Van Dreadwolf naar Veilguard
Titel |
Dragon Age: The Veilguard |

|
Platform |
PlayStation 5, Xbox Series X/S, pc |
Ontwikkelaar |
BioWare |
Uitgever |
Electronic Arts |
Releasedatum |
Najaar 2024 |
Wat hebben Dragon Age: The Veilguard en Stalker 2 met elkaar gemeen? Nou, niet heel veel, maar ze hebben allebei een bewogen voorgeschiedenis in de aanloop naar een release dit najaar. Over de problematiek in de voorgeschiedenis van Stalker 2 heb je zondag al alles kunnen lezen, maar Dragon Age kan er ook wat van. Het is natuurlijk geen toeval dat de laatste release in de serie inmiddels al tien jaar geleden is. Na Dragon Age: Inquisition begon EA aan een nieuwe game in de serie, met de werknaam ‘Joplin’. Dat project werd in 2017 geannuleerd en in 2018 werd er een nieuw project opgestart. In de zes jaar daarna wisselden personen in leidende posities meermaals. Tussendoor werden nog vijftig ontwikkelaars ontslagen, waaronder een aantal oudgedienden uit het Dragon Age-team. De game heeft dus al de nodige hindernissen overwonnen op weg naar een release, die nu gepland staat voor dit najaar.
Als je een game wilt uitbrengen in de herfst, dan betekent dat dat die game nu al goeddeels af moet zijn. Dus het is hoog tijd dat Electronic Arts en BioWare eens iets laten zien van Dragon Age: The Veilguard. Want o ja, dat kon er ook nog wel bij: aan de vooravond van het Summer Game Fest maakte BioWare bekend dat de game die door het leven ging als Dragon Age: The Dread Wolf, op de valreep nog een andere naam kreeg. Deze nieuwe naam zou de lading van de game beter dekken en meer recht doen aan de helden van het spel, aldus BioWare.
Dat is logisch, want de oude naam sloeg op de slechterik in het spel, terwijl de nieuwe naam juist het team van helden centraal stelt. Dragon Age: The Veilguard draait om de tovenaar Solas, bekend als The Dread Wolf, en zijn plannen om de Veil te vernietigen. Dat is problematisch, want de Veil beschermt de spelwereld Thedas tegen allerlei magisch gespuis dat zonder de Veil moeiteloos de wereld in kan komen. Het creëren van de Veil heeft echter een hoge tol geëist van de elven in de spelwereld. Dit heeft hen onder meer een deel van hun magie en hun onsterfelijkheid gekost. Solas meent dat te kunnen herstellen door de Veil op te heffen. De rest van de wereld, met onze held en een groep companions voorop, zit daar natuurlijk niet op te wachten. De nieuwe titel verraadt al een beetje wat voor groepje zij met elkaar zullen vormen.
Toch bestaat de Veilguard aan het begin van de game nog niet. Dat hebben we met eigen ogen kunnen zien, want in de aanloop naar de publieke onthulling van de gameplay toonde BioWare ons een presentatie van ruim een uur waarin we de opening van de game te zien kregen. Eén ding is helder: het tempo zit er meteen goed in. Het begint allemaal met het maken van je eigen personage en alle mogelijkheden die daarbij horen. Daar komen we zo op terug, maar laten we voor nu blijven bij het verhaal en de manier waarop dat wordt afgetrapt in Dragon Age: The Veilguard.
Episch begin
De game begint episch; we kunnen niet anders zeggen. Dat is opzettelijk. BioWare wilde de game laten beginnen op een manier zoals games vaak worden afgesloten. Je zet net je eerste stappen in het spel, maar komt direct in een serie gebeurtenissen terecht die aanvoelt als een absolute apotheose. Je bent met een groepje personages op jacht naar Solas, die een ritueel start waarmee hij de Veil wil doorbreken. Dat gaat gepaard met zeer spectaculaire visuals, zeker wanneer je de plaats bereikt waar Solas zijn ritueel uitvoert. Te midden van een soort elventempel laat Solas de lucht groen kleuren met magie, terwijl op de achtergrond ook nog allerlei bliksemeffecten te zien zijn. Dit moet haast wel een van de spectaculairste openingscènes van een game ooit zijn.
Veel herkenbare namen
De toon is dus gezet, maar hoe indrukwekkend ook, het is slechts de opening van een game die vermoedelijk behoorlijk lang zal duren. Dat bedoelen we positief: Dragon Age: The Veilguard belooft een gigantische game te worden, boordevol opties, uit te pluizen verhaallijnen en romance arcs en nog veel meer. De diepgang is al zichtbaar in de Character Creator. BioWare geeft gamers veel tools om hun personage tot in detail vorm te geven. Daarbij probeert de game zo inclusief mogelijk te zijn: mannelijke lichaamstypen kunnen gecombineerd worden met vrouwelijk klinkende stemmen en omgekeerd, je kunt je eigen voornaamwoorden kiezen en elk denkbaar lichaamstype kiezen, of je nu kort, lang, dik of dun wilt zijn, het kan allemaal.
Dansende haren
Dat is natuurlijk in de eerste plaats cosmetisch, maar ook in cosmetische onderdelen zitten soms interessante dingen. Zo zien de verschillende kapsels in de game er heel goed uit, dankzij de Hair Strand Technology van de Frostbite-engine, die ervoor zorgt dat haar er niet alleen realistisch uitziet, maar ook natuurlijk beweegt. De kleinste bewegingen van personages laten een paardenstaart bijvoorbeeld al natuurlijk meebewegen. Dit is puur cosmetisch, en ja, dit is tof om in actie te zien.
In de Charactor Creator maak je echter ook keuzes die wel flinke gevolgen hebben voor de gameplay. De keuze voor een van de drie core classes is er daar uiteraard een van. Je kiest aanvankelijk om een Warrior, Mage of Rogue te zijn. Elke klasse krijgt later in de game een verdieping in de vorm van drie specialisaties. Die van de Mage en Warrior heb ik niet gezien, maar een Rogue kan zich ontwikkelen als Duelist, Saboteur of Veil Ranger. Elk van die specialisaties moet je speelstijl verregaand veranderen, dus met de drie specialisaties van de andere core classes erbij, valt er zo genoeg te kiezen in Dragon Age. Dan hebben we het nog niet eens over de keuze voor een Faction, die vooral betrekking heeft op je achtergrond en daarmee op hoe de wereld op jou reageert. Kies je er bijvoorbeeld voor om onderdeel te zijn van de Shadow Dragons, dan is de stad Minrathous je thuisbasis. Dat is ook waar de game begint en je hoort in de dialogen meteen dat andere personages opmerkingen maken over dat dit jouw stad is en jij de weg zou moeten weten. Het is een simpel, direct merkbaar voorbeeld van de rol die je gekozen Faction kan spelen in de game.
:strip_exif()/i/2006765356.jpeg?f=imagearticlefull)
Bij de te kiezen Factions kom je veel bekende namen tegen, zoals de Grey Wardens, maar dat zijn zeker niet de herkenbaarste namen in deze Dragon Age-game. Net als in elke Dragon Age-game beschik je ook in deze weer over de nodige companions en als je de trailer hebt gezien, weet je dat er onder die companions behoorlijk wat bekende namen rondlopen, zoals Varric Tethras en Lace Harding. Het viel tijdens de presentatie op hoe vaak er gerefereerd werd aan elementen uit oude games die in The Veilguard terugkomen. Ik ben zeker niet vies van een stukje fanservice, maar ik begon me af te vragen of er niet iets te zwaar geleund werd op elementen uit voorgaande Dragon Age-games. Herkenbaarheid is goed, maar als je niets weet over Dragon Age, heeft het allemaal niet dezelfde impact. Dit hoeft niet erg te zijn, maar het viel wel op.
Enorme game
Dat kwam bijvoorbeeld ook terug in de locaties die in de presentatie genoemd werden. Naast Minrouthas komen volgens de makers veel andere locaties voorbij waar gamers in vorige games al wel van gehoord hebben, maar die nog nooit daadwerkelijk in de games hebben gezeten. In deze games zouden zelfs meer iconische locaties dan ooit bezocht moeten worden. Dat klinkt leuk, maar het onderstreept opnieuw dat dit een enorme game lijkt te worden.
Combinatie tussen snelle en strategische actie
In de tientallen uren die je in Dragon Age: The Veilguard doorbrengt, ga je zoals altijd veel verkennen en praten met andere personages. Dat is in een roleplayinggame als Dragon Age de basis van alles wat er verder gebeurt, want met je keuzes leg je vaak de basis voor wat er daarna gebeurt. De makers laten er dan ook geen misverstand over bestaan dat elke keuze die je maakt tijdens het spelen van Dragon Age: The Veilguard op korte of lange termijn gevolgen kan hebben.
Het belang van goede relaties
Een van de keuzes is hoeveel moeite je steekt in het ontwikkelen van relaties met je companions. Veel companions kun je verleiden, een veelbesproken onderdeel van Dragon Age-games, maar voor de gameplay is er meer aan de hand. Het verdiepen van je relatie met je companions heeft in Dragon Age: The Veilguard direct invloed op hoe effectief je companions met je mee vechten. Hoe beter je relatie met je companions, hoe meer opties je hebt om hun vechtstijl aan jouw voorkeuren aan te passen. Het investeren in relaties met je companions heeft dus niet alleen verhaaltechnische voordelen, het zorgt ook voor merkbare voordelen in de gevechten.
:strip_exif()/i/2006765340.jpeg?f=imagearticlefull)
Hoewel Dragon Age-games over het algemeen prima kunnen leunen op de verhaallijnen, draait het in de gameplay uiteindelijk toch vooral om het vechten. Dat is simpelweg wat je het meest doet gedurende al die uren dat je de game speelt. Vanaf het eerste moment dat je Dragon Age: The Veilguard in actie ziet, valt op dat die actie er een beetje anders uitziet dan in voorgaande games. Dat komt vooral doordat BioWare heeft gekozen voor een camerastandpunt dat dichter bij de actie staat. Die actie vindt daarbij vooral in real time plaats en op tamelijk hoge snelheid, waardoor de game soms zelfs wat lijkt op een hack-and-slashgame. Hierdoor ligt het tempo in de gameplay vanaf het begin dus hoog. In de demo die ik zag, was gekozen voor de Rogue als core class, wat dit effect nog eens versterkt, want de Rogue moet het hebben van snelle aanvallen.
Ability Wheel
Toch biedt Dragon Age: The Veilguard ook mogelijkheden voor gamers die het liever wat rustiger aanpakken. Je kunt op elk moment het Ability Wheel openen, waarmee je het spel pauzeert. Je kunt dat in gevechten doen, maar ook daarbuiten, als je even behoefte hebt aan meer bedenktijd. Vooral tijdens gevechten zal dit belangrijk zijn. Door de snelheid van de gameplay en de hoeveelheid vijanden kan het lastig zijn om het overzicht te behouden. Pauzeren en bekijken welke ability je wilt gebruiken, kan dan handig zijn. In het Ability Wheel zie je niet alleen de beschikbare abilities van je eigen personage, maar ook die van je companions. In deze vroege fase waren die opties nog niet beschikbaar, maar uiteindelijk heb je een flink aantal abilities die je kunt combineren voor extra sterke effecten.
:strip_exif()/i/2006765352.jpeg?f=imagearticlefull)
Wie niet van telkens pauzeren houdt om abilities te gebruiken, kan er ook voor kiezen om deze speciale vaardigheden in real time in te zetten. Elke speciale vaardigheid is gekoppeld aan een sneltoetscombinatie, waarmee je jouw vaardigheden ook kunt inzetten. Dragon Age: The Veilguard belooft op dit vlak dus een behoorlijk veelzijdige game te worden, die meerdere manieren van spelen kan faciliteren. Wat echter niet verandert, is dat je abilities alleen kunt inzetten als je beschikt over een bepaalde manier om ervoor te betalen. Voor de Rogue betekent dit dat jij momentum moet opbouwen en bij de Warrior heet dit Rage. Het uitvoeren van een ability kan bijvoorbeeld een bolletje aan momentum kosten, wat betekent dat de Rogue tijdens een gevecht eerst voldoende momentum moet verdienen voordat hij een ability kan inzetten. Elke klasse heeft een eigen variant hierop en elke variant bouwt op een net andere manier op, wat dus ook betekent dat de manier waarop je Dragon Age: The Veilguard het best kunt spelen, afhangt van hoe je personage zijn munitie voor abilities verdient.
Het vechten gaat verder nog op allerlei manieren de diepte in. Zo heeft elke klasse een eigen ranged attack, die extra effectief kan zijn tegen specifieke vijandelijke barriers. Ook kunnen vijanden bepaalde debuffs hebben die, als je ze bestookt met bepaalde abilities, voor flinke explosies kunnen zorgen. Er zullen vast nog veel andere nuances en details zijn aan dit gevechtssysteem, want het is niet mogelijk om een game die vermoedelijk tientallen uren in beslag neemt, te doorgronden in een presentatie van een uur, maar we hebben in elk geval een aardig voorproefje gekregen van hoe het vechten werkt in Dragon Age: The Veilguard.
Audio sterk, visueel nog niet overtuigd
De presentatie gaf een eerste inkijkje in het verhaal en de personages, in het vechten, en natuurlijk ook in het audiovisuele aspect van de game. Dit was het voornaamste onderdeel waar ik me na de Xbox Showcase zorgen over maakte. De trailer toonde immers een grafische stijl die je niet zo snel zou associëren met een gloednieuwe game. De trailer stelde de diverse leden van de Veilguard voor alsof het kampioenen van een arenashooter waren, met een wat cartooneske stijl. Dat is niet de look die ik me had voorgesteld bij een gloednieuwe Dragon Age-game.
Meerdere stijlen?
Nu ik de game in actie heb gezien, ben ik op dit vlak enigszins gerustgesteld, hoewel de cartooneske ondertoon van de personages ook in de game zelf zichtbaar is. Dat is apart, want de rest van de spelwereld ziet er soms juist heel modern en realistisch uit, en soms ook totaal niet. We zagen rotspartijen en wanden in grotten die het fotorealisme aardig weten te benaderen. De combinatie van die twee stijlen is best apart en is in de verdere game nog wel meer te zien. Het zorgt er vooral voor dat ik op dit moment nog niet helemaal weet wat ik van de grafische kant van de game moet vinden, los van dat de game beschikt over prachtige lichteffecten die vooral grotten er sfeervol uit laten zien. Die momenten zijn sterk en geven de game echt een next-gen uitstraling, maar op andere momenten zie ik omgevingen waarin het detailniveau lager ligt en de magische effecten eruitzien alsof ze ook in een game van enkele jaren geleden hadden kunnen zitten en dan vind ik het weer wat minder overtuigend overkomen.
:strip_exif()/i/2006765346.jpeg?f=imagearticlefull)
In de presentatie werd ook aandacht besteed aan de lichteffecten, vooral die in de grotten, en BioWare prees de Frostbite-engine, hoewel EA inmiddels de strategie heeft losgelaten dat alle games altijd Frostbite moeten gebruiken, is Frostbite dus wel de motor achter alles wat we zien in Dragon Age: The Veilguard. We hebben nog niet de kans gekregen om vragen te stellen over wat voor systemen in de game worden gebruikt, maar hoe we invallend licht verspreid zagen worden in een grot, past goed bij de globalilluminationmogelijkheden die de engine biedt. Wellicht dat we komende zomer nog de kans krijgen om hier meer over te weten te komen.
Sterke dialogen
Wat opviel was de uitstekende geluidskwaliteit. Dan bedoel ik vooral de stemmen van de diverse personages en hun dialogen. In een uitgebreide game waarin het opbouwen van een band met je reisgenoten een belangrijke rol speelt, is dit onderdeel cruciaal. Als de dialogen niet aanslaan of overtuigend zijn, dan ondermijnt dat het hele avontuur. Je voelt dan geen drive om verder te spelen en de persoonlijke verhalen van je companions uit te pluizen. We hebben natuurlijk maar een uur van de game gezien, maar scène na scène viel op hoe vermakelijk het was om toe te kijken en te luisteren naar de personages op het scherm, wat een heel goed teken is voor een game die het voor een belangrijk deel moet hebben van zijn verhaal en de manier waarop dat verteld wordt.
Daar hoort trouwens ook cinematografie bij en ook op dat vlak was wat we gezien hebben veelbelovend. Dat komt ook omdat BioWare ervoor heeft gekozen om een proloog neer te zetten die zo episch aanvoelt als de climax van een game normaal gesproken zou doen. Dat creëert ruimte voor mooie beelden en indrukwekkende shots van grote setpieces, wat een mooi contrast vormt met de camera die tijdens gevechten dichter op de gameplay zit. Dit helpt de audiovisuele kant van de game in elk geval een goede eerste indruk achter te laten.
Voorlopige conclusie
De eerste kennismaking met Dragon Age: The Veilguard was prima, maar ik ben er nog niet helemaal van overtuigd dat dit zonder meer een topgame wordt. Vooral de grafische stijl vereist voor mij nog wat gewenning. Daarnaast voelt de game als geheel ook een tikje ‘veilig’. Er wordt zwaar geleund op personages en allerlei andere elementen uit eerdere Dragon Age-games en in de gameplay zien we ook niet meteen veel vernieuwende elementen. Misschien heeft Dragon Age dat ook helemaal niet nodig om goed te zijn, maar er is dus wel een risico dat de game als geheel straks samen te vatten is als ‘tientallen uren aan fanservice en gerecyclede gameplay’. Dat is de cynische manier om er naar te kijken. Optimistisch gezien belooft dit de grootste en uitgebreidste Dragon Age-game tot nu toe te worden, met meer opties en mogelijkheden dan we in deze preview ooit zouden kunnen vertellen. Als je het zo zegt, is er reden genoeg om zin te hebben in het najaar, want hoewel dit pas de eerste keer is dat we de game in actie hebben gezien, komt Dragon Age: The Veilguard dit najaar al uit voor de pc, PlayStation 5 en Xbox Series X en S.
:strip_exif()/i/2006765340.jpeg?f=imagearticlefull)