Onderzoekers teleporteren gegevens over een meter

Medewerkers van het Joint Quantum Institute van de Maryland-universiteit hebben een vooruitgang geboekt in quantumteleportatie. Ze slaagden erin om informatie met behulp van quantumverstrengeling over een afstand van een meter te verplaatsen.

De onderzoekers van het JQI transporteerden, in samenwerking met onderzoekers van de universiteit van Michigan, de quantumtoestand van een ion naar zijn verstrengelde partner. Van het daadwerkelijk transport van deeltjes is derhalve geen sprake, maar de onderzoekers noemen hun werk een grote doorbraak. Niet eerder zou een combinatie van fotonen en atomen gebruikt zijn om informatie over grote afstanden en met grote zekerheid instantaan te verplaatsen.

De methode die de wetenschappers van beide universiteiten hanteerden, heeft quantumverstrengeling van twee ionen als uitgangspunt. Een dergelijk quantumpaar is, ongeacht de onderlinge afstand, onverbrekelijk verbonden: een verandering in de ene helft van het paar is direct merkbaar in het andere helft. Door het ene ion in een bepaalde quantumtoestand te brengen en daar een meting aan te doen, krijgt het tweede ion dezelfde quantumtoestand als het eerste atoom. Vervolgens kan de toestand van het eerste ion worden achterhaald uit de quantumtoestand van zijn verstrengelde tegenhanger.

De onderzoekers hebben op deze wijze informatie van het ene naar het andere ion verplaatst, waarbij de atomen zich op een afstand van een meter van elkaar bevonden. Dankzij de onmiddelijke uitwisseling van gegevens tussen verstrengelde paren zouden de experimenten van de onderzoekers tot de totstandkoming kunnen leiden van quantumnetwerken, een belangrijke component van quantumcomputers.

Reacties (141)

Wat ik me net bedenk, dit zou dé oplossing zijn om eventuele ruimteschepen te besturen.
Als je een sonde op bijv. mars hebt heb je nu zo'n 15 minuten lag (zoiets was het).
Als je deze methode gebruikt kan je dus over een afstand van lichtjaren gegevens instant transferen.....

Of stel je voor wat dit betekend voor het internet, een ping tussen Nederland en Australie van bijna 0! Om nog maar te zwijgen over het ontbreken van bekabeling omdat die simpelweg niet nodig is.....

Mogelijkheden zijn gewoon te enorm om zo te verzinnen...

Helaas is sneller-dan-licht informatie overdracht ook met teleportatie niet mogelijk.
Het probleem is dat als je niet kan kiezen welke quantumtoestand je deeltje heeft. Als je bijv. een meting aan de spin doet krijg je de helft van de tijd spin up en de andere helft spin down. Als je vervolgens naar het andere deeltje kijkt zal dit tegenovergesteld zijn. Maar wat je nu dus 'verstuurd' is een willekeurige combinatie spin up en spin down. Hier zit natuurlijk geen informatie in.
Je zou de deeltjes kunnen weggooien tot dat je de gewenste spin hebt gevonden, maar hoe weet de ontvanger dan welke deeltjes je weggooit? Dit zul je dan op een conventionele manier moeten laten weten, en dit gaat natuurlijk niet sneller dan het licht.

http://en.wikipedia.org/wiki/Quantum_teleportation

Ik hoop dat het een beetje duidelijk is. Quantum Mechanica is niet de meest intuitieve wetenschap.

Zoals GemengdeDrop en alamont al zeiden is het totaal NIET MOGELIJK om NUTTIGE GEGEVENS te TELEPORTEREN sneller dan het licht. De hier beschreven quantum entangled techniek om toestanden uit te lezen van 2 deeltjes die zich niet op hetzelfde punt bevinden was al veel langer mogelijk met photonen voor vrijwel een willekeurige afstand. De werkelijke nieuwswaarde van dit artikel is dat het nu ook met ionen kan. Het voordeel is dat je dat als geheugen kan gebruiken zoals ook in het bron artikel wordt gezegd. Dit is nogal lastig met een photon omdat die zich namelijk met de lichtsnelheid verplaatst en het is voor een geheugencel toch makelijker als die zich op een vaste plaats in de ruimte bevindt.

Ik heb totaal geen verstand van Kwantummechanica maar zit me het volgende te bedenken. Het feit dat het deeltje veranderd ook al weet je niet hoe, is informatie op zichzelf. Mits je maar verandering registreert. Je zou dus een soort van binaire taal moeten kunnen creëren waarbij het feit dat deeltje A veranderd deeltje B niet en deeltje C weer wel (enz) een bepaalde betekenis heeft.

Misschien dat ik totale onzin uitkraam maar dan hoor ik graag waarom.

[Reactie gewijzigd door FullThrottle op 28 januari 2009 20:05]

Je kunt niet zelf bepalen welke spin het deeltje heeft. Je hebt altijd 50% kans op up of down. Dus dan verzend je gewoon onzin. Behalve als je kunt laten weten aan de ontvanger welke deeltjes hij moet negeren om wel een zinvol binair bericht te krijgen.

Wat ik net vertelde over een willekeurige reeks up en down klopt niet helemaal. Een willekeurige reeks heeft namelijk de maximaal haalbare informatie dichtheid. Maar daar heb je niets aan als je niet zelf die reeks kunt bepalen. (Behalve voor een random number generator)

[Reactie gewijzigd door alamont op 28 januari 2009 20:20]

Maar zou je niet kunnen stellen dat : "het afspreken welk deeltje je moet negeren" niets anders is dan een taal die je van tevoren afspreekt? In welke staat een deeltje verkeert is dan niet relevant alleen dat sommigen veranderen en anderen niet en dat dat een betekenis heeft.

Maar je kunt dat niet van tevoren afspreken. Je weet niet van tevoren welke deeltjes een 1 of een 0 worden.

Stel je wilt de reeks 1001 sturen:
Je zet je quantumentanglementapparaat aan en er komt de volgende (willekeurige, hier kan je zelf niets aan veranderen) reeks uit: 1110101. Om hier 1001 van te maken gooi je de 2e, 3e en 5e weg. Maar dit weet je dus pas nadat je die reeks hebt gemeten.

De ontvanger meet nu het omgekeerde: 0001010 en kan dit natuurlijk makkelijk weer terug zetten, maar weet niet welke bitjes weg moeten. Dus dan belt de zender even om te laten weten dat de 2e, 3e en 5e bit er uit moeten, en dit gaat natuurlijk niet sneller dan het licht

[Reactie gewijzigd door alamont op 28 januari 2009 21:43]

op die manier is het natuurlijk wel DE manier om informatie te versleutelen, de derde (spion) partij weet nooit naar welke gelinkte deeltjes je kijkt.

Juist - en op deze (kostbare) manier kun je een encryptiesleutel (die mag symmetrisch zijn, bijvoorbeeld blowfish) veilig uitwisselen met iemand, zodat je daarna veilig kunt communiceren. De communicatie is niet af te luisteren, want als je mee-meet, beinvloed je de uitkomst.

het punt is dus dat je 'het veranderen' van de toestand dus nou jou juist net niet kan meten . De toestand zelf kan je meten, maar er veranderd niks voor je ogen. Een deeltje in verstrengelde toestand is eigenlijk een "soort van" twee toestanden tegelijk (niet gaan slaan mensen). Als je gaat meten, dan krijg je willekeurig één van de twee toestanden. van te voren weet je niet welke. De ontvanger weet het niet, maar de verzender ook niet. Je kan dus niet één deeltje uit de reeks 'veranderen' en anderen niet. Er is geen enkele manier om het onderscheid te maken.

Wauw,... wat een interessante materie. Jammer dat ik er niets van snap. Zoals jij het omschrijft heb je dan inderdaad een probleem. Ik ga maar eens een beetje inlezen. Tips voor beginpunten basic kwatummechanica?

@FullThrottle
Probeer eens
Brian Greene, Fabric of the cosmos
http://www.selexyz.nl/pag...010.aspx?showbreadcrumb=1
Is er misschien ook in vertaling?

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 19091 op 28 januari 2009 20:48]

wow. lastige vraag zeg. Ik weet niet van wat voor soort niveau je moet komen zegmaar . Als je student bent, vraag gewoon een docent quantummechanica en duik de bibliotheek in zegmaar.

Concepts of Modern Physics (Arthur Beiser)
Is een boek wat je kan gebruiken , alleen daar staat dat hele 'entanglement' verhaal niet in. Dat boek is een beetje gericht op eerstejaars natuurkunde studenten zegmaar.

Zelf heb ik Introductory Quantum Mechanics (Liboff) gebruikt.

Practische toepassingen vind je in Atomic Physics (Foot).

Zelf ben ik eerst meerdere keren gezakt . Uiteindelijk had ik toen besloten om het allemaal overnieuw te doen, en dan gewoon een keer goed. Het heeft opzich wel gewerkt dat

Het probleem is dat het nooit echt heel erg intuitief wordt. Als je wat wilt weten over superposities lees dan eens het verhaal van schrodingers cat http://en.wikipedia.org/wiki/Schr%C3%B6dinger%27s_cat
Het arme beest is nu nog steeds ergens aan het golven
Opzich is zoiets als entanglement wel te begrijpen op conceptueel niveau wel te begrijpen, maar dan moet je eerst gewoon heel veel dingen voor zoete koek aannemen die je totaal niet logisch lijken. Ik zou willen dat ik je één heel simpele uitwerking kon geven waarin alles opeens duidelijk wordt, maar volgensmij bestaat die gewoon niet. Anders had ik dat namelijk meteen gebruikt en had ik het vak niet X keer overnieuw hoeven doen.
Een en het ander hangt ook af van je voorkennis over natuurkunde in het algemeen. Als dit nog een beetje vers in het geheugen ligt kan je je eens wagen aan heisenberg onzekerheid http://en.wikipedia.org/wiki/Uncertainty_principle

Wil je het echt goed aanpakken dan kan je met Liboff prima uit de voeten, maar zoals gezegd, je hebt wel een zekere basiskennis nodig.

Uitnodiging aan anderen die het wel weten: Ik zoek al tijden een redelijk simpele maar toch correcte tekst om dit soort dingen uit te leggen! Als iemand nou zoiets weet te vinden... bespaard me heel wat tijd . "Natuurkunde, dat was toch iets met beestjes "

Ik ben absoluut niet into kwantummechanica en weet er niet meer over dan ik af en toe op tweakers lees. Maar het hele entanglement verhaal klinkt een beetje alsvolgt:

Je speelt een kaartspel met 2 kaarten (bijv. een aas en een 2). Deze 2 kaarten vormen samen het entangled paar. De kaarten worden geschud en gedeeld. Persoon A krijgt een kaart en persoon B krijgt een kaart. Niemand weet nog wie welke kaart heeft, je kan er na het delen ook geen invloed meer op uitoefenen.
Maar zodra persoon A kijkt welke kaart hij heeft, weet hij onmiddelijk welke kaart persoon B heeft. De afstand maakt niet uit, ook al zit persoon B inmiddels op de maan, zijn kaart zal niet veranderen.

Als het zo simpel is, dan lijkt dit meer op een gedachtenexperiment met ingewikkelde achterliggende theorie, dan op een serieuze mogelijkheid voor teleportatie of oneindig snelle overdracht van informatie. Maar als het echt zo simpel is, krijgt het wel erg veel aandacht.
Ach, we altijd Occam's Razor nog .

[Reactie gewijzigd door Sjaaky op 28 januari 2009 22:06]

Nu heb ik niet super veel verstand van quantum mechanica, maar zoals ik het zie (extreem versimpled jah, je moet wat )
kan je die 'onmiddelijke' informatie die doorgegeven wordt toch ook zien als bijv. 2 pistons die een meter van elkaar af staan, gooi er een stalen buis tussen zodat ze met elkaar 'entangled' zijn. Duuw er 1tje omlaag gaat die andere onmiddelijk mee.
Das ook sneller dan het licht (afgezien van de buiging die het staal zou maken omdat je de piston omlaag duuwt etc. )

Niet dan?
Nou, zal wel 'ongeveer' hetzelfde werken.

Nu klinkt het wel logisch he

Maar dan hebben we het dus over de meting, is er geen enkele mogelijkheid om een toestand langer "vast te houden"? Al is dat maar een enorme korte tijd, mits meetbaar aan de andere kant zou je op die manier een soort "morse"-code kunnen maken.

Hmm, wel of geen spin is ook informatie. De tijd tussen de ene spin en de volgende is ook informatie. Lijkt me bruikbaar.

Hoe weet je dan wat die tijd is? Als de zender op tijdstip x en y zijn deeltjes meet (verstuurd), hoe moet de ontvanger dan weten dat hij op tijdstip x en y moet meten? De ontvanger kan niet constant meten aan de deeltjes om die tijdstippen in de gaten te houden want als iemand een meting uitvoert storten beide deeltjes in naar een tegenovergestelde spin. Je hebt maar 1 kans om te meten. Daarna meet je steeds het zelfde.

Zou je het dan aan 1 kant zo vaak kunnen meten tot je krijgt wat je wilt. Dan aan de andere kant zeg 10000 keer meten (heb je weinig kans dat dat telkens het zelfde is als er aan de eerste kant niet gemeten wordt). En dan aan de weer aan de eerste kant zo vaak meten tot je weer krijgt wat je wilt enz.

Ik ben geen expert in fysica, dus dit is gewoon op het gevoel af, maar is ook de snelheid van deze "teleportatie" maximaal de snelheid van het licht?

Dus niet instantly, maar x seconden (van hier tot Mars).

Ik denk dat dat 'instantaan' gewoon moet voldoen aan de speciale relativiteitstheorie (niets sneller dan lichtsnelheid).
Er bestaat namelijk helemaal niet iets als 'instantaan' of gelijktijdigheid, als iemand het eerste ion verandert en een eindje verderop verandert het tweede ion, als dat tweede ion werkelijk tegelijk met het eerste ion van staat verandert (bijv. vanuit het inertiaalstelsel waarin beide ionen stilstaan), dan is er altijd een inertiaalstelsel waarin het tweede ion eerder verandert als het tweede en zo het principe van causaliteit (oorzaak -> gevolg) aantasten. Als je stelt dat er een vetraging in het systeem zit ter grootte van afstand / lichtsnelheid is er géén inertiaalstelsel te bedenken waarin het tweede ion verandert voordat het tweede ion is veranderd.

Volgens mij is de quatummechanica nergens in strijd met de relativiteitstheorie, alleen is het zo dat ze meestal op een heel ander terrein in de natuurkunde gebruikt worden.

[Reactie gewijzigd door TheMazzter op 28 januari 2009 19:36]

Causaliteit hang samen met de overdracht van informatie

Zo langzamerhand wordt het bijna filosofisch, maar een bepaalde interpretatie van de stelling dat niets sneller gaat als het licht is dat er geen informatie sneller reist dan het licht.
De entanglement maakt dat er direct een meetbare zekerheid bestaat tussen twee punten die verder uit elkaar liggen dan de afstand die licht kan afleggen in de periode dat je aan het meten bent. Maar, het is geen causaliteitsschennis omdat je daarvoor namelijk actie moet kunnen ondernemen op basis van wat je aan één kant van de lijn meet. Dit kan je niet, omdat hoewel je aan de hand van de gemeten data aan de ene kant van de lijn wel kan zeggen hoe het er aan de andere kant van de lijn uitziet, je niet a-priori weet welke gemeten toestand welke betekenis heeft.

Er is opzich dus geen enkele reden dat ze niet gelijktijdig zouden kunnen 'veranderen'. En dat is nog zo'n punt. Er verandert namelijk helemaal niks. Het is en blijft één en hetzelfde quantumsysteem, ongeacht de onderlinge afstand. Dat is dus ook de reden dat er geen informatie uitgewisseld wordt TUSSEN de twee moleculen. Het is quantummechanisch gezien één object. Als ik aan zo'n object meet is er geen sprake meer van een superpositie van meerdere verschillende toestanden. De overgang van een quantumsysteem in superpositie naar een systeem in één bepaalde toestand is niet meetbaar en heeft dus ook geen mogelijke gevolgen ( in causale zin)

Maar toegegeven, het hangt er maar net vanaf welke interpretatie je toekent aan de quantummechanica

edit: nog een voorbeeldje. Gegeven twee entanglede moleculen 1 en 2 met superpositie van twee toestanden A en B, zodanig dat ze beide in dezelfde toestand zitten. Dus beide in superpositie, of beide in A, of beide in B.
Als iemand aan molecuul 1 meet en hij vind toestand A, dan kan dat komen doordat iemand aan molecuul 2 gemeten heeft en ook A gevonden heeft. Maar ook zonder dat aan molecuul 2 gemeten is kan je A vinden. Je kan ook B vinden. En je weet ook nog eens zeker dat je aan de ene kant van de lijn net zo willekeurige informatie meet als aan de andere kant van de lijn. Je kan dus ook niet zomaar dit gegeven gebruiken om informatie over te sturen. Iemand kan proberen iets 'te verzenden'' door het molecuul te meten en zo dezelfde toestand aan de andere kant af te dwingen. Maar de toestand die je krijgt is willekeurig. De verzender moet dan dus nog eens op de conventionele met-de-lichtsnelheid-manier aan de ander gaan vertellen wat hij bedoelde . Helpt dus niks. Zie ook het verhaal van alamont hier beneden.

[Reactie gewijzigd door GemengdeDrop op 28 januari 2009 20:21]

Of voor de leek: voor mensen onderling zou het een perfecte, oneindig snelle manier van communicatie zijn maar communiceren met buitenaardse wezens een miljoen lichtjaar verderop is per definitie onmogelijk omdat we simpelweg niet de betekenis van beide toestanden van het deeltje van tevoren kunnen afspreken omdat dat op de 'conventionele' Einstein-manier moet waarbij dus de keiharde limiet van de lichtsnelheid ons de das omdoet. Voor het besturen van een Mars-rovertje lijkt het in beginsel dus wel perfect.

Mijn kennis rijkt niet zover, maar van wat ik ervan begrepen heb is het met de in dit artikel beschreven "teleportatie" wel zo dat in "ons" inertiaalstelsel de verstrengelde ionen tegelijkertijd van staat veranderen, waarmee ik bedoel dat twee waarnemers bij elk van de ionen dezelfde tijd op twee gesynchroniseerde klokken zullen zien bij het meten van het tijdstip waarop de verandering heeft plaatsgevonden.

Nee, dit is geen teleportatie maar de daadwerkelijk instantane toestandsverandering van de twee verstrengelde ionen.

Die 15 minuten lag is juist als de informatie met lichtsnelheid verstuurd wordt.

Ik geloof daar niets van. Als zelfs gravitatie gebonden is aan de snelheid van het licht. geloof ik niet dat dit ineens "instant" kan zijn. Linkje please?

http://en.wikipedia.org/wiki/Quantum_entanglement

Overigens moeten er nog wel twee kleine probleempjes overwonnen worden voordat we echt iets kunnen teleporteren op deze manier: ten eerste is het wel mogelijk om een deeltje op afstand instantaan een bepaalde toestand aan te laten nemen, maar niet om vantevoren te bepalen welke toestand hij aan gaat nemen. Ten tweede is de hele verstrengeling foetsie zodra één van de twee deeltjes een interactie heeft met iets anders. Onder laboratoriumomstandigheden is dat nog wel voor elkaar te krijgen, maar in de echte wereld wordt het toch vrij lastig.

[Reactie gewijzigd door Johnvanveen op 28 januari 2009 19:36]

http://nl.wikipedia.org/wiki/Kwantumverstrengeling

Mag ik dan van jou een linkje dat gravitatie gebonden is aan de snelheid van het licht?

OK: http://en.wikipedia.org/wiki/Speed_of_gravity

EDIT: Als de Zon NU spontaan zou verdwijnen zou de Aarde pas over 8 minuten uit zijn baan beginnen te raken... En het zou hier nog acht minuten lang lekker warm en licht blijven!

[Reactie gewijzigd door OddesE op 29 januari 2009 11:18]

http://en.wikipedia.org/wiki/Quantum_entanglement (oops, niet gerefreshed)

[Reactie gewijzigd door Herko_ter_Horst op 28 januari 2009 19:52]

Einstein had er ook moeite mee, je bent dus in goed gezelschap

licht gedraagt zich nog volgens de theorie van relativiteit... deze quantumverstrengelde ionen niet, die gedragen zich volgens de 'wetten' van quantummechanica

Iets gedraagt zich niet volgens een theorie, dat is slecht een model, licht zou in weze misschien wel een quantum-verschijnsel of some sort kunnen zijn. Beide modellen bestrijden elkaar ook niet echt, ze hebben allebei op een bepaalde schaal recht tot bestaan. Ze hebben het beide vast niet geheel bij het juiste eind overigens, het blijft een theoretisch model. De relativiteitstheorie is tot nu toe wel het meest "bewezen" door experimenten, die van de quantummechanica komen nu dus ook. Nu nog de theorie die beiden koppelt. Zo niet, wellicht weer een hele andere. Het blijft boeiend.

Nee, het is als een soort faseovergang, het is *instantaan*. Het is "1 systeem" dat van toestand veranderd.

Nope, het gaan hier om effecten op kwantumniveau. Als je de ene helft van een kwantumpaar aanpast, dan is die verandering bij de andere helft meteen te zien -- ook al is het aan de andere kant van het heelal.

Alleen nog even uitzoeken hoe we dan die "andere helften" aan de andere kant van het heelal krijgen

De clou van quantumverstrengeling is dat het hier om één en hetzelfde ion gaat. De "informatieoverdacht" is dus onmiddelijk zonder vertraging.

Dus informatieoverdracht gaat met een max oneindige snelheid?

en wat als ik je vertel dat die atomen op dezelfde plek zijn.. in een andere dimensie?

Precies, daar lijkt het inderdaad op. Moeilijk voorstelbaar... Een voorbeeld dat eenvoudig te volgen is als je Einsteins theorie accepteert: voor ons doet een foton er 8 minuten over om van de zon tot hier te komen. Maar voor het foton zelf (dat met lichtsnelheid reist) staat de klok stil (als ie een horloge om zou hebben). Dat betekent dat een foton voor zichzelf op alle locaties tegelijk is tussen zon en aarde en er geen tijd verstrijkt tussen zijn creatie en annihilatie. Dus waarom zou iets omgekeerd niet kunnen: een object dat zich voor ons op twee plaatsen tegelijk bevindt, bevindt zich in een ander referentie/dimensie/systeem op twee plaatsen op verschillende tijdstippen en is daarmee dus verklaarbaar...

idd daar zat ik ook aan te denken (zijn wij misschien verstrengeld?)

Instantane communicatie over onbeperkte afstand. Je kan je afvragen of er niet al van deze paren versprijd zijn over het universum en dat misschien wel al informatie wordt verstuurd van een ander geavanceerd buitenaards gezelschap. Misschien zit er wel zo'n deeltje in hersencellen en wordt iedereen op aarde vanaf afstand bestuurd!

Wat een mogelijkheden

Erg mooie ontwikkeling! Wat hier alleen wordt vergeten is dat in het artikel op nu.nl wordt gesteld dat in 10% van de gevallen het signaal niet wordt doorgegeven.

Vervolgens werd in 90 procent van alle pogingen eenzelfde soort licht gemeten bij het andere atoom, dat ongeveer een meter verderop was geplaatst.

Het is natuurlijk een erg mooi resultaat, zeker als je bedenkt dat dit over een afstand van 1m gebeurd, maar het is wel iets om rekening mee te houden als je gegevens wilt verplaatsen op deze manier.

Daar heb je protocollen voor om fouten op te vangen. Neem bijvoorbeeld TCP/IP, daar wordt ook een fout correctie toegepast. En aangezien de snelheid 'oneindig is' (althans, het overdragen van de verandering, niet het aanbrengen van de verandering) is 10% niet erg veel. En de techniek staat nog maar in de kinderschoenen...

Ik weet niet wat het foutpercentage van een gewoon netwerk is zonder dat er enige vorm van foutcorrectie wordt toegepast, maar dat kan nooit in de buurt van de 10% komen. Daarbij komt dat je, naar mijn idee, geen foutcorrectie kan toepassen op iets wat instantaan gebeurt. Wat je wel zou kunnen doen is b.v. twee (of meerdere) van de beschreven systemen gebruiken, dan kijken welke uitkomst het vaakst voorkomt en daaruit de conclusie trekken of iets b.v. een 1 of een 0 is.
Het probleem met controle is altijd dat het tijd kost. In de onderzoeksfase kan je gewoon van optische/digitale controle gebruik maken, maar als iets echt gebruikt gaat worden in de wereld buiten het laboratorium zal het weinig sneller zijn dan het huidige systeem omdat je tegen beperkingen aan loopt.

Ik ga er echter van uit dat dit pas buiten het laboratorium gebracht gaat worden als het echt helemaal begrepen wordt en af is. Probleem is financiering, investeerders willen niet dat er pas over 20 á 30 jaar, of misschien wel langer, geld verdient mee kan worden. Die willen binnen 3 jaar dat er iets op de markt staat en niet dat er wetenschappers lekker spelen en dan na 3 jaar 1 atoom over 1 meter kunnen laten bewegen.

@vgroenewold
Tuurlijk, dat begrijp ik ook wel. Ik probeerde alleen de situatie te schetsen. Ik weet wel dat dit soort onderzoek erg belangrijk is voor de lange termijn. Het is alleen wel een feit dat financiering altijd een probleem is met dit soort, toch wel, theoretisch onderzoek.

[Reactie gewijzigd door Who Am I? op 29 januari 2009 15:09]

Dan zijn die investeerders vrij dom, het is begrijpelijk, maar uiteraard is dit verre van spelen. Het feit dat het nu over 1 meter is gelukt, bewijst hun theorie en dat is nu juist de sleutel tot meer succes. Als je niet wilt investeren in dit soort onderzoek, kom dan ook niet aankloppen als het 10 jaar later big business is, want dat doet men uiteraard ook. Wetenschappers krijgen altijd veel te weinig credit.

Hoe is het dan te bepalen dat de ionen verstrengeld zijn?
De waarnemers veroorzaken immers de verandering van toestand en door de waarneming wordt de toestand veranderd. Er wordt aan beide zijden waargenomen dus op basis waarvan wordt bepaald dat de veroorzaker die aan de andere kant staat en niet de waarnemer zelf de veroorzaker is?

Overigens is het wel degelijk teleportatie omdat het ion zelf op twee plaatsen tegelijk aanwezig is. ( lees het als mijn mening want ik pretendeer hier geen verstand van te hebben)

Hoe lang duurt het eerdat de status van de andere overneemt?

Alles kost immers tijd en tijd is vaak de factor waardoor limieten ontstaan. (een x-aantal MB"s per seconde overzenden bijvoorbeeld). Latency speelt ook mee, vooral in netwerken heb je daarmee te maken.

Ik ben helemaal niet thuis in quantummechanica, maar aangezien het woord "mechanica" erin zit heb je te maken met een mechanische beweging. Iedere beweging kost ook weer tijd om te veranderen.

Nee, het woord mechanica in Quantum Mechanica duidt niet op mechanische beweging.
Nee, dus niet alles kost tijd. En, nee zoals al enkele malen in de reacties hier vermeld is zijn deze reacties onmiddelijk, d.w.z. ze nemen geen tijd in beslag. Er is dan ook geen sprake van iets "overzenden" maar van een onmiddelijke verandering in een systeem van twee verstrengelde ionen. Alles wat met het ene ion gebeurt gebeurt op exact hetzelfde moment met het ander ion.

En aangezien een meting een deeltje dwingt een bepaalde staat aan te nemen (uit een serie statistisch mogelijke waarden, quantum mechanica is non-deterministisch) en vervolgens het verstrengelde deeltje ook diezelfde staat aan zal nemen kan dit gebruikt worden om informatie te versturen.

[Reactie gewijzigd door Agnostic op 28 januari 2009 19:32]

Ok, dus het woord quantummechanica is eigenlijk onjuist. Hoe dan ook dat maakt hier niet zoveel uit.
Je zegt dat de reactie direct (=onmiddelijk) is.
Dit is toch vreemd omdat de verandering van toestand van Ion-A doorgeven moet worden aan Ion-B. Er moet dan dus een "trigger" zijn die dit doet.
Deze actie moet hoe dan ook tijd kosten, ook al is de tijd wellicht heel kort.

Wij zijn eraan gewend dat systemen fysiek dichtbij elkaar moeten zijn om met elkaar verbonden te zijn. Op de schaal waarop wij het heelal waarnemen is dat ook zo.

Het is inmiddels echter bijzonder overtuigend vastgesteld dat dit op bijzonder kleine schaal gewoon weg niet is hoe het heelal in elkaar steekt. De twee deeltjes vormen samen één systeem, ongeacht de fysieke afstand tussen hen in. En wanneer je de toestand van het ene deeltje bepaalt, dan heeft het andere deeltje in het systeem onmiddelijk dezelfde waarde.

Allemaal mooi, maar het is blijkbaar enkel mogelijk met zaken op moleculaire schaal. Goed voor informatie e.d. maar mensen of voorwerpen teleporteren zit er echt niet in.

Bij het teleporteren van mensen komt er sowieso zooooooveel meer kijken dan dit, alleen al wat de natuurkundige Heisenberg heeft 'ontdekt' geeft al genoeg problemen om te beseffen dat we eigenlijk nog niet eens serieus mogen dromen van transporteren .

Maar daar is dan natuurlijk de Heisenberg compensator voor, en die schijnt 'very well' te werken...

En gaat dit met de snelheid van het licht, of zelfs sneller? Ik neem aan van wel, aangezien het instant gebeurt.

Stel je voor, je kunt informatie verzenden, en de ontvanger krijgt hem eerder dan jij hem zou hebben verzonden wanneer hij naar je toe reist met de snelheid van het licht.
=> Op het moment dat jij op [ Send ] drukt staat hij bij wijze van spreken al voor je deur. Dat is toch bizar!

Fascinerend

Ik denk dat je instant moet zien als echt instant... alsof je een aantal radaren met elkaar verbindt (die nauw op elkaar aansluiten) en dat als je de eerste radar draait, de laatste ook draait. Alsof er dus echt een directe 'verbinding' is.

Dankzij de onmiddelijke uitwisseling van gegevens tussen verstrengelde paren zouden de experimenten van de onderzoekers tot de totstandkoming kunnen leiden van quantumnetwerken, een belangrijke component van quantumcomputers.

Is er ooit bewezen dat dit daadwerkelijk onmiddelijk is? Ik bedoel, ik weet wel dat de theorie dat voorspelt, maar is het ook gemeten?

Als dat namelijk zo is, maakt het een bepaalde manier van tijdreizen mogelijk. Meer informatie kun je hieronder vinden, onder 1.4 Causality Paradox:
http://www.ex-astris-scientia.org/treknology/warp1.htm

Zie:http://noorderlicht.vpro.nl/artikelen/39884828/

Hetzelfde experiment maar dan over 18 kilometer.
Volgens de meetapparatuur was de snelheid van uitwisselling minimaal
10000 maal de lichtsnelheid

Wat dus al op basis van meetgegevens bewijst dat er effecten plaatsvinden die sneller gaan dan de lichtsnelheid.

"I'm sorry, mister Einstein, but your theoretical 'barrier' has just been shattered."

De zoektocht is nu vooral naar de oorzaak van dit effect. Op korte termijn zal het niet veel baanbrekend nut hebben (niet in de zin van wormholes, warp drive en transporters), maar als de achterliggende principes onderzocht worden zouden we nog wel eens veel leuks te weten kunnen komen. Wellicht het bestaan van >4 dimensies (hyperspace of subspace) of andere fysische effecten die tot nog toe onverklaarbaar waren en alleen bestonden in science fiction (denk aan wormholes).

Dat hoeft natuurlijk niet per defenietie.
Voor ons als menselijke waarnemer vindt de uitwisseling plaats met snelheden
tig malen groter dan de lichtsnelheid. De meeste wetenschappers denken dat dit qantumeffect zich afspeelt buiten de normale ruimte/tijd dimensies zoals wij die
kennen.
En nu denk ik maar effe hardop:
Misschien vormt zich wel een qantumtunnel in de vijfde dimensie (een dimensie zonder afstanden) waarin de uitwisseling met de lichtsnelheid gebeurt

Als snelheid de tijd is die je over een bepaalde afstand doet,
hoe bepaal je dan snelheid in een dimensie zonder afstanden?

*gaat 'ie een beetje filosofisch doen op de donderdagochtend*

Dat zou, op basis van de huidige kennis van zaken, inderdaad inhouden dat je de wetten van de causaliteit kunt overtreden...

Wat de reden is dat tot nu toe niemand erin is geslaagd de quantummechanica en de relativiteitstheorie te combineren..

Ik kan me niet voorstellen dat het schadelijk zou zijn...

Wat ik me wel moeilijk kan voorstellen is hoe deze dingen instant op elkaar kunnen reageren... Als je d'r ff over nadenkt is dat wel enorm 'tegen' alles wat we kennen!

Dat is de hele quantummechanica.. maar toch is het de meest betrouwbare theorie die wij nu kennen. Zoals je ook kon lezen in het nieuwsbericht reageren 2 deeltjes in verstrengeling zijn DIRECT op verandering aan 1 van de 2 kanten.. ongeacht de afstand, wat in strijd is met de relativiteitstheorie.. maar dat is weer een ander verhaal

Schitterend in ieder geval, ik krijg er spijt van dat'k informatica studeer en geen kwantumfysica.

Even voor de duidelijkheid voor sommige mensen, het idee in deze test is dat de twee ionen een en het zelfde object zijn. (theoriën er achter hoe en waarom springen erg ver uiteen. Zoals dat het deeltje door de 4de dimensie gaat en wij alleen de 3 dimenionale punten zien. Dat het door de tijd reist (wat voor sommige mensen ook de 4de dimensie is).. ga zo maar door)

En even voor Deltathree, ik studeer(de ik ga zo weer een nieuwe beginnen) ook Informatica, maar ik had dagelijks discussies over dit soort dingen en we zouden ook starten met het maken van een spel die zich bezig houdt met quantum mechanica en tijd als 4de dimensie (uiteraard hebben wij, als gamers, onze leeraar er op gewezen dat tijdrijzen zowel magisch als technologies al meerdere malen is gedaan dus we zaten meer te denken aan de quantum mechanica)

Het is super-wiskundig en theoretisch he, net als dat het leuk lijkt astronomie te studeren... je moet er echt een type voor zijn want het is heel vaak erg saai.

Dat andere verhaal is best grappig. Aan de ene kant hebben we de quantummechanica, en aan de andere kant de relativiteitstheorie. Helaas is er nog geen algemeen geaccepteerde universele theorie hier voor.

Wetenschap is boeiend.. Vraag me af wat we hebben over 10 jaar.

maar toch is het de meest betrouwbare theorie die wij nu kennen

Eerder de meest interessante theorie die wij nu kennen.

Wat betreft bewijslijst is de quantumechanica volgens mij bepaald echt geen koploper.
Daarom zijn dit soort experimenten juist zo interessant, om dat gat aan bewijslast wat te dichten.

Uit het bron-artikel:

Physicist Richard Feynman is quoted as having said that "if you think you understand quantum mechanics, you don't understands quantum mechanics." Or sometimes he is cited thusly: "I think I can safely say that nobody understand quantum mechanics."

Dus het kan kloppen dat jij dat denkt

[Reactie gewijzigd door Herko_ter_Horst op 28 januari 2009 19:10]

Weg met de OV chipkaart over een aar jaar hebben we dit

Vraag me alleen af zou dit schadelijk zijn als je het uitgebreid doet? Telefoons (draadloze) werden ook zomaar ingezet (was wel wat getest maar toch waren ze er best wel snel en het is nog steeds niet geheel duidelijk hoe slecht het is (of de rapporten komen nog niet naar buiten)).

Er is helemaal geen sprake van straling of zelfs maar een verbinding tussen de 2 communicerende deeltjes. Bovendien is een ion echt ongelofelijk klein (en nog wat kleiner).
Het effect zelf gebeurt zonder energieoverdracht tussen de partijen. In feite kan je het zelfs best voorstellen alsof het een en hetzelfde deeltje is waar je naar kijkt.
Schikder je het rood, dan is het rood, ook op Pluto. Wat er fysisch juist gebeurt bij entanglement is een raadsel. Niet alleen voor ons, maar ook voor wetenschappers die dagdagelijks bezig zijn met quantumtechnologie. Feit is wel dat rondom on continue op enorme schaal quantumfysische processen plaatsvinden, inculsief entenglement. Qua schadelijkheid blijkt dat dus mee te vallen

Gave ontwikkeling dit, en het zat eraan te komen.

Téchnisch gezien zijn we nu dus zo ver dat we sneller dan het licht kunnen communiceren, omdat entanglement-effecten niet gebonden zijn aan de lichtsnelheid.

Next stop, Neptune and back in five minutes?

[Reactie gewijzigd door Stoney3K op 28 januari 2009 18:51]

is dat met opwarm tijd?