Op de Games Convention in Leipzig werd Mirror's Edge tot beste game voor de Xbox 360 gekozen. Eerder dit jaar waren tijdens de E3-beurs de ogen ook al op deze game gericht. Wat is er zo bijzonder aan de kleurloze wereld die ontwikkelaar Digital Illusions ons voorschotelt?
De Zweedse ontwikkelaar, die naar de afkorting van zijn volledige naam ook wel 'Dice' wordt genoemd, is vooral bekend van het schietspel Battlefield 1942 en de opvolgers daarvan. Met Mirror's Edge slaat de studio echter een andere weg in. Ook Mirror's Edge wordt in eerste persoon gespeeld en net als in de Battlefield-serie zijn er genoeg wapens in het spel opgenomen. Het verschil is dat ze dit keer vrijwel uitsluitend in handen van de vijand zijn, hoofdpersoon Faith moet het doorgaans zonder wapentuig stellen.
Faith is een Aziatische dame en ze leeft in een grote, futuristische stad. Het achtergrondverhaal van Mirror's Edge is nog wat vaag, maar duidelijk is wel dat de stad onder een streng gezag staat. De machthebbers controleren alle moderne vormen van communicatie en de bevolking heeft veel van haar vrijheid opgegeven, in ruil voor veiligheid. Er is echter oppositie tegen het strenge regime. De tegenstanders moeten met elkaar zien te communiceren zonder dat dit wordt gecontroleerd. De zogenaamde Runners, waar Faith er een van is, vormen hier het middel voor. Runners bewegen zich vooral over de daken van de flats in de naamloze stad. Ze beoefenen het populaire 'parkour', soms ook wel 'free running' genoemd, een fysieke discipline waarbij van gebouw naar gebouw wordt gejumped en razendsnel tegen manshoge muren wordt opgesprongen. Ook hoog opgehangen buizen zijn aan de Runners besteed. Ze wandelen er moeiteloos overheen of slingeren zich er aan verder.
Kleurloos
Mirror's Edge valt vooral op door de de grafische stijl waar de Zweedse makers voor hebben gekozen. De meeste games, en zeker de meeste first person-spellen, hebben een donkere uitstraling, maar Mirror's Edge is erg licht. Wit is de dominante kleur in het spel, alle gebouwen lijken volledig uit witte vlakken te zijn opgetrokken. Dat zijn ze eigenlijk niet, maar zo ziet Faith de wereld, en omdat het spel in eerste persoon wordt gespeeld zie je alles door haar ogen. Faith kijkt als een Runner, ze ziet alleen welke delen van gebouwen al dan niet bruikbaar zijn voor haar manier van door de stad bewegen. Alles wat onbruikbaar is, ziet Faith als een kleurloos, onopvallend vlak. Haar oog valt liever op de delen die bruikbaar zijn, en die zijn in haar beeld oranje of rood. Daarbij gaat het om de de muren, richels, planken, steigers en buizen die ze nodig heeft om verder te komen. Ontwikkelaar Digital Illusions doet er alles aan om de speler te laten beleven hoe het voelt om een Runner te zijn. Niet alleen zie je de wereld zoals Faith die ziet, je kunt ook geen afstand van haar nemen. Er is heel bewust geen optie toegevoegd om het spel vanuit derde persoon-perspectief te bekijken. Om het beeld zo realistisch mogelijk te maken, brengt Dice het spel in beeld alsof je door een groothoeklens kijkt en om dezelfde reden heeft het spel geen Hud. Er is alleen een kleine punt midden in het beeld. Dice zou ook die het liefst weglaten, maar uit de eerste tests bleek dat spelers dan misselijk worden van de snelle actie. Nu kun je je blik op de punt richten, een techniek die ballerina's gebruiken als ze een pirouette maken.
:strip_icc():strip_exif()/i/2000625224.jpeg?f=fpa_thumb)
/i/1203929393.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/1297773820.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/1255004433.jpeg?f=fpa)