Dat virtual reality tof is, daar zijn de meesten het wel over eens, maar wie heeft er tweeduizend euro achter de hand voor een dikke game-pc en Oculus Rift of HTC Vive? Dat zijn er maar weinig; het hoge instapbedrag staat high-end vr flink in de weg. Gelukkig is er mobiele vr, waarbij je een telefoon pakt en die in een houder steekt. Ook daar zitten echter haken en ogen aan; Samsung heeft een mooie oplossing met de Gear VR, maar daarvoor moet je dan wel een Samsung-telefoon hebben. Voor andere telefoons heb je cardboard en vergelijkbare houders, maar dat is kwalitatief duidelijk minder.
Google denkt het antwoord op dit dilemma te hebben met Daydream, een platform voor vr op Android waaraan elke fabrikant mee kan doen. Fabrikanten mogen een Daydream-houder maken en als een telefoon aan bepaalde hardware-eisen voldoet, is hij Daydream-compatibel. De fabrikanten regelen dus de hardware op basis van referentieontwerpen van Google, en Google levert de software en het ecosysteem. Mixen en matchen van verschillende telefoons en houders moet geen probleem zijn.
Daarbij eist Google een paar dingen, waarvan de allerbelangrijkste de controller is. Wie een Daydream-houder op de markt wil brengen, moet daar een kleine controller bij leveren die aan strenge eisen van Google moet voldoen. Met deze controller kun je niet alleen door de interface klikken, via een combinatie van gyroscopen, accelerometers, magnetometers en een grote hoeveelheid wiskunde op basis van quaternionen, wordt de beweging van de controller over de x-, y- en z-as bepaald. Daardoor weet het Daydream-systeem of een gebruiker zijn of haar pols draait of de controller beweegt, en is het zelfs mogelijk om dingen aan te wijzen in de vr-omgeving, wat handig is bij het navigeren door interfaces. Het lijkt een beetje op een Nintendo Wii-controller, maar dan zónder dat je een losse sensor nodig hebt.
De fabrikanten regelen de hardware en Google levert de software en het ecosysteem
Op dit moment is er één Daydream-bril te koop: die van Google zelf. Wij lieten hem overkomen uit Duitsland en legden er een Google Pixel in om te kijken of de zoekgigant hiermee echt de basis legt voor een grote stap vooruit in mobiele vr.
De Daydream View-bril
Het eerste wat opvalt als je de Daydream View ziet, is het uiterlijk. Hij is niet zwart, zoals de Rift en de Vive, en ook niet van plastic. Google heeft ervoor gekozen om de buitenkant met stof te bekleden. De standaardversie is grijs, maar hij is er ook in andere kleuren. Het geraamte aan de binnenkant is van kunststof. Dankzij die combinatie van materialen en het vrijwel ontbreken van elektronica weegt de View zonder telefoon slechts 263 gram. Dat is bijna de helft van het gewicht van de Rift of Vive.
En tóch zit hij niet lekker op je hoofd. Er is geen hoofdband bovenlangs om hem extra stevig te bevestigen, hij duwt hard tegen het voorhoofd als je hem strak zet en hij oefent flinke druk uit op je wangen. Misschien nog hinderlijker is het dat hij niet goed afsluit onderaan en er behoorlijk wat licht naar binnen valt. Dat licht reflecteert weer in de lenzen en dat is irritant als je aan het spelen bent. Hier merk je overigens veruit het meest van in een goed verlichte ruimte; ’s avonds met de lichten gedimd is het geen probleem. Voor een product waar Google al een tijdje aan werkt, hadden we echter meer verwacht van het comfort.
:strip_exif()/i/2001341167.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001341181.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001341179.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001341173.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001341171.jpeg?f=imagegallery)
Zoals gezegd bevat de bril nauwelijks elektronica, alleen een nfc-chip die opmerkt wanneer je de telefoon erin legt, zodat de Daydream VR-interface wordt gestart. Ook zitten er twee capacitieve bumpertjes aan de voorkant. Deze helpen de telefoon te bepalen waar het midden is, zodat de lenzen een correct beeld voorgeschoteld krijgen. Er valt verder niets aan de bril in te stellen, zoals de pupilafstand of de afstand van de lenzen tot je ogen. Wel is er genoeg ruimte voor brildragers om hun bril op te houden.
De lenzen zijn vergelijkbaar met die van een cardboard en de vele klonen daarvan; middenin is het beeld prima en aan de randen is het minder scherp. De uiteindelijke scherpte hangt natuurlijk grotendeels af van de schermresolutie van de telefoon die je erin stopt. Met de Pixel XL, die een scherm met een resolutie van 2560x1440 pixels heeft, ziet alles er duidelijk scherper uit dan met de normale Pixel, die het met 1920x1080 pixels moet doen.
Zodra je een telefoon in de bril legt en het klepje dichtmaakt, start de speciale vr-interface van Android. Deze lijkt veel op wat we kennen van de Gear VR en Oculus Rift: grote thumbnails van applicaties en menu’s die enigszins in een boog voor je zweven. Dit alles tegen een cartooneske achtergrond met struiken, bomen, een blauwe lucht en een kabbelend beekje. Het steekt allemaal goed en vanzelfsprekend in elkaar; wie voor het eerst een Daydream-bril opzet, kan er vrijwel meteen mee uit de voeten.
Wie voor het eerst een Daydream-bril opzet, kan er
vrijwel meteen mee uit de voeten
De controller
Nog voordat je het hoofdscherm ziet, maak je kennis met de troefkaart van Daydream: de controller. Voor elke sessie moet je die namelijk kalibreren door hem naar voren te laten wijzen en op de homeknop te drukken. Tijdens het gebruik zul je dat ook vaak tussendoor moeten doen, want hij heeft de neiging om van slag te raken. Dat los je dan op door opnieuw vooruit te wijzen en even de homeknop ingedrukt te houden. Heel storend is het niet en we vinden het allang knap dat Google een controller heeft gemaakt waarmee je kunt wijzen en die geen externe sensoren nodig heeft. Toch hopen we dat dit in de toekomst met software-updates verbeterd kan worden.
Boven de homeknop zit nog een tweede kleine knop, waarvan de functie binnen elke app anders is, en daarboven zit een ronde touchpad. Deze kun je indrukken om zaken te selecteren en je kunt er ook over swipen. Dat laatste wordt in veel games gebruikt, maar ook in de interface van Android VR. Aan de zijkant zitten twee knopjes om het volume te regelen. Die zijn welkom, want als de telefoon in de houder zit, kun je niet meer bij de normale volumeknoppen. Na gebruik kun je de controller handig opbergen in de View.
:strip_exif()/i/2001341183.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001341177.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001341175.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001341169.jpeg?f=imagegallery)
Binnen die Daydream-interface gebruik je de controller vaak om te wijzen via een virtuele, blauw gloeiende lijn die je hand volgt. Dat werkt erg goed binnen menu’s, veel beter dan de methodes die we kennen van cardboard-apps, waarbij je vaak een aantal seconden ergens naar moet kijken om het te selecteren, of de Gear VR, die een touchpad aan de zijkant van de bril heeft. Binnen games kun je er van alles mee doen. Zo is er een kartgame waarin je de controller horizontaal houdt en beweegt om te sturen, net als bij de Wii. In een andere racegame, Need for Speed VR, moet je juist vooruitwijzen naar de kant die je op wil. En in weer andere games gebruik je de controller als een pistool of toverstaf.
Het is moeilijk te overdrijven hoeveel een goede controller toevoegt aan een vr-ervaring. Dat wisten we al van de HTC Vive en Oculus Rift met Touch-controller, en wordt bevestigd door Daydream. Natuurlijk is er een flink verschil in kwaliteit, maar zelfs een simpele controller als deze maakt de weg vrij voor een heleboel nieuwe vormen van interactie in games en apps die anders niet mogelijk waren. Googles verplichting aan alle fabrikanten die een Daydream-headset willen maken om een vergelijkbare controller mee te leveren, is dan ook een gouden zet.
De software: Android in vr
Google heeft een aantal van zijn eigen apps en diensten omgebouwd, zodat je er in vr mee aan de slag kunt. Denk bijvoorbeeld aan YouTube, waarmee je niet alleen normale video’s kunt kijken op een groot virtueel scherm, maar ook 3d-video’s in 360 graden. Ook Street View is aanwezig, zodat je via de bril een kijkje kunt nemen op verschillende plekken in de wereld. Ter plekke kun je de controller gebruiken om te ‘bewegen’, of beter gezegd: van standpunt te wisselen. Op die manier konden we rondkijken in verschillende grote steden en zelfs bij wereldwonderen.
:fill(white)/i/2001088605.jpeg?f=imagegallery)
In feite is het natuurlijk niet anders dan wat je op een computer met Street View kunt doen, maar in vr maakt het duidelijk meer indruk. Google Photos heeft ook een vr-versie. Hierin kun je zelf geschoten panorama’s en 360-gradenfoto’s terugkijken.
Als je de Daydream View vanuit het buitenland invoert, loop je vrij snel tegen een probleem aan; de vr-versie van Googles Play Store weigert dan dienst, net als Google Play Movies. Het is daarom moeilijk te zeggen hoe groot het aanbod van apps precies is; dat weten we simpelweg niet. We hebben een boel apps kunnen installeren door apk-bestanden te sideloaden en sommige apps kun je via de normale Play Store installeren. Zo hebben videodiensten HBO en Netflix een eigen app, en biedt CNN vr-reportages aan, net als The Guardian. Ook kun je een groot aanbod video’s kijken van vr-producent Jaunt, bekend van het 360-gradenconcert van Paul McCartney. Overigens kun je ook gewoon Cardboard- of generieke vr-apps draaien, al moet je de nfc-functie dan uitzetten, zodat de Android VR-interface niet automatisch gestart wordt.
:strip_exif()/i/2001341165.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001341161.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001341155.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001341151.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001341149.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001341143.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001341141.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001341139.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001341135.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001341133.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001341131.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001341127.jpeg?f=imagegallery)
Ook op gamegebied is er redelijk wat keus en tijdens onze testperiode kwamen er steeds interessante games bij. VR Karts vonden we aanvankelijk al best leuk, maar toen kwam Need for Speed Shift VR uit en die game legde de lat weer flink hoger, met indrukwekkender graphics. Ook Gunjack, een game waarbij je in een mech-turret ruimteschepen moet neerhalen, komt goed uit de verf. De westerngame Arcslinger ten slotte maakt goed gebruik van de controller en bevat humor bovendien.
Invasion is een leuke interactieve film in de stijl van Pixar en Dreamworks, en met Star Chart VR kun je virtueel door het zonnestelsel navigeren.
Uiteindelijk waren het de games die ons zelfs na langere tijd steeds terug lieten komen naar de Daydream View. Video kijken in 360 graden is tof, maar de relatief lage resoluties van huidige telefoons en het bronmateriaal maken dat het simpelweg niet geweldig oogt. Platte 2d-video kijken in een virtuele kamer, zoals de Netflix-app doet, is in het begin even leuk, maar uiteindelijk een gimmick die afleidt en niets toevoegt.
Het indrukwekkende zit in de manier waarop elke fabrikant
een eigen bril en compatibele telefoon kan maken
Conclusie
Kort samengevat is Daydream een indrukwekkend platform dat door Google nog niet geweldig is uitgewerkt. Het indrukwekkende zit in het platform zelf: de manier waarop elke fabrikant een eigen bril en compatibele telefoon kan maken. Het zit ook in de uitwerking van Android in vr, dat zich fijn laat bedienen, de slim uitgedachte controller, die het geheel echt naar een hoger niveau tilt, en de relatief hoge kwaliteit van de apps die nu al beschikbaar zijn. En laten we vooral de prijs van 69 euro niet vergeten, waardoor je laagdrempelig kunt instappen.
Googles uitwerking van de hardware is minder florissant. De View zit gewoon niet zo lekker en doet een van de belangrijkste dingen die een vr-headset moet doen, niet goed: licht buitenhouden. De View zouden we dan ook alleen aanraden aan early adopters die zo snel mogelijk aan de slag willen met Android VR. Hij is toch al niet aantrekkelijk voor een grote groep, omdat je hem uit Duitsland moet importeren en omdat op dit moment slechts drie telefoons Daydream-compatibel zijn: de Pixel, Pixel XL en Moto Z.
We kijken echter met smart uit naar 2017 en de plannen van andere telefoonfabrikanten met dit platform. Met een iets comfortabelere bril kun je aan Daydream namelijk veel plezier beleven.
:fill(white):strip_exif()/i/2001253203.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2001253175.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2001762695.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/2001088629.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/i/2001340353.jpeg?f=fpa)
/i/2001689999.png?f=fpa)
:fill(white):strip_exif()/i/2001253193.jpeg?f=thumbmedium)
/i/1297784990.png?f=fpa)
/i/1406016024.png?f=fpa)
/i/2000658159.png?f=fpa)
/i/1340107023.png?f=fpa)
/u/417072/crop668096a0f3573_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/62244/crop653d7fff578a8_cropped.jpg?f=community){kind=small}
/u/3174/crop5f1e2a4facc1b.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/46475/TS_resize60x60.jpg?f=community){kind=small}
/u/247216/crop61d46a6d68ee9_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/323521/crop5ee09b3c89699_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/584529/crop5af32c5cc1bce_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/108807/nonflex-icon.jpg?f=community){kind=icon}
/u/441020/crop577ad2276cade.png?f=community){kind=small}
/u/796809/crop67a292a8c1f9c_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/201984/crop585a5cef79e24_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/476712/rackersmall.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/44074/avatar001.gif?f=community){kind=avatar}
/u/328601/crop5e6e0a3194973_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/317612/icon.png?f=community){kind=icon}
:strip_icc():strip_exif()/u/215031/crop5db1d4fe1001f_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/73426/MMM4.gif?f=community){kind=small}
