Vooral updates is zoveel sneller. sudo apt update en in nog geen minuut alles geupdate zonder te hoeven rebooten.
Je haalt je standpunt wel een beetje onderuit, 'sudo apt update' haalt alleen een lijst met pakketten binnen. Wil je updaten zal je daarna 'sudo apt upgrade' moeten draaien. Op RHEL gebaseerde systemen doet 'sudo dnf update' (of voorheen 'yum') wel wat je verwacht.
Vervolgens moet je hopen dat:
- /boot niet vol is, helaas teveel Ubuntu installaties gezien waarbij de installer standaard een krap bemeten boot partitie aanmaakt. Het advies wat gegeven werd in de Ubuntu documentatie? "Handmatig oude kernelversies opruimen, want wij kunnen natuurlijk niet weten welke kernels wellicht nog gebruikt worden
Je bent een distro die zich richt op het publiek wat vaak niet eens weet wat een kernel is. Houdt gewoon de laatst werkende versie + meest recente versie aan.
- De videokaart na een update nog werkt, ik heb het genot gehad om een Ubuntu PC te mogen onderhouden waar de (wat oudere) videokaart regelmatig niet meer herkend werd na een kernel update. Werkte prima met Windows, maar Nvidia en Linux zijn niet de beste vrienden. Als klap op de vuurpijl bij de betreffende PC geen ethernetbekabeling aanwezig, dus om de juiste driver versie binnen te halen kon je wpa_supplicant via CLI aan de praat gaan krijgen. Met een WPA2 AP was dat destijds geen leuke klus.
- Ubuntu niet tegen een 'ik kan pakket A niet updaten naar versie X, want pakket B is te oud, maar B heeft C versie Y nodig en C versie Y heeft A versie X nodig' issue aan loopt.
- In het geval van Fedora 34 je systeem nog opstart na een upgrade, aangezien de meest recente shim-x64 problemen heeft met booten op diverse systemen. In mijn geval een Dell Latitude van 2 jaar oud, meest recente EFI versie.
Op te lossen door te booten van een live CD,via CLI een LUKS decrypt te doen, root, boot en EFI te mounten (en hierbij niet de Fedora handleiding te nauwgezet volgen, want de sdX nummers in de handleiding komen niet overeen als je een encrypted BTRFS bestandssysteem gebruikt), te chrooten naar root en daar shim-x64 te downgraden naar de versie die in Fedora 33 gebruikt wordt (15-8 ipv de nieuwere 15.4-4). Niet vergeten om /dev/, /proc /sys en /run te binden naar de overeenkomende /mnt/root/X locaties voor je chroot draait. Kinderlijk eenvoudig.
Daarna wel eraan denken dat je geen gebruik maakt van de automatische updater in Software en 'sudo dnf update -x shim-x64' draait, anders zit je weer met de gebakken peren.
Een voordeel van Linux is dat je nagenoeg ieder probleem uiteindelijk wel weer kunt oplossen. Zoals het Fedora scenario wel laat zien: zelfs een dode shim (waarbij het systeem al faalt voordat Grub2 aangeroepen wordt, dus vergeet het maar om in rescue mode op te starten) is te fixen.
Ik beheer al jaren Linux systemen, werk er 40 uur in de week mee en heb mijn ouders (digibeten) sinds een jaar of 10 op Ubuntu zitten. Is het eenvoudig? Met de juiste distributie en hardware doorgaans wel. Maar treden er problemen op of is de compatibiliteit met je videokaart niet helemaal op orde? Dan is een beetje kennis wel vereist en kan Linux je al snel heel veel tijd gaan kosten.
Is Linux eenvoudig? Die stelling is sowieso eigenlijk incorrect, want dat is volledig afhankelijk van je distributie. Ik vermoed dat de gemiddelde Windowsgebruiker Slackware niet eenvoudig gaat vinden en Ubuntu wel, mits ze niet tegen een probleem lopen.
Gaan we puur naar het stukje updaten kijken, dan moet ik zeggen dat ik met Linux distro's meer problemen tegenkom dan bij mijn Windows PC. Microsoft lijkt het updateproces aardig op orde te hebben inmiddels, maar daarbij moet ik ook zeggen dat ik de updates naar een nieuwe W10 versie standaard minimaal een half jaar uitstel.
Verder zijn het twee geheel andere beestjes, met ieder zijn eigen valkuilen. Mijn conclusie? Er zijn eenvoudig te gebruiken Linux distributies. Maar het is aan te raden om iemand met inhoudelijke kennis in de buurt te hebben wanneer het misgaat.
[Reactie gewijzigd door Aganim op 22 juli 2024 15:44]