog een alternatief wapen dragen en is hij uit te rusten met een uniek harnas, schouderstuk, handschoenen, laarzen en een medaillon. De stats die deze items met zich meedragen worden helaas wat slecht uitgelegd. Pas nadat we het hadden opgezocht, kwamen we er bijvoorbeeld achter wat het verschil is tussen de ‘Defense’ en ‘Resistance’ stats. Daarnaast is nergens goed te zien hoeveel minder damage je nu precies zult ontvangen van een x-aantal Defense of hoeveel meer damage je zult aanbrengen door Power toe te voegen. Een beetje verwarrend, maar met wat trial en error kom je er wel.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
De makers geven uitleg over het verhaal in de game.Verder kunnen combo’s nog steeds worden gekocht bij de daarvoor bestemde trainers, maar ze kosten nu gewoon geld. Verder kun je bij ieder niveau omhoog een vaardigheidspunt invullen in één van de twee skillbomen. Eentje voor fysieke en eentje voor magische vaardigheden. Een versimpelde standaard RPG-aanpak dus, maar eerlijk gezegd hadden we het ook niet dieper willen hebben, in een spel van deze orde.
Aan het eind van de rit zorgen al deze toevoegingen voor een rijkere spelervaring, maar zorgen ze ook voor flinke toename in complexiteit. Dat zou op zich prima zijn, ware het niet dat de menu’s enigszins verwarrend zijn ingedeeld en traag zijn in de navigatie. Het is wordt nooit héél erg hinderlijk, maar het werkt allemaal gewoon net niet snel genoeg. Quick time events zijn volledig afwezig, maar we denken niet dat iemand daar heel rouwig om zal zijn.
/i/1332256549.jpeg?f=imagenormal)
Conclusie
Terugkomend op de introductie van deze recensie is het maar goed geweest dat THQ naast Spacemarine ook Darksiders een kans heeft gegeven. Relics ontwikkelkunsten bleken achteraf gezien toch aanzienlijk beter tot hun recht te komen binnen het RTS-genre, maar Darksiders heeft dat mooi opgevangen. Zo hebben we er nu toch een zeer waardige action adventure bij, maar krijgen we straks óók Company of Heroes 2. Wat ons betreft: dubbele winst. En dat is mooi, want THQ heeft het niet gemakkelijk.
Darksiders 2 combineert een hoop elementen uit andere succesvolle games. Normaliter is dat iets waarbij we direct aan het bekende Engelse gezegde 'a Jack of all trades, but a master of none' moeten denken, maar dat gaat hier niet helemaal op. Natuurlijk heeft God of War het combo-systeem net iets beter in elkaar zitten en is Prince of Persia de betere game voor parcours-fanatici, maar dat is dan ook zo ongeveer de enige activiteit in die games. DS2 combineert alles uiterst capabel en heeft er ook nog een originele spelwereld omheen gebouwd. Het combineert alles tot een eigen trade en doet dat goed. Ook niet onbelangrijk is de merkbare evolutie ten opzichte van het eerste deel. Want hoewel dat ook prima in elkaar zat, was dit tweede deel zonder noemenswaardige toevoegingen waarschijnlijk veel minder interessant geweest. Bovendien zijn we nu enorm benieuwd naar wat er allemaal in het derde deel zal zitten.
Pluspunten:
- Veel originele content
- Een spelwereld die het ontdekken waard is
- Loot en skilltrees zijn welkome toevoegingen
- Draait doorlopend soepel, ook in drukke situaties
Minpunten:
- Af en toe iets teveel opvulling in de hoofdverhaallijn
- Itemstat zorgen voor onnodige verwarring
- Death is nogal een levenloos karakter *rimshot*
Eindcijfer: 8,5
Titel |
Darksiders II |

|
Platform |
PC, Xbox 360, PlayStation 3 |
Ontwikkelaar |
Vigil Games |
Uitgever |
THQ |
Releasedatum |
reeds verschenen |