Nieuwe studio, nieuwe kansen
Samengevat
Battlefield Hardline is de eerste Battlefield-game van ontwikkelstudio Visceral Games, en dat is vooral goed te merken in de singleplayer. Hierin wordt spelers een interactieve politieserie voorgeschoteld waarin zij zelf de hoofdrol spelen. In de gameplay speelt het inrekenen van criminelen en het uitpluizen van een plot rond geld, drugs en andere agenten een centrale rol. In de multiplayer is het politiethema net iets minder duidelijk aanwezig, maar alsnog weet Hardline zich hier voldoende te differentiëren van Battlefield 4. De geslaagde spelmodi Heist en Blood Money doen daarvoor een belangrijke duit in het zakje. De game kampt wel met wat kleine balansprobleempjes en kent een aantal schoonheidsfoutjes, maar verder is Battlefield Hardline prima in orde. Een geslaagd 'Battlefield-debuut' voor Visceral Games dus.
Eindoordeel
Battlefield Hardline ging gedurende het afgelopen jaar van 'leuk, maar had gewoon een update voor Battlefield 4 moeten zijn' naar 'speelt toch wel heel anders, en heeft wellicht meer bestaansrecht dan we dachten.' Tenminste, zo ging dat in onze perceptie. Al die tijd had Visceral Games een eigen visie op wat Battlefield Hardline moest worden. Vreemd eigenlijk: ondanks de grootte van de franchise en de staat van dienst van Visceral werd Hardline aanvankelijk maar lauwtjes ontvangen. En dat terwijl die basispropositie - een Battlefield-game gemaakt door de makers van onder meer Dead Space - aantrekkelijk genoeg zou moeten klinken.
Getest op: PlayStation 4
Ook verkrijgbaar voor: pc, Xbox One
Afwijkende versies: Xbox 360, PlayStation 3
De reden waarom we dat zeggen ligt voor de hand. De Dead Space-games moesten het altijd hebben van een verhaal. Het spel leunt op singleplayer en dus zijn het plot en de sfeer heel belangrijk. Juist dat zou een reden zijn om uit te kijken naar Battlefield Hardline. Battlefield is immers een serie die het altijd, met uitzondering van de Bad Company-games, vrijwel uitsluitend heeft moeten hebben van de multiplayer. Met Battlefield 4 waagde DICE nog wel een poging om een singleplayer-avontuur toe te voegen, maar dat bleef vooral bij een poging. Het eindresultaat stelde teleur, en kon niet in de schaduw staan van de singleplayer-ervaring die concurrent Call of Duty zijn fans jaarlijks voorschotelt. Ook hierom kunnen wij ons prima vinden in de keuze van Electronic Arts om Visceral eens de kans te geven een Battlefield-game te maken.
Toch is het ook weer niet zo dat Visceral het wiel opnieuw zal uitvinden. De studio gebruikt de door DICE gelegde basis duidelijk als fundament voor Hardline. Het is niet voor niets dat wij, maar ook veel andere media en gamers, de gelijkenissen tussen Battlefield 4 en Battlefield Hardline al vroeg opmerkten. Toch voegt Visceral er iets aan toe. Dat doet de studio vooral met het singleplayer-avontuur - zijn vertrouwde speelterrein - maar ook voor de multiplayer had de studio eigen ideeën. Twee daarvan vallen samen te vatten in enkele woorden: snelheid en strategie. Net als in elke Battlefield-game zitten er in Hardline veel voertuigen, en die voertuigen zijn dit keer sneller dan ze ooit zijn geweest in Battlefield. Strategie slaat meer op keuzes maken. In elke map en bij elke spelmodus leiden er meerdere wegen naar Rome.
Die basisingrediënten waren al te 'bewonderen' in de diverse testfasen die het spel heeft doorlopen. Als Visceral en EA zich ergens van bewust zijn, dan is het wel dat er met de introductie van Battlefield Hardline niets fout mag gaan, of in elk geval: niet zo heftig als met de introductie van Battlefield 4. Vandaar ook de vele tests, al zijn serverproblemen natuurlijk nooit helemaal uit te sluiten: dat is ook afhankelijk van drukte. Overigens heeft al het testwerk niet gezorgd voor een bug- en glitchvrij spel; wij kwamen tijdens het testen regelmatig wat grafische rariteiten tegen. Vooral de manier waarop neergeschoten personages soms in muren terechtkomen of half in vloeren verdwijnen is wat vreemd. Niet storend voor je spelplezier, maar toch wel zonde.
Singleplayer: eigen politieserie
Mocht het toch even mis gaan met de servers op de eerste dag, dan is er in elk geval wel een redmiddel. Niet dat we eventuele problemen willen goedpraten, maar het is wel zo fijn dat Battlefield Hardline in dat geval een singleplayer-modus heeft die inderdaad de moeite waard is. Het op de vorige pagina geschetste perspectief levert het gewenste resultaat op. Die credits mag Visceral natuurlijk claimen, al helpt het ook heel erg dat de studio heeft gekozen voor een setting die tot nu toe Battlefield-vreemd was. Een verhaal rond politieagenten en criminelen brengt natuurlijk hele andere scènes en een heel ander verhaal met zich mee dan de militaire standaardverhaaltjes waar we het normaal mee moeten doen.
Nicholas Mendoza
Het verhaal van Battlefield Hardline richt zich op Nicholas Mendoza, een jonge detective die in Miami werkzaam is. Al snel raakt Mendoza betrokken bij een plot vol bedrog, geld, drugs en allerlei andere dingen. Dat plot is op zichzelf aardig, en zeker beter dan wat we voorheen zagen in Battlefield, maar niet spectaculair. Het verloop is uiteindelijk zelfs enigszins voorspelbaar, maar dat hinderde ons eigenlijk nauwelijks. Het is een beetje hetzelfde als weten dat een seizoen van de televisieserie 24 uiteindelijk wel goed af zal lopen. De weg er naartoe is waar het om draait.
/i/2000588121.png?f=imagenormal)
Die weg steekt in Battlefield Hardline prima in elkaar. Dat komt zeker ook door de manier waarop Visceral de singleplayer presenteert. Het verhaal is in tien episodes gegoten, en die worden de speler voorgeschoteld alsof het een televisieserie betreft. Elke episode begint met een kenmerkend stukje 'previously on Battlefield Hardline', en mocht je stoppen met spelen, dan eindigt je speelsessie ook met een kort fragment 'Next on Battlefield Hardline'. Een prima zet, want televisieseries lijken momenteel populairder dan ze ooit geweest zijn, dus die herkenbaarheid werkt prima. Mocht je het niets vinden, dan heb je er ook niet echt last van. De voor- en na-fragmentjes kunnen altijd overgeslagen worden.
Bekende cast
Niet alleen de opbouw heeft de vorm van een televisieserie, ook de cast zal mensen die veel series volgen bekend voor komen. Wij herkenden acteur Benito Martinez (House of Cards) het makkelijkst, maar ook Kelly Hu (Arrow), Eugene Byrd (8 Mile) en Ross Marquand (The Walking Dead) hebben een aantal grote producties op hun naam staan. Die ervaring mist zijn uitwerking niet: de tussenscènes, maar ook de gesprekken die de personages tijdens de gameplay met elkaar voeren, zijn van hoger niveau dan we voorheen zagen in Battlefield. Oké, sinds het verschijnen van Advanced Warfare is het gebruik van echte acteurs in shooters natuurlijk niet uniek meer, maar het werkt wel.
Dit alles levert een pakkend geheel op, waarbij de speler inderdaad het idee krijgt in een interactieve politieserie te spelen. Ook de gameplay draagt daar aan bij. In de eerste plaats kun je mensen arresteren. Door ze onder schot te nemen en je badge te laten zien kun je er voor zorgen dat criminelen zich over geven. Dat levert altijd meer punten op dan ze simpelweg neerschieten, dus het is wel zo uitdagend om zoveel mogelijk boeven op de voor politiemensen te prefereren manier uit te schakelen. Ondanks dat je dit héél vaak doet, gaat het nooit echt vervelen. Crimineel na crimineel op de grond leggen blijft spannend en leuk om te doen. En wie heeft er nou nooit een keer in een game willen kunnen roepen "freeze, MPD!"
/i/2000588126.png?f=imagenormal)
Het inrekenen van boeven is een deel van Mendoza's takenpakket, maar hij is niet voor niets detective. Er zit dan ook een kleine sublaag in Battlefield Hardline die daar op inspeelt. Mendoza kan, met een speciale scanner, allerlei objecten onderzoeken. Dat biedt aanwijzingen die verwijzen naar bepaalde casussen. Een casus los je op als je alle aanwijzingen die horen bij een specifieke casus hebt gevonden. Die aanwijzingen liggen verspreid door verschillende episodes. Het kan dus zomaar zijn dat je een casus pas afrondt na de achtste episode, terwijl je de eerste aanwijzing al in de tweede episode vond. Heb je een casus compleet, dan kun je een kort 'conclusiefilmpje' bekijken, ontrafel je een stukje achtergrondverhaal en word je beloond met een nieuw, speciaal wapen of item in je arsenaal.
Geloofwaardige wapens
Dat arsenaal bestaat uit onderdelen die je mag verwachten bij de politie. Al te zware machinegeweren kom je dus niet snel tegen, al zijn er wel assault rifles die je kunt vrijspelen. Grappig is trouwens dat je 'primary weapon' in Battlefield Hardline je pistool is. Voor de overzichtelijkheid is je zwaardere wapen in de multiplayer wel je primary, maar in de singleplayer niet: politieagenten gebruiken hun pistool immers vaker dan een sniper rifle, shotgun of machinegeweer. Wel zo logisch dus. Ook opvallend: je hebt in de singleplayer geen handgranaten. Dat was voor ons toch wel even wennen. De actie is, zeker in de shootouts, lekker intens. Dan geen granaat kunnen gooien is absoluut een handicap. Maar ook hier geldt weer: hoe vaak heb je een detective een handgranaat zien gooien?
Multiplayer: fris dankzij nieuwe modi
Zo wordt er in de singleplayer dus best een strikte lijn gevolgd als het gaat om gameplay, en om wat politieagenten wel en niet kunnen en hebben ten opzichte van wat je gewend bent van soldaten in Battlefield-games. Die lijn wordt in de multiplayer iets minder strak gevolgd. De teams zijn weliswaar onderverdeeld in politie en criminelen, maar hier lijkt Hardline wat meer op Battlefield 4. Dat betekent bijvoorbeeld dat je wat zwaardere wapens in je handen krijgt dan in de singleplayer doorgaans het geval is. In de multiplayer zul je dus wel rocket launchers, granaten en zware machinegeweren zien.
Vertrouwd
Dat zorgt, ongeacht de spelmodus, voor herkenbare gameplay. Die basisgameplay is de reden waarom veel media tijdens de E3 al wezen op de gelijkenissen tussen Hardline en Battlefield 4. Hoe je rent, hoe je schiet: het voelt vertrouwd. En 'vertrouwd' kun je, als je het even als een half-leeg glas ziet, ook uitleggen als 'erg hetzelfde als Battlefield 4'. Nu komen we zo nog op wat er dan allemaal wél anders is, maar in de basis snijdt die claim best hout. We riepen al eens dat je de skins van de personages in Hardline zo zou kunnen vervangen door die van legersoldaten, en dan zou het ook nog wel kloppen. Dat is waar, en dat zou er voor kunnen zorgen dat gamers die veel Battlefield 4 hebben gespeeld de gameplay te herkenbaar vinden.
/i/2000588134.png?f=imagenormal)
Toch zullen ook zij niet kunnen ontkennen dat Battlefield Hardline wel degelijk de nodige ijzers in het vuur heeft als het gaat om vernieuwing. Het belangrijkste wapen dat Visceral daarin heeft zijn de spelmodi. Die zijn, afgezien van de standaardmodi als Conquest en Team Deathmatch, allemaal heel leuk toegeschreven naar het centrale thema. Dat geldt met name voor Heist en Blood Money. In deze modi draait het om geld. In Heist moeten de criminelen een kluis kraken en met de buit ontsnappen terwijl de politie dat probeert te voorkomen. In Blood Money is er een centrale geldvoorraad waar beide teams geld vandaan moeten halen, om het in hun eigen kluis af te leveren. Leuk detail: hier is geld ook af te pakken van andere spelers door ze neer te schieten, en ook stelen uit de kluis van de tegenstander is een optie.
Heist en Blood Money
Heist en Blood Money bleken tijdens onze speelsessies het meest voor vermakelijke en spannende potjes te zorgen. Heist wordt vaak een wat tactischer steekspel, waar vooral de criminelen zichzelf kunnen helpen door goed gebruik te maken van de mogelijkheden die Hardline biedt. Zorgen dat iemand een Zip Line bij zich heeft zodat je snel vanaf een dak naar een gebouw aan de overkant kunt komen is bijvoorbeeld iets om over na te denken. Op die manier zijn er allerlei extra routes te bedenken in de maps. Blood Money leent zich wat minder voor deze trucs, omdat het er hectischer aan toe gaat. Het leuke is wel dat het gevecht zich concentreert rond drie punten, namelijk de centrale geldvoorraad en beide kluizen. Een goede balans vinden in aanvallende en verdedigende spelers is dan ook cruciaal.
Ook Hotwire is een nieuwe spelmodus. Deze modus hebben we al vaker besproken, want dit is de modus waar Visceral al op de Gamescom flink mee uitpakte. Dat valt te verklaren, want het is een modus met veel snelheid en dus met spektakel. Het was echter ook de modus die we, van alle nieuwe modi, nu toch het minst interessant vinden. Dat komt overigens ook wel doordat we nog nauwelijks echt in goede teams hebben kunnen spelen. In Hotwire is teamwork belangrijk. Het is in feite een soort 'dogfight', maar dan op de grond. Er zijn vijf voertuigen die je in bezit moet proberen te krijgen. Heb je ze niet, dan rij je er achteraan met andere auto's. Passagiers kunnen dan uit de auto's hangen en er flink op los knallen.
Winnen als parasiet?
Een auto met vier personen, waarvan er dus drie aan het knallen zijn, is wat je wil. Alle passagiers verdienen bovendien punten voor het bemannen van een 'doelwit-auto', en de bestuurder krijgt ook punten voor de kills die zijn passagiers maken. Een win-win-situatie dus. Daarin kun je echter ook doorslaan. De journalist die aanwezig was namens het blad Power Unlimited presteerde het om in een auto te gaan zitten als passagier, zijn controller neer te leggen en, al meerijdend en niets uitvoerend, de hoogste score van iedereen te veroveren. Ondertussen was hij even wat drinken gaan halen. Ja, dan sta je toch even raar te kijken. Natuurlijk werkt dat niet altijd, want het gebeurt ook weer niet zo vaak dat een auto zo lang niet uitgeschakeld wordt, en teamgenoten zullen het ook niet echt waarderen als je helemaal niets doet om ze te verdedigen. Maar opvallend was het desondanks wel.
eSports
Battlefield Hardline kent daarnaast nog twee andere, kleinere spelmodi. Daarmee doelen we dan vooral op de omvang van de maps en het aantal spelers, niet op de impact. 'Crossfire' en 'Rescue' zijn de spelmodi die Visceral heeft toegevoegd voor competitieve spelers. In Crossfire heeft een team een VIP die moet zien te ontsnappen, terwijl het andere team die VIP moet neerschieten. In Rescue gaat het er om twee gijzelaars te bevrijden. Beide spelmodi worden gespeeld met vijf tegen vijf spelers, zonder respawns, en voertuigen spelen geen rol. Dat moet competitieve spelers dus aanspreken, en dat lijkt ons zeker niet onmogelijk.
Multiplayer: nadruk minder op voertuigen
Battlefield Hardline haalt zijn differentiatie in de multiplayer dus voor een belangrijk deel uit de invulling van de spelmodi. Wie de gameplay echter nader bekijkt, zal ook daar de nodige veranderingen merken. In de eerste plaats betekent de verplaatsing naar een politie-thema ook hier nog best wat verandering. Het schieten mag dan vertrouwd aanvoelen, het schiettuig is wel anders. Toch vind je nog steeds een selectie aan sniper rifles, shotguns en andere vertrouwde wapens. Daarbij willen we trouwens nog wel even opmerken dat we de balans tussen die wapens nog niet helemaal op orde vinden. De shotguns hebben gevoelsmatig een te hoge range en zijn daardoor iets te machtig, terwijl de sniper rifles juist nauwelijks iets uithalen. Daar mag, eventueel richting een patch, nog best even naar gekeken worden.
Zware wapens als pick-ups
De allerzwaarste wapens zitten niet meer in een standaarduitrusting, maar liggen als pickups verspreid door de maps. Dat heeft voor- en nadelen. Het is fijn om altijd een stinger te kunnen pakken als je er een nodig hebt, maar het maakt de helikopters in het spel wel aangeschoten wild. Soms werden we binnen een paar seconden uit te lucht geschoten, en dat werd eigenlijk ook al snel de standaard.
/i/2000588137.png?f=imagenormal)
Die helikopters zijn ook wat minder zwaar dan de exemplaren uit de vorige Battlefield-games. Verwacht geen tot de tanden bewapende gevechtshelikopters, maar een lichte 'scout-helikopter' met een machinegeweer, en een transporthelikopter. Op de grond is het ook allemaal net even anders. Politie-auto's, motoren en muscle cars zijn aan de orde van de dag, alsmede een kleine selectie net iets zwaardere wagens. Denk daarbij aan SWAT-achtige busjes, maar zwaarder dan dat wordt het niet. Het zorgt er voor dat de voertuigen meer als transportmiddel dienen en minder invloedrijk zijn in de gevechten. Ook leuk: zoals al op de eerste pagina even genoemd gaan de voertuigen ook harder dan ze ooit gingen in Battlefield.
Vervelen
De minder centrale rol van de voertuigen heeft ook een nadeel. De spelmodus Hotwire begon ons na een tijdje best te vervelen. Achter elkaar aanrijden en schieten vanuit de auto's is leuk, maar weinig tactisch. Zeker achter het stuur van de auto's waar het om draait is er eigenlijk weinig anders te doen dan maar gewoon blijven rijden. We hebben absoluut een aantal van de spectaculairste momenten van onze testsessies meegemaakt in Hotwire, maar de levensduur van deze spelmodus leek ons wel het kortst van alle nieuwe modi./i/2000588131.png?f=imagenormal)
Toch maakte Hotwire het lang niet zo bont als de twee al bekende spelmodi. Conquest ging nog wel, maar Team Deathmatch viel ronduit tegen. Conquest en Team Deathmatch zijn de enige spelmodi die eventueel met 64 spelers gespeeld kunnen worden. Deze modi vielen behoorlijk uit de toon bij de rest, en daarnaast is een heel aantal van de negen maps niet berekend op 64 spelers. Ook is er in Team Deathmatch geen sprake van een logische spawn-verdeling, terwijl je bij Conquest nog wel af kunt gaan op de vlaggen die beide teams in bezit hebben. In 'TDM' spawnt iedereen echter door elkaar. Die potjes eindigden dan ook vaker wel dan niet in een 'spawnkill-fest', en dat is natuurlijk dodelijk voor je spelplezier.
Liever geen Team Deathmatch
Team Deathmatch wist zelfs onze favoriete map, die gesitueerd is in en rond een grote bank in downtown Los Angeles, een beetje te verpesten. Die map, maar ook enkele andere maps, zijn gewoon niet geschikt voor zoveel spelers, maar ze zitten wel in de TDM-rotatie. Zonde, want een slimmere mapselectie had dit kunnen voorkomen. De maps zelf zijn trouwens pima op orde. Er is veel variatie en daardoor voor iedereen wel iets leuks te vinden, of je nu houdt van voertuigen en veel ruimte om je heen of van vuurgevechten in een kleiner gebied. Leuk is ook dat Levolution nog steeds flink aanwezig is, wat in de praktijk betekent dat je op sommige maps complete gebouwen stukje bij beetje kapot kunt schieten, tot er werkelijk helemaal niets meer van over is.
Conclusie
Eindoordeel
Battlefield Hardline heeft ons verrast, zo eerlijk kunnen we wel zijn. Op de E3 vonden we de game nog te veel op Battlefield 4 lijken, maar dat blijkt niet terecht. Oké, het feitelijke schieten voelt ongeveer hetzelfde en de interface is duidelijk geleend van de voorganger, maar daar houdt de vergelijking ook wel op. Battlefield Hardline is een completer product. De singleplayer-campagne is van een prima niveau en zorgt al snel voor een goede acht tot tien uur speeltijd, wat nog relatief lang is voor een singleplayer-modus van een hedendaagse shooter. Daarna is er natuurlijk de multiplayer, die een aantal leuke, nieuwe elementen combineert met de basisbeginselen van Battlefield zoals we die kennen. Een paar kleine balansproblemen en grafische slordigheden weerhouden ons ervan om Battlefield Hardline nog een half sterretje extra te geven. Dat Visceral wat ons betreft echter nog best wat meer Battlefield-games mag maken, moge duidelijk zijn.