It Takes Two
Nee, wij hadden ook niet verwacht zo snel na Crash Bandicoot 4 opnieuw een Excellent-award uit te delen, maar It Takes Two verdient hem toch echt. It Takes Two, van de makers van A Way Out, is een van de leukste, pure co-opgames die we ooit hebben gespeeld. Het grootste minpunt? De game is niet solo speelbaar en er is geen matchmaking, dus je moet altijd je eigen partner regelen. Maar als dat lukt, heb je een dijk van een co-opgame in handen. It Takes Two heeft een leuke, originele setting, waarbij met name de manier waarop een alledaagse omgeving soms zeer fantasierijk tot leven is gebracht erg gaaf is. Daarnaast is het heel sterk dat It Takes Two continu nieuwe soorten gameplay blijft introduceren en spelers op die manier blijft verrassen. Samen puzzels oplossen en vijanden verslaan zorgt voor het leeuwendeel van de gameplay en ook dat werkt prima, maar het zijn de grapjes, de minigames en de verrassingen die It Takes Two speciaal weten te maken. Je loopt her en der heus tegen irritatiepunten aan en soms is het camerawerk niet optimaal. Maar dan nog is dit een must-have voor iedereen die op zoek was naar een leuke game om samen te spelen, online of gewoon samen op de bank.
:fill(white):strip_exif()/i/2004103668.jpeg?f=thumblarge)
In een wereld waarin producten steeds meer op elkaar lijken, zijn studio’s als Hazelight Studio en regisseurs als Josef Fares veel waard. A Way Out was anders dan andere games. Het spel vertelde het verhaal van twee mannen die samen probeerden te ontsnappen uit een gevangenis. De hoofdrolspelers moesten daarbij altijd door een menselijke speler worden bestuurd. Een co-opgame pur sang dus, zonder optie om hem in je eentje te spelen. Wat dat betreft was het fijn dat je, als je de game had aangeschaft, een vriend gratis kon laten meespelen, want anders werd het misschien wat lastiger om aan voldoende partners te komen. Hoe dan ook: de visie van Fares was dat je een avontuur samen beleeft, van A tot Z. Je kijkt ook niet naar het begin van een film met een vriend om daarna alleen verder te kijken en uiteindelijk samen met een andere vriend naar het laatste gedeelte te kijken. Kortom: samen beginnen, samen afmaken. De nieuwste game van Hazelight, It Takes Two, gaat uit van principe, maar vult het op een heel eigen manier in.
A Way Out bood spelers een realistisch verhaal. De plot, de graphics, de keuzes die gemaakt moesten worden: alles was gericht op het overbrengen van een meeslepend verhaal in een realistische setting. It Takes Two heeft wat dat aangaat nauwelijks gelijkenissen met A Way Out. Dit keer gaat het om twee ouders, Cody en May, die hun jonge dochter Rose vertellen dat ze gaan scheiden. Rose reageert uiteraard niet al te positief op dit nieuws. Ze rent naar de schuur en vindt daar het hulpboek ‘Book of Love’ van ‘Dr. Hakim’. Ze bladert er wat in, maar barst dan in huilen uit en wenst dat haar ouders bij elkaar blijven. Haar tranen raken twee speelgoedpoppen en vervolgens doet pure magie de rest. Enkele tellen daarna worden Cody en May namelijk wakker en zijn ze veranderd in de poppen die Rose zojuist in haar handen had. En dat is niet het enige dat is veranderd. Cody en May zijn in een tot leven gekomen versie van hun eigen schuur, tuin en huis terechtgekomen.
Het eerste personage dat ze tegenkomen in deze wonderlijke maar herkenbare wereld, is Dokter Hakim. Het boek is ook tot leven gekomen en dr. Hakim ontpopt zich direct als een soort gids voor het tweetal. Hij maakt ze duidelijk dat ze, om uit deze situatie te komen, nader tot elkaar zullen moeten komen. Anders gezegd: red je relatie, anders blijf je wellicht voor altijd een pop. Dat proces vormt de rode draad in het verhaal, dat op sommige momenten heel oprecht en mooi overkomt, maar af en toe doorslaat waardoor het allemaal een tikje moralistisch en belerend wordt. Dat is verder niet erg. It Takes Two heeft allerlei pluspunten die van deze game een heel toffe titel maken. Het verhaal is slechts een drijfveer, een verklaring waarom Cody en May hun halsbrekende toeren als pop uithalen. Het is niet veel meer dan dat, en dat is ook helemaal niet nodig.
Wel nodig, zoals gezegd, is die tweede speler. It Takes Two kun je alleen spelen als je met twee spelers bent. Het leukste is uiteraard om dat samen op de bank te doen, maar online kan het ook. Net als bij A Way Out hoeft je co-oppartner de game niet te bezitten om mee te kunnen spelen. Je kunt iemand op een Friends Pass mee laten doen. Tijdens het spelen zie je meestal behalve je eigen scherm ook het scherm van je partner, zodat de samenwerking nog wat soepeler loopt. De PlayStation 5 heeft als fijne extra dat de communicatie ook zonder headsets kan verlopen, dankzij de ingebouwd mic- en speakerfunctie in de controller. De kwaliteit is via een headset natuurlijk hoger, maar het werkt goed genoeg om goed samen te kunnen spelen.
:fill(white):strip_exif()/i/2004103668.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2007303032.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/2001534257.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/i/2004908520.jpeg?f=fpa)
/i/2004654250.png?f=fpa)
/i/2004257904.png?f=fpa)
/i/2003670096.png?f=fpa)