Creality 3D Ender-3 V2 Review

's Werelds meest gehackte printer krijgt update

De Ender-3 V2 in de praktijk

Na een uurtje knutselen zou je printer in elkaar moeten zitten en kun je printen. Of toch niet, want zoals bij de meeste printers moet je eerst het bed levellen, of trammen eigenlijk. Gelukkig wordt de Ender-3 V2 standaard met glazen bed geleverd, dus is het trammen vrij eenvoudig, vooral omdat de kans op een vervormd bed met glas zeer klein is. Allereerst is het zaak de z-endstop ruwweg op de juiste plek te hebben, zodat deze geactueerd wordt als je printkop in de buurt van het bed is. Vervolgens kun je met de vier stelknoppen de vier hoeken van het bed omhoog en omlaag draaien. We hadden graag stevigere veren onder het bed gezien; ook dat is een mod die op veel printers wordt uitgevoerd en tot minder gewiebel en verloop van het bed leidt.

Er wordt aangeraden het trammen met een papiertje tussen bed en printkop te doen, maar je kunt ook een voelersetje gebruiken en pakweg 0,10mm als streefwaarde hanteren. Als je al veel printers geleveld hebt, kun je het waarschijnlijk ook aardig op het oog doen. Belangrijkste aspect is dat je elke hoek afstelt en dat een paar keer herhaalt. Telkens als je een hoek hebt gehad, is de kans namelijk groot dat een andere afstand niet meer klopt. Een paar rondjes maken langs alle hoeken zou je een eind op weg moeten helpen. Let wel: de juiste, gelijke afstand is cruciaal voor je printjes en in veel gevallen het lastigste aspect van printen. Bij de Ender-3 V2 doe je dit dus handmatig; bij de onlangs besproken CR6-SE gebeurt dit automatisch.

Een korte opmerking over de geluidsproductie. Creality heeft de Ender-3 V2 voorzien van de stille tmc2208-drivers, die ervoor zorgen dat je het kenmerkende geluid van de stappenmotors niet meer hoort. Eigenlijk is de voornaamste geluidsbron nu die van de ventilators op het hot end, op het moederbord en in de voeding. Helaas moeten we zeggen dat de gebruikte ventilators, of de combinatie fans en roosters, niet direct stil zijn. De stockkoeling maakt minstens zoveel geluid als de V1. We meten omstreeks 52dB(A) voor de V2, waar de V1 en de CR6-SE op respectievelijk 52dB(A) en 48d(BA) uitkomen.

Dank voor de input

Voorafgaand aan deze review hebben we onze communityleden gevraagd wat zij getest wilden zien. Dank voor die input. Voor zover mogelijk hebben we geprobeerd jullie vragen te beantwoorden, onder die andere over:

• de beveiliging
• printen met diverse filamenten
• warping van het bed
• opwarmtijd en geluidsproductie
• duidelijkheid instructies

Er is geen filemanentsensor zoals bij de CR6-SE, maar aangezien die als endstop moet worden aangesloten, zou het een koud kunstje moeten zijn om die zelf toe te voegen als de firmware voor het moederbord eenmaal gedocumenteerd is. De endstops zijn echter enkel uitgevoerd, dus je zult alsnog op zoek moeten naar vrije i/o-pinnen voor je sensor. Waar sommige budgetprinters met onvoldoende beveiligingsmaatregelen worden geleverd, is de V2 in ieder geval voorzien van een deugdelijke Meanwell-voeding en zijn de thermal runaway-beveiligingen voor bed en hot end geactiveerd. Mocht er iets misgaan met een thermistor of mocht een verwarmingselement losschieten, dan kan de temperatuur dankzij die beveiliging niet zomaar tot gevaarlijke waarden stijgen.We hebben dat niet alleen via de firmware uitgelezen, maar ook even getest door de thermistor los te koppelen tijdens het opwarmen. De printer reboot dan en verwarmt het bed of hotend niet langer.

Is het bed eenmaal in orde, dan kan het filament in de printer. Creality levert een klein beetje filament mee, een los testrolletje van een meter of tien. Met de CR6-SE werd een keurige rol van 1kg filament meegeleverd, wat toch al snel twintig euro kost. Het filament moet door de Bowden-extruder worden geleid en door een ptfe-buis naar het hot end worden geduwd. De V2 heeft vrijwel dezelfde plastic clip als de V1 om het filament te drukken tegen het tandwiel van de stappenmotor die het filament beweegt, en dat is niet 's werelds fijnste systeem. Veel Ender-3-eigenaren vervangen die plastic clip dan ook door een aluminium clip, die iets prettiger werkt. Bovendien is aluminium minder gevoelig voor slijtage; het filament had bij de originele plastic beugel de neiging groeven in het plastic te slijten. Met een aluminium beugel gaat dat minder gemakkelijk en bij de Ender-3 V2 zit een koperen insert in het plastic om slijtage tegen te gaan. Nog een kleine, maar niet onbelangrijke verbetering van de V2 is dat de afstand tussen het filament en de lead-screw van de z-as net iets groter is. Zo loop je geen kans dat je filament tegen de schroefdraad schuurt. Ook daarvoor zijn diverse mods voor de eerste versie in omloop.

Het kan met de standaardhardware van zowel de V1 als de V2 wat moeite kosten om het filament te laden. Dat is met de toevoeging van het draaiwiel op de extruder van de V2 wel iets gemakkelijker geworden. Met dat wiel op de extruder-as kun je deze gemakkelijker handmatig draaien om het filament in of uit de buis te bewegen. Dit is opnieuw een veel geprinte upgrade. Veel V1-eigenaren maken ook een geleider om het filament gemakkelijker naar de extruder te leiden. Aan dat filementpad is in de V2 weinig veranderd en dit kan dus nog steeds een wenselijke mod zijn. Door de filamenthouder overigens niet bovenop, maar aan de zijkant te monteren, kun je je filament met een kleinere kromming in je extruder krijgen. Wel mis je dan in theorie de laatste millimeters van je maximale printhoogte, hoewel je in de praktijk waarschijnlijk niet zo snel tegen die beperking aanloopt.

• Volgende pagina 6. Printresultaten