Ruimtesonde Dawn is aangekomen bij Ceres voor onderzoek dwergplaneet

De Amerikaanse ruimtesonde Dawn is vrijdagmiddag Nederlandse tijd aangekomen bij de dwergplaneet Ceres. Dat bolvormige hemellichaam maakt deel uit van de planetoïdengordel tussen de banen van Mars en Jupiter.

Dawn kwam vrijdagmiddag om precies 13.39 uur Nederlandse tijd aan bij Ceres. Op dat moment ving het zwaartekrachtsveld van de dwergplaneet de ruimtesonde, die zich op dat moment op 61.000 kilometer afstand bevond. Een uur later ontving NASA het bericht dat Dawn in orde is en in baan om de planeet is.

Ceres - in 1801 ontdekt door de Italiaan Giuseppe Piazzi - heeft een diameter van ongeveer 950 kilometer en is het grootste object in de planetoïdengordel. Het hemellichaam is vrijwel helemaal bolvormig, waardoor wetenschappers het tot de dwergplaneten rekenen. Die categorie voerde de Internationale Astronomische Unie in 2006 in.

Het is voor het eerst dat een ruimtesonde een dwergplaneet als Ceres onderzoekt. NASA lanceerde Dawn in 2007 om van dichtbij studie te kunnen doen. Onderzoekers hopen met de sonde beter te kunnen begrijpen hoe het zonnestelsel ooit ontstond.

Voor zover de wetenschappers weten bestaat het oppervlak van Ceres waarschijnlijk voor een groot deel uit gesteente en waterijs, respectievelijk de kern en de mantel. Mogelijk beschikt de dwergplaneet over vloeibaar water onder het oppervlak. Als dat zo is en uit berekeningen blijkt dat een kwart van Ceres uit water bestaat, dan denken astronomen dat de kleine planeet meer zoet water heeft dan hier op aarde.

Het duurt overigens nog even voordat wetenschappers meer te weten krijgen over de dwergplaneet. Pas in april nadert Dawn Ceres genoeg voor observatie. De satelliet bevindt zich dan op een afstand van 13.500 kilometer van Ceres, hoewel die afstand de komende maanden verder zal afnemen. Eerder deed Dawn onderzoek naar de planetoïde Vesta, die wat betreft grootte ongeveer de helft van de dwergplaneet is.

.@NASA_Dawn is in orbit at #Ceres—1st spacecraft arrival at a dwarf planet http://t.co/6p6tXxBZGs pic.twitter.com/hgOV9j4sVE

— NASA (@NASA) 6 maart 2015

Reacties (24)

[John Stopman]

Live feed (begint om 19:00): http://live.slooh.com/stadium/live/dawn-to-arrive-for-ceres

[cgers]

weten ze ondertussen wat die 2 witte licht vlekken waren ?

[jqv]

De ruimtesonde is pas in april genoeg genaderd voor de eerste observaties...staat duidelijk in de tekst.
Dus heb geduld

[Renenicolaas]

Volgens de NOS (zie deze link: http://nos.nl/artikel/202...s-dwergplaneet-ceres.html ) moet dat nog mader onderzocht worden. Eén van die twee plekken zit precies in het midden van die krater, dus ik denk dat daar een enorme diamant is ingeslagen . Beetje speculeren moet kunnen toch nu er nog geen duidelijke foto's zijn.

[Reactie gewijzigd door Renenicolaas op 24 juli 2024 09:47]

[jqv]

Ik ga uit van mislukte drugssmokkel door Venezeluanen...
Er wordt op dit moment onderzoek na gedaan.

Dit zou dan de grootste vangst zijn ooit.

[GeoBeo]

Duw dat ding tegen Mars aan en je hebt weer water op Mars

[Gucky66]

Lol
Ga eerst maar eens berekenen wat er met mars gebeurt als je er een 950km groot hemellichaam tegenaan gooit.

[jellebaris]

Zonder berekening maar met een beetje logisch redeneren:

Door het regelen van de snelheid en hoek van inslag kan worden voorkomen dat mars helemaal in stukken vliegt. Bedenk, de maan van de aarde is ook ontstaan door de inslag van een kleine planeet of planetoide.

Vooropgesteld dat Mars de inslag "overleeft", is een eerste indicatie dat mars in dat geval aardig zal opwarmen (LOL), waarmee dan een groot deel van het bevroren CO2 op de polen zal verdampen, wat zal bijdragen aan een verdere opwarming t.b.v. terraforming.

Het water zal in de millenia erna weer grotendeels door de zonnewind uit de marsiaanse atmosfeer worden geblazen (2 H20 wordt 2 H2 en O2 onder invloed van uv straling, de H2 wordt door de zonnewind weggeblazen uit de bovenste atmosfeer, mede omdat mars geen of een zeer zwak magnetisch veld heeft)

[Reactie gewijzigd door jellebaris op 24 juli 2024 09:47]

[blobber]

Zodra Ceres binnen de limiet van Roche komt wordt zij aan stukken geslagen door de getijdenkrachten, veel brokstukken zullen te pletter slaan op Mars en een gedeelte zal een ring rond Mars vormen als een miniatuur saturnus

[Gepetto]

Zoiets

[OCU-Macs]

Wellicht dat de hydrostatische balans (vanwege de toegenomen massa) de interne dynamo weer in beweging zet, en zo weer een globaal magnetisch veld vormt. Er zal immers een flinke herdistributie van elementen gaan plaatsvinden als je twee lichamen van die omvang samenvoegt. Maar zal inderdaad wel vele, vele millennia gaan duren voordat je weer over de oppervlakte kunt rondhuppelen...

[.ScorpionSquad]

Ahem, kleine planetoïde. Theïa (vernoemd naar een Oud-Griekse Titaan, ook wel de moeder van de Maangodin Selene, heel toepasselijk) was ongeveer even groot als Mars. Deze raakte de aarde echter onder een hoek, waardoor er een deel van het materiaal in een soort slinger rondom de aarde heen begon te draaien. Dit werd een vloeibare bal die vervolgens is afgekoeld tot onze goeie ouwe maan.

Andere dingen mogelijk veroorzaakt door deze prehistorische botsing: de hoek waaronder de as van de aarde staat, en platentektoniek. Samen met de maan alledrie essentieel voor het leven zoals wel het vandaag de dag kennen. Sterker nog, zonder deze botsing was de Aarde waarschijnlijk geëindigd als een soort Venus, met dagen die ongeveer een half jaar duren (of misschien is een dag op Venus zelfs langer dan een jaar, maar dat weet ik niet zeker meer), En gevangen in een verstikkende atmosfeer door het vele explosieve vulkanisme.

[GeoBeo]

Of... misschien is er iets heel anders gebeurd, zie mijn eerdere reactie hieronder.

[GeoBeo]

Bedenk, de maan van de aarde is ook ontstaan door de inslag van een kleine planeet of planetoide.

Dit staat helemaal niet vast en is slechts 1 van de theorien, waar nog een hoop mis mee is. Onder andere het feit dat de maan voor bijna 100% bestaat uit aard-spul met dezelfde leeftijd als de aarde. Als de maan inderdaad van de aarde afgeslagen is, dan is er helemaal niets van het impact-object terug te vinden op de maan.

Ik geloof zelf eerder in deze:

(PhysOrg.com) -- A new theory suggests the Moon was formed after a natural nuclear explosion in the Earth's mantle rather than after the impact of a massive object with the Earth, as previously thought.

Read more at: http://phys.org/news183884450.html#jCp

[Reactie gewijzigd door GeoBeo op 24 juli 2024 09:47]

[Clickalot]

krijgt een klein bultje
meer niet joh

[Kain_niaK]

Een flink aantal meertraps waterstoffbommen dicht genoeg en op de juiste plaats laten ontploffen en dan hopen dat je berekeningen nauwkeurig genoeg zijn dat Ceres niet Mars voor bij vliegt en de aarde raakt.

[blobber]

waterstofbommen zijn niet meer dan een muggenprikje voor zo'n object met een massa van 895,8E18 kg

[Kain_niaK]

Daarom heb je er een flink aantal nodig! En je kunt waterstombommen bouwen met meerdere trappen.

[blobber]

Je overschat de kracht van een waterstofbom schromelijk.
_{Edit ter verduidelijking: Om een massa van grofweg 9E20 kg een snelheidsverandering van 1 m/s te geven heb je 1/2mv^2 = 4,5 E20 joule nodig, de sterkste waterstofbom had een kracht van 50 Megaton, dat is grofweg 2,1E17 Joule.Stel alle energie wordt benut, dan nog heb je al meer dan 2100 nodig om het ding een lulige 1m/s snelheidsverandering te geven, maar in de praktijk gaat dit nog veel meer zijn.}

[Reactie gewijzigd door blobber op 24 juli 2024 09:47]

[Kain_niaK]

Je kunt er waarschijnlijk wel astroiden en kometen mee van baan veranderen. Als je die vervolgens richting Ceres stuurt .... kunnen die misschien wel invloed hebben op de baan van Ceres.

[Delgul]

Idd... Een ionenmotor er tegen aan zetten en dan een paar decennia lang laten draaien werkt waarschijnlijk beter en is ook een stuk preciezer...

Leuk projectje ;-)

[P0tatobread]

Top idee!

[YHL]

Welk gevolg heeft dat voor de gravitatie in ons zonnestelsel?

[VOODOO_WILLIE]

Helemaal niks merkbaars.

Je wilt Ceres niet op je nek hebben (want ze weegt ongeveer een triljoen ton ) maar relatief gezien is Ceres een ultra-lichtgewicht in het zonnestelsel.

Ter vergelijking: De Aarde is ongeveer 6300 keer zo zwaar en Mars ongeveer 680 keer zo zwaar. Zelfs de Maan is al 78 keer zo zwaar.

Wat massa betreft (en dus wat betreft de invloed van de gravitatiekrachten in ons zonnestelsel) zou Ceres niets meer zijn dan een puist op de neus van Mars.