Respawn Entertainment spreekt in vacature van volledig nieuwe game

Respawn Entertainment, de ontwikkelaar van Apex Legends, Titanfall en Jedi: Fallen Order, werkt aan een 'volledig nieuwe ip', dus geen vervolg op een van hun eerdere games of op een game van een andere studio. Daar verwijst het naar in een vacature.

De studio zoekt naar een software-ontwikkelaar die 'nieuwe, praktische technologieën ontwikkelt die voor eeuwig op avontuur gaan mogelijk maken'. De beschrijving van dat aspect van de nieuwe game betekent wellicht dat het om een openwereldgame gaat, waarbij een deel van de quests en andere activiteiten gegenereerd worden en daarmee uit een enigszins onuitputtelijke bron komen. De formulering is echter ook weer zo breed dat deze zin kan verwijzen naar andere zaken. Het team dat aan de nieuwe game werkt, is nog klein en wordt nog verder gevormd.

Respawn Entertainment begon als een afsplitsing van Infinity Ward, dat zelf weer een afsplitsing was van de makers van Medal of Honor: Allied Assault. Hun debuutgame was Titanfall in 2014, gevolgd door Titanfall 2 en Apex Legends, dat ook in het Titanfall-universum zit. Star Wars Jedi: Fallen Order volgde in 2019. Respawn is gevestigd in Californië.

Reacties (39)

Aangezien dit een verkapte vacature is, hier een artikel over de arbeidsomstandigheden:
https://www.rockpapershot...d-pre-covid-expectations/

Correctie: Artikel over 1 review van 1 medewerker die de druk te hoog vond aan het begin van de Covid periode. Erg veel over geschreven, maar concreet gaat het over 1 review op Glassdoor. Na wat voordelen noemt hij enkel nadelen onder de covid situatie, eindoordeel een 1, niet echt representatief als je het mij vraagt.

Grootste probleem hiervan vind ik de schuldvraag. Ik heb zelf ook tegen burnout aangezeten, en heb het geluk gehad op tijd aan de bel te trekken voordat het echt te laat was. Maar als ik het zelf al niet zie aankomen, hoe kan mijn baas het dan weten/zien? Als je dit soort klachten merkt dien je het kenbaar te maken bij je baas, die dient er wat mee te doen. Maar niets zeggen en vervolgens de schuld bij werkgever neerleggen is totaal niet verantwoord. Als je het aangeeft en de baas doet er niets mee is natuurlijk een hele andere situatie.

Ik heb geen inhoudelijke kennis van de zaak, maar de bron (review) vind ik al erg matig. Dat maakt alle artikelen die enkel daarop zijn gebaseerd niet meer dan matig in mijn ogen.

Maar als ik het zelf al niet zie aankomen, hoe kan mijn baas het dan weten/zien?

Meten. De omgeving ziet vaak een stuk eerder dat iemand tegen een burnout aanloopt. Juist het potentiële slachtoffer zelf is vaak de laatste partij die het aan ziet komen.

Inspiratie voor vragen die gesteld kunnen worden zijn er zat (voorbeeldje). Uiteraard hoeft de werknemer niet te antwoorden, maar dat kan wel in diens nadeel werken.

Het belangrijkste bij dit soort metingen is vertrouwen. Er moet een gezonde atmosfeer zijn waarbij men niet cynisch denkt dat men (indirect, later) ontslagen wordt als men eerlijk en open is, en ook niet dat men aangespoord zal worden om harder te werken indien men wel op zijn gemak is. Aan het einde van de dag is de werkgever verantwoordelijk voor een dergelijke atmosfeer, want die bepaalt wie er werkt en wat door de beugel kan.

[Reactie gewijzigd door The Zep Man op 29 december 2020 11:32]

Mijn baas was een betrokken persoon, in een team van 5 personen en die sloeg stijl achterover toen ik het uitsprak. Dus ben niet van mening dat de omgeving het eerder merkt. Meten is een optie, maar dat stuit op veel verzet als het gaat om productiviteitsmetingen. Kijk naar de afgelopen rapporten die Microsoft met teams uitbracht, hierop zitten medewerkers niet te wachten omdat het als controle voelt. Daarbij is het ook een vraag hoe snel je moet gaan ingrijpen als iemand onder zijn normaal presteert.

Over de goede atmosfeer ben ik het helemaal met je eens. Je moet mensen de waarheid kunnen vertellen. Ongeacht de uitkomst moet je dat trouwens sowieso doen, mensen voorliegen heb je zelf het hardste mee, zelfs als je je baan daardoor kan verliezen. Gezondheid is namelijk belangrijker als geld, zeker met de Nederlandse vangnetten. Daarom stipte ik ook in vorige bericht aan dat het een andere situatie is als je het wel uitspreekt en de werkgever niets ermee doet. Dan is het namelijk wel kwalijk vanuit de werkgever.

Zo'n vragenlijst is leuk, maar hoe vaak ga je hem doen. En na hoe vaak wordt het automatisme dat je hem standaard "correct" invult. Het te vroeg stellen van vragen kan namelijk weer averechts werken. Als iemand nergens last van heeft, maar niet lekker in zijn vel zit en je vervolgens een burnout gaan projecteren op diegene kan dit erg negatief uitwerken. Dit heb ik ook van dichtbij meegemaakt helaas.

Als laatste maar zeker niet het minste, vergeet niet dat het gaat om thuiswerk situaties. Communicatie gaat in deze tijd over een chat. Dat is sociaal opzicht een heel ander gevoel als face-to-face. Wat betreft communicatie als persoon en de bijkomende waardering. Maar ook het aanvoelen van spanningen bij iemand, en voor mij dus nog een extra reden dat het de werkgever niet is aan te rekenen in deze situatie.

'Daarbij is het ook een vraag hoe snel je moet gaan ingrijpen als iemand onder zijn normaal presteert.'

Dit leid tot een oneindige spiraal van voortdurende werkdruk opvoering.

Presteert je onder het gemiddelde,, dan moet je harder werken. Omdat de ondergrens dan wat hoger ligt komt het gemiddelde vervolgens ook weer hoger uit. Dan is er weer iemand anders die onderaan bungelt, ook die wordt aangespoord om zit tot het gemiddelde te verhouden. Het gevolg, wederom, het gemiddelde gaat weer iets omhoog.

Enzovoort enzovoort. Leidt alleen maar tot het gevoel dat het nooit genoeg is. De werknemers mentale gesteldheid is het slachtoffer.

Daar ga je precies in op het punt wat ik bedoelde met dat mensen dit soort zaken aanvoelen als controleren. Het zou hier juist om positieve controle moeten gaan om te kijken of je prestaties niet voor een goede reden naar beneden gaan. Het probleem hierin, dit ben jij niet alleen als werknemer, ook de manager/werkgever zal statistieken van een dergelijke controle bekijken. Bewust of onbewust.

Overigens moet ik wel zeggen dat er een aantal zaken niet direct kloppen in je verhaal. Statistisch gezien neem je niet alle datapunten mee in je gemiddelde, dat zou vertroebelt namelijk eigenlijk altijd je beeld. Dus vaak worden uitschieters eruit gehaald en/of de hoogste en laagste zoveel. Anders is er wat aan te merken op je statistische model.

Daarnaast zou je niet elke persoon moeten meten met een ander. Mijn collega's hebben niet hetzelfde hoeveelheid werkcapaciteit als mij, maar dat verschil drukt zich uit in salaris. Salaris wordt namelijk bekeken op basis van ervaring, kennis en snelheid. Het meten van die snelheid is nogal lastig, maar als goede manager zeker te doen.

Ohja, de magische werkgever die alles kan zien en weten... Zoals je al zegt, je zal meteen tegen de privacy wetgeving aanlopen: je mag niet eens vragen waarom iemand bijvoorbeeld ziek is. En dan krijg je zoiets "Uiteraard hoeft de werknemer niet te antwoorden, maar dat kan wel in diens nadeel werken." Lekker. Je hoeft niet te antwoorden maar dat kan in je nadeel zijn *wink wink*... dat mag dus niet

Het is voor mensen zelf al zo lastig om het aan te zien komen. Natuurlijk is een open en eerlijke cultuur goed, en wie weet ook een optionele vetrouwenspersoon en coach. Maar daarna is het mijnsinziens toch ook echt aan de werknemer. Te makkelijk om meteen de werkgever de schuld te geven.

Wow, goed dat je dat zegt. Heb even de glassdoor review gelezen en ook de reddit comments (waar z'n teamlead heel redelijk lijkt overigens). Dit is inderdaad gewoon 1 rant van 1 persoon (die waarschijnlijk ook wel echt ergens last van heeft, daar niet van). Zo zie je hoe makkelijk dat op "nieuws" artikelen verdraaid kan worden. Helemaal met je eens.

Maar als ik het zelf al niet zie aankomen, hoe kan mijn baas het dan weten/zien?

Dat is makkelijker dan je denkt zeker als men je al een tijdje kent. Ik heb een collega met een burnout zien vertrekken en ondanks dat ik maar 2 maanden met hem gewerkt had op dat moment wist ik dat het goed fout zat. Ik heb dankzij corona gezien hoe mijn vrouw precies de zelfde reacties had en steeds dichter bij een burnout kwam. Gelukkig op dat moment tot haar door kunnen dringen en een aantal dingen veranderd om te voorkomen dat ze echt ernstig in de problemen kwam.

Het grootste probleem is dat je het zelf niet ziet aankomen en dat het juist de mensen om je heen zijn die je er voor zullen moeten behoeden. Dat die mensen dat niet altijd kunnen zien omdat ze te weinig ervaring hebben met dit soort dingen of omdat ze het wel eens waar zien maar niet weten hoe te handelen om te voorkomen dat het echt fout gaat is vaak waar dit soort dingen toch mis gaan.

Het probleem is dat voor sommige mensen de hoge werkdruk juist heerlijk is en het ze helpt op het maximum van hun kunnen te presteren waar andere juist helemaal gek worden en heel veel slechter presteren omdat de druk te hoog is. Met een burnout is het vaak zo dat de persoon zelf druk inbeeld of ziet waar een werkgever die niet ziet en zeker niet zo bedoeld. Veel al zie je dat een "plotselinge" verandering binnen het bedrijf mensen veel bezorgdheid brengt, een ervaren collega die vertrekt en een junior die bij het team komt. Daardoor is de persoon op eens de meest ervaren persoon en er is nog al wat dat moet blijven werken en al die verantwoordelijkheid rust nu op hun schouders want die junior heeft geen idee wat er allemaal moet gebeuren en zelfs als z dat zouden weten zouden ze niet weten hoe... Dit soort situaties vaak ingegeven door het gevoel dat alleen zij het bedrijf of de afdeling etc kunnen redden.

Veel al is het bedrijf op de hoogte van de situatie en zien zij het anders dan de werknemer. Of is het een kwestie van, als dit was aan gegeven hadden we actie kunnen ondernemen, natuurlijk hoef je dat niet allemaal zelf op te lossen.

Voor mij (de Junior destijds) was het een kwestie van heel snel hel veel leren. Na twee maanden handen vast houden was ik de enige die verantwoordelijk was voor de provisioning van alle klanten van een internet provider die in middels opgegaan is in een bedrijf je dat Ziggo heet.
Dat is het moment waarop je heel snel leert en zeer veel meer blijkt te kunnen dan je zelf dacht dat je kon. Ondanks dat ik weet hoe moeilijk deze collega het gehad heeft ben ik voor een deel blij dat ik de kans kreeg om zo veel te leren en zo veel verantwoordelijkheid op me te nemen op zo'n jonge leeftijd. Als hij niet plotseling maanden lang afwezig was geweest had ik waarschijnlijk niet half zo veel geleerd als nu.

Dus zelfs een burnout kan (wel eens waar voor andere mensen) iets positiefs zijn. Maar voor de persoon die dit zelf mee maakt is het absoluut een ramp en eigenlijk altijd te voorkomen geweest als de mensen om hen heen nu maar op tijd hadden opgemerkt wat er aan de hand was en voldoende kennis hadden gehad om deze persoon te helpen de burnout te voorkomen.

Het is vaak niet de schuld van de baas nog de werknemer het is vaak een combinatie van de twee die beide anders hadden kunnen handelen om de burnout te voorkomen. De schuldvraag is veel al onzinnig, het is niet als hij op dat moment wat eerder had gereageerd of als zij nu eens eerder had gezegd dat. Veel al is het een kwestie van flink wat mensen van werknemer, collega's, partner en werkgever die allemaal anders hadden kunnen handelen en samen het probleem hadden kunnen voorkomen. Schuld is iets van systematisch iets verkeerd doen en weten dat je het verkeerd doet, of met opzet iemand in een situatie plaatsen etc... schuld is onzin als je zelf niet weet dat je iets fout doen en ook niet geacht wordt dat te weten. Een werkgever kan lang niet altijd zien dat jij erg in de problemen komt door een werkdruk die jij ervaart maar andere niet op een zelfde manier inschatten. Als werknemer zie je vaak niet wat er misgaat zeker als je het nog nooit hebt mee gemaakt en kun je dus ook niet tijdig aan de bel trekken omdat je het gewoon niet merkt. Als collega zie je het vaak ook niet tot veel later in het process en op dat moment is het zonder gedegen kennis van zaken lastig om deze persoon op de juiste manier aan te spreken en de situatie bespreekbaar te maken zodat je er samen wat aan kan doen. Als partner is het vaak moeilijk om in te zien dat goedbedoeld advies dat tegen de ideeen van de persoon in kwestie ingaat alleen maar de druk verhoogt en het nog moeilijker maakt omdat niemand hen begrijpt...

Als je het traject kent is het eenvoudig te herkennen, dat heeft in mijn ogen niets met samenwerken te maken. Mijn collega's werkte ik meer dan 6 jaar dagelijks mee samen en op de werkvloer kwam het priveleven van ons allemaal vaak voorbij. We waren een kleine groep van 5 man die intensief samen werkte en niemand zag het bij mij aankomen.

Dus ik denk dat het niet zo zeer ligt in hoe goed je iemand kent of hoe hard je met iemand samenwerkt, maar hoe goed jij kunt polsen of iemand goed in zijn vel zit. En hoe goed je dat kunt relateren aan al dan niet een burnout. Een foute analyse hiervan weet ik uit ervaring dat je ook grote problemen kunnen opleveren. Zo leken volgens de werkgever van een vriend van mij dat hij ook richting een burnout ging, terwijl hij gewoon niet lekker in zijn vel zat (ik zag dat het geen burnout was). Dit heeft er uiteindelijk toe geleid dat hij andere psychologische problemen is gaan ontwikkelen door de onzekerheid die hij vanuit werk kreeg.

Het is echt een heel lastig issue, omdat je het allemaal niet kunt zien. En zelfs de persoon zelf er vaak te laat achter komt. Een foute analyse van het probleem kan daarbovenop nog eens zorgen dat er een probleem ontstaat i.p.v. dat je er op tijd bij bent.

Als ik je verhaal lees is het denk ik ook het krijgen van verantwoordelijkheid dat je les is geweest, technisch gezien staat dat los van de situatie van je collega. Zelf namelijk een gelijkwaardig traject doorgelopen, maar ik kwam als enige developer op een goed draaiend bedrijf te zitten. Al het geld werd verdiend met de website en eigenlijk was ik de eindverantwoordelijke voor de technische kant.
Verantwoordelijkheid wordt vaak onderschat, maar dat maakt het dat je een deel bent van een bedrijf dat er toe doet.

Nadat ik gebeld werd door een chirurg dat ik snel naar het ziekhuis moest komen, want mijn vriendin lag in de OK na aagereden te zijn op een zebrapad, ben ik de komende maanden een balans gaan zoeken tussen werk en het ziekenhuis. Ik heb alleen de dag van het ongeval een paar uurtjes gemist, en ik was totaal niet op de hoogte van zorgverlof.

Die verantwoording ligt natuurlijk bij mezelf maar ben toch echt geschrokken van hoe een werkgever zo begaand in mijn gezicht kan doen, maar dan zoiets gewoon achterlaat.

Uiteindelijk is het nu al 5 jaar lang ziekehuis in en uit, een schadeletselzaak, en meer slapenloze nachten dan wat anders. Gelukkig heb ik op HBO wat klassen gevolgd in psygologie en sociologie en zelf aan de bel getrokken. Mijn eerste advies wat ik iemand kan geven is elke ochtend een foto van jezelf te maken als je in een stress situatie terecht komt. Hier zie je heel goed aan hoe je veranderd door ze naast elkaar te houden. Je schrikt hier echt van.

Helaas zijn er behalve geen zorgverlof nog meer vervelende dingen gebeurd wat toch tot een flinke burnout heeft geleid. Gelukkig zie je toch wel wat meer mensen die psychische klachten wat meer serieus nemen, want het is echt een van de ergste dingen die je kan overkomen vindt ik. Ik ben op mijn 19e beide ouders verloren in een ongeval en kon daar best goed mee omgaan in mijn jonge jaren. Maar mijn vriendin elke dag zo zien met haar letsel ging ik echt aan onderdoor. We zijn nu al bijna 18 jaar samen en proberen met man en macht uit deze hel te kruipen. En ik kan je vertellen een verzekeraar als tegenpartij hebben is echt het laatste wat je wilt.

Het lastige is dat eigenlijk niemand echt ziet wat het met je doet, en begrip is ook echt iets lastigs helaas. Ik weet eigenlijk niet meer waar ik heen wilde met dit hele verhaal..Als iemand dit leest, zoek hulp, wacht niet te lang, daar help je jezelf en je omgeving het beste mee. Ookal hangt er nog steeds een stigma op, geef het idd zo vroeg mogelijk aan, en niet alleen op je werk.

Heb wel vaak het idee dat mijn collega's geen nee durven te zeggen tegen managers, en vaak ook niet kunnen uitleggen waarom. Daar maken ze natuurlijk misbruik van.

Edit: Zie deze reactie.

[Reactie gewijzigd door Mayonaise op 29 december 2020 14:47]

Daar maken ze natuurlijk misbruik van.

Dat is niet 'natuurlijk'.

Natuurlijk = uiteraard in het Vlaams

Uiteraard = vanzelfsprekend in het Nederlands (bron). Misbruik in deze context is niet vanzelfsprekend. Er zijn ook voorbeelden hoe medewerkers juist aangemoedigd worden om nee te zeggen wanneer zij denken dat dat nodig is.

[Reactie gewijzigd door The Zep Man op 29 december 2020 11:42]

grappig ik ben een gelderlander omgeving arnhem maar mijn familie gebruikt uiteraard in dezelfde betekenis als @Mayonaise doet

Dit is toch allemaal hetzelfde? Natuurlijk = uiteraard = vanzelfsprekend link

Als je collega's geen nee durven zeggen dan is het ook niet duidelijk waar de grens ligt voor een manager, mogelijk heeft hij het inzicht helemaal niet dat het te veel hooi is op hun vork. Ik zou zelf je collega's sterk aanbevelen om eraan te werken. Niet zozeer nee te zeggen, maar te komen met passende oplossingen als het te veel wordt. Dat kant door aan te geven dat het niet haalbaar is in die tijdsplanning of niet met de mate van kwaliteit waar je als bedrijf mee wilt werken. Prutswerk zit eigenlijk niemand op te wachten.

En in dit soort verhalen probeer je altijd in de schoenen van de werkgever te plaatsen, wat voor argumenten zou hij gebruiken om nee te zeggen, zoals het kwaliteitsargument.

Het is vaak geen gevalletje van Ja of Nee zeggen, maar dat er gewoon veel meer werk is dan gedaan kan worden. Soms gebeurt dat door een deadline en dan gaat het vaak om een korte spurt, maar soms is het structureel, mensen die weg gaan en niet vervangen worden.

Zelfs als je aangeeft dat je het zo niet veel langer gaat trekken proberen sommige managers alsnog de 'schuld' bij jou in de schoenen te schuiven... Dit lijkt een standaard verdedigingsmechanisme te zijn, maar soms komen ze tot hun zinnen dat als ook jij overspannen thuis zit, ze niemand meer hebben om het werk te doen.

Echter heb ik ook regelmatig de keerzijde gezien van dit verhaal, mensen die al vrij vlot beginnen te klagen over werkdruk. Ze kunnen het werk prima doen, maar kunnen niet omgaan met ook maar enige vorm van werkdruk.

Je slaat de spijker op de kop.

Bij ons was het inderdaad een probleem met deadlines. Ik werk voor een startup, en heb na een periode van prutsen door overspanning het duidelijk moeten maken dat dat de managers voor minder spanning moeten zorgen en deadlines wat ruimer geplaatst moeten worden. Ze merkten het natuurlijk ook op aan onze prestaties. Maar hun standaard verdedigingsmechanisme was inderdaad om de schuld bij de werknemers te steken. Nu begrijpen ze het gelukkig wel. Maar daar hadden ze wel iemand voor nodig die het durfde te zeggen.

Er zijn zeker periodes van drukte, wanneer er kritieke bugs zijn of een zeer dringende feature af moet geraken. Dat vinden we niet erg als developers. Soms mag een beetje spanning wel.

[Reactie gewijzigd door Mayonaise op 29 december 2020 14:42]

Als dat je bedrijfscultuur is adviseer ik op zoek te gaan naar iets anders, voor zover dat mogelijk is.

Als managers zo met medewerkers omgaan en het daarbij nog een cultuur is dat medewerkers geen nee durven te zeggen zou ik me echt afvragen waarom je daar zou willen blijven werken. Ik kan me werkelijk geen voordelen voorstellen die het waard zijn om bij zo'n bedrijf te werken. Hiermee vraag je op termijn om psychische problemen.

Zoek liever iets waar je gewaardeerd wordt en netjes wordt behandeld.

Slechte manager dan. Zijn (haar) taak is om het team, de leden ervan, te faciliteren het beste uit zichzelf te halen, zo successvol mogelijk te kunnen zijn binnen hun rol, zo veel mogelijk te groeien, en zo de prestaties van het team op hoog niveau te krijgen/houden. Slechte managers moet je snel bij weggaan, degene die alleen maar targets willen halen en eigenlijk liever zelf verder komen door goede cijfers voor het team dan zoals boven gezegd het beste voor hun mensen te doen. Slechte managers zijn super-toxic, zowel voor het bedrijf, het team als je eigen carriere.

Beetje offtopic misschien maar ik vind het opvallende dat je van verschillende ontwikkelaars moet horen dat dat games duurder moeten worden door hogere ontwikkelingskosten, maar tegelijk hoor je ook steeds meer van "ai", automatisch gegenereerd werelden en veel betere tools om games te maken. Wordt ontwikkeling van games niet juist efficiënter/betaalbaarder?

Die tools waar je het over hebt, moeten eerst ontwikkeld worden. Daar gaat een hoop tijd inzitten. Als die tool klaar is, is het daarna eenvoudiger om content voor je game te maken.

Daarom vraag ik me dus af of we niet in een soort overgangsfase zitten en dat als eenmaal alles er is dat developers het veel makkelijker gaan krijgen? Het lijkt allemaal behoorlijk hard te gaan momenteel op dit gebied.
Het is wel een geval apart maar flight simulator vind ik een goed voorbeeld.
(ik denk maar hard op)

[Reactie gewijzigd door Deltos op 29 december 2020 11:15]

Als McDonalds hun productieproces verfijnt en voor nog minder kosten een Big Mac kan maken, hoef je niet te verwachten dat de algemeen geaccepteerde prijs daarmee gaat zakken. Het gaat om het vergroten van de winstmarge.

Ik ben bang dat als dat soort tools gamedevelopment 'makkelijker' maken, dat het aantal personeelsleden wordt teruggeschroefd om ze zo 'efficient mogelijk' te gebruiken, en dat de werkdruk hetzelfde blijft.

Goedkoper vraag ik ook niet, maar dat gebedel omdat ze het zo slecht hebben en dat de prijs hoger moet mag wel anders. En dan hebben we het nog niet eens over de veel grotere aantallen die ze verkopen, digitale verkoop voor zelfde bedragen etc.

Het zal inderdaad waarschijnlijk op de manier dat je aangeeft teruggeschroefd worden ja, dat zien we overal helaas.
Maar nu gaan we heel offtopic.

[Reactie gewijzigd door Deltos op 29 december 2020 11:58]

Die efficiëntieslag gaat in mijn ogen hand in hand met de als maar hogere standaard die door consumenten wordt verwacht. Ja, er zijn steeds meer tools om efficiënt te werken (Substance Painter, Megascans (en Photogrametry in het algemeen), steeds meer automatisering en procedurele functies in game-engines, etc), maar de consument verwacht ook steeds meer van een spel: Complexere werelden, gedetailleerdere modellen, diepgaande in-game functionaliteit, etc. Het houdt elkaar dus in evenwicht en ik denk zelfs dat het steeds tijdrovender wordt om met een AAA-titel op de proppen te komen.

Gelukkig is Respawn (in mijn ogen) een geweldige studio, ik geniet bijna nog dagelijks van een potje Titanfall 2 Multiplayer, ben benieuwd wat ze deze keer tevoorschijn gaan toveren!

Nu nog leren een uitgever uit te zoeken die hun games niet lanceren een dag voor allerlei andere AAA games gelanceerd worden.

Beide titalfall games hadden echt een waanzinnig slechte launch tussen allerlei ander AAA gamegeweld heen en daardoor hebben de games duidelijk niet de aandacht gekregen die ze wel hadden moeten hebben.

helaas had Respawn de release date voor titanfall 2 bepaald, niet EA. EA had later wel Battlefiel verplaatst naar dichter bij Titanfall 2

Hmm, dat wist ik niet, had online gelezen dat dit vooral een keuze geweest zou zijn van EA maar goed, het is ook wel vrij gemakkellijk om EA als schuldige aan te wijzen gezien hun track record op sommige vlakken.

Helemaal suf van Respawn dan.. Een beetje hun eigen gamelaunch saboteren. Zo zonde. Titanfall 1 was leuk maar volgens mij echt voornamelijk een grote playerbase op de xbox. Titanfall 2 was helemaal vet in multiplayer maar daar een mislukte launch vanwege o.a. de launch van Battlefield en COD volgens mij rond dezelfde tijd.

Ik vraag mij af of er ooit nog eens een titalfall 3 komt, maar ik vrees dat we dit niet meer mee gaan maken. Is ook best lastig denk ik. Er zullen binnen Respawn ook wel een hoop resources toegevwezen zijn aan Apex verwacht ik. Ik weet ook niet hoeveel geld dat ophaalt maar tegen over de slecht geplande launch van Titanfall 2 zal Apex denk ik naar verhopuding veel meer geld opbrengen schat ik zo in.

Het concept waar Apex op draait verdient sowieso veel beter als een model van Titanfall. Daarbij vind ik bij Apex de prijzen ook nog eens belachelijk hoog t.o.v. concurrenten maar zie ik wel enorm veel spelers met de extreem dure heirlooms rondlopen. Dus het schijnt te werken.

Heirlooms (melee wapen per legend) kosten ergens tussen de 170 en 460 euro per stuk. Per 500 boxes krijg je een heirloom (460) tijdens de events waarin ze aangekondigd worden dien je alles vrij te kopen uit dat event en krijg je de heirloom er (gratis) bij (170).

Legendary skins kosten 20 euro per stuk, als ik dit met bijvoorbeeld Overwatch of COD vergelijk dan is dat zeker het dubbele. En gek genoeg word er nog altijd genoeg gekocht.

Dusja Apex Legends is de grote melkkoe op dit moment van Respawn. En krijgt waarschijnlijk nog wel even voorrang op alle andere projecten.

Interessant om Infinity Ward de omschrijven als “een afsplitsing van de makers van Medal of Honor: Allied Assault”. Feitelijk correct maar het lijkt me geen onbelangrijk detail dat het de originele developer is van de Call of Duty spellen en de game engine daarvan

2015, Inc. is niet zo'n grote naam, de meeste mensen weten wel dat Infinity Ward van CoD is.

Lekker nietszeggend artikel dit. dat ze een nieuwe game gaan uitbrengen had ik je ook wel kunnen vertellen.

[Reactie gewijzigd door Ambition88 op 29 december 2020 09:50]

Misschien is het komkommertijd op de redactie? Echter was ik niet op de hoogte, dus ik heb wel wat geleerd. Ik ben benieuwd, Ik vind dat de CV van Respawn Entertainment niet slecht is.

Mja, misschien dat het nieuws is in de zin van "het wordt geen Titalfall 3". Ik vind het ook wel weer leuk om de comments te lezen hier, dus het heeft voor mij wel wat toegevoegd.

Als een grote Respawn fan ben ik heel benieuwd! Ze maken altijd geweldige games!

Titanfall 2 blijf voor mij nog echt geweldig, er is nog geen game die qua mechanics in de buurt komt. Een game die mij echt geweldig lijkt is een beetje game ala spiderman/cyberpunk, laten we het de The Pilots of Angel City of iets dergelijks noemen. Waarbij je door een urban omgeving quests met side quests kan doen met de pilot mechanics van TF2. Daarnaast nog liever een Titanfall 3 uiteraard.

Erg benieuwd wat ze hier van maken, Jedi Fallen Order ook van genoten.

[Reactie gewijzigd door CR35 op 29 december 2020 11:22]