Samsung Galaxy S9 en S9+ Review

Hetzelfde, maar dan beter

Camera

Cameraspecs
	Achterkant	Voorkant
Sensor	Isocell Fast S5K2L3	S5K3H1
Fotoresolutie	12Mp	8Mp
Pixelgrootte	1,14μm	1,22μm
Diafragma	f/1.5 - f/2.4	f/1.7
Optische stabilisatie	Ja	Nee
Autofocus	Dualpixel- fasedetectie	-
Videomodi	720p960 1080p60 2160p60	1440p30 1080p30

Omdat de smartphone voor veel mensen tegenwoordig de primaire camera is, is het voor de fabrikanten de uitdaging om het kwaliteitsverschil tussen een smartphone en een echte camera zo ver mogelijk terug te dringen. In de afgelopen jaren zagen we daarom al de introductie van betere camerasensors, dubbele camera's en vooral veel slimmere algoritmes om foto's softwarematig te verbeteren. Tegenwoordig is het echt niet meer zo dat twee telefoons met dezelfde camerasensor dezelfde kwaliteit foto's afleveren. Software voert de boventoon. Toch heeft Samsung bij de camera van de S9 twee interessante hardwareverbeteringen doorgevoerd.

De S9 heeft een camera met variabel diafragma, iets dat we vooral bij echte camera's aantreffen. Bij een normale cameralens, bijvoorbeeld op een dslr of systeemcamera, zitten er lamellen in de lens die de lensopening kunnen verkleinen. Zo beheers je de hoeveelheid licht die de sensor bereikt. Dit is nuttig om bijvoorbeeld de sluitertijd te beïnvloeden. Daarnaast heeft het diafragma effect op hoe groot het gebied is dat de foto scherp zal weergeven: de scherptediepte. Lenzen met een grote opening hebben een laag f-getal; een 50mm-f/1.8-lens laat meer licht door dan een 50mm-f/4-lens.

Tot dusver stond het diafragma bij een smartphonecamera altijd wijd open, maar bij de S9 kan gewisseld worden tussen een f-getal van 1.5 en een van 2.4. Dat betekent niet dat je opeens enorm met scherptediepte kunt spelen, daarvoor is de sensor veel te klein, maar je kunt wel de hoeveelheid licht bepalen die op de sensor valt.

Hoewel het een technische prestatie van formaat is, rijst de vraag waarom Samsung dit eigenlijk heeft ingebouwd. Een overdaad aan licht is bij een smartphone vrijwel nooit een probleem. Aanvankelijk vermoedden we dat het een noodzakelijk kwaad is. De lensopening van f/1.5 is een record in smartphoneland en heeft tot gevolg dat veel licht de sensor bereikt, wat gunstig is voor fotograferen bij weinig licht. De keerzijde is dat lenzen met zulke grote lensopeningen problemen hebben met scherpte. Schroef je een 50mm f/1.8 op een dslr, dan zal de foto op f/2.8 scherper zijn dan die op f/1.8, vooral in de hoeken.

Beeld uit de teardown van JerryRigEverything

We dachten dat Samsung niet tevreden was over de scherpte van de beelden op f/1.5 en daarom het variabele diafragma ontworpen heeft. Onze tests wijzen echter uit dat er zelfs compleet ingezoomd geen verschil in scherpte valt waar te nemen, dus daarvoor hoeft Samsung het niet te doen. Wellicht dat er in bepaalde situaties wel kwaliteitsverlies optreedt met het diafragma helemaal open, maar wij konden ze niet vinden.

Fotokwaliteit

Samsung gooide vorig jaar al hoge ogen met de camera van de S8 en doet daar dit jaar een bescheiden schepje bovenop. We hebben de S9's vergeleken met de Galaxy S8, de iPhone X en de Google Pixel 2. Dat zijn allemaal telefoons die bekendstaan om hun camerakwaliteit. Vervolgens hebben we al die camera's uitgebreid getest onder goede en minder goede lichtomstandigheden. In die eerste situatie is het moeilijk om echt grote verschillen in kwaliteit te ontdekken. Alle telefoons hebben net even hun eigen karakter, maar er zit geen slechte foto tussen.

Kijken we echter naar situaties met weinig licht, dan zien we dat de S9 een kleine voorsprong pakt ten opzichte van de Pixel 2 en iPhone X. Die laatste gaat bijvoorbeeld minder goed om met felle highlights en de Pixel 2 gaat wat witbalans betreft telkens de warme kant op.

Onderstaande fotoserie duwt de telefoons tot het uiterste van hun kunnen. Hoewel het op de foto's wellicht niet zo lijkt, was er extreem weinig licht voorhanden en de camera's moesten dus flink aan de bak. Vooral in het detailshot zie je de verschillen goed. Opvallend is hoe goed de één jaar oude Galaxy S8 zich houdt, maar in de S9 echt zijn meerdere moet erkennen. Dankzij het grotere diafragma hoeft de isowaarde minder ver omhoog en behoudt de foto meer detail.

Dubbele camera op de S9+

De Galaxy S9+ is de eerste telefoon in de Galaxy S-lijn die een dubbele camera heeft, nadat Samung het concept voor het eerst toepaste op de Note 8. Net als bij de iPhone-serie heeft dus alleen de grotere van de twee toestellen een dubbele camera. Ergens begrijpen we dit vanuit ruimteoverwegingen wel, maar het blijft zuur dat je als liefhebber van kleine telefoons niet alle nieuwste snufjes krijgt.

De tweede camera heeft net als de hoofdcamera een resolutie van twaalf megapixel, maar kleinere pixels en een kleiner diafragma van f/2.4. Dit alles om ervoor te zorgen dat de combinatie van sensor en lens niet te groot wordt. Dit betekent dat de tweede camera het een stuk minder goed zal doen in slecht licht dan de hoofdcamera. Overdag en bij goed licht kun je er echter prima mee uit de voeten en is het een heel handige feature om te hebben. Met een omgerekende brandpuntsafstand van 52mm kun je zaken een stuk dichterbij halen of landschappen wat meer in elkaar drukken. Ook komt de tweede camera goed van pas in de portretstand, omdat gezichten er met het langere brandpunt wat flatteuzer uitzien.

Frontcam

We hebben de camera's aan de voorzijde eveneens in een vergelijking getest, met opnieuw de Galaxy S9's, S8's Pixel 2 en iPhone X. Met goed licht is het zoeken naar de verschillen, maar bij minder licht valt de iPhone X door de mand en zijn de andere drie nog flink aan elkaar gewaagd.

Video

De tweede hardwareverbetering van de S9-camera betreft 2Gbit lpddr4-dram dat rechtstreeks aan de beeldsensor gekoppeld is. Daardoor is het mogelijk om kortstondig een enorme hoeveelheid data uit de sensor te trekken en op te slaan. Die hardware ligt ten grondslag aan de nieuwe Super Slowmotion-modus van de S9, waarbij 720p-video met 960 beelden per seconden wordt opgenomen. Een normale video speelt af met 30 beelden per seconde en de slowmotionbeelden zijn dan ook met een factor 32 vertraagd. Met een dergelijke snelheid kun je de vleugels van een vogel bijna stilzetten, van snelle sportacties een dramatisch schouwspel maken en in detail vastleggen hoe een waterballon uit elkaar spat. Deze functie zagen we vorig jaar al op de Sony Xperia XZ Premium, XZ1 en XZ1 Compact.

Super Slowmo werkt prima, maar het is een kwestie van goede timing om de opname juist te krijgen. Uiteindelijk leg je maar ongeveer 0,2 seconden vast, waar de telefoon zes seconden video van maakt. Gelukkig kun je in de camera-app een klein vierkantje plaatsen waarin de telefoon op zoek gaat naar beweging; zodra dat gedetecteerd wordt, start de opname in Super Slowmotion.

In de normale videostand doen de S9 en S9+ het erg goed. Schiet je in normale 4k of 1080p, dan krijg je uitstekende beeldstabilisatie, een combinatie van optisch en digitaal, zoals je in onderstaande video kunt zien. Die stabilisatie verlies je als je voor de nieuwe 4k-stand met 60fps kiest. Je krijgt dan het scherpste en vloeiendste beeld, maar niet het stabielste. Dit raden we dus alleen aan voor statische shots. Waar we bij de video van de Galaxy S8 af en toe nog wat geknipper in het beeld zien, is dit bij de S9 afwezig.

Het verschil tussen 4k in 30 en 60fps hebben we geprobeerd vast te leggen in de onderstaande video met wapperende vlag. Waar de beweging bij 30fps minder scherp en vloeiend is, ziet de 60fps-video van de Galaxy S9 en iPhone X er strak uit. De nieuwe 4k60-stand kan overigens maximaal vijf minuten gebruikt worden, waarschijnlijk om oververhitting te voorkomen.

Hieronder vind je een galerij van foto's die we gemaakt hebben met de Galaxy S9 en S9+.

• Volgende pagina 4. Scherm en accuduur