Als je de indruk hebt dat ik je bijdrage niet goed begrijp, dan spijt dat mij en ik probeer het met iets meer tijd bij deze reactie, hopelijk komt dat er uit in de bijdrage.
Het gaat niet om onwil, het gaat om onmacht cq. onmogelijkheden. Een bedrijf factureert een order c.q. 1 (grote) partij. Er is geen verdere administratieve tracering of die partij in mogelijk 1000-den sub orders bij ettelijke vervolgafnemers (die administratie is voor de vervolgafnemer). Dus bijhouden voor BTW gaat louter en alleen over die partij die jij verkoopt aan je directe afnemer.
Mijn voorbeeld met BTW was niet goed genoeg inderdaad. Als ik iets verkoop, dan administreer ik dat, zoals jij aangeeft. Als ik dan weet waar mijn producten heen gaan, en ik weet waar mijn producten van vorig jaar heen gingen en wat er verder verkocht word aan een partij, dan kan ik daarmee iets afleiden. Zie het zo, als ik mijn klant vraag wat hij maakt en hij zegt auto's te maken, dan verwacht ik dat hij meer spullen besteld die daar mee te maken hebben, als dat niet gebeurd, dan kan ik dat onderzoeken. Als dezelfde klant nooit eerder heeft besteld, dan is dat ook iets om te onderzoeken, als deze klant normaal gesproken andere spullen besteld, dan kan dat ook onderzocht worden. Je moet ergens starten. Als het een tussenhandel betreft, dan kan de tussenhandel gevraagd worden om hetzelfde soort onderzoek te doen net zolang je ergens uitkomt. Als dat niet kan, dan heb je nog de gegevens van douane, die bedrijven hebben een winst- en verliesrekening, wat gebeurd daar, etc..
Het is de overheid of een onderzoeksjournalist die de keten aan administratieve sporen af zou kunnen gaan, maar hoe lang denk je dat je moet wachten voordat journalist X bij een bedrijf in Turkije (dat land mogen wij aan leveren, en Turkije's mag aan Rusland leveren) informatie krijgt dat de spullen doorverkocht zijn aan 10 andere tussenpersonen?
Ik heb geen idee, maar we hoeven dit niet aan journalisten over te laten, bedrijven hebben vaak compliance afdelingen die dit soort onderzoek beter kunnen uitvoeren en als er verkocht word aan een groothandel, dan heeft die groothandel ook een compliance afdeling. Overigens heeft Turkije ook export regels voor Rusland voor haar eigen drone industrie.
Het Nederlandse bedrijf heeft - voor zover ik weet - alleen de plicht om te controleren dat de afnemer in een land zit, dat niet op de sanctielijst staat, en - ik weet niet in hoeverre een bedrijf dan kan (tegen redelijke kosten) controleren of de ontvanger geen malafide doorverscheper is. Dat laatste is denk ik al niet eenvoudig te controleren. Zeker als het een bonafide bedrijf is en toch (delen van) een order alsnog doorverschepen, zodat het in Rusland terechtkomt. Kortom: het is onmogelijk basiselementen te blokkeren voor doorverkoop naar Rusland.
Volgens mij werkt het zo, het is gewoon verboden en in de praktijk komt het erop neer dat men verwacht dat je een redelijke inspanning doet om aan de lijsten te voldoen. Dat is precies wat wij met elkaar eens zijn, er moet een redelijke inspanning gedaan worden om sancties na te leven.
En je hebt opnieuw gelijk dat het onmogelijk is om alles te blokkeren, dat ben ik met jou, en alle anderen die dat aangeven dan ook uiteraard volledig eens. Een verschil dat dan nog staat, is dat er naar mijn mening, wel degelijk meer gedaan kan en moet worden, onder de noemer die jij zelf aangaf, de redelijke inspanning (jij beschreef deze als tegen redelijke kosten in je betoog).