Net als bij banken, is het met auteursrechten beschermers/inners zeer moeilik om de vage grens te ontwaren tussen wat nu eigenlijk hun geld is en wat het geld is van de client.
Dat één en ander nogal vaag is, heeft te maken met het feit dat er eigenlijk geen echte periode van uitbetaling is, bedoelende dat er nergens geschreven staat hoeveel tijd er mag verlopen tussen dat de SABAM/Buma/Stemra/whatever de centen int en het moment waarop ze die centen doorspelen aan de artiest.
Okay, er is wél een periode vastgelegd, maar omdat de inningsperiode verspreidt is over een oneindige periode, gebeurt het ook nog al eens dat de uitbetalingsprocedure een eeuwigheid duurt.
Daar wordt dan handig gebruik van gemaakt om allerhande spelletjes te spelen met de geïnde centen, onder andere het laattijdig uitbetalen om meer rente te vangen, of, zoals hier, om een gok te wagen in het casino genaamd beurs.
Het is echter nioet zo dat dit soort instanties voor de artiest werkt. Rechteninners zijn in wezen een verlenging van de boekhoud afdeling van de platenmaatschappij.
De rechteninners zijn na verloop van tijd zelfstandig gaan werken om zo de platenbonzen een paraplu te gunnen indien er laatttijdig (of helemaal niet) werd overgemaakt.
Persoonlijk vind ik dat organisaties die de centen beheren van derden, dat geld in geen enkel geval mogen gebruiken om zichzelf te proberen te verrijken, zeker niet zonder medeweten van de belanghebbenden. Dat is namelijk diefstal plus misbruik van vertrouwen.
Wanneer ik de kasmeester zou zijn van de plaatselijke biljartclub, en ik zou een deel van het clubgeld investeren in weetikveel, zonder medeweten van de clubleden, wel dan bega ik een strafbaar feit.
De gouvernementele instanties behandelen 'de artiest' nogal stiefmoederlijk omdat 'de artiest' geen echt werknemers statuut heeft (althans in België niet) en men er bovendien maar vanuit gaat dat eender welke artiest slapend rijk wordt.
'Artiesten' worden nogal gemakkelijk met een scheef ooge bekeken, vanwege redelijk exotisch. Schilder, schrijver, acteur of muzikant, het wordt heden ten dage nog altijd niet aanvaard als een écht beroep.
Van muziekanten die onder de naam van bijvoorbeeld De Doorkijk Bloesband het land afschuimen in een oude Bedford en van parochie naar parochie sleuren om onder de kerktoren van jetje te geven, valt ook moeilijk te controleren wat die nu eigenlijk verdienen.
Te gemakkelijk word er van uit gegaan dat die Doorkijk Bluesband het wel zo slecht niet zal doen, en daardoor verzuimt de regering of het gerecht om eens na te gaan wat er nu eigenlijk allemaal aan de hand is tussen de artiest, de platenmaatschappij en de rechteninner.
Vermits er nog steeds een vooroordeel bestaat en men makkelijker een in driedelig maatpak gestoken platenbons/rechteninner aanhoort (én gelooft) in plaats van de langharige of van een fraaie hanenkam voorziene artiesten (ik stel het nu even cliché-matig voor) dan doet men niet echt moeite om even te kijken hoe de vork aan de steel zit en doet men bijgevolg geen bal om de structuren na te gaan/aan te passen, binnen dewelke alle inings- en uitbetalingsprocedures zich voordoen.
Ik hoop dat de boekhouding bij Buma-Stemra althans duidelijk genoeg is om te kunnen controleren met welk deel van de centen er is belegd. Meestal is dat niet het gavel (die duidelijkheid) omdat de inkomsten niet gaan over vaste bedragen die binnenrollen op vaste tijdstippen.
Daarom zou men om te beginne al eens werk mogen maken van die boekhouding, en men de rechteninner er toe zou moeten verplichten om te kunnen bewijzen dat, wanneer er belegd wordt, dit gebeurd na uitbetaling aan de artiest.
Of er nu, na dit zooveelste incident, werk zal worden gemaakt van een degelijke controle, valt te betwijfelen, maar het zou er eindelijk eens mogen van komen.
[Reactie gewijzigd door Anoniem: 245536 op 27 mei 2009 12:21]