De Philips Evnia 25M2N3200W is een gamingmonitor met relatief lage full-hd-resolutie, maar hoge 240Hz-refreshrate. Het VA-scherm heeft zoals gebruikelijk een fraai hoog contrast en staat op een fijne voet met veel verstelmogelijkheden. Hoewel de gemiddelde responstijd van het VA-paneel best goed is, heeft die, zoals we vaker zien bij schermen op basis van dit paneeltype, last van trage transities tussen zwart en donkergrijs. Over een werkzame sRGB-modus beschikt het scherm niet, waardoor de kleuren standaard oververzadigd zijn als je geen kleurprofiel instelt. De kijkhoeken zijn ook geen sterk punt. De lage prijs maakt die minpunten makkelijker verteerbaar: de 25M2N3200W is op het moment van schrijven de goedkoopste 240Hz-monitor.
De Philips Evnia 25M2N5200P is een gamingmonitor met een relatief lage full-hd-resolutie, maar een hoge 280Hz-refreshrate. Het ips-paneel biedt goede kijkhoeken en de kleurafstelling is ook prima. Hoewel Philips een hdr-functie heeft toegevoegd, is die gelet op het lage contrast en de lage helderheid nutteloos. De responstijden zijn lekker rap, beter dan de meeste VA-schermen in deze prijsklasse, maar de snelste ips-gamingmonitor is het niet. Het scherm staat op een fijne voet met veel verstelmogelijkheden. Onder de streep is de 25M2N5200P dus een prima scherm, maar op dit moment veel te duur. Er zijn snellere 240Hz-ips-gamingmonitors die minder kosten, en voor hetzelfde bedrag heb je een 165Hz-scherm met veel hogere wqhd-resolutie.
Nu TN-schermen zelfs uit het betaalbare segment verdwijnen, heb je als koper van een goedkopere gamingmonitor nog de keuze uit schermen met VA- of ips-paneel. Beide lcd-paneeltechnieken hebben zo hun voor en nadelen, waarbij VA-schermen zich bijvoorbeeld onderscheiden door een hoog contrast, terwijl ips-schermen vaak betere kijkhoeken bieden. Op dit moment zijn de meeste gamingschermen onder de 300 euro voorzien van een VA-paneel. Logisch, want we zien dat VA-schermen met dezelfde eigenschappen vaak goedkoper zijn ten opzichte van het ips-equivalent.
Over de theoretische verschillen tussen VA en ips hebben we vaker geschreven, maar hoe zit het in de praktijk? De Philips Evnia 25M2N3200W met VA-paneel en 25M2N5200P met ips-paneel vormen een mooie testcase. Behalve het gebruikte paneel zijn veel andere eigenschappen hetzelfde. Beide schermen zijn even groot (24,5"), ze hebben dezelfde full-hd-resolutie (1920x1080) en ook bijna dezelfde refreshrate. De 25M2N3200W gaat tot 240Hz, terwijl de 25M2N5200P op 280Hz ververst. Zoals te zien aan het plaatje hierboven, zijn ook de behuizingen van de schermen vrijwel exact hetzelfde.
Philips introduceerde zijn Evnia-submerk eind vorig jaar als opvolger van de Momentum-serie. De monitors moeten zich onderscheiden door hun vormgeving, al zijn de betaalbare exemplaren uit dit artikel niet voorzien van de opvallend witte behuizing die de duurdere Evnia-producten kenmerkt. Zoals gebruikelijk voor Philips-monitors vallen de producten vooral op door hun prijs. Dat geldt zeker voor de Evnia 25M2N3200W, waarvoor je op dit moment slechts 149 euro betaalt. Daarmee is het met enige afstand de goedkoopste 240Hz-monitor die nu in de Pricewatch is te vinden.
Ten opzichte van het VA-model kost de ips-variant opmerkelijk meer: bijna het dubbele. Voor de Evnia 25M2N5200P betaal je 272 euro. Er zijn meerdere fabrikanten met een goedkopere 280Hz-ips-monitor, terwijl je voor hetzelfde bedrag ook een ips-monitor met een veel hogere wqhd-resolutie (2560x1440 pixels) op je bureau zet met een lagere refreshrate van rond de 165Hz.
Behuizing en aansluitingen
Het productnummer suggereert dat de Philips Evnia 25M2N5200P een luxer model is dan de Evnia 25M2N3200W, maar van buiten is daar niks van te zien. Beide schermen hebben zo te zien exact dezelfde behuizing en voet. Het paneel ziet er wel een klein beetje anders uit; de 25M2N5200P heeft een iets zwaardere antiglarecoating dan het goedkopere model. Reflecties zijn daardoor minder zichtbaar, maar het glinsterende effect dat zo'n coating op effen kleuren veroorzaakt, valt op het ips-scherm duidelijker op.
De Philips Evnia 25M2N5200P ziet er vanbuiten precies zo uit als de 25M2N3200W.
Het matte, donkergrijze plastic van de behuizing voelt redelijk stevig aan, zeker voor het bedrag dat je voor de Evnia 25M2N3200W betaalt, maar de stabiliteit is niet zo goed als bij sommige duurdere monitors, waarbij het scherm wat minder makkelijk wiebelt ten opzichte van de poot. Voor een gamingmonitor is het design ingetogen, met enkele zwarte accenten, een subtiel vakjespatroon op het dikkere middendeel achteraan het scherm plus wat onopvallende logo's op de bredere uitstekende rand onder het paneel. Daarin zit ook een witte powerled die je eventueel kunt uitschakelen via de osd, mocht je je eraan storen. Zoals gebruikelijk liggen de overige bezels vlak met het paneeloppervlak, waardoor het uitgeschakeld lijkt alsof het paneel daar geen rand heeft. De randen van het beeld vallen bij een normale zitpositie niet weg achter de bezel, een euvel waar sommige schermen met dit design last van hebben.
De spitse poten zijn gemaakt van gerecycled plastic, zichtbaar doordat er kleine vlekjes in het plastic zitten. Een designkeuze die de beide budget-Evnia's delen met duurdere modellen, en die vooral opvalt omdat het andere plastic van de behuizing niet gevlekt is, waardoor het haast lijkt alsof de poten niet helemaal gaaf uit de fabriek zijn gekomen. De relatief smalle staander bevat een clip voor het netjes wegwerken van kabels en aan de bovenkant een haakje om je headset aan op te hangen.
Fijn aan de voet, die zonder te schroeven vastklikt op het paneel, is bovendien dat hij allerlei ergonomische mogelijkheden biedt. Je kunt het scherm 13cm in hoogte verstellen, van links naar rechts draaien, kantelen en roteren. Een hoogteverstelbare voet is veel zwaarder en groter dan een simpel pootje waarop het scherm alleen kan kantelen, en daarom is het in het budgetsegment heel gebruikelijk dat op een goede voet wordt bespaard. Het valt dus te prijzen dat Philips deze voet ook bij de Evnia 25M2N3200W meelevert. Mocht je zelf al een monitorbeugel hebben, dan is het uiteraard ook mogelijk om die te bevestigen via de VESA-bevestigingsgaten op beide schermen.
Osd
De osd van de twee Evnia-monitors wordt bediend met een vijfwegjoystick rechtsachter op het scherm. De bediening is even wennen: waar je de joystick gebruikelijk indrukt om het menu op te roepen of binnen dat menu een bepaalde optie te selecteren, wordt het indrukken van de joystick op de Evnia-monitors alleen gebruikt om het scherm aan of uit te zetten. Om het menu op te roepen moet je de joystick naar rechts bewegen, wat ik tijdens de test vaak nog een keer moest herhalen voordat het daadwerkelijk verscheen. De vormgeving van de osd is ook wat eigenaardig, met verticale in plaats van horizontale tabbladen die de verschillende opties bevatten.
Osd van de Evnia 25M2N5200P. De 25M2N3200W heeft hetzelfde menu, maar zonder de opties 'MBR Sync' en 'SmartUniformity'.
Beide schermen bieden een lange reeks kleurpresets, met instellingen voor gamma en kleurtemperatuur, maar geen mogelijkheden om de kleurtint of verzadiging verder aan te passen. Wel is er een sRGB-optie aanwezig. Je vindt in het menu ook een motionblurreductionfunctie, plus gebruikelijke gamingfuncties, zoals een optie om een richtkruis over het beeld weer te geven. Op de Evnia-schermen kan die eventueel van kleur veranderen om te contrasteren met de beeldinhoud. De 25M2N5200P heeft een paar extra opties ten opzichte van de 25M2N3200W, zoals MBR Sync en SmartUniformity.
Aansluitingen
De opening in de behuizing waarin de aansluitingen zitten, bevat bij de Evnia 25M2N3200W een groot stuk blank metaal. Bij de 25M2N5200P, voorzien van een USB-hub die de 25M2N3200W niet heeft, wordt de ruimte wel helemaal gebruikt. De vier USB-poorten op dit scherm ondersteunen een maximale snelheid van 5Gbps. Twee ervan hebben een opvallend gele kleur en leveren maximaal 7,5W aan een aangesloten apparaat, iets meer dan de 0,9W van de andere poorten.
De Evnia 25M2N3200W (links) en de 25M2N5200P
Beide schermen hebben twee HDMI 2.0-poorten en een DisplayPort 1.4-ingang, plus een 3,5mm-audiouitgang voor een hoofdtelefoon en een standaard netstroomaansluiting; de voeding zit bij deze schermen ingebouwd. Bij de 25M2N3200W voldoen alle drie de beeldaansluitingen om het scherm op zijn maximale refreshrate te kunnen gebruiken. De 25M2N5200P moet worden aangesloten via DisplayPort voor 280Hz-weergave; via HDMI is het maximum, net als bij de 25M2N3200W, 240Hz.
Testmethode
Portrait Displays SpectraCal C6-colorimeter
Voor deze round-up hebben we zoals gebruikelijk een uitgebreide reeks metingen uitgevoerd. We meten helderheid, contrast en kleurweergave met behulp van een Spectracal C6-colorimeter, die we profileren met behulp van een JETI Spectraval 1501 Hires-spectroradiometer. De metingen worden uitgevoerd met behulp van Portrait Displays Calman Color Calibration-software. We hebben de testprocedure onlangs geüpdatet, waarover je meer kunt lezen in deze .plan. Hierin meten we het scherm door zoals het uit de doos komt, waarbij we de helderheid voor kleurmetingen afstellen op een waarde die de 150cd/m² zo dicht mogelijk benadert. Daarnaast stellen we het scherm in voor kleurruimten als sRGB en, indien relevant, Display P3 en AdobeRGB. Daarbij doen we indien nodig aanpassingen aan het gamma en de kleurtemperatuur.
Responstijden meten we met een fotosensor en de LeCroy Waverunner 6100-oscilloscoop. We hebben voor dit artikel uitgebreidere responstijdtests uitgevoerd, waarbij we twintig overgangen hebben doorgemeten. De inputlag bepalen we met een Leo Bodnar-tester, waarbij we naast 1080p-60Hz- ook 1080p-120Hz-signalen naar het scherm sturen. Om de kijkhoeken te bepalen, meten we onder een hoek van 45 graden de resterende helderheid en de kleurverandering ten opzichte van een loodrechte meting. Voor de uniformiteitsmeting kijken we naar de verhouding tussen de helderheid op vijftien meetpunten, gemeten op een volledig wit en een volledig zwart scherm. Ook bepalen we de relatieve kleurverschillen langs de randen ten opzichte van het midden. Tot slot meten we het energiegebruik van de monitor, zowel op de maximale helderheid als op een vaste helderheid van 150cd/m².
Philips Evnia 25M2N3200W
Philips Evnia 25M2N5200P
Kleurruimte
Standaardweergave
sRGB
Display P3
Beeldmodus
Standard
Standard
Standard
Kleurtemperatuurinstelling
6500K
6500K
6500K
Gamma-instelling
2.2
2.2
2.2
Helderheid instelbaar?
Ja
Ja
Ja
Kleurruimte
Standaardweergave
sRGB
Beeldmodus
Standard
sRGB
Kleurtemperatuurinstelling
6500 K
6500 K
Gamma-instelling
2.2
(vergrendeld)
Helderheid instelbaar?
Ja
Ja
De menu-instellingen die we voor de kleurmetingen hebben gebruikt
Testveld
We vergelijken het duo uit dit artikel met andere betaalbare gamingmonitors die we eerder hebben getest. De meeste van die schermen hebben net als de Evnia-monitors een full-hd-resolutie, maar in het overzicht staan ook een paar modellen met wqhd-paneel. Zelfs voor minder dan 200 euro vind je nu al gamingschermen met die hogere resolutie, en voor bijna 300 euro is het zelfs gebruikelijk. Het testveld bevat zowel schermen met VA-paneel, zoals de Evnia 25M2N3200W, als ips-schermen, zoals de 25M2N5200W. We hebben ook één TN-monitor aan het overzicht toegevoegd, al is die paneeltechniek zelfs in het budgetsegment steeds zeldzamer aanwezig.
Zoals omschreven op de pagina Testmethode, voeren we op gamingmonitoren een responstijdentest uit met twintig transities, waarbij we ook overgangen tussen verschillende grijstinten en van zwart naar donkergrijs hebben doorgemeten. We voeren de test voor iedere monitor in principe uit op de maximale refreshrate en de optimale overdrive-instelling. Bij de beide schermen is dat de derde van vier opties, 'Faster'. Om je een visuele indruk te geven van de verschillen, hebben we bovendien de ufo-test van de website Blurbusters uitgevoerd, waarbij een over het scherm bewegend ufootje wordt gevolgd met een camera. Meer over de testmethode lees je hier.
Beide schermen ondersteunen AMD FreeSync (Premium, in het geval van de 25M2N5200P) met een breed bereik dat begint bij 48Hz. Hoewel ze niet zijn gekeurd voor G-SYNC, kon dat met de RTX 3080-kaart in ons testsysteem ook probleemloos worden ingeschakeld. Vooral aan de onderkant van het bereik is de weergave op de ips-monitor rustiger dan het VA-model, waarbij de helderheid van de schaduwen wat kan fluctueren als de framerate snel wisselt.
De Evnia 25M2N5200P heeft een gemiddelde responstijd van 2,9ms. Dat is beter dan de meeste monitors in deze prijsklasse, maar de goedkopere Samsung Odyssey G4 25BG400 blijkt nog sneller. Bij dat scherm komen alle twintig gemeten transities 'op tijd', waar de 25M2N5200P over twee overgangen langer doet dan de 3,57ms waarna bij een 280Hz-refreshrate weer een nieuw beeld op het scherm moet komen. Positief is dat over- en undershoot binnen de perken blijven en dus geen lelijke inverse ghosting zichtbaar wordt, althans bij 280Hz-weergave. Op lagere refreshrates schiet het scherm bij dezelfde instelling wel zichtbaar een stukje door; de instelling 'Fast' is dan het beste, maar op 280Hz nipt trager dan 'Faster'.
VA-panelen zijn ten opzichte van ips-panelen vaak trager, en daarmee is een goede overdriveafstelling cruciaal. Kijkend naar de testresultaten behoort de 25M2N3200W tot de snellere VA-monitors die we hebben gemeten; in zijn prijsklasse is het resultaat zelfs erg goed. Toch biedt de 25M2N3200W niet zo'n mooie weergave van bewegend beeld als veel andere ips-schermen in dit prijssegment, waaronder ook de 25M2N5200P. Weliswaar is de gemiddelde responstijd van 3,4ms maar nipt trager; zoals gebruikelijk voor een VA-scherm zien we bij de 25M2N3200W enkele forse uitschieters in overgangen van zwart naar donkergrijs. De traagste transitie duurt met 17,1ms meer dan vier frames bij een 240Hz-refreshrate, wat een vegerige weergave in de schaduwen oplevert (black smearing). Je ziet dat bijvoorbeeld links van de pootjes van het bovenste ufootje, dat naar rechts over het scherm beweegt.
Bij de Evnia 25M2N3200W is erg veel inverse ghosting te zien op de instelling 'Fastest' en 60Hz.
Op de snelst mogelijke instelling 'Fastest' neemt de gemiddelde responstijd af tot een zeer lage 1,9 ms en komt zelfs de lastige 0-20%-transitie 'op tijd', maar wel is er nu duidelijke inverse ghosting te zien in de zwart-grijsovergang, die in deze transitie op 63 procent uitkomt. Daar is misschien nog mee te leven, maar naar mate de refreshrate lager wordt, neemt de overshoot rap toe. Over variabele overdrive beschikt ook dit scherm niet. Zodoende ziet het beeld er op 60Hz erg lelijk uit bij deze instelling.
Beide schermen hebben zoals gezegd een motionblurreductionfunctie, ofwel mbr-functie, waarbij het backlight knippert op dezelfde frequentie als het paneel. Je kunt kiezen uit twintig standen, waarmee de pulslengte wordt aangepast; een langere zwarte pauze resulteert in een lagere helderheid en een onrustiger beeld, maar een scherpere weergave, en vice versa. Door de hoge refreshrate van het scherm is de knippering in het beeld tijdens gebruik van mbr minder zichtbaar op de Evnia-monitors dan op veel andere gamingschermen. Bij de Evnia 25M2N3200W heeft mbr het gebruikelijke nadeel dat het niet kan worden gebruikt met FreeSync. De 25M2N5200P kan dat wel via de optie MBR Sync, hoewel de pulslengte dan niet meer aanpasbaar is. De functie doet wat hij belooft en zorgt niet voor overmatige knipperingen in het beeld, ook bij een snel wisselende framerate.
Dezelfde afbeeldingen als hierboven, maar nu met MBR ingeschakeld op stand 10
Perfect is de weergave in deze stand niet. Bij ons testmodel van de 25M2N5200P lijkt de synchronisatie tussen paneel en backlight niet optimaal, wat een zichtbaar dubbel beeld oplevert. Sommige gamingmonitors geven de gebruiker de optie om de synchronisatie aan te passen, maar de Evnia-schermen niet. Bij de 25M2N3200W gooien de trage responstijden roet in het eten, waarbij ook wat rode colorfringing te zien is in contrastrijke overgangen. Dat komt waarschijnlijk omdat dit scherm beschikt over een fosforlaagje op de backlightleds om het kleurbereik te verruimen. Het fosfor dooft telkens trager dan het ledje, wat de kleurschifting veroorzaakt.
Inputlag
Voor het bepalen van de inputlag, de hoeveelheid vertraging voordat een beeld dat naar de monitor wordt gestuurd, daadwerkelijk verschijnt, gebruiken we een Leo Bodnar-inputlagtester. Die wordt in het midden van het scherm geplaatst. We sturen standaard een 1080p-60Hz-signaal naar het scherm en dat levert de onderstaande grafiek op.
Met een vertraging van 8,8ms blijkt de Evnia 25M2N3200W opvallend genoeg sneller dan de 25M2N5200P, waarbij het beeld pas na 10,3ms verschijnt. Omgekeerd is de 25M2N5200P sneller in de 1080p/120Hz-test. Dan verschijnt het beeld na 4,5ms, in lijn met de snelste monitors die we hebben getest, waar de 25M2N3200W in deze test 6,5ms vertraging noteert.
Standaardweergave: helderheid, contrast en kleur
Met hun 1920x1080 pixels hebben de Philips Evnia 25M2N3200W en 25M2N5200P een vrij lage resolutie. Full hd is in de prijsklasse van de 25M2N3200W nog de norm, maar voor de bijna 300 euro die de 25M2N5200P kost, zet je makkelijk een wqhd-scherm (2560x1440) op je bureau, zij het met een lagere refreshrate dan 280Hz. Door de lage resolutie en pixeldichtheid ziet het beeld van de schermen er een beetje korrelig uit naar huidige maatstaven. Bij de 25M2N5200P helpt de sterke antiglarecoating daarbij niet mee. De 25M2N3200W, althans ons sample van de monitor, heeft op zijn beurt wat last van pixelwalkartefacten. Dat valt op als een vorm van 'ruis' op effen kleuren als je je ogen over het scherm beweegt, of horizontale lijntjes ('scanlines') die vooral op donkerblauwe kleuren voorkomen. Het effect bleek te subtiel om goed te kunnen vastleggen op een foto, maar het viel me in de praktijk wel op.
Hoewel de Philips Evnia 25M2N5200P volgens de specificaties een hogere maximale helderheid heeft dan de 25M2N3200W, kan dat maximum alleen tijdens hdr-weergave worden bereikt, zoals blijkt uit de meting. Voor sdr-weergave ontlopen beide schermen elkaar nauwelijks. Ook de minimale helderheid blijkt zeer vergelijkbaar. Daarmee doen beide schermen het prima: een minimum van ongeveer 50cd/m² is laag genoeg om het scherm in een redelijk donkere ruimte nog prettig te kunnen gebruiken, en omgekeerd is het maximum van ruim 300cd/m² voldoende voor helderdere lichtomstandigheden bij normaal binnengebruik.
Waar de twee schermen wel duidelijk van elkaar verschillen, is het behaalde contrast. Ips-schermen zitten over het algemeen rond de 1000:1 en de Evnia 25M2N5200P zit iets boven dat gemiddelde; de 25M2N3200W biedt met dank aan zijn VA-paneel een bijna vier keer zo hoge contrastwaarde. In een ruimte met veel omgevingslicht valt dat verschil niet zo op, maar als het donker wordt, is het diepere zwart van de VA-monitor wel goed zichtbaar. Neem Cyberpunk 2077: daarin ogen schaduwen gedetailleerder en steken de vele neonreclames feller af tegen de achtergrond op de 25M2N3200W, waar het beeld er op de 25M2N5200P in vergelijking vlakker, soms haast mistig uitziet.
Kleurweergave in standaardmodus
We testen het scherm eerst vrijwel zonder aanpassingen direct uit de doos, met enkel de helderheid op 150cd/m². Omdat we verder niets aanpassen om de prestaties van het scherm te optimaliseren, is het scherm dus nadrukkelijk niet op zijn beste stand ingesteld. Dat levert logischerwijs ook niet de beste resultaten in onderstaande grafieken op, enkel de out of the box prestaties. Houd dat in gedachten bij het bekijken van de resultaten.
Naast een hoger contrast biedt de goedkopere van de twee Evnia-schermen opvallend genoeg ook een breder kleurbereik, overeenkomend met ongeveer 92 procent van DCI-P3. De Evnia 25M2N5200W kan alleen het kleinere sRGB-bereik goed laten zien, met een klein beetje extra verzadiging in felgroene kleuren. Overigens is een groter kleurbereik niet noodzakelijk 'beter'. Veel standaard content is immers gemaakt op het kleinere sRGB-bereik en ziet er daarmee oververzadigd uit zonder aanvullende maatregelen als een kleurprofiel.
Kijkend naar de verdere afstelling, is het resultaat bij de Evnia 25M2N5200P beter dan bij de 25M2N3200W. We vergelijken elke monitor hier met zijn 'eigen' kleurbereik, waardoor de 25M2N3200W in het nadeel is als het aankomt op de weergave van verzadigde kleuren; een volledige DCI-P3-dekking biedt de monitor immers niet helemaal. Omgekeerd zijn de kleuren op de 25M2N5200P weer iets te verzadigd ten opzichte van sRGB. De grijsafstelling van de 25M2N5200P is netter dan bij het goedkopere model, met de afwijkende kleurtemperatuur als voornaamste verbeterpunt. Het beeld heeft een blauwige zweem, meer nog dan bij de 25M2N3200W.
Ik geef voor de volledigheid nog even de meetresultaten in de oude ΔE 2000-waarden weer. Zoals ook al bleek uit de ITP-grafieksets, scoren de beide Philips-monitors bovengemiddeld ten opzichte van de concurrentie als je helemaal niks wijzigt in de osd. Ik vind de resultaten waarbij we het scherm afstellen voor een bepaalde kleurruimte belangrijker, dus daarover meer op de volgende pagina.
Gemiddelde kleurafwijking ΔE 2000
Gemiddelde grijsafwijking ΔE 2000
Gemiddelde colorchecker-afwijking ΔE 2000
Gemiddelde kleurafwijking
Monitor
LCD-paneel
Gemiddelde kleurafwijking in ΔE2000 (lager is beter)
We meten voortaan alle schermen door in de sRGB-kleurruimte, de gamut waarvoor de meeste content gemaakt wordt. Beide Evnia-monitors hebben een sRGB-optie en in tegenstelling tot de sRGB-modus van veel andere Philips-schermen wordt de helderheidsregeling niet vergrendeld als je die gebruikt.
Hoewel beter bruikbaar heeft de sRGB-stand bij de 25M2N3200W helaas niet het beoogde effect: aan het kleurbereik van de monitor wijzigt niks. Dat is vooral een tegenvaller omdat het kleurbereik van deze monitor duidelijk breder is dan sRGB. Het osd biedt ook geen andere mogelijkheden om de (over)verzadiging wat terug te schroeven, zodat je met deze monitor bent aangewezen op de opties in je besturingssysteem voor kloppende kleuren. Puur voor gaming zijn de extra felle kleuren niet noodzakelijk vervelend; misschien vind je ze zelfs wel mooi.
Bij gebrek aan opties voor een beter beeld, hebben we bij de Evnia 25M2N3200W alle instellingen ongemoeid gelaten vanaf de standaardwaarden. Dat levert geen beste resultaten op. Vooral de afwijking in primaire kleuren is erg hoog; het gamma is aan de lage kant, en het beeld heeft een ietwat blauwige zweem. Zodoende is ook de gemiddelde grijsafwijking niet bepaald laag. In de colorcheckertest, waarin we zowel kleuren, grijstinten als mengkleuren doormeten, eindigt de 25M2N3200W onderaan de grafiek met een gemiddelde boven de 10.
Opvallend is dat het sRGB-knopje bij de 25M2N5200P wél effect heeft. Het kleurbereik van dit scherm is net wat breder dan sRGB, maar wordt in deze stand effectief ingeperkt zodat geen sprake is van duidelijke over- of onderverzadiging. Nog altijd heeft het beeld een blauwige zweem, met een kleurtemperatuur boven de 7000 kelvin. Door de nette gamma-afstelling is de gemiddelde grijsafwijking evengoed relatief laag. Kijkend naar het resultaat van de colorcheckertest heeft de 25M2N5200P een betere kleurafstelling dan de meeste andere monitors in de vergelijking.
Ook in de ΔE 2000-resultaten zet de 25M2N5200P overtuigende scores neer. De gemiddelde grijsafwijking van de beide Evnia-monitors ontloopt elkaar in deze berekening niet zoveel als in de ΔE ITP-berekening hierboven, omdat die een hogere weging toekent aan fouten in helderheid, veroorzaakt door een afwijkende gammacurve. Dat euvel zorgt bij de 25M2N3200W voor lagere scores in bovenstaande grafiekset.
Gemiddelde kleurafwijking ΔE 2000
Gemiddelde grijsafwijking ΔE 2000
Gemiddelde colorchecker-afwijking ΔE 2000
Gemiddelde kleurafwijking
Monitor
LCD-paneel
Gemiddelde kleurafwijking in ΔE2000 (lager is beter)
Zoals gezegd kan alleen de Evnia 25M2N3200W de P3-kleurruimte goed laten zien. In onderstaande grafieken staat dus ook alleen dat scherm, samen met andere monitors die daarvoor geschikt zijn. Zoals je ziet zijn dat er niet zoveel, al is de meerwaarde van dit bredere kleurbereik wat mij betreft beperkt en zit er bij de 25M2N3200W dus ook een duidelijk nadeel aan vast: dat sRGB-content niet met de juiste verzadiging wordt weergegeven.
Terug naar de Display P3-resultaten. We gebruiken opnieuw dezelfde instellingen als uit de doos, waarmee de 25M2N3200W in dit kleine gezelschap precies in het midden uitkomt als we kijken naar kleurafwijking, grijsafwijking en colorcheckerafwijking. Een gemiddelde ΔE ITP van 9,2 in de laatste test is evengoed geen resultaat om de vlag voor uit te hangen.
De 25M2N3200W heeft van de twee Evnia-schermen veruit het hoogste contrast, kan een groter deel van de DCI-P3-kleurruimte weergeven en is in tegenstelling tot het duurdere model zelfs geschikt voor 10bit-kleurweergave. Toch heeft Philips alleen de 25M2N5200P enige vorm van hdr-ondersteuning meegegeven. Veel meer dan een bulletpoint voor marketingdoeleinden is dat niet. Het scherm beschikt niet over de hardware om echt iets te doen met een hdr-beeld. De 25M2N5200P kan niet veel meer doen dan het backlight opendraaien, waardoor het beeld er met hdr ingeschakeld een stuk feller uitziet als je normaal gesproken een lagere helderheidsinstelling gebruikt.
Opvallend is dat de beloofde piekhelderheid van 400cd/m² in de test niet wordt bereikt; het scherm blijft hangen op 343cd/m². Ook een waarde van 400cd/m² zou nog te laag zijn geweest voor een goede hdr-weergave. Het contrast van 995:1 is daarvoor zeer zeker onvoldoende.
Gem. grijsafw. (zonder Lum)
Gem. grijsafw. (met Lum)
Gem. kleurafw. (zonder Lum)
Gem. kleurafw. (met Lum)
Dekking Rec.2020
Dekking DCI-P3
Gemiddelde grijsafwijking zonder luminantie
Monitor
LCD-paneel
Gemiddelde kleurafwijking in ΔE2000 (lager is beter)
Het helderheidsverloop in de hdr-modus klopt van geen kant, wat tot zeer hoge kleur- en grijsafwijkingen leidt. Laten we de afwijking in helderheid buiten beschouwing, dan is de grijsafstelling op de 25M2N5200W nog best aardig. Wel is het scherm ook in deze stand erg blauwig afgesteld, misschien een manier om het beeld wat helderder te doen lijken. Ook vormt het beperkte kleurbereik een rem op de prestaties.
De Evnia 25M2N5200W is kortom niet de monitor die je wilt hebben voor een goede hdr-weergave. Dat geldt ook voor concurrerende modellen; voor een echte hdr-monitor betaal je minstens het dubbele. Wel zijn er concurrerende producten in deze prijsklasse die het net iets minder slecht doen, met een hogere helderheid en betere kleurweergave.
Uniformiteit en kijkhoeken
We meten de resterende helderheid en kleurafwijking van de schermen onder een hoek van 45 graden. Dat doen we voor horizontale kijkhoeken, naar links en rechts dus, en voor verticale kijkhoeken, onder en boven. Ips-panelen hebben over het algemeen betere kijkhoeken dan VA-panelen, en dat zien we ook terug in de vergelijking tussen de Philips Evnia 25M2N5200P en 25M2N3200W. Vooral de verticale kijkhoeken van het VA-paneel dat Philips voor de laatste monitor gebruikt, zijn niet best. Onder een kijkhoek van 45 graden van boven bekeken, verliest het scherm liefst 90 procent aan helderheid ten opzichte van recht van voren. Ook kleurafwijking loopt onder een hoek bekeken snel op.
Voor een ips-scherm zijn de kijkhoeken van de 25M2N5200P min of meer gemiddeld. In deze prijsklasse zijn er al wel wat alternatieven die het nog iets beter doen, zowel als we kijken naar de helderheidsafname onder een hoek, als naar de toename in de gemiddelde kleurafwijking. Net als andere ips-schermen heeft de 25M2N5200P onder een hoek last van een toenemende zwartwaarde, wat het al lage contrast nog verder negatief beïnvloedt.
Helderheid 45° links
- 45° rechts
- 45° boven
- 45° onder
45° links resterende helderheid
Monitor
LCD-paneel
Gemiddelde resterende helderheid in % (hoger is beter)
Om de uniformiteit te beoordelen, kijken we naar de verhoudingen tussen de helderste en de donkerste cellen in een matrix van vier bij drie cellen. Let wel dat het om onze reviewsamples gaat; we kunnen niet extrapoleren naar alle monitoren.
Een klein scherm is makkelijker egaal te verlichten dan een groot paneel, maar toch is de wituniformiteit bij de 25M2N3200W niet zo heel goed. Opmerkelijk is dan ook dat de zwartweergave juist wel heel gelijkmatig is, waarbij de in absolute zin lage zwartwaarde kleine afwijkingen verder helpt verstoppen. Ook bij de 25M2N5200P ziet zwart er van een afstandje redelijk egaal uit, al gooit ips glow roet in het eten als je het scherm van dichterbij bekijkt.
Backlightfoto's van de Philips Evnia 25M2N3200W (links) en 25M2N5200P, overbelicht om de verschillen in helderheid duidelijk vast te leggen
Opmerkelijk aan de 25M2N5200P is de SmartUniformity-optie, die de 25M2N3200W niet heeft. Een vorm van uniformiteitscompensatie is gebruikelijk voor dure schermen voor beeldbewerking, maar haast alleen Philips integreert het ook op veel andere monitors. Volgens de handleiding zou SmartUniformity de uniformiteit 'verbeteren tot boven 95 procent'. Het blijft vaag hoe dat precies is gemeten en of we nu kijken naar het verschil tussen het laagste en hoogste meetpunt, of het gemiddelde van alle meetpunten versus de hoogste gemeten waarde; wij komen niet zo hoog uit. Toch helpt SmartUniformity zoals blijkt uit de metingen wel iets, vooral om de zwartuniformiteit te verbeteren. Bovendien heeft het contrast er niet onder te leiden. Ik vraag me af waarom Philips de monitor niet standaard met deze optie ingeschakeld aflevert.
Philips Evnia 25M2N3200W
Philips Evnia 25M2N5200P
25M2N5200P (SmartUniformity)
Uitgebreide meetresultaten van uniformiteit: zwartuniformiteit, wituniformiteit, contrast en kleurtemperatuur op vijftien meetpunten
Opgenomen vermogen
Verpakking
De twee Evnia-monitors worden geleverd in een kartonnen doos met witte opschriften en een milieuvriendelijke vulling van kartonnen schalen ter bescherming van het paneel en de voet. De verschillende onderdelen en accessoires zijn zoals gebruikelijk verpakt in foam en plastic zakjes voor verdere bescherming.
We meten het opgenomen vermogen in twee scenario's. Eerst meten we het energiegebruik tijdens het weergeven van een 50 procent wit scherm met een helderheid van 150cd/m². Dat is de helderheid die we voor normaal gebruik aanhouden en waarmee we vrijwel al onze schermmetingen uitvoeren. Vervolgens meten we het verbruik op de maximale helderheid (in sdr).
Het energieverbruik van de Philips Evnia 25M2N3200W en 25M2N5200P ontloopt elkaar niet zoveel, maar ingesteld op dezelfde helderheid verbruikt het laatstgenoemde scherm net een paar watt minder, ondanks de iets hogere refreshrate en de extra's die de duurdere monitor heeft. Voor schermen met deze diagonaal en resolutie zijn ze dus zeker niet al te zuinig, al was dat ook niet te verwachten gelet op de hoge refreshrate.
Betaalbare gamingschermen zijn er hoofdzakelijk met twee soorten lcd-panelen: ips en VA. In deze review bekeken we twee schermen die behalve de paneelsoort maar nauwelijks van elkaar verschillen: de Philips Evnia 25M2N3200W en 25M2N5200P. Om met de overeenkomsten te beginnen: het duo is voorzien van een fijne voet die veel verstelmogelijkheden biedt. De osd is wat onhandig in het gebruik. Met hun 24,5"-diagonaal zijn het naar huidige maatstaven geen grote schermen, en de full-hd-resolutie voelt anno 2023 ook wat archaïsch. Aan de andere kant is de refreshrate wel een stuk hoger dan gemiddeld voor een gamingscherm.
Veel beelden per seconde zijn leuk en aardig, maar het scherm moet snel genoeg kunnen schakelen om dat allemaal weer te geven. Daarin doet de Evnia 25M2N5200P met ips-paneel het duidelijk beter dan de VA-variant, de 25M2N3200W. Hoewel de gemiddelde responstijd van het VA-scherm best goed is, heeft die, zoals we vaker zien bij schermen op basis van dit paneeltype, last van trage transities tussen zwart en donkergrijs. De overdrive hoger zetten resulteert in een snellere responstijd, maar ook in lelijke inverse ghosting. Bovendien heeft de 25M2N3200W geen variabele overdrive, zodat dat probleem toeneemt naar mate de refreshrate afneemt. Van hetzelfde euvel heeft de 25M2N5200P overigens ook last in mindere mate. Dat scherm blijkt wel in alle gemeten overgangen snel, maar alsnog is het niet de snelste betaalbare ips-gamingmonitor. De motionblurreductionfunctie is bij dit scherm een leuke extra, maar helaas is de synchronisatie tussen paneel en backlight bij ons sample niet helemaal goed. Bij de 25M2N3200W hebben de trage responstijden invloed op de beeldkwaliteit bij het gebruik van mbr.
Als het gaat om de verdere beeldkwaliteit hebben beide schermen een lekker breed helderheidsbereik. De 25M2N3200W biedt een veel hoger contrast dan de ips-variant, zoals gebruikelijk voor een VA-paneel. Het kleurbereik is ook breder, maar dat is wat mij betreft niet echt een voordeel; over een goedwerkende sRGB-modus beschikt dit scherm niet, zodat kleuren oververzadigd worden getoond als je geen gebruikmaakt van een kleurprofiel. De kleurafstelling is bij de 25M2N5200P een stuk beter, beter ook dan bij veel andere betaalbare gamingschermen, de abominabele hdr-beeldkwaliteit daargelaten. Zoals gebruikelijk voor een ips-scherm zijn de kijkhoeken lekker breed, waardoor het beeld er onder een hoek veel beter uitziet dan bij het VA-model.
Onder de streep is de 25M2N5200P ondanks de uiterlijk grote overeenkomst met de 25M2N3200W dus een betere gamingmonitor. Kijkend naar de prijs zou ik daarentegen eerder de 25M2N3200W kopen dan het ips-model. De 25M2N3200W is gelet op zijn eigenschappen spotgoedkoop, waarmee de minpunten makkelijker te verteren zijn; de 25M2N5200P is naar mijn idee te duur. Er zijn betere 240Hz-ips-gamingmonitors die minder kosten, en voor om en nabij hetzelfde bedrag zet je een 27"-165Hz-ips-scherm op je bureau met een veel hogere wqhd-resolutie. De bijna verdubbeling in prijs ten opzichte van de 25M2N3200W staat in ieder geval niet in verhouding tot de verbetering in beeldkwaliteit.
Om op te werken vind ik VA toch wel super altijd, het contrast is fenomenaal.
Maar de resolutie is enorm slecht hier. Op 24" zou ik 4K verwachten voor een optimaal scherpe tekstweergave ("retina" zoals Apple het noemt). Ik heb nu ook een 24" 4K scherm (op 200% scaling natuurlijk) en ik zie zelfs daar de pixels nog een beetje. Helaas wordt dit scherm niet meer gemaakt Alles met 4K is nu 27" of hoger wat te groot is hier.
Maar van deze twee zou ik de VA kiezen denk ik.
[Reactie gewijzigd door GekkePrutser op 22 juli 2024 20:19]
Veel grotere schermen zijn geen RGB maar BGR TV schermen.
Windows ClearText kan daar na jaren nog steeds niet mee overweg.
Daardoor oogt het scherm minder.
100% vind ik te brokkelig. Ik wil mooie scherpe letters net zoals op de telefoon. Moet je eens kijken wat er gebeurt als Samsung een telefoon uitbrengt met 320x200 resolutie Dan zal men steen en been klagen hoewel de pixels per letter niet veel zullen verschillen.
Voor 27" zou ik 5K willen minstens, komt neer op precies 1440p met 200% scaling. Dus qua werkoppervlak ben ik het helemaal met je eens, ik wil alleen scherpere definitie van de tekst (en iconen).
Ik denk dat het komt doordat Windows nog steeds zo slecht is in scaling. Op KDE heb ik nergens last van en schaalt alles prima. Mac ook trouwens maar die heeft het probleem dat alleen 100 of 200% er goed uit ziet. KDE doet het nog het best van allemaal.
[Reactie gewijzigd door GekkePrutser op 22 juli 2024 20:19]
100% vind ik te brokkelig. Ik wil mooie scherpe letters net zoals op de telefoon. Moet je eens kijken wat er gebeurt als Samsung een telefoon uitbrengt met 320x200 resolutie Dan zal men steen en been klagen hoewel de pixels per letter niet veel zullen verschillen.
Devian: "Zit wel iets verder van het scherm af."
De oplosing! :^)
Mijn 16" 1600p (189 PPI) is ook prima af te lezen voor mij met een lenssterkte van -5 op een kijkafstand van 70 cm (heb net ff rolmaat erbij gepakt).
27" 2160p (163 PPI) is wat mij betreft dan ook prima te gebruiken zonder scaling.
Mijn peers vinden dat tekst en GUIs voor hun er te klein uit ziet, maar voor mij is het ideaal. Heb geen scaling nodig, alles zit er scherp uit, en heb maximale werkruimte. Maar ja, ik merk dat tegenwoordig veel bijziende mensen een veel lagere oogsterkte en lenssterkte hebben dan ze eigenlijk nodig hebben.
Het blijft natuurlijk een persoonlijke smaak en keuze. Maar hoe ver je van je monitor zit, hoe groot hij is en waar je het meeste naar kijkt op het scherm (tekst of foto/video of games) maakt veel uit hoe je de resolutie beoordeeld. Heb zelf een 27 inch 1080p scherm en ben tevreden over hoe tekst er uit ziet in Windows met cleartext aan want dat maakt schuine en ronde delen van letters duidelijk strakker zeker bij een wat lagere resolutie. Dat er best wel veel mensen zijn die 4k te hoog vinden en 1440p de sweetspot vinden is waarschijnlijk mede te danken aan gaming en dat voor veel games het nog enigzins betaalbaar mogelijk is een systeem te bouwen wat vrijwel elke game kan draaien op 1440p. Voor 4K is het benodigde budget beduidend hoger en zal je soms met wat minder FPS genoegen moeten nemen. Scaling in games levert in kleine details vreemde zaken op wat betekend dat velen kiezen voor 1440p native in plaats van 1440p draaien op een 4k monitor. Wellicht dat de scaling technieken zoals DLSS de keuzes van consumenten wat aangepast hebben en dat er inmiddels meer mensen daardoor toch een 4k monitor kiezen. Ben benieuwd naar reacties waarom mensen een bepaalde resolutie kiezen, dus niet slechts te grof of een andere korte opmerking maar ook uitgelegd wat je meest met je PC doet en of dat je keuze beinvloed?
4k op 24” is best wel overdreven, 1440p is denk ik ook de sweetspot. Als je de pixels kan tellen dan zit je misschien te dichtbij? En mijn ervaring met scaling in windows is dat het scherm op 1080p zetten soms beter uitziet dan 4k met 200% scaling.
En retina bij Apple zegt niets over de resolutie, de iPhone 7 had ook een retina scherm met een resolutie van 750*1334 terwijl veel concurrenten al op 1080p of hoger zaten.
[Reactie gewijzigd door triflip op 22 juli 2024 20:19]
of je nu 1440p 4k of 5k op 24, 25 of 27inc wilt is gewoon persoonlijk.
statements als : dit is het, zijn gewoon onzinnig.
ik denk / geloof dat de meesten het er wel over eens zullen zijn dan 1080 wellicht een beetje achterhaald zal zijn, vooral omdat heel veel software tegenwordig voor hogere resoluties wordt ontwikkeld.
persoonlijk vind ik ms office op een resolutie lager dan 1440p echt dramatisch ongeacht of dat op een 15inc laptop scherm (mijn laptop is is 1080p helaas) is of een een 13inc macbook scherm (is rond de 1440p) of een 27inc desktop scherm (4k).
op mijn laptop maak ik nu dus gebruik van scaling ~80% en dat is ECHT kut om mee te werken, thuis hang ik hem gewoon aan mijn desktopscherm (4k) en dan werkt alles geweldig. zelfs met die beperkte hardware.
Toevallig heb ik sinds ik mijn nieuwe laptop heb (maandje ofzo, hiervoor alleen een Pinebook gehad voor fun, dit is mn eerste "echte" laptop) voor het eerst scaling gebruikt. En ik moet zeggen dat dit me geniaal bevalt (14" 4K, 200% scaling) onder Linux.
Niet overdreven hoor, het is precies scherp genoeg voor tekst (je kan de pixels nog zien maar moet er net moeite voor doen), en ja ik zit best dichtbij (40cm denk ik) maar ik heb gewoon niet zoveel ruimte hier. En ik heb best goede ogen. Ik vind het vooral met programmeren veel minder vermoeiend omdat de letters veel beter gedefinieerd zijn. Minder anti-aliasing nodig ook waardoor het er minder wollig uitziet.
Vergeet niet dat Apple precies deze resolutie gebruikt in hun iMac. Dat doen ze ook niet voor niets. Helaas is het op PC gebied moeilijk geworden om schermen met deze specs te krijgen. Maar Windows is inderdaad erg slecht met scaling, dat is waar. Misschien dat daarom mensen het soms niet willen. Ik gebruik windows alleen voor gaming en normaal KDE op FreeBSD, wat wel heel goed kan scalen.
Maar het verbaast me echt wel hoe mensen zo gewend zijn aan scherpe definitie op de telefoon en dan hele slechte op de PC voor lief nemen. Ik werk een heel stuk meer achter de PC dan dat ik op mijn telefoon loop te prutsen.
[Reactie gewijzigd door GekkePrutser op 22 juli 2024 20:19]
Vergeet ook niet dat Macs niet echt aan scaling doen maar gewoon de resolutie aanpassen. Daarom ziet het er ook alleen goed uit op bepaalde percentages en moet je een extra optie gebruiken om alle resoluties zichtbaar te krijgen.
Geen idee over de specifics, maar volgens mij zijn de default settings hiervoor al een combinatie van scaling en resolutie. Wanneer je met switchresx (of vergelijkbaar) aan de slag gaat dan verandert de beeldkwaliteit ook wel hoor.
Nee, de Mac kan dat helemaal niet. Ik heb tweek lange avonden lang geprobeerd 150% scaling te krijgen en het is onmogelijk.
Het enige wat gaat is met rare Hack een virtuele monitor installeren, die met 200% scaling te renderen, dan te downscale en dat naar de echte monitor te sturen. En dat lukte ook maar bij 1 van de 2 Macs en niet op de gewenste resolutie.
Het ergste is dat bij alle zoektochten het internet vol staat met Apple fanboys die voortdurend vertellen dat het geweldig is en er geen enkel probleem is. "It's not blurry, it's just that Retina looks so good that you think a normal screen is blurry"
Op 24" zou ik 4K verwachten voor een optimaal scherpe tekstweergave
Een 'verwachting' die verder bijna niemand heeft, daarom is er geen markt voor 24" 4K schermen).
Ik heb nu ook een 24" 4K scherm (op 200% scaling natuurlijk) en ik zie zelfs daar de pixels nog een beetje.
Wie gaat 'pixel staren' zal op bijna iedere monitor "(een beetje) de pixels zien"... Als je de ppi van smartphones moet doortrekken naar monitor formaten zouden monitoren simpelweg onbetaalbaar worden. Bij monitoren zit je er een bepaalde afstand vandaan, smartphones gebruik je veel dichter bij je gezicht, daardoor is het sowieso een 'scheve vergelijking'.
Alles met 4K is nu 27" of hoger wat te groot is hier.
Er zijn extreem weinig gevallen waar 27" al "te groot is"... In wat voor opzicht overigens, heb je het over 'past niet op een bepaalde plek' of gaat dit ook over je voorkeur?
4K gaming is een ding hoor. Ik kan op mijn 4K scherm prima Cyberpunk draaien in volledige raytracing overdrive mode (heb een 4090 )
Wie gaat 'pixel staren' zal op bijna iedere monitor "(een beetje) de pixels zien"... Als je de ppi van smartphones moet doortrekken naar monitor formaten zouden monitoren simpelweg onbetaalbaar worden. Bij monitoren zit je er een bepaalde afstand vandaan, smartphones gebruik je veel dichter bij je gezicht, daardoor is het sowieso een 'scheve vergelijking'.
Ja daarom trekken we de PPI ook niet direct door, maar wordt er een compromis gepakt, zoals 4K op 24". Dat is al een heel stuk lager dan de resolutie van een telefoon, maar gezien de kijkaftand wel voldoende. Het scherm dat ik nu heb, heeft dat ook en was bepaald niet onbetaalbaar (229 euro!). Het enige probleem is dat het niet meer gemaakt wordt en ik me zorgen maak over wat ik ga doen als het een keer kapot gaat.
[Reactie gewijzigd door GekkePrutser op 22 juli 2024 20:19]
Degene die in de markt zijn voor een monitor van €150 hebben meestal geen 4090 echter... En iets doet mij vermoeden dat je niet met laten we zeggen, boven de 140fps je Cyberpunk draait. Zou mij niet geheel verbazen als jouw monitor uberhaupt by 60Hz stopt.
Nee klopt, die stopt bij 60 helaas.. Dat was iets dat ik bij een volgende monitor wel graag had gewild. Maar momenteel is er dus niks te krijgen wat relevant is voor mijn wensen.
Sowieso game ik vooral in VR dus dan is het beeldscherm niet zo relevant. En kom ik wel aan hoge refreshrate en heb ik die 4090 hard nodig.
[Reactie gewijzigd door GekkePrutser op 22 juli 2024 20:19]
Ik heb nu ook een 24" 4K scherm (op 200% scaling natuurlijk) en ik zie zelfs daar de pixels nog een beetje.
In theorie zou je de pixels op een 24" full HD scherm nog moeten kunnen zien, maar op een normale werkafstand (ca 50 cm) zien de meeste mensen de afzonderlijke pixels niet meer. Bij 4K zou je de pixels niet meer moeten kunnen zien. Hangt in jouw geval af van de methode voor de scaling. Als die gewoon telkens 4 pixels gebruikt om één pixel te tonen, dan zit je eigenlijk je monitor als een gewoon full HD scherm te bekijken en zijn de pixels (beter groepjes van 4 pixels) wel zichtbaar.
Zelf vind ik 24" ook een heel prettig formaat om op te werken. Gamen doe ik niet.
De methode van up-scaling door domweg 4 pixels samen te gebruiken zit wel in een aantal (goedkopere) monitoren, vooral in de goedkopere modellen. Soms aangevuld met een techniek om trapvorming bij schuine lijnen iets te verminderen.
Beetje vervelende vraag die gesteld wordt in de kop... Voor de duidelijkheid, dit artikel zegt dus alleen iets over de hier geteste producten en niet of va of ips beter is. Ik zie nog veel te vaak dat mensen puur naar het paneeltype kijken en dan hun mening klaar hebben staan. Je moet echter altijd naar tests van de individuele monitor kijken (hooguit als je weet dat hetzelfde paneel er in zit als een andere monitor dat je iets aan parallellen kunt trekken). Zo heb ik een va monitor die zich qua motion clarity en snelheid kan meten met de beste ips schermen, maar ondertussen wel de superieure zwartwaardes van va houdt.
Afhankelijk van wat je belangrijk vindt of wat je gaat doen met de monitor, kan je wel een paneeltype uitsluiten. Alle VA schermen hebben last van ghosting of black smear. Als je daar gevoelig voor bent of je wilt games spelen op je monitor dan kan je VA volledig uitsluiten.
Motion clarity zou ik niet associëren met VA dankzij bovenvermeld probleem, maar misschien begrijp ik de term verkeerd.
Ik heb zelf een Samsung Odyssey G7 32" en volgens mij heeft die dat probleem dus niet, of in ieder geval zo weinig dat je er geen last van hebt.
Wat je zegt mbt gevoelig zijn er voor, het zou kunnen dat ik dat niet ben. Maar dat je va volledig uit zou kunnen sluiten als je gamet is echt lariekoek. Deze monitor maakt gehakt van heel wat ips schermen en dat is dus mijn punt. Je moet niet puur op paneeltype iets uitsluiten maar altijd testen van die specifieke monitor bekijken.
Mijn eigen ervaring is dat ik bij het overstappen naar deze monitor veel duidelijker objecten in beweging kon herkennen. In Borderlands zie ik veel duidelijker wat er aan de hand is in volle actie. In Diablo 2r kan ik tekst lezen terwijl ik beweeg. Ook zie ik bij deze monitor ineens het verschil als mijn fps van 200+ naar 120 of zo zakt terwijl ik bij eerdere monitoren voorbij 100 geen verschil meer zag (niet dat het verschil groot is en ik vind 100+ nog altijd ruim goed genoeg, maar ik zag het verschil in een game wel toen ik in een gebied kwam waar de fps dropte, voordat ik naar de counter keek die het bevestigde).
Dat va per definitie niet geschikt zou zijn voor gaming is precies het vooroordeel waar ik dus een issue mee heb, zelfs tot in het extreme doorgetrokken.
Het is bij VA wel altijd kiezen tussen twee kwaden. Ik blijf het ook slecht vinden dat men bij VA panelen vooral voor de leuke getalletjes (snelle verversing) altijd een overdrive modus meelevert die het woord meer dan letterlijk neemt en het paneel dusdanig overstuurt dat inverse ghosting een groter probleem is dan dat wat het eigenlijk probeert op te lossen.
De middelste stand is naar mijn ervaring de enige die juist gecalibreerd wordt omdat je bij VA nu eenmaal altijd een compromis moet maken vanwege de inherent tragere schakeltijd.
Ik ben blij dat ik van (bijna alle) Phillips af ben, tot nu toe 2 monitoren en 3 tv's gehad en 4 ervan NET! buiten de 2 jaar garantie, natuurlijk bieden ze dan heel vriendelijk een "coulance regeling" aan maar dat is zoveel procent van de reparatiekosten en verzenden betaal je voor een groot toestel..
1 monitor kreeg witte lichtbalken aan de zijkanten maar zat nog net! (1,5 maand) binnen de garantie maar probeerden ze me te wijzen op hun standaard regels (dus dat het aan mij lag), uitgebreid uitgelegd wat ik geprobeerd had om het op te lossen en met pijn en moeite ( en na 2 maand) met 1 mail met letterlijk : u krijgt een nieuwe! een nieuwe gekregen, daarna werd er op vragen (over bijv.inpakken van een defecte 43 inch monitor) totaal niet meer gereageerd.
Ik weet dat dit op zich niets met deze topic te maken heeft, maar het zijn wel beiden (goedkope) Phillips monitoren, dus verwacht (vooral na 2 jaar) er niet teveel meer van. toch iets om mee te nemen denk ik.
Bij mijn Philips TV vielen na 4 jaar vanzelf de led backlight lenzen er af, waardoor ik dus witte vlekken in het scherm kreeg.
Duidelijk fabrikage fout, volgens onze wet recht op garantie maar MediaMarkt wilde er niks van weten, klote winkel.
Inderdaad, de meeste had ik ook bij Mediamarkt weg en die waren meteen van stuur maar naar Phillips en Phillips zei stuur maar op op eigen kosten en zou ik 25-30 % korting krijgen op de reparatie, Ik heb nu de (vervangen) 43 inch monitor nog die binnen de garantie viel, die is nu bijna 3 jaar dus heb al geld aan de kant voor nieuwe/ander merk monitor gelegd.
De Samsung die ik voor 1 van de Phillips tv's ingeruild had doet het nog steeds..zoon gamed er dagelijks op en die Samsung is dik 7 jaar oud. Als tv heb ik nu zelf een LG die is net 2 jaar dus dat is nog even afwachten maar heb ik veel beter gevoel bij dan bij alles van Phillips (senseo's gaan ook altijd binnen 3 - 4 jaar).
Eigenlijk maakt het niet uit wat ik koop, als ik iets meer moet betalen om dan geen Phillips te nemen doe ik dat liever
[Reactie gewijzigd door sir serial op 22 juli 2024 20:19]
Er valt denk ik niet zoveel te halen hoor, rechter zegt denk ik ook, tja goedkoop toestel.. gaat 4 jaar mee dus 2x garantie tijd is tegenwoordig best netjes vinden ze dan, maar ook een goedkope investering als een tv is voor sommigen een grote uitgave en die groep word ook steeds groter.
Ben dus niet de enige waar de leds stuk gaan net buiten garantie, ook een Philips. Repareren is een drama want die leds hebben ze zo verstopt, dat je hele tv uit elkaar gesloopt mag worden. O, wat een slimme tvs haha.
Nee, je bent zeker niet de enige, lijkt wel of Phillips hun spullen er op hebben aangepast en gewoon net NA 2 jaar stuk gaan, kunnen ze er nog een goede prijs uit halen door reparatie lijkt het wel
Goed om de zien dat de VA techniek enorm vooruit is gegaan.
Enkele jaren geleden heb ik zelf een VA monitor van Philips gehad, maar zelfs een video kijken zorgde voor een enorme ghosting waardoor ik dit scherm weer snel van de hand heb gedaan.
Gaming was echt niet te doen op dit scherm.
Ik ben dus blij dat de techniek niet stil zit en je op dit moment met een redelijk gerust hart voor een VA paneel kan gaan.
Wat stoort je dan precies? Ik vind persoonlijk het contrast helaas te zwak, dat gecombineerd met backlight bleed en blooming, maakt het voor mij een fijn paneel voor werk, maar niet voor games of films waar ik veel meer met donkere zaken te maken heb.
TN vond ik persoonlijk een leuke techniek omdat deze vooral goedkoop was en als enige fatsoenlijke schakeltijden wist te bieden 15 jaar geleden. Maar tenzij je echt refresh rate boven alles wilt, is het inmiddels wel erg achterhaald omdat IPS gewoon betere kleuren en kijkhoeken biedt, zonder slechter te zijn qua backlight bleed / blooming dan wat bij TN ook reeds het geval was.
ik heb een tijdje geleden een 27GP850(P)-B gekocht, maar kreeg last van mn ogen bij het lezen van tekst. Misschien door de ips glow of nano techniek. Ook heb ik een VA scherm gehad, maar dat was ook niet fijn lezen..
Nu weer terug naar mijn oude TN scherm, en nergens last meer van.
Ik realiseer me goed dat TN de mindere techniek is van de drie.
[Reactie gewijzigd door revengeyo op 22 juli 2024 20:19]
Juist daarom overweeg ik nu een LG 27UQ850, een 4K IPS scherm met een contrast ratio in de VA range. Backlight bleeding en IPS glow amper aanwezig. Enige waar scherm echt wat tekort schiet is onder grotere kijkhoeken - boeien, ik zit er toch recht achter. Wel 60 Hz. Genoeg voor mij, ik game niet.
Iets wat misschien niet vermeld is dat met een kalibratietoestel zoals een Colormunki/Calibrite Photo het heel moeilijk is om een goed profiel te produceren op goedkope VA scherm: ik zie de kleuren soms al veranderen als ik iets hoger of lager zit voor het scherm (kleine kijkhoek), waardoor de kleurweergave niet consistent is als je iets te ver van de ideale kijkhoek zit. Op een gegeven moment moest ik mijn kalibratietoestel een hoek van ongeveer 20-30 graden schuin naar beneden moest hangen om toch een acceptabel resultaat te krijgen ipv de voorgeschreven plat tegen het scherm aan (deed ik dat op dat goedkope VA scherm dan was het resultaat nog slechter dan het standaardprofiel). Met een IPS scherm heb ik dat nooit.
Ik heb inmiddels meerdere ips schermen gehad de afgelopen jaren, maar van glow heb ik nooit last gehad.
Zelfs niet bij een goedkoop schermpje van Medion dat hier als test/backup scherm dient.
Ik heb hetzelfde, ooit 2 jaar geleden de upgrade gemaakt naar een 1440p IPS scherm. 2 keer terug gestuurd omdat de IPS glow echt prominent aanwezig was. Sindsdien nooit meer gedurfd en zit nu nog steeds op 2x 24inch 1080p TN.
VA is voor mij geen optie omdat black smearing en OLED vind ik nog steeds te duur.
[Reactie gewijzigd door Desiler op 22 juli 2024 20:19]
Voor mij het tegenovergestelde. Kan de black smearing op VA niet uitstaan dus VA is bij mij sowieso al afgeschreven. OLED lijkt wel de gulden middenweg ja.
Ik heb persoonlijk juist veel moeite met VA en de overgangen van zwart naar grijs en terug. Zeker als je een game speelt met veel schaduw en licht effecten
IPS vind ik persoonlijk prettiger, maar je moet gewoon investeren in een fatsoenlijk model.
Ik heb bijvoorbeeld zelf al een paar jaar 2x de Aorus AD27QD staan en die leveren echt prachtig beeld en extreem weinig blacklight bleeding.
Persoonlijk zou ik een miniled display willen hebben, maar die schermen zijn nog niet snel genoeg voor gaming helaas... Je hebt namelijk zo goed als hetzelfde contrast als een OLED scherm (mits genoeg minileds uiteraard) alleen dan zonder inbranding, hogere helderheid en ook betere inkijkhoeken.
Net zoals sommige mensen hier last hebben van smearing, waar ik dan weer geen last van heb, ben ik waarschijnlijk gevoeliger voor backlight bleed. Had ook een vriend die "het niet zag" terwijl ik toch duidelijk backlight bleed waarnam. Ieder zijn voorkeur en gevoeligheid denk ik zo.
En nu ik OLED schermen heb is het natuurlijk helemaal gedaan met backlight bleeding. Heel wat schermen retour gedaan vroeger tot ik een acceptabel LCD scherm vond, dat is nu voorbij met OLED en soortgelijke technologieën.
Zou mijzelf gaan ergeren aan een blauwe zweem omdat ik net houd van meer warmere kleuren en wit van mij zelfs ietwat beige mag zijn. Vandaar dat ik de laatste jaren vooral LG gebruik in de dan meer laag tot middenklasse monitoren. Mogen dan misschien ook niet zo goed gekalibreerd zijn maar de kleuren zijn in elk geval wel warm.
Vroeger voor vele jaren terug was Philips wel een heel ander verhaal vooral op tv-gebied en wij hier wel een aantal Philips tv's gehad hebben. Vond het altijd wel een van de prettigste en ook meest betrouwbare tv's met onverslijtbare beeldbuizen.