Aangezien ik de expertpanel e-mail te laat gezien heb, post ik mijn bijdrage hier maar integraal:
Volgens mij is de belangrijkste insteek bij het vergelijken van beide architecturen dat x86 slechts
sinds kort power-efficiency in acht neemt, waar het vroeger vooral performance was.
ARM heeft echter altijd al als eerste doel gehad om weinig stroom te verbruiken.
Dit betekent dat Intel de performance/watt markt betreedt vanaf de performance kant en
ARM vanaf de power kant. In dit opzicht is ARM duidelijk in het voordeel: het is eenvoudiger
om een low-power core sneller te maken met een minimale power-impact dan een high-performance
core zuiniger te maken. Getuige hiervan is de design goal die Intel zich recent heeft gesteld:
elke 1% performance winst mag maximum 1% meer power toevoegen (tov de vroegere
2% power voor 1% performance) (Zie
http://www.anandtech.com/show/2493/6)
Anderzijds heeft Intel een pak meer R&D beschikbaar om zijn doel te bereiken.
ARM heeft enkele zeer nuttige features om performance toe te voegen zoals:
- de THUMB instructieset (kleinere instructies = hogere instructiedensiteit = meer performance)
- in latere versies komt daar ook THUMB-EE bij (wat .NET op ARM kan helpen)
- conditional execution (x86 heeft op dit vlak enkel branch prediction voor zover ik weet)
- native-support voor DSPs. Veel van de SOCs die uitgebracht worden hebben dan ook DSPs.
dit doet ARM vooral om de core instructieset niet te bevuilen (zoals bvb SSE bij x86)
Volgens mij zal de Cortex A15 (die tot 2.5GHz quad/octo-core kan schalen) een processor
zijn die best mee zal kunnen in dagelijkse applicaties.
John Carmack gaf reeds aan dat GSM's de performance van vorige generatie consoles naderen.
ARM is in zijn eigen marktsegmenten begonnen en is daar overal vertegenwoordigd.
Zowat elk huishouden heeft minstens 1 ARM processor in huis, van wasmachines en droogkasten
over hard-disk controllers, telefoons, NAS, televisie/set-top box, enz.
Nu de manufacturing processen limitaties beginnen stellen (GHz'en scalen niet zo makkelijk meer)
en day-to-day computing (web-browsing, office, ...) binnen handbereik van de performance
vallen is dit voor ARM de natuurlijke volgende stap. Ik vermoed dat we op de desktop echter nog niet
snel een ARM processor zullen zien. Volgens mij is de ARM-stap van MS vooral gericht op mobile
devices.
In die zin is de stap van MS om Windows 8 van een ARM smaakje te voorzien een win-win voor
beide:
- ARM heeft een extra OS waarop het kan draaien (dat van een quasi-monopolist in een naburige
markt van de mobile devices)
- MS heeft een alomtegenwoordig platform waarop het instapt (dat van een grote speler in een
naburige markt van de desktop devices)
Intel is hierbij een grotere verliezer dan het doet uitschijnen. Atom moet nu echt wel volwassen
worden, wil Intel de boot hier niet missen. De effort van Intel om Android te optimaliseren voor
Atom is dan ook een zet om op gelijke hoogte te komen met ARM qua OS support.
Ze gokken er volgens mij dan ook op dat ze op zelfde hoogte als ARM kunnen komen of misschien
zelfs dat ze ARM in eigen kamp kunnen verslaan.
Ook OEM's zitten in het winnende kamp: zij kunnen met minder design effort de zelfde hardware
hergebruiken voor Windows en Android/Linux apparatuur.