Iconische hoofdpersoon
George Michael zong het al, you gotta have Faith. In dit geval is dat maar al te waar, om verschillende redenen. Niet eens zozeer omdat Faith Conners de iconische hoofdpersoon is uit de eerste Mirror's Edge, de actiegame uit 2008, maar vooral omdat uitgever Electronic Arts de onverwacht grote groep fans van de game zo lang op een vervolg liet wachten. De fans moesten er maar vertrouwen in hebben dat EA woord zou houden en ooit een vervolg uit zou brengen. Er waren de nodige geruchten in de aanloop naar de E3, en de opluchting was bij menig gamer vast groot toen EA tijdens zijn persconferentie Mirror's Edge Catalyst aankondigde.
Videopreview van Mirror's Edge Catalyst.
Verschijnt voor: Windows, Xbox One, PlayStation 4
Verschijnt op: 23 februari 2016
Faith is dus terug, in een nieuw avontuur. Er komt een nieuwe Mirror's Edge, maar als iets opviel tijdens de persconferentie, is het hoe vertrouwd de nieuwe game lijkt. Faith heeft weer de hoofdrol en dat is maar goed ook, want net zoals er geen Tomb Raider denkbaar is zonder Lara Croft, is er geen Mirror's Edge denkbaar zonder Faith. Om kort te gaan: de game speelt zich weer af in de fictieve City of Glass, Faith is nog steeds even rebels als in de vorige game, ze doet nog steeds aan free running en verdient haar geld nog steeds met het vervoeren van kleine pakketjes informatie over de hoge daken van de stad. Er is bovendien nog steeds een totalitair regime waar Faith geen liefhebber van is - en vice versa. Er is ook nog steeds verzet tegen het regime, vanuit een factie die pleit voor meer democratie.
Icarus en Noah
Toch is Catalyst geen echt vervolg. Eigenlijk is het tegenovergestelde het geval; we zien hier wat er aan de eerste game vooraf ging. We zien hoe Faith de door de wol geverfde actieheldin is geworden. Ze is nog jonger dan in de eerste game, maar al wel de over de daken rennende koerier. Voordat we zelf de eerste meters mochten maken in de game, kregen we van ontwikkelaar Digital Illusions CE een presentatie waarin we zagen hoe Faith getuige is van de hardheid van het regime in de stad. Burgers worden in elkaar geschopt door de gemaskerde militaire politie van het regime en om de minste of geringste reden opgesloten. Ook Faith is slachtoffer en wordt vastgezet. Gelukkig niet voor lang. Als ze vrijkomt, wordt ze opgewacht door een leeftijdgenoot die vol bravoure vertelt dat hij Icarus heet en dat hij een boodschap heeft van ene Noah. Deze Noah wil Faith inlijven bij het verzet tegen de regering van de machtige Gabriel Kruger. Icarus heeft bovendien een zendertje voor Faith, waarmee ze niet alleen kan communiceren met de leider van de Black November, maar waarmee ze ook off the grid gaat en dus niet te traceren is voor de mannen van Kruger. Als het goed is, zien we in de rest van de campagne hoe Faith de katalysator wordt in de bewustwording van de inwoners van de City of Glass.
Glazen stad
Als we zelf in de City of Glass rond mogen rennen, valt op dat de game er, net als de voorganger, weer erg goed uitziet. De stad is weer hoog en spierwit, met mooie vergezichten vanaf de daken. Het is overal strak en clean, om aan te geven dat er orde, rust en regelmaat heerst. Er is bovendien haast geen levend wezen te bekennen. Er komt pas leven in beeld als Faith opgemerkt wordt door het regime. Dan duiken er opeens gewapende mannen op die er niet voor terugdeinzen om het vuur te openen. Ook die mannen zitten strak in het pak. Ze zijn voornamelijk in wit gestoken, met kleine, kleurrijke accenten. Die kleine accenten zijn ook in de stad te vinden en de voornaamste daarvan zijn 'situatie-afhankelijk'. Net als in de voorgaande game krijg je namelijk aanwijzingen tijdens het rennen. Dan kleuren sommige delen van gebouwen opeens rood op, om aan te geven dat je er gebruik van kunt maken om je snelheid te behouden en je route te vervolgen. Denk aan een buis die je kunt gebruiken om omhoog te klimmen, of aan een plank die over een dakrand hangt en die je kunt gebruiken om net wat verder te komen. De rode aanwijzingen zijn context-gebonden en dus niet altijd en overal zichtbaar. Je ziet ze alleen als je aan het rennen bent. Er zijn ook diverse zwarte aanwijzingen, en die zijn wel permanent aanwezig. Het zijn een soort zwarte sporen die lijken te zijn achtergelaten door voorgangers.
Wat dat betreft is er weinig veranderd in Catalyst. De stad ziet er vertrouwd uit, de hoofdpersoon is hetzelfde en wat ze doet eigenlijk ook. Dat niet alleen; ook haar opties zijn vrijwel gelijk. Ze kan sprinten, springen en een sliding maken. Ze kan zich bovendien aan een rand omhoog trekken. En als specialist in martial arts kan ze schoppen en slaan. Aan vuurwapengebruik doet de frêle Faith niet, ze beukt de stoere mannen van Kruger liever neer met haar vuisten of voeten. Daarin zijn haar opties echter beperkt. Ze heeft eigenlijk maar twee aanvallende moves, maar daarmee staat ze haar mannetje. We konden wat gevechten uitproberen en wisten diverse groepjes Kruger-mannen van ons af te slaan. De vraag is of het genoeg is om de game spannend te houden. Als je het een game lang met slechts twee verschillende aanvallende handelingen moet doen, wordt het wellicht wat saai. Zeker omdat we geen mogelijkheid ontdekten om de opties op te waarderen - al kunnen die natuurlijk nog komen, want we speelden een zeer vroege versie van de game.
Knokken
Bij het knokken is het aantal moves dat je kunt maken misschien ook niet zo enorm van belang. Het gaat er meer om dat je een vloeiende lijn in de aanvallen weet te krijgen. Net als bij het rennen gaat het er om dat je een flow bereikt, een vloeiende opeenvolging van slagen en ontwijkende bewegingen. Als je die snelheid weet te behouden en niet onderbroken wordt door aanvallen van je tegenstanders, kun je voorkomen dat je geraakt wordt, terwijl je ondertussen met gerichte klappen en trappen zelfs de zwaarste tegenstanders weet neer te halen. We hebben tijdens de speelsessie alleen soldaten uit de onderklasse van het leger van Kruger tegenover ons gehad. Als we de makers moeten geloven, zijn er echter ook soldaten die hoger in de militaire pikorde staan en die dus moeilijker zijn te verslaan. De flow behoud je door bewegen en slaan af te wisselen. Het gaat erom dat je in beweging blijft en zo voorkomt dat je zelf klappen krijgt. Als dat laatste wel gebeurt, val je stil en wordt de flow dus onderbroken.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Mirror's Edge Catalyst zoals te zien tijdens de E3 2015.
Flow is alles
Zoiets geldt ook voor het rennen over de daken. Ook daarbij is flow belangrijk, al zijn de makers in dat geval redelijk vergevingsgezind. Het komt erop neer dat je bepaalde sprongen alleen kunt maken als je voldoende snelheid hebt. Alleen dan lukt het om een bepaalde hoogte te bereiken of afstand te overbruggen. Gelukkig is het lang niet altijd erg als je niet genoeg snelheid hebt en een sprong niet haalt. Er zijn meestal genoeg wegen om van A naar B te komen. Als je op snelheid bent, kun je echter routes vinden die korter zijn. Dat is handig als je achtervolgd wordt bijvoorbeeld, of als je een bepaalde tijd neer moet zetten.
Beide gevallen komen regelmatig voor, als je althans alle missies uitspeelt die je voorgeschoteld krijgt. Als je van Icarus het zendertje krijgt waarmee je met het verzet kunt communiceren, kun je ook gebruikmaken van een plattegrond van de City of Glass. Op die kaart staan de missies aangegeven die je kunt uitvoeren. Het zijn enkel missies die enigszins in de buurt zijn. Als je andere delen van de stad weet te bereiken, verschijnen er vanzelf nieuwe missies op de kaart.
We hebben drie soorten missies gezien, die onderling zeer verschillend zijn. Het meest overzichtelijke is Dash, een soort waarin Faith haar hobby als free runner uitoefent. Daarin hoef je enkel zo snel mogelijk van A naar B te rennen. Enig probleem is dat je niet weet waar B is. Je krijgt tijdens het rennen aanwijzingen over welke kant je op moet, wat lastig is als je op snelheid ligt, want je krijgt de aanwijzingen kort van tevoren. Het is een dynamisch systeem. De aanwijzingen zijn afhankelijk van de snelheid die je hebt. Als je dus op snelheid ligt en een bepaalde sprong zou kunnen halen, word je ook in de richting van de plek waar je kunt springen gestuurd. Ben je net gecrasht en je snelheid kwijt, dan kan het zijn dat je een makkelijker vervolg krijgt toegewezen. Het gaat in dit soort missies om het behalen van een snelle eindtijd. Daarbij kun je concurreren met jezelf door te proberen je eigen tijd te verbeteren, maar er komt vast ook een optie om de tijd van anderen te verbeteren.
Illegale handel
In een ander soort missies is Faith aan het werk als data-runner. Aan het begin van zo'n missie pik je een klein pakketje informatie op, dat vervolgens op een bepaald punt af moet zien te leveren. Hier is het eindpunt wel bekend en krijg je veel minder aanwijzingen over de te volgen route. Er wordt in ieder geval niet aangegeven of je links of rechts moet. Gelukkig zie je wel de rode accenten die aangeven of je van een bepaald voorwerp gebruik kunt maken. Ook het rood kleuren van die voorwerpen is dynamisch, wat het bezorgen van informatie spannend maakt. In tegenstelling tot het neerzetten van een snelheidsrecord, is het bezorgen van pakketjes illegaal. Dat wil zeggen dat je in deze missies de mannen van Kruger tegen kunt komen. Het is hier dus niet alleen een kwestie van rennen, maar als je niet uitkijkt ook van knokken. En maak je geen illusie, de soldaten duiken altijd wel ergens op. Ze zijn eigenlijk niet te ontlopen. In een derde soort missies, genaamd Billboard, ben je helemaal illegaal bezig. Het zijn missies waarin je als hacker te werk gaat en omgevingspuzzels op moet lossen. Helaas hebben we daar geen voorbeeld van kunnen spelen.
Helaas was de eerste editie van Mirror's Edge maar half geslaagd. Zolang Faith buiten bleef was er niets aan de hand. Daar had ze de ruimte om snelheid te maken en haar moves uit te voeren. Ze werd echter ook regelmatig naar binnen gedirigeerd en daar kwam haar snelheid veel minder tot zijn recht. In de eerste game was het dus maar lastig manoeuvreren als je een gebouw door moest. Zowel vechten als klimmen was lastig binnenshuis. Of de makers dat probleem verholpen hebben, weten we niet, doordat we nergens naar binnen konden. Of je ook echt nergens naar binnen wordt gestuurd, hebben we niet kunnen achterhalen.
Voorlopige conclusie
We blijven na het zien en spelen van Mirror's Edge Catalyst met wat vragen zitten. De game is een prequel, waarin we zien hoe Faith van een nog vrij onschuldige free runner uitgroeit tot een baken van verzet tegen het totalitaire regime van Gabriel Kruger. Hoe dat verhaal in de game verweven zit, is echter niet geheel duidelijk. We hebben mooie cutscenes gezien, maar toen we zelf met Faith op pad mochten, kregen we een kaart met wat missies voorgeschoteld en in geen van die missies leek een verhaal verscholen. De missies zelf zijn spannend genoeg, zowel die waarin het enkel om snelheid gaat als die waaraan ook knokken te pas komt. Al vragen we ons bij dat knokken wel af of dat een game lang leuk blijft, met slechts twee knoppen waaronder een aanvallende move verborgen zit.
Toch was het ondanks deze vragen erg prettig toeven in de City of Glass. Mirror's Edge Catalyst is een game die voor een groot deel leunt op sfeer, en met die sfeer zit het wel goed. Faith is opnieuw een zeer aansprekende hoofdrolspeler en ook de stad ziet er prachtig uit. En hoewel we er nog niet veel hebben kunnen horen, lijkt Catalyst bovendien weer een lekkere soundtrack mee te krijgen. Tot slot is het de vraag hoe Faith zich binnen gedraagt, want bij de vorige game verliep dat niet heel soepel. Toch zijn we blij dat Mirror's Edge terug is. We hebben genoeg gezien om weer met Faith op stap te willen.