Console versus pc
Een hype bouwen is een kunst op zich. Waar sommige uitgevers die kunst verstaan, slaan andere de plank nog weleens mis. Of dat ook geldt voor Bethesda en de id Software-game Rage, daar valt over te twisten. Feit is wel dat de game in een vroeg stadium - toen nog onder de vlag van EA - werd aangekondigd en getoond en dat het daarna heel lang duurde alvorens de releasedatum in zicht kwam. Dat lijkt de game zijn 'buzz' te kosten, want Rage was op de laatste E3 allang geen headline-act meer. Zonde, want Rage is als solist veel te goed om tweede viool te moeten spelen.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Eén van de redenen dat Tweakers.net op de E3 geen aandacht heeft besteed aan Rage, is dat Bethesda Softworks en id Software nauwelijks nieuwe content toonden. De op de E3 speelbare onderdelen waren vrijwel gelijk aan de stukken die we eerder in het jaar op Bethesda's 'Big F*cking Gathering' konden spelen, dus viel er weinig nieuws te melden. Onlangs nodigde de uitgever ons echter uit op zijn Europese hoofdkantoor in Londen, alwaar we wél aan de slag konden met nieuwe stukken gameplay. Sterker nog: waar we eerder losse missies speelden, kregen we nu de kans om de eerste paar uur van de singleplayer uit te proberen.
Nettere afwerking op pc
Dat deden we voornamelijk op een PlayStation 3, maar Bethesda had voor de liefhebbers ook de pc-versie klaar staan. Helaas konden we daar niet uitgebreid mee aan de slag, maar we kregen wel de kans om ook even met die versie te spelen zodat we hem naast de consoleversie kunnen plaatsen. Daarbij viel vooral op dat de pc-versie het niet zozeer van veel mooiere graphics moet hebben, maar meer van een wat nettere afwerking. De anti-aliasing is beter op orde en de textures draaien zoals het hoort. Op de consoles zie je, als je snel rondraait, eerst een lichtere, minder gedetailleerde texture en pas daarna 'popt' de gedetailleerdere versie tevoorschijn. Ook profiteert de pc vooralsnog van veel kortere laadtijden, maar dat verschil zou na optimalisatie voor de consoles nog wat terug kunnen lopen.
Wat betreft de besturing quoten we graag de oud-voetballer die ooit zei dat elk voordeel een nadeel heeft. Het toetsenbord staat natuurlijk meer shortcuts toe en het werkt handig als het gaat om Quick Use-buttons. Waar je op de consoles een item moet kiezen dat onder de L1-knop zit, heb je op de pc vier knoppen onder F1 tot en met F4, en dat werkt net even sneller. Het bedienen van de menu's gaat daarentegen met een controller sneller en ook het rijden voelt net wat lekkerder aan met een contoller. De winnaar? De pc-versie, want je kunt die uiteraard ook met een controller bedienen en de besturing daarbij afwisselen met de traditionele toetsenbord- en muisbesturing als dat beter uitkomt.
Onvriendelijke Aarde
Voordat we in de singleplayer duiken, eerst even een kleine waarschuwing vooraf: in deze tekst bespreken we een aantal van de eerste missies in het spel. Hoewel we verhaalelementen daarbij uiteraard zoveel mogelijk zullen weglaten, komt de inhoud van de taken die je als speler krijgt wel aan bod. Wil je helemaal niets weten over de missies, dan is het wellicht verstandig om niet verder te lezen.
106 Jaar slapen
Rage start met een indrukwekkende openingscène waarin in beeld wordt gebracht hoe de situatie in Rage is ontstaan. Te zien is hoe enkele mensen in 'cryostasis' worden gebracht en in een zwaarbeveiligde Arc worden gestopt, om naderend onheil te kunnen overleven. Er vliegt namelijk een enorme asteroïde op de Aarde af en die zal, zo wordt aangenomen, al het leven op de planeet uitroeien. Als je 106 jaar na dato wakker wordt, lijkt het er sterk op dat dat niet helemaal is gebeurd, maar het hoe en waarom daarachter krijg je in de beginfase van het spel niet mee.
/i/1312449570.jpeg?f=imagenormal)
Wat je wel direct meekrijgt, is dat de Aarde er niet bepaald vriendelijker op is geworden. Buiten de Arc wacht je een rotsachtig, doods aandoende omgeving waarin je binnen de kortste keren wordt belaagd door enkele 'bandits' die nog het meest doen denken aan een gemuteerde versie van het menselijk ras. Ongewapend als je bent, lijk je aan hen overgeleverd, maar je hachje wordt gered door Dan Hagar, de leider van een kleine nederzetting. Hij wil in ruil voor het redden van jouw leven dat jij een aantal klusjes voor hem klaart. Je krijgt een gun en wat bandages 'voor het geval dat...' en begint aan je avontuur.
Iedereen wil op je schieten
Vanaf dat moment volgen er twee uurtjes waarin je langzaam maar zeker naam maakt voor jezelf door verschillende bewoners van het desolate gebied te helpen met wat klusjes. De ene keer moet je onderdelen terughalen die gejat zijn door bandits, en de andere keer ga je op onderzoek uit omdat een van de bewoners van een kleine nederzetting al een paar dagen niet is gezien en men het ergste vreest. Wat het voorwendsel ook is: uiteindelijk kom je altijd terecht in een gebied waar je niet welkom bent en waar iedereen op je wil schieten.
Shooter met rpg-trekjes
Dat klinkt overigens een stuk repetitiever dan het in werkelijkheid is. Natuurlijk: missies in shooters zijn altijd excuusjes om je de wildernis in te sturen en om flink wat vijanden over de kling te jagen, want hoofdpersonages die dat zonder enige aanleiding doen, komen weinig geloofwaardig over. Het traject van 'missie krijgen' naar 'missie afronden' loopt echter over van de elementen die de moeite meer dan waard zijn.
Natuurlijke interactie
Het begint al bij de personages die je tegen het lijf loopt. id Software heeft een simpele visie daarop: je kunt alleen met mensen praten waar je ook iets aan zult hebben. Interactie ontstaat niet door op 'A' te drukken, een gesprek kan starten omdat twee mensen toevalligerwijs bij elkaar in de buurt staan. De conversaties in Rage komen daardoor heel natuurlijk over, en zijn nooit zonde van je tijd. Kleine kanttekening is wel dat 'conversaties' een wat te royaal begrip is; meestal komt een gesprek er op neer dat het personage in kwestie iets nodig heeft. Aan jou dan de keuze om te bepalen of je zijn quest accepteert of niet.
/i/1312449571.jpeg?f=imagenormal)
Dat nodigt wellicht uit tot het doorklikken van een gesprek, maar iedereen die Rage al heeft gespeeld of gezien, zal je aanraden dat niet te doen. De voice-acting en de uitwerking van de personages zijn in Rage namelijk voor het grootste deel ijzersterk. Het luisteren naar wat een personage heeft te vertellen, maar vooral ook de manier waarop hij dat doet, zorgt al voor het nodige spelplezier. Dat je vervolgens nog de woestijn in mag om bandieten af te knallen, is een bonus.
Geen rpg?
Daarmee komt Rage echter wel in een gevaarlijke paradox terecht. Het spel kent veel pluspunten die in een goede roleplaying-game passen, maar het spel is geen rpg. Rage is een shooter en wil dat ook zijn. Door de prachtige uitwerking van de personages, het feit dat je op verschillende plaatsen in stadjes opdrachten kunt scoren, minigames kunt spelen en echt op verkenning kunt gaan, voelt Rage echter al snel aan als een rpg. Dat zou tegen de game kunnen werken, want voor rpg-liefhebbers zit er uiteindelijk te weinig 'rpg' in de shooter. Andersom kunnen die-hard shooterfans zich wellicht niet vinden in het lage tempo dat Rage aanhoudt op momenten dat je vrij rondloopt in een stadje, en niet bij de hand wordt genomen om naar je volgende 'afknalpunt' te worden geleid.
/i/1312449574.jpeg?f=imagenormal)
Desondanks zullen shooterfans zich prima kunnen vinden in de vele actiemomenten die Rage rijk is, want die zijn prima in orde. Had je ook iets anders verwacht van id Software? Hoewel we niet lang genoeg hebben kunnen spelen om een weloverwogen oordeel te geven over de verschillende guns en bijbehorende ammo-types, is het experimenteren daarmee al een spel op zich. Wat we van de kunstmatige intelligentie zagen in de shoot-outs beviel ons tot nu toe ook goed; we konden bijvoorbeeld vijanden afleiden door een granaat aan een kant van de kamer af te laten gaan, en vervolgens een omtrekkende beweging maken om ze in hun rug te schieten. Dat soort acties zorgt ervoor dat een AI geloofwaardig aanvoelt.
Checkpoints en opslaan
Dat je vijanden in de maling kunt nemen, neemt overigens niet weg dat Rage best pittig is. Sommige vijanden mogen dan niet al te slim zijn, ze schieten wel met scherp en in circa twee uur speeltijd gingen wij toch een aantal keer dood. Rage biedt dan eerst nog een vangnet, in de vorm van een minigame waarbij je je eigen defibrilator aan kunt slingeren, maar ga je te snel daarna opnieuw dood, dan moet je een saved game of een checkpoint laden. Die checkpoints zitten soms behoorlijk ver uit elkaar, dus regelmatig opslaan is geen overbodige luxe. Door de aanwezigheid van checkpoints denk je daar in eerste instantie niet aan, want doorgaans is er ofwel een checkpoint-systeem, of een systeem waarmee je je voortgang handmatig opslaat. Rage kent dus beide.
Voorlopige Conclusie
Nu de releasedatum van Rage eindelijk in zicht is, wordt steeds duidelijker wat we eigenlijk al heel lang wisten: Rage is een zeer vermakelijke game, die bij elke speelsessie naar meer smaakt. Net als eerder op de 'BFG' in het voorjaar vonden we het jammer toen we onze controllers neer moesten leggen en de toetsenborden achter moesten laten. Rage is een veelzijdige, uitdagende shooter, met nog een hoop elementen die we in deze preview niet eens hebben besproken. Natuurlijk zijn er nog wel wat puntjes die richting de release opgepoetst mogen worden en natuurlijk kunnen we over veel gameplay-elementen nog geen goed oordeel geven, maar de verwachtingen zijn in elk geval hooggespannen. Wij zijn er klaar voor, en de gamebak in het gamehok van het Tweakers.net-kantoor staat al te pruttelen van ongeduld... was het maar vast 7 oktober.
Titel |
Rage |
|
 |
Platform |
PC, Mac, Xbox 360, PlayStation 3 |
Ontwikkelaar |
id Software |
Uitgever |
Bethesda Softworks
|
Releasedatum |
7 oktober 2011 |