Ouderwets op een goede manier

Dragon Age: The Veilguard Review

Keuzes in gameplay

De game twee keer spelen zit hem niet alleen in de keuzes die je maakt en hoe die het verhaal beïnvloeden, maar ook in hoe je de game speelt. Je kiest immers aan het begin voor een bepaalde klasse en dat is bepalend voor hoe je de game speelt. Ik koos in mijn voornaamste playthrough voor mage en speelde daarna nog een stuk op pc met een warrior, wat zelfs in de eerste uren al duidelijke verschillen gaf. Logisch, want of je de nadruk legt op melee of magische aanvallen op afstand, maakt verschil. Ze hebben globaal dezelfde mogelijkheden. Zo heb je altijd een type aanval dat sterk is tegen armor of juist tegen een magische barrière. De invulling is anders, maar de manier waarop je schade kunt doen aan je vijanden, is deels vergelijkbaar.

Personage opnieuw opbouwen

Naarmate je verder komt, kun je je gekozen klasse steeds meer invullen op de manier die jij wilt. Elke klasse heeft een skilltree, die in het midden begint, en in verschillende richtingen ontwikkeld kan worden. Dat leidt naar drie verschillende specialisaties die een net wat andere invulling geven aan de klasse die je speelt. Zo werd mijn mage na verloop van tijd een soort battle mage, maar een pad dat meer lijkt op een necromancer had ook gekund. Dat is leuk om mee te spelen en je kunt er ook mee experimenteren, want de game laat je gratis respeccen, oftewel: je kunt elke ability zonder problemen weer inleveren en het skill point ergens anders aan uitgeven. Je kunt zelfs al je uitgegeven punten in een keer terughalen en je hele personage opnieuw vormgeven om zo een totaal andere subklasse te maken. Je hoofdklasse ligt vast, dus een warrior, mage of rogue blijf je, maar daarbinnen heb je veel vrijheid om te experimenteren, en dat is heel prettig.

Als je eenmaal begonnen bent aan de game, leert het spel je de basis. Je beschikt daarbij over lichte en zware aanvallen, kunt wisselen tussen verschillende typen wapens en aanvallen blokkeren, pareren of ontwijken. Ik ben in dit soort games echt ‘mister dodgeroll’, dus blokkeren en pareren doe ik amper, maar als er ooit een game was waarin ik het zou kunnen, dan is het deze. Dragon Age: The Veilguard biedt namelijk naast een standaardoptie in moeilijkheidsgraad ook allerlei opties om de gameplay naar je smaak te tweaken. Dat betekent dat je bijvoorbeeld het tijdsvak waarin je een ‘parry’ kunt uitvoeren, iets ruimer kunt maken. Dit is een goed voorbeeld van hoe features die bedacht zijn voor toegankelijkheid, ook voor anderen een meerwaarde kunnen zijn. Dragon Age bevat meerdere van dit soort features en ik moedig dat ten zeerste aan.

Moeilijkheid opzoeken

Voor mij was al te veel sleutelen aan de gameplay niet nodig. Dragon Age geeft me op de middelste moeilijkheidsgraad een fijne mix tussen momenten waarop ik me machtig voel en vijanden misschien iets te makkelijk versla en momenten waarop het moeilijk wordt. Die moeilijkheid kun je ook zelf opzoeken. The Crossroads, een geheimzinnig gebied tussen de werelden in, bevat een aantal taaie vijanden die je ook al te lijf kunt gaan als je nog niet hoog genoeg bent in level. Als je een uitdaging zoekt, is dat leuk om te proberen.

De game speelt verder lekker weg. Al dodgerollend wisselde ik als mage mijn aanvallen af tussen een staf en een magisch zwaard, waarbij de zwakheden van de vijanden voor mij bepalend waren voor wat het best werkte. Doordat je steeds nieuwe abilities vrijspeelt, verandert je manier van vechten ook steeds. Het leukste hierin is dat je companions daar een factor in zijn. Je hebt namelijk specifieke abilities die goed samenwerken. Sommige abilities ‘primen’ en andere ‘detonaten’. Combineer die twee en je brengt vijanden in een klap veel schade toe. Deze combinaties zoeken en een goed op elkaar afgestemde party het gevecht in meeslepen, is leuk.

Lekker gevoel

Het fijne gevoel van de gameplay zit hem echt daarin: gevoel. Charged aanvallen loslaten, snel wegduiken en afstand nemen, nieuwe aanvallen beginnen en er combo’s van maken: het is allemaal leuk. Vooral als je het spelletje rond het uitschakelen van armor en barriers beheerst en dat vloeiend in combo’s kunt verwerken, geeft de gameplay van Dragon Age je regelmatig dat gevoel van macht dat ik eerder noemde. Zolang dat gepaard gaat met een uitdaging, is er bijna geen fijner gevoel mogelijk in een actie-rpg.

• Volgende pagina 4. Veel mooier op pc