Intel lijkt zijn tick-tock-naamgeving vaarwel gezegd te hebben. Het chipbedrijf gebruikt nu de aanduiding 'process-architecture-optimization' voor de cycli van opeenvolgende processorgeneraties. Intel past de cyclus van drie stadia in ieder geval toe bij 14 en 10nm.
Dat Intel zijn tick-tock-cadans losliet, was al bekend. In zijn jaarlijkse Form 10-K-document over de financiële situatie, waarover Motley Fool bericht, meldt het bedrijf nu echter officieel een cyclus in drie stappen te hanteren. Dat houdt in dat er na de overstap naar een nieuw procedé een nieuwe architectuur komt, gevolgd door een generatie waarbij die architectuur geoptimaliseerd is.
De tick-tock-cadans hield in dat Intel het ene jaar op een nieuwe chiparchitectuur overstapte en het volgende jaar het productieprocedé verkleinde. Elke 2 jaar stapte Intel dus over op een kleinere nm-generatie, maar inmiddels is dat eerder 2,5 tot 3 jaar geworden. Wel wil Intel jaarlijks een nieuwe processorgeneratie blijven uitbrengen.
"We verwachten de tijd waarbinnen we onze 14nm- en komende 10nm-procestechnologie inzetten te verlengen, om onze producten en procedés te optimaliseren en tegelijk tegemoet te kunnen blijven komen aan onze jaarlijkse cadans voor marktintroducties", schrijft Intel.
De mededeling ligt in lijn met geruchten dat Intel drie processorgeneraties op 10nm introduceert: Cannonlake, Icelake en Tiger Lake. Ook de 14nm-processors beslaan drie generaties; na Broadwell en het huidige Skylake volgt later dit jaar Kaby Lake. Het loslaten van tick-tock toont de moeilijkheid aan om de Wet van Moore in stand te houden. De grenzen waarbinnen de huidige immersielithografie economisch rendabel in te zetten is, komen in zicht met komende procedés, maar aan de machines voor de volgende techniek, extreem ultraviolet, wordt nog volop gesleuteld.
Intel werkt samen met het Nederlandse ASML aan die machines en verwacht ze bij de 7nm-productie in te kunnen zetten. Niet bekend is of een tick-tock-cadans dan weer binnen handbereik ligt. Ook na 7nm komen nieuwe moeilijkheden voor verdere verkleining om de hoek kijken. Intel zal het daardoor naar verwachting steeds meer moeten hebben van optimalisaties aan de architectuur voor processorverbetering, in plaats van verkleining van de nodes.