Dragon Age: The Veilguard
Dragon Age: The Veilguard is een actie-rpg zoals we die ooit gewend waren van BioWare. De game speelt lekker, maar scoort vooral door de invloed die je als speler op het verhaal hebt door de keuzes die je maakt en door de relaties met companions die je wel of niet uitdiept. Dat, en de diversiteit in de klassen, zorgt voor herspeelwaarde, wat het allemaal extra leuk maakt. De grafische stijl kan even wennen zijn, maar werkt uiteindelijk goed voor de game. Afgezien van wat kleine minpunten is Dragon Age: The Veilguard precies het soort rpg dat we van BioWare willen zien, en dat is na Mass Effect: Andromeda en Anthem wel een heel fijne conclusie.
BioWare. Ik kan bijna geen studio noemen die verantwoordelijk is voor zoveel van mijn favoriete games aller tijden: Star Wars: Knights of the Old Republic, Mass Effect, Jade Empire en natuurlijk de eerste Baldur’s Gate-games. Oké, Jade Empire past misschien net niet in dat rijtje, persoonlijk favorietje, maar de rest zijn stuk voor stuk klassiekers. De laatste jaren is het echter een stuk minder rooskleurig gesteld met de studio. De meeste kopstukken die ooit verantwoordelijk waren voor de succesnummers, zijn verdwenen. De laatste releases waren verre van succesnummers: Mass Effect: Andromeda stelde teleur, Anthem bleek bij release te onaf om goed te kunnen zijn, hoewel de potentie er zeker was. BioWare kan dus wel weer een sterke titel gebruiken en de gameswereld als geheel wordt alleen maar beter met een goede BioWare-rpg.
Dragon Age: The Veilguard is die game. Zo, dat is maar even gezegd. Kun je niets aanmerken op deze game? O, zeker wel, en daar komen we zo op, maar in grote lijnen is dit het type game dat ik van BioWare wil zien. Een verhaalgedreven actie-rpg met sterke gameplay, leuke sidequests, een divers groepje companions waarmee je je band kunt uitdiepen en een verhaal dat meerdere kanten op kan, met ook missies die op meerdere manieren beleefd kunnen worden. Veel meer staat er niet op de bestelling, toch?
Of ja, toch wel: een vlekkeloze release. Is dit zo’n release? Dat vind ik tricky om te claimen. Het zou immers niet de eerste keer zijn dat we een game reviewen die zich bij ons prima gedraagt, maar eenmaal in het wild wat meer problemen laat zien. Ik heb primair de PlayStation 5-versie gespeeld en daarnaast de pc-versie kort onder handen genomen, vooral om de technische details en de graphics daarvan te zien. In die sessies ben ik weinig problemen tegengekomen. Helemaal probleemloos was het niet: ik had op de PS5 een missie waarbij een filmpje niet triggerde toen ik op de plaats van bestemming aankwam en ik niet verder kon. Gelukkig loste het herladen van de laatste save dat op en gelukkig was die autosave kort daarvoor, dus dat probleem viel mee. Buiten dat heb ik geen noemenswaardige problemen ervaren met de game.
Die game begint met het aanmaken van een personage. Je mag zelf een naam kiezen, maar de wereld noemt je Rook. Je kiest bij het maken van een personage een ras, een klasse en een achtergrond. Elke keuze heeft gevolgen, dus of je elf, mens, dwerg of qunari bent, maakt uit. Je klasse, warrior, mage of rogue, bepaalt hoe de gameplay voor je werkt en je achtergrond beïnvloedt het verhaal en de opties die je hebt in gesprekken. Heb je een achtergrond als Grey Warden, dan zullen missies met de Grey Wardens anders zijn en je zult meer opties hebben in gesprekken met andere Grey Wardens, of over zaken die aansluiten bij je expertise. Dat geldt voor elke factie, dus die keuze maakt verschil. Daarna kun je ook de staat van de wereld deels vormgeven door vragen te beantwoorden over gemaakte keuzes in vorige games, zodat je je eigen verhaal op een bepaalde manier kunt vervolgen.